57
mənasında əsər öz məzmunu, ideyası, bədii quruluşu və üslub
xüsusiyyətlərinə görə Mirzə Fətəli Axundovun “Kəmalüddövlə
məktubları” fəlsəfi traktatına da yaxındır. Onunla səsləşən
məqamlara kifayət qədər rast gəlinir, oxşar cəhətləri isə danmaq
olmaz. Amma fərqli cəhətlər də diqqətdən yayınmır. Bu fərq
birincidə həyatın satirik tənqidində, ikincisində isə onun bədii as-
pektindədir. Şərq zülmü əleyhinə mübarizə hər iki əsərin ley-
motivini təşkil edir və hər iki əsərin mövzusu və süjeti İran
həyatından alındığı kimi təbii ki, əsas tənqid hədəfləri də İranın
məşrutədən qabaqkı siyasi, ictimai eyibləri, çatışmazlıqlarıdır.
Nəsrəddin şahın ədalətsiz hökm və qanunları, cahil və ləyaqətsiz
vəzirləri, rüşvətxor, bürokrat hakim və məmurları kəskin ifşa
olunmuşdur. Bütün bu oxşar cəhətlərə baxmayaraq M.Axundov öz
əsərində islam dininə sarsıdıcı zərbə vurduğu halda, Z.Marağalı
dinə əhəmiyyət verir və İrandakı ictimai bəlaların bir səbəbini də
dini qaydalara əməl edilməməsində görürdü. Cənubi Azərbaycan
ədəbiyyatının tanınmış tədqiqatçılarından olan, filologiya elmləri
namizədi Nazim Rizvan yazır: “...vaxtilə Xaqani Şirvani Məkkəyə
səfərindən aldığı təəssüratı “Töhfətül İraqeyn” adlı mənzum
səyahətnaməsində, Hacı Zeynalabdin Şirvani gəzdiyi ölkələrin
ictimai-iqtisadi-mədəni şəraitini, görüşlərdən aldığı təəssüratları,
həmçinin psixoloji-fəlsəfi düşüncələrini “Riyazüssəyahə”, “Hida-
yəqüs-səyahə”, “Bustanuüs-səyahə” və başqa əsərlərində vermişdir.
Zeynalabdin Marağalının daha qüvvətli ictimai məzmuna malik
olan “İbrahim bəyin səyahətnaməsi” və ya “Təəssübkeşliyin bəlası”
romanı başdan-başa vətənpərvərlik duyğularından yoğrulmuş
Cənubi Azərbaycan və İranın təbii mənəvi mənzərəsini yaratmış
qiymətli bir əsərdir”
1
. Hər halda Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatında,
əsasən də nəsrində yaranan nümunələr yuxarıda qeyd etdiyimiz
kimi rus, Avropa şərqşünaslarının diqqətindən yayınmamış, ayrı-
ayrı vaxtlarda dövr ədəbiyyatının məlum nəsri barədə fikirlərini
söyləmişlər. Professor Həmid Məmmədzadə yazır: “...Mirzə
Əbdülrəhim Talıbov sözün həqiqi mənasında bütün həyatını
1
Nazim Rizvan Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatının yeni inkişaf mərhələsi (1850-
1920-ci illər), Bakı – 2005, səh.147
58
Azərbaycan və İran xalqlarının savadlanmasına, intibahına və hər
cür zülmdən azad olunmasına həsr etmişdir. Onun fars dilli realist
nəsrinin inkişafındakı xidməti, eləcə də XIX əsrin axırları və XX
əsrin əvvəllərində İranda demokratik ideyaların təbliği sahəsindəki
səyləri olduqca əhəmiyyətli idi”
1
.
“Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbi və satirik nəsrin
yeni inkişaf mərhələsi
XX əsrin ilk illərindən Rusiyada, o sıradan Bakıda baş verən
yeni ictimai-siyasi hadisələr, inqilablar, milli ruhlu ziyalıların, yeni
görüşlü sənətkarların yetişməsi, milli mətbuatın, satiranın, yeni
görüşlü sənətkarların yetişməsi, milli mətbuatın, satiranın həyata
daha açıq nüfuz etməsi satirik nəsrin inkişafı qarşısında da yeni
perspektivlər açdı. “Molla Nəsrəddin” jurnalı yeni realist satirik
ədəbiyyatın yaranmasını
təmin etdi. C.Məmmədquluzadə
M.Ə.Sabirlə birlikdə realist ədəbi cərəyanının satira məktəbinin
başında durdu. Ə.Haqverdiyev, M.S.Ordubadi, Ə.Nəzmi, Ə.Qəm-
küsar kimi yeni ruhlu, yeni üslublu əsərlər yazan müəllifləri öz
ətrafında birləşdirdi. A.Şaiq, Y.Vəzir və başqa maarifçi gənc qələm
sahibləri də ona rəğbət göstərirdi. Əslində “Molla Nəsrəddin”in
ideya-bədii konsepsiyası XIX əsr maarifçi ideyalarından qay-
naqlanırdı. XX əsrin əvvəllərində o yeni ideya, mövzu və janr
baxımından zənginləşdi, realizm və satirik ruhu ilə gücləndi, yeni
bir inkişaf yoluna düşdü. Düzdür, “C.Məmmədquluzadə və Ə.Haq-
verdiyevin “Molla Nəsrəddin”ə qədərki hekayələri təkcə kəskin
ictimai həyat hadisələri deyil, həm də canlı insan xarakterləri,
gərgin bədii müqayisələr, məharətlə qurulmuş kompozisiyası
cəhətdən də diqqəti cəb edirdilər”. Ancaq yenilik, əsasən, möv-
zularda dil, üslubda və mübarizlikdə, satiranın bütün kom-
ponentlərindən yerində və məharətlə istifadədə idi. Bunlar
C.Məmmədquluzadə, Ə.Haqverdiyev, Y.Vəzir, A.Şaiq yaradıcı-
lığında müxtəlif şəkildə özünü büruzə verirdi.
1
Məmmədzadə H. Mirzə Fətəli Axundov və Şərq, Bakı – “Elm”, 1971, səh.244
59
C.Məmmədquluzadə, elə 1903-cü ildə “Şərqi-rus” qəzetində
çıxan “Poçt qutusu” hekayəsi ilə yeni satirik nəsrin inkişaf
istiqamətini müəyyənləşdirdi. Əslində bununla kiçik realist nəsrin
yeni inkişaf mərhələsi başlandı. Bundan sonra “Usta Zeynal”, “Rus
qızı”, “Qurbanəli bəy” və başqa yeni tipli hekayələri meydana gəldi.
“Rus qızı” hekayəsində iki müxtəlif millətə məxsus ailə
münasibəti, iki əxlaq və iki tərbiyə sistemi və iyrənc əxlaqi sifətlər
önə çəkilirdi. Kiçik novellasayağı əsərdə İvanov, onun qızı və
Məşədi Qulamhüseyn bir-birinə zidd obrazlardır. Finala doğru baş
verənlər dini uyğunsuzluqların təsviri, onun doğurduğu gülüşlə
nəticələnir. Ədib “Rus qızı”nda bu ailəni tərbiyəli, mədəni,
dünyagörüşlü insanlar kimi təqdim edir. Məşədi Qulamhüseyn isə
tamamilə əksinə, nadan, savadsız, dünya mədəniyyətindən xəbəri
olmayan tip kimi verilir. Həyatdakı əksliklərin doğurduğu gülüş
“Rus qızı”nda məharətlə ümumiləşdirilmişdir. Xarici görünüşü
yöndəmsiz olan Məşədi Qulamhüseynin Milad bayramında
yeniyetmə rus qızına münasibəti milli ənənələrdən, etik qaydalardan
kənara çıxdığına görə təhkiyəçi – müəllif dostunun hərəkətlərinə
gülür, həm də məyus olur. C.Məmmədquluzadə nəsrinin
tədqiqatçısı M.Məmmədov doğru yazır ki, “Məşədi Qulamhüseynin
iyrənc niyyətini, xam xəyallarını bütün çılpaqlığı ilə göstərmək və
oxucuda onun hərəkətlərinə qarşı dərin nifrət hissi oyatmaq üçün
ədib onu hərtərəfli təsvir etmiş, Qulamhüseynlə rus qızı arasındakı
mühüm fərqləri kəskin kontrastda canlandırmışdır. Ədib Məşədi
Qulamhüseynin komik obrazını yaradarkən bəzi satirik təsvir üsul-
larından və vasitələrindən də istifadə etmişdir”.
Söhbət cəhalətə, nadanlığa qarşı aparılan mübarizədən gedir.
Daha bir görünən tərəf isə tərbiyə və əxlaqdır. “Rus qızı”
hekayəsində təzadlı səhnələr də diqqətdən yayınmır. Rus məmuru
İvanovun mədəni ailəsi ilə ticarətçi Məşədi Qulamhüseynin
müqayisəsində paradoksallıq görünür. Bu fərq fərdlərin təqdimində
- Qulamhüseynlə 16 yaşlı rus qızının müqayisəsində özünü göstərir.
Qulamhüseyn çirkin məqsədlərinə nail olmaq üçün İvanovlar
ailəsinə ayaq açır”. Məşədi Qulamhüseyn qoca olduğu halda çox da
çirkin idi: “Qabaq dişlərinin çoxu düşmüşdü, qalanları da qaralıb
uzanmışdı; bilmək olmurdu onların hansı üst dişləridir, hansı alt
Dostları ilə paylaş: |