53
3. Xürrəmilər hərəkatı. Babəkin başçılığı ilə ərəblərə qarşı
azadlıq müharibəsi
VIII əsrin ortalarında Əməvilər sülaləsinin siyasətinə qarşı
Xilafətin mərkəzində və asılı ölkələrdə mübarizə kəskinləşdi. Mər-
kəzdəki üsyanın əsas iştirakçıları xaricilər deyilən dini təriqətin tə-
rəfdarları idi. Onlar xəlifənin xalq tərəfindən seçilməsini tələb edir-
di. Azərbaycanda çıxışlar 748-752-ci illərdə geniş vüsət aldı. 748-ci
ildə Beyləqanda başlanan üsyan digər əyalət və şəhərlərə, Bərdəyə
və Ərdəbilə yayıldı (8, s. 256). Üsyana Müsafir adlı qəssab başçılıq
edirdi. Ərəb əmirləri qorxaraq üsyanın rəhbərlərindən bir neçəsini
həbs etdi. Bundan qəzəblənən üsyançılar şəhər əhalisinin köməyi ilə
qalaya girib, ərəbləri qılıncdan keçirdilər, əmiri əsir aldılar, məh-
busları azad etdilər. Sonra Bərdəyə köməyə getdilər, orada da əmiri
əsir alıb öldürdülər. Köməyə gələn yeni ordunu da məğlubiyyətə
uğratdılar. Xalq hərəkatı bütün Azərbaycanı bürüdü. Hakimiyyəti
ələ keçirən Abbasilər bütün üsyanları amansızlıqla yatıra bildilər.
Lakin VIII əsrin 2-ci yarısında Azərbaycanda Xilafətə qarşı çıxış-
lar yenidən gücləndi. Xəlifə Harun əl-Rəşidin hakimiyyəti dövründə
15-dən artıq üsyan baş verdi. Üsyanların əsas mərkəzi Beyləqan və
Bərdə idi. Üsyan Şirvanı, Dağıstanı və Azərbaycanın bütün əyalət-
lərini bürüdü. Dərbəndlilər xüsusilə fərqlənirdilər.
Azərbaycanda azadlıq mübarizəsindən biri xürrəmilər hərə-
katı (qədim pəhləvi dilində əbədi od, günəş) müəyyən fasilələrlə 60
ildən artıq davam etmişdilər. Onların şüarı torpağı və istehsal vasi-
tələrini hakim təbəqənin asılılığından xilas etmək idi. Xürrəmilər
sosial bərabərlik uğrunda mübarizə aparır, bütün təbəqələrdən olan
gənclər üçün istisnasız kəbin hüququ azadlığı, maddi nemətləri in-
sanlar arasında bərabər bölüşdürmək kimi tələblər irəli sürürdülər.
Məzdəkilər isə feodal istismarına və hakim təbəqənin firavan həyat
tərzinə qarşı mübarizə aparırdılar. Xürrəmilər onlardan fərqli olaraq
Azərbaycanın istiqlaliyyətini bərpa etmək istəyirdilər, Vətəni yadel-
lilərdən qurtarmağa çalışırdılar. Xürrəmilər islamın bəzi ehkamla-
rına qarşı çıxır, qədim dini ayinləri ona qarşı qoyurdular. Onların
54
fikrincə, dünya əbədi mövcud olduğu kimi, insanın ruhu da əbə-
didir.
Orta əsrlərdə bütün çıxışlar milli zəmində başlasa da, sonra-
dan siyasi mahiyyət kəsb edərək, azadlıq müharibəsi səviyyəsinə
yüksəldi. Bu, Erkən Orta əsrlərdə Şərqdə islamın bəzi ayinlərinə,
feodal zülmünə və ən başlıcası-ərəb əsarətinə qarşı çevrilmiş xalq
hərəkatı idi. Xürrəmilər tarixdə ilk dəfə işğalçılara qarşı mübarizədə
azadlıq rəmzi kimi qırmızı bayraq qaldırmış və qırmızı paltar gey-
mişlər.
Xürrəmilərə başçılıq edən Cavidan və Əbu İmran arasında
kəskin mübarizə gedirdi. Cavidan Bəzz qalasının sahibi və xürrəmi-
lərin başçısı idi. Hər il qış vaxtı Zəncan bazarlarında qoyun satardı.
816-cı ildə Babəklə də ilk dəfə bazarda rastlaşmışdı, özü ilə Bəzz
qalasına gətirmişdir. Babək 798-ci ildə Ərdəbil yaxınlığındakı Bi-
lalabad kəndində kasıb bir ailədə doğulmuşdu, 1 yaşında ikən ata-
sını öldürmüşlər, anası Sərab şəhərinə köçərək oğlunu çətinliklə bö-
yütmüşdür. Babək əvvəlcə çoban, sonra dəvə karvanlarında sarban,
Təbrizdə usta yanında şagird işləmişdi. Babəkdən əvvəl 778-ci ildə
qalxan üsyan yatırıldı, 2-ci üsyan isə bundan 30 il sonra xəlifə Ha-
run əl-Rəşidin dövründə Cavidanın başçılığı ilə 808-ci ildə baş
verdi (8, s. 261). Üsyançılar 100 min nəfərdən artıq sayı var idi. Üs-
yan çətinliklə yatırıldı, 10 minlərlə adam əsir götürüldü, kişilər öl-
dürüldü, qadınlar və uşaqlar qul bazarlarında satıldı. 816-cı ildə
növbəti döyüşlərin birində Cavidan və Əbu İmran bir-birini öldür-
dülər. Cavidanın dul qadınının təşəbüsü ilə xürrəmilər icmasının ba-
şına 18 yaşlı Babək keçdi. Babək olan üsyanları təhlil etdi, uğur-
suzluğun səbəblərini araşdırdı və belə qənaətə gəldi ki, xalqı ayağa
qaldırıb silahlandırmaqla ölkəni əsarətdən xilas etmək olar. O, öz
adamlarını Azərbaycanın hər yerinə göndərərək camaatı ərəblərə
qarşı müharibəyə çağırdı. Əsgərlərin sayı o qədər artmışdı ki, piya-
da hesaba alınmadan, təkcə atlılar 20 min nəfər idi. Babək orduda
ciddi hərbi intizam yaratdı. Xürrəmilərə Müaviyə, Abdülla (hər ikisi
Babəkin qardaşları), Tarxan, Adin, Rüstəm və b. başçılıq edirdi.
Xürrəmilərin mərkəzi Azərbaycan idi. Təkcə Azərbaycanın cənu-
bunda və Deyləmdə Babəkin tərəfdarları 300 min nəfərə çatırdı.
55
819-cu ildə xəlifə xürrəmilərə qarşı ilk nizami ordu göndərdi. Qələ-
bədən sonra 10 ilə yaxın müddətdə xürrəmilər Xilafətin bir neçə
ordusunu darmadağın etdilər. Babəkilər IX əsr 20-ci illərin əvvəl-
lərində düşməni məğlub edərək, Süniki, Ərsak, Bərdəni, Beyləqanı,
Qarabağı, Arranın bir sıra əyalət və şəhərlərini azad etdilər. Babəkin
əsas tərəfdarları Z.Bünyadovun qənaətinə görə, ermənilərdən fərqli
olaraq, alban knyazları idi. IX əsrin 20-ci illərinin sonuna doğru
azadlıq müharibəsi genişlənərək Xilafəti sarsıtdı. Göndərilən güclü
ərəb ordusu 2 il hazırlıqdan sonra 829-cu il iyunun 3-də Həşdadsər
dağında xürrəmilərlə həlledici savaşi başladı (2, s. 269). Məqsəd
Bəzz qalasını ələ keçirmək idi. 150 minlik ərəb ordusundan 30 min
nəfəri məhv edildi. Xəlifənin sevimli sərkərdəsi Məhəmməd əl-Tusi
öldürüldü. Sonrakı il xürrəmilər Həmədan şəhərini tutdular. Bu,
ərəb orduları üzərində 5-ci qələbə idi. IX əsrin 30-cu illərinin əv-
vəllərində azadlıq müharibəsinin uğurlu dövrü idi. Ərəblər Babək-
dən qorxmağa başladılar. 833-cü ilin sonunda Həmədan şəhəri
yaxınlığında şiddətli döyüş başladı (8, s. 264). Xürrəmilər ilk dəfə
ağır məğlubiyyətə uğradılar. Onların itkisi 60 mindən 100 minə qə-
dər idi. Xəlifə Bizansla müharibəni dayandırdı. Dövlətin fəaliyyə-
tini, bütün ordunu, maddi və hərbi sursatı Babəkilərə qarşı yönəltdi.
Yollar sahmana salındı, yollarda keşikçi məntəqələri yaradıldı. Or-
duya göndərilən ərzağın, silahın və pulun çatdırılması üçün tədbirlər
görüldü. Orduda intizam möhkəmləndirildi. 835-ci ildə Afşin adlı
məşhur sərkərdə xürrəmilərə qarşı vuruşan orduya baş komandan
təyin edildi. O, türk mənşəli idi. Öz qərargahını xürrəmilərin isteh-
kamına yaxın olan Bərzəndə köçürdü və əks kəşfiyyatı gücləndirdi.
Kəşfiyyat məlumatı toplamaq, xürrəmilər arasında təfriqə salmaq,
onların ən yaxşı sərkərdələrini aradan götürmək gündəlik işə çevril-
di. İsma Əl-Kürdi, Tarxan və b. aradan götürülməsi Babəkə ağır
zərbə oldu. Xürrəmilər də tədbirli fəaliyyət göstərirdilər. Lakin
azadlıq müharibəsinin illərlə uzanması və geniş əraziləri əhatə et-
məsi ona rəhbərliyi çətinləşdirirdi. İtkilər az deyildi, adamlar uzun
sürən müharibədən yorulmuşdular. Bu düşmənin diqqətini cəlb edir-
di. Düşmənə isə müntəzəm olaraq yeni qüvvələr gəlirdi. Afşinin
tədbirlərindən qorxuya düşən yerli iri feodallar, Babəkin sadiq
Dostları ilə paylaş: |