Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
175
DEYƏRSİZ
S.Vurğunun 80 illiyinə
Vurğun şeirindən cəsarət alıb,
Çağlayan bir dəli seldi, deyərsiz.
Onun qələmiylə təravətlənən
Çəməndi, çiçəkdi, güldü, deyərsiz.
Ağızlarda daddı sözü, söhbəti,
Nağıldı, dastandı mehri, ülfəti.
Nəğməyə döndərib bu məhəbbəti,
Danışan dodaqdı, dildi, deyərsiz.
Dolandım başına səcdəgahımın,
Quluna çevrildim sənət şahımın.
Əziz bayramına qibləgahımın
Aydın Çobanoğlu gəldi, deyərsiz.
Naxçıvan-Kürdəmir,
23.06.1986
“Həqiqət” qəzeti,
23.10.1986
Aydın Çobanoğlu
176
ŞAİR
Xalq şairi Hüseyn Arifə
Sazımın, sözümün gen səmasında
Ulduz-ulduz yanıb, alışan şair.
Ürəkdən keçəni gözdən oxuyan,
El ilə qaynayıb, qarışan şair.
Çoxunun yoluna nur, işıq saçıb,
Gecənin yuxusu gözündən qaçıb.
Səhəri çəməndə çiçəklə açıb
Qarlı zirvələrlə yarışan şair.
Sevmədi böhtanı, şəri, kələyi,
Ruhuna doğmadı bahar küləyi.
Novruzla oyanıb yatan taleyi,
Alın yazısıyla barışan şair.
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
177
BİLMİRƏM
Dostum Teymur müəllimə
Qardaş, kim dəyibdi xətrinə sənin,
Sığışmırsan yerə, göyə, bilmirəm.
Elə bağlayıbsan bəndi, bərəni,
Dillənib, bir kəlmə deyə bilmirəm.
Amansız kimsədən umursan aman,
İmansız işlərə bağlayıb güman.
Belə görməmişdim səni heç zaman,
Niyə kövrəlmisən, niyə, bilmirəm?!
Heç kəsin baxtına düşməsin dolu,
Boş qalmasın, qoy, nə sağı, nə solu!
Anladım dərdini mən Çobanoğlu,
Nə fayda, kimsəyə deyə bilmirəm?!
Bakı şəhəri,
07.12.1986
Aydın Çobanoğlu
178
ELMİRA
Dostum şair Zəlimxan Yaqubun qızına
Elə şirin bir balasan,
Yoxdu tayın, ay Elmira!
Keşiyini gündüz Günəş,
Gecə çəkir Ay, Elmira!
Ötdü qışın sərt ayazı,
Güldü Zəlimxanın yazı.
El-obanın göyçək qızı,
Haqdan gəlib pay Elmira.
Dəryalarda üzsün gəmin,
Yoxa çıxsın dərdin, qəmin.
Aşıb-daşsın Aydın əmin,
Necə coşqun çay, Elmira!
26.12.1986
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
179
YUNİS
Dostluq etalonu, Azərbaycan xalq musiqisinin yaxın dostu
Yunis Novruz oğluna 43 yaşı münasibətilə
Əziz dostlar, deyim, bilin,
Özgə bir insandır Yunis!
Qohum, qardaş, dost yolunda,
Odlara yanandı Yunis!
Ürəklərin istəyini,
Gözdən oxuyandı Yunis!
Eşidərsə bir bəd xəbər,
Heyrətdən donandı Yunis!
Dostluğunda ər kişidi,
Nankora yamandı Yunis!
Elə bilin, peyğəmbərdi,
Çox da ki, cavandı yaşı.
Ədəblə yolun saxlayır,
El-oba, qohum-qardaşı.
Övladının cəfakeşi,
Anasının can sirdaşı.
Hər kəsin öz yerin bilir,
Mərifətdə deyil naşı.
Ağsaqqaldan ağsaqqaldı,
Cavandan cavandı Yunis!
Hər insana qismət deyil,
Adı hər yanda söylənə.
Aydın Çobanoğlu
180
Samurda dünyaya gələ,
Gəncəbasarda söylənə.
Qeyrətdən bir ocaq çata,
Atəşi canda söylənə.
Qutqaşendə, Balakəndə,
Qazax-Şirvanda söylənə.
Sağlığında heykəl qoyub
Özünə cahanda Yunis!
2
Musiqiyə çox vurğundu,
Sazla keçir günü, ayı.
Çörəyinin düşmənidi,
Tükənməzdi haqqı-sayı.
Yaxşılıqla xeyirxahlıq,
Hörmətdi xudadan payı.
Anası təkcə doğubdu,
Səxavətdə yoxdu tayı.
Mən Hatəmi görməmişəm,
Hatəmi-dövrandı Yunis!
Dostu çoxdu, sayı yoxdu,
Söyləyim hansı birini?!
Anası da “çox istəyir”
Bəzisinin xatirini.
Ölçüb-biçir, yada salır
İrəlini, həm gerini.
Şübhəsiz çox gözəl bilir
Hər birinin öz yerini.
Boyuna görə don biçir,
Ədalət-divandı Yunis!
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
181
Çıraqla tapa bilməzsən,
Axtarsan belə insanı.
Sadəlikdi həyat eşqi,
Sevən deyil şöhrət-şanı.
Sədaqətli dostu üçün
Qurban eləyəndi canı.
Sevdiyinə yoxdu zaval,
Kimdən küssə, batdı qanı.
İnsanlığın zirvəsində
Yurd salıb dayandı Yunis!
3
Çıxıbdı çox sınaqlardan,
İstərsən, imtahan elə.
Ya da ki, dön Allahından,
Ver adını, yüz qan elə!
Namusuna, qeyrətinə
İnam gətir, iman elə.
Adını yaz ürəyinə,
Bir əbədi mehman elə.
Neçə əsr qabaqlayıb
Tarixi, zamanı Yunis!
Əl tutub, həm kömək edər,
Hər kimə gümanı gələr.
Dara düşsən, darda qalsan,
Eləyər amanı, gələr.
Köməksizlər köməyinə
Yarar çən-dumanı, gələr.
Görüşünə gah Ədalət,
Habilin kamanı gələr.
Dostları ilə paylaş: |