97
bəyan olunur. Bu, suveren bərabərlik, güc tətbiq etmənin və hədələmənin
yolverilməzliyi, suveren dövlət hüquqlarına hörmət, müstəqil dövlətlərin sərhədlərinin
toxunulmazlığı və ərazi bütövlüyünün qorunması, mübahisələrin sülh və danışıqlar yolu
ilə həlli, əsas insan hüquq və azadlıqlarına hörmət, xalqların bərabərliyi və öz
müqəddəratını təyin etməsi, dövlətlərarası əməkdaşlıq, beynəlxalq hüquqa vicdanla
əməl etmək kimi fundamental prinsiplərdən ibarət idi. “Helsinki Yekun Aktı” soyuq
müharibənin, SSRİ və ABŞ arasında təsir dairəsi uğrunda qarşıdurmanın vüsət aldığı
illərdə, 1945-ci ildən – BMT-nin yaranmasından sonra imzalanan ən mühüm beynəlxalq
hüquq sənədi olmaqla bərabər, iki düşərgəni təmsil edən ölkələr arasında sülh,
təhlükəsizlik və əməkdaşlığın mühüm prinsiplərini də ilk dəfə idi ki, müəyyən edirdi.
ATƏM-in sammitləri sonrakı illərdə: 1977-1978-ci illərdə Belqradda, 1980-1983-
cü illərdə Madriddə, 1984-cü ildə Stokholmda keçirilmiş, Avropada və dünyada hərbi
qarşıdurmanı yumşaltmaq, silahlanma və kollektiv təhlükəsizlik məsələlərini həll etmək
üçün ciddi müzakirələr aparılmışdır. Lakin ideoloji mübarizəni, düşərgələrarası
qarşıdurmanı və sürətli silahlanmanı dayandırmaq, beynəlxalq gərginliyi azaltmaq
1990-cı illərin əvvəlinə - SSRİ və onun sosialist düşərgəsi dağılana qədər mümkün
olmamışdır. ATƏM-in yaranması və fəaliyyəti Avropada, bütün dünyada totalitar
rejimlərin dağılması, demokratik dövlət və cəmiyyətlərin formalaşması, insan hüquq və
azadlıqlarının qorunması və beynəlxalq hüquq səviyyəsinə qaldırılması, dövlətlərarası,
regional və beynəlxalq münasibətlərin sivil birgəyaşayış normalarına uyğunlaşdırılması,
beynəlxalq qlobal məsələlərin birgə həlli, dövlətlərin ictimai, siyasi və mədəni
əməkdaşlığının real məzmun kəsb etməsi yolunda mühüm bir vasitə olmuşdur.
Beynəlxalq münasibətlər sisteminə ATƏM-in verdiyi növbəti mühüm sənəd onun
1990-cı il sentyabrın 1-də Paris sammitində imzalanmış “Paris Xartiyası”dır. Bu sənəd
“Helsinki Aktı”ndan sonra təşkilatın fəaliyyətinə real məzmun gətirdi və “Avropada sivil
münasibətlər sistemi” adlanan qeyri-müəyyən anlayışı sinfi və ideoloji yanaşmalardan
xilas edərək real, dövlətlərarası, dövlətdaxili, dövlət və insan, dövlət və cəmiyyət kimi
dolğun məzmun kəsb edən hüquqi anlayış və terminlərlə təmin etdi.
98
Mövzu üzrə tövsiyə olunan ədəbiyyat və informasiya resursları:
Azərbaycan dilində
Abdullayev M. Beynəlxalq münasibətlər tarixi (XX əsr). I -II hissə. Bakı, 2000.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti(1918-1920). Parlament (stenoqrafik hesabatlar). I cild.
Bakı, 1998. s.38-44.
Baykara N. Azərbaycan istiqlal mübarizəsi tarixi. Bakı, 1992.
Cəmil Həsənov. Azərbaycan beynəlxalq münasibətlər sistemində (1918-1920). Bakı,
1993.
Cəmil Həsənov. Güney Azərbaycanda Sovet-Amerika-İngiltərə qarşıdurması (1941-
1946). Bakı, 2001.
Cəmil Həsənov. SSRİ-Türkiyə: Soyuq müharibənin sınaq meydanı. Bakı, 2005.
Hacıyeva Almaz. Beynəlxalq münasibətlər tarixi (1871-1919-cu illər). Dərs vəsaiti. Bakı,
2001.
İsmayıl Musayev. Azərbaycanın Naxçıvan və Zəngəzur bölgələrində siyasi vəziyyət və
xarici dövlətlərin siyasəti (1917-1921-ci illər). Bakı, 1996.
Mahmudov Y.M. Azərbaycan diplomatiyası. Bakı, 1996.
Musa Qasımov. Birinci dünya müharibəsi illərində böyük dövlətlərin Azərbaycan
siyasəti. (1914-1918-ci illər). 3 hissədə. Bakı, 2001-2004.
Musa Qasımov. Xarici dövlətlər və Azərbaycan (aprel işğalından SSRİ yaranana
qədərki dövrdə diplomatik-siyasi münasibətlər). Bakı, 1998.
Rəsulzadə M.Ə. Azərbaycan Cümhuriyyəti. Bakı, 1990.
Rəsulzadə M.Ə. Bolşeviklərin Şərq siyasəti. Bakı, 1994.
Türk dilində
Armaoğlu Тahir. 20 Yüzyıl siyasi tarihi (1914 -1980). Ankara, 1989.
Armaoğlu Тahir. 20 Yüzyıl siyasi tarihi (1980 -1990). Ankara, 1991.
Baskın Oran. Türk Dış politikası. Kurtuluş savaşından bugüne. Olqular, belqeler,
yorumlar. (cilt I. 1919 -1980). İstanbul, 2002.
Bilqe Suat. Milletlerarası politika. Ankara, 1966.
Bilqe Suat. Türkiye-Sovietler Birliyi ilişkileri (1920-1964). Ankara, 1992.
Ersanlı Bahar. Bağımsızlığın ilk yılları. Ankara, 1994.
Gönlübol M., C. Cap. Atatürk ve Türkiyenin dış politikası (1919-1939). İstanbul, 1963.
Gönlübol M., C. Cap. Olaylara türk dış politikası (1819-1965). Ankara, 1968.
Gürün Kamuran. Türkler və Türk devletleri tarihi. İstanbul, 1981.
99
Güvenc Bozkurt. Avrupa ve Türkiye ilişkilerinin tarihi kaynakları. Gelişmesi ve bugünkü
sorunları. Ankara, 1999.
Saray Mehmet. Azerbeycan türkleri tarihi. İstanbul, 1993.
Uçarol Rıfat. Siyasi tarih (1789-1999). İzmir, 2000.
Üçök Coşkun. Siyasi Tarih. Ankara, 1961.
Ümit. Türkiye və Avrupa enteqrasiyonu. Ankara, 1995.
Rus dilində
Азербайджанская Демократическая Республика (1918-1920). Внешняя политика.
(Документы и материалы). Баку, 1998.
Бешлос М.Р., Тэлботт С. На самом высоком уровне: закулисная история
окончания «холодной войны» (пер. с англ.). Москва, 1994.
Внешняя политика и международные отношения в новое и новейшее время.
Москва, 1984.
Дебидур А. Дипломатическая история Европы от Венского до Берлинского
конгресса. 1814-1878 (пер. с французского). Москва, 1997.
Дипломатический словарь. В 3-х тт. Изд.4-ое. Москва, 1985.
Дрейер О.К. Глобальные проблемы и «третий мир». Общемировые и
региональные процессы развития. Москва, 1991.
Европа в международных отношениях, 1917-1939. Москва, 1979.
Иноземцев Н.Н. Внешняя политика США в эпоху империализма. Москва, 1960.
Казанцев Ю.И.. Международные отношения и внешняя политика России (XX век).
Ростов-на-Дону, 2002. – 352 с.
Киссинджер Г. Дипломатия. Москва, 1977.
Кулиев Дж. К истории образования второй республики Азербайджана. Баку, 1997.
Международные отношения и борьба идей. Москва, 1998.
Международные отношения на Балканах и Ближнем Востоке. Свердловск, 1988.
Международные отношения после второй мировой войны. В 3-х тт. Москва, 1962.
Орлов А.. Тайная битва сверхдержав. Москва, 2000.
Плешаков К.В. Истоки «холодной войны»//США. Экономика, политика,идеология.
Москва, 1991, №4.
Протопов А.С., Козьменко В.М., Елманова Н.С.. История международных
отношений и внешней политики России (1648-2000). Москва, 2003. - 344 с.
Ферро М. Запад и Советская Революция (1917-1985) // МЭИМО. 1991, №9.
Dostları ilə paylaş: |