20
özünün ilhamına söykənir. İlham isə yalnız və yalnız şairlik
təbiətinə mən-
subdur. Mənim zənnimcə, şairliyin, ruhi-mənəvi qida mənbəyi olaraq poetik
aləmin bircə düsturu var. O düstur insanı bütövlik kompleksində görməkdir,
daha doğrusu, görmək istəyidir. Şairlik əslində, bəxtəvərlik deyil, şairlik fa-
ciədir. Cəmiyyətdən gələn zərbələri özünün ruhuna, mənəvi aləminə qəbul
etməkdir. Yalnız mənəvi dünyasından başqaları tərəfindən
görünməyən qan-
ların axmağını görə bilən bu qanların - o qanların axdığı yaraların açdığı şı-
rımlardan gələn sızıltıların səsini dinləyə bilən adam şairdir və yalnız o, özü-
nün aləmində ola bilər. Yalnız o kəs özünə sual vermək gücündədir, özünü
ittiham etmək gücündədir. O, tək olmaq istəyəndə də, təzadlar arasında qa-
landa da, insan duyğularının mənəvi mehrabını ziyarət edəndə də nə qədər
düsturlarla, nə qədər qanunauyğunluqlarla düşünürsə, bir o qədər də ruhlarla
sirdaş ola bilir, bir o qədər də ilhamın qanadlarında uça bilir,
bir o qədər də
sözü, fikirləri ilə qanadlana bilir. Azərbaycanın fəlsəfi fikrində XX əsrin
ikinci yarısına mənəvi gəncliyin mənəvi dünyası üçün ruhi-mənəvi qida
mənbəyi olan yaradıcılığı ilə sevilən bir filosofumuz var. O, sovet ideologi-
yasından fərqli olaraq ruhu bizə qaytaran filosofdur. Yalnız onun təbirindən
sonra biz dərk elədik ki, ruh heç də bizdən kənarda deyil. Bu, fəlsəfə elmləri
doktoru, professor Camal Mustafayevdir. O, Hamleti də yaxşı tanıyır, onun
yaradıcılığına da yaxşı bələddir. Əzizim, burada
birinci şəxs müraciətindən
çıxıb üçüncü şəxs ünvanı ilə danışmağım sənə qəribə gəlməsin. Axı biz üz-
bəüz sözümüzü deyə bilməyəndə üçüncü şəxsə müraciət edirik. Qoy Hamlet
İsaxanlı da üzbəüz mənim sözümü yox, mənəvi fikrimizin atası olan müdrik
bir kişinin, Azərbaycan mənəviyyatının atası olan bir varlığın fikrini, hökm-
lərini dinləsin:
"Ancaq poeziyanın tapındığı məhəbbət geniş növlü bir anlamdır.
Gəncliyin eşq aləminin hüdudlarına adlayan sonsuz çeşidli dünyadır.
Təbiətə heyranlıqdan başlamış İlahi eşqə qədər tutumu var. Onun mə-
nası əzəldən mövcudluğu vəhdətini yaşatmaqla bağlı olub. Valideyn -
övlad, xüsusən ana - övlad, məhəbbəti bu anlamı şərtləndirən əsas baş-
lanğıclar sırasındadır.
Ana mövzusu, təbii olaraq, bədii sənətdə yük-
səkdə durur. Həyat axarının qaynağı olan, müqəddəs qayəli ana var-
lığı! Hər ananın öz taleyi, ömrünün öz dünyası var"
1
.
1
Hamlet İsaxanlı. "Təzadlar". Xəzər Universitəsi nəşriyyatı. Bakı , 2001, s.14.
21
Professor sənin yaradıcılığını kifayət ədər dərk edən, duyan, ardıcıl iz-
ləyən oxuculardandır. Əslinə qalsa, sənin yaradıcılığında,
daha dəqiq desək,
Hamlet İsaxanlı poeziyasında ən qabarıq obrazları görən, duyan və onu özü-
nün xarakterik cizgiləri ilə fəlsəfi ümumiləşdirmə süzgəcindən keçirərək da-
ha geniş oxucu aləminə təqdim edən də elə odur:
"Bu nəcib mövzunun Hamlet İsaxanlı "Susma, danış, ay ana!" şeirində
həssalıqla canlandırıb. Burda yaradılan ana surəti dərin kövrək duyğu-
lardan yoğrulub. Ömrün ixtiyarlığını yaşayan, zaman yorğunluğundan
acizləşən, mərhəmət dolu ehtiram oyadan ana surəti! Nədən daim bu
ağbirçək dərin fikirlərə dalan görünür? Nədən sükuta qərq olmaq
deyib – danışmaqdan ona üstündür? Bəlkə, xəyal dünyasında
ipə-sapa
düzür ömür yükünü?
Baxışların nə məhzun...
Keçmişəmi baxırsan,
Sabahımı görürsən ay ana,
Cansız barmaqlarınla
Fikir - zikir tellərindən
Nə hörürsən, ay ana?
De, baxırsan hayana?
De, gözlərin yol çəkir
Nə uzun?
Baxışların nə məhzun?
Belə qayğılı suallar, həzin hisslər "Susma, danış, ay ana!" şeirində ha-
kim motivdir. İxtiyar ana ruhunu oxşamaq, səsini, təbəssümünü duy-
maq mənəvi ehtiyac kimi təcəssüm edilib. Ana taleyi, müqəddəs övlad
borcu xüsusunda düşündürür oxucunu.
Hamlet İsaxanlı poeziyası, sadəcə, bədii zövqü oxşamaqla məhdudlaş-
mır"
1
.
Professor
təsadüfi olaraq "Susma, danış, ay ana" şeirini tədqiqat obyek-
ti seçmir. O, bu şeirlə demək istəyir ki, H.İsaxanlı ruhların dili ilə danışa bi-
lir. Axı insanın müəyyən yaşından sonra onun anası istər əbədiyyətə qovuş-
muş olsun, istərsə də, həyatının ixtiyar çağında olsun, fərqi yoxdur - ruhun
təmsilçisidir. Ona görə də professor Caval Mustafayev H.İsaxanlının poe-
1
Hamlet İsaxanlı."Təzadlar". Xəzər Universitəsi nəşriyyatı. Bakı , 2001, s.15.
22
ziyasında anna obrazına münasibəti ruha münasibət kimi və bu yöndə onun
estetik baxışları kimi şərh edir:
"Onda estetiklik canlı fikirlə vəhdətdə poetik əksini tapır. "Söz
fikirlə
canlananda mövcud varlığa çevrilir", - Hegelin bu kəlamını burda
demək münasibdir. Bu, təzadlı gerçəkliyin batini mahiyyətinə varmaq
niyyətindən doğur. Düşünən "Mən" dünya gedişatından məna çıxar-
mağa ehtiyac duyur. İnsan-dünya nisbətini düşünmək şeirdə, sənətə
daimi mövzudur. Hamlet İsaxanlı eyni mövzunu müxtəlif əhval - ruhla
canlandırıb. Bəzi şeirlərində mənəvi "Məni" zahiri təzadlara qarşı qo-
yur.
Özü üçün sağlam istinadgahı öz ruhuna mərkəzləşməkdə görür. Yara-
dıcı yalnızlıqda aradığı gerçəkliyə məhrəm arzu kimi baxır. "Tək
qalmaq istəyirəm" şeiri bizi düşündürməyə bilməz:
...Təklik -
Fikrimin süsləndiyi
Ən uca yüksəklik.
Təklik -
Xəyalımın bəsləndiyi
Ən xoş gerçəklik.
Təklik, sakitlik istəyi zahiri mövcudluğun aldadıcı görüntülərindən
təcrid olub yaradan ruha sığınmaqdır. Yaradıcı öz "Məni"nə dönəndə
ilhamı uçmağa ənginlik tapır. Gerçəkliyin səthində - təsadüflər qarı-
şıqlığında ilham, xəyal qanadlana bilməz. Ruhun həyatına dönmək
dünya müəmmalarını içəridən dərk etməkdir. İdealla
gerçəklik ara-
sında ziddiyyət kəskin hiss edilir. Poeziya bu ziddiyyəti daha bariz şə-
kildə əks edir. O cümlədən, poetik fikrimizdə ənənəvi olan "Dünya"
şeirləri. Hamlet İsaxanlı bu ənənəni öz fərdiliyinə uyğun yaşayıb.
"Dünya", "Dumanlı dünya", "Baş açmadım bu dünyadan" şeirlərindən
bunu aydın görmək olar. Birincidə romantik bir əhval – ruhla dün-
yadan söhbət açır. Onun düşüncələrində həyatın gözəlliyinə heyranlıq
ahəngi açıq duyulur"
1
.
Ümumiyyətlə, insanın yerlə, göylə əlləşməsi insanın daxili-mənəvi alə-
minin təlatümləri içərisində olması başqa nə cür görünə bilər? Zahirən sakit,
1
Hamlet İsaxanlı. "Təzadlar". Xəzər Universitəsi nəşriyyatı. Bakı , 2001, s.16.