63
lərinin vəziyyətini öz siğə arvadlarına “urus məxmərindən bir
arxalıq alacaq” dərəcədə olsa yaxşılaşdırmadığına da təəssüfünü
bildirir. Əlbəttə, Kərbəlayi Məmmədəlilər, Pərinisələr və mirzələr
aləminin taleyi və xarakterik cizgiləri iranlı fəhlələrin ümumiləş-
dirilmiş obrazında verilir.
Din dövlət və feodalizmin istismarı altında öz mənliklərini
itirmiş olan Usta Zeynal, Kərbəlayi Məmmədəli və Pərinisələrlə
bərabər Molla Nəsrəddin öz hekayələrində tüfeyli və istismarçı
sinifləri – Qurbanəli bəyləri, Vəli xanları, Əziz xanları tipik
şəraitlərində göstərərək, onların da gülüncüklərini göstərir. Bu
hekayələrdə xarakterik cəhət ondan ibarətdir ki, bəyləri və mül-
kədarları Molla Nəsrəddin ictimai həyatda heç bir mənfəəti olmayan
bir sinif kimi təqdim edir, onların düşdüyü gülünc vəziyyət də
buradan doğur.
“Usta Zeynal”da bu bərabərsizlik, ailə uyğunsuzluğu da
kontrast yaradır. Mənfi müsbət qütblər kimi bu obrazlar bir-birini
dəf edir. Belə gərgin situasiyada dini ayrıseçkilik də heç cürə
onların bərabərliyini yaratmaq zorunda deyil. Usta Zeynal avam,
tənbəl, mömin və cahildir. Bu təzadların əsas mahiyyəti də
müsəlman aləmini ifşa etməyə, dinin törətdiyi fəsadları göstərməyə
yönəlmişdir.
C.Məmmədquluzadənin satirik hekayələrinin hər birində
orijinal bir deyim, görüm var. Bir müsbət xüsusiyyəti də bir neçə
sadə cizgi və real kənd lövhələrinin təsvirindəki ustalığıdır.
“Qurbanəli bəy” hekayəsi nəsrimizin şedevrlərindən sayılmalıdır.
Bir çox özünəməxsusluqları ilə yanaşı bu hekayədə peyzajlardan
istifadə də var: “Ağacın başından kəndin ətrafı əl içi kimi
görünürdü. Bir tərəfdə düzülmüşdülər, “Sapıç” dağları, dağların
ətəyində “Sapıç” kəndi aşikar görünürdü. Kəndin aşağısında
“Əhmədxan gölü” ağarırdı. Gölün yanında Hacı Heydərin
dəyirmanı və meşəsi daha da açıq görsənirdi. Dəyirmandan
“Qapazlı” kəndinə kimi düzülmüşdür taxta-taxta yaşıl zəmilər,
yoncalıqlar və qara şum yerləri, sürürlər...”. Əziz Mirəhmədovun
fikrincə, “Qurbanəli bəy”də satirik gülüş ruhən daha kəsərli, sosial
cəhətdən daha dərindir”. Bu gülüş kəsərli olsa da acı, ikrahedici
gülüşdür. “Usta Zeynal”da, “Rus qızı”nda olduğu kimi, bu heka-
64
yədə də digər xalqlardan olan obrazları səciyyələndrərək səxavət
əlini əsirgəmir. Bu fikrə xalq yazıçısı, akademik M.İbrahimovun
münasibəti belə olmuşdur: “Onun qeyri millətdən olan qəhrəmanları
yüksək mənəvi sifətlərə malikdir. İşgüzarlıq, sözündə möhkəmlilik,
səliqə, elm və mədəniyyətə qızğın meyil, sülhpərvərlik, başqalarının
adət və ənənələrinə hörmət və ehtiram, sadəlik, açıqürəklilik,
yüksək əxlaq bu qəhrəmanların gözəl sifətləridir”.
Azərbaycan bəylərinin ümumiləşdirilmiş, tipik surəti olan
Qurbanəli bəy özündən yuxarıların qarşısında nə qədər qorxaq,
yaltaqdırsa, aşağıların – qara camaatın yanında özünü zalım,
xudpəsənd bir şəxs kimi aparır. Pristavın arvadının ad günündə daha
çox, gülüş hədəfinə çevrilir: “... nə qədər ki, Mixail Pavloviç bizim
mahalda deyildi, bizim kəndlilər də bədbəxt idilər, mən də bədbəxt
idim”. Diqqətlə nəzər yetirdikdə görmək çətin deyil ki, hadisələrin
vüsətinə görə “Poçt qutusu” və “Usta Zeynal”dan xeyli fərqlənən
“Qurbanəli bəy”də süjet daha geniş epik planda açılır. Ədibin həyat
müşahidəsi və təhlil məharəti o qədər güclüdür ki, pristavın, qla-
vanın, naçalnikin, onların xanımlarının, yoxsul kəndlilərin təqdimi
oxucunu gah güldürür, gah düşündürür. Onun naçalnikin itinə
“malades sabak” deyə müraciətində Azərbaycan gerçəkliyinin
sosial-iqtisadi təzadları göstərilir, iztirab və məhrumiyyət içində
yaşayan xalqın fərəhsiz həyatı da önə gətirilir.
“Qurbanəli bəy” hekayəsində yazıçının bir məqsədi də onun
xarakterik xüsusiyyətlərini açmaq, eybəcər, xəstə, həris mənə-
viyyatını səciyyələndirmək üçün nəsrimizdə diqqəti çəkən bir
mülkədar tipi yaratmaq olmuşdur. Düşündürücü gülüş məhz
buradan gəlir. “... Bir də iş ondadır ki, bütün böyük satiriklər kimi,
yaradıcılığı boyu yalnız düşündürücü gülüş, təfəkkürə qida və cila
verən gülüş tərəfdarı olduğuna görə, Azərbaycan Molla Nəsrəddini
öz oxucusunun varlığa ayıq baxması, cəmiyyət və təbiət hadi-
sələrinə ağıl və zəka ilə yanaşması, bir sözlə mənəvi cəhətdən
inkişaf edib yüksəlməsi məsələsinə xüsusi əhəmiyyət verirdi. Buna
görədir ki, o, yeri gəldikcə təkidlə oxucuya dünyanı üzdən seyr
etməyib, hadisələrin dərinliyinə varmağı, cəmiyyət və təbiətə dair
həqiqətləri layiqincə dərk etməyi məsləhət görürdü: “Ey mənim
hörmətli oxucularım! – mən bu sözləri ondan ötrü yazmıram ki, siz
65
oxuyandan sonra məcmuəni qoyasınız kənara və bu sözləri yaddan
çıxarasınız. Mən bu sözləri yazıram ki, siz oxuyub fikrə gedəsiniz.
Mən bu sözləri yazıram ki, “fikir edəsiniz, yazmıram ki, fikir
etməyəsiniz...”
XX əsrin əvvəllərində həm ideyası, həm süjet, kompozisiyası
ilə ən çox diqqəti cəlb edən portret hekayələrindən biri “Qurbanəli
bəy”dir. Portret hekayələrində yazıçı ən çox xarakter və tip
yaratmağa fikir verir. Bütün əhvalat bir obraz ətrafında ümumiləşir,
başqaları isə onu qüvvətləndirmək üçün köməkçi rol oynayır.
Portret hekayələrində müəllif əsas obrazın həm xarici görünüşünü ,
həm də onun fikir və düşüncəsini, arzu və əməlləri, hərəkət və
davranışlarını həmahəng şəkildə qələmə alır. Odur ki, belə heka-
yələr bəzən həmin obrazın adı ilə tanınır. Çünki buradan yazıçının
məqsədi, çox vaxt təkcə hekayənin ideya və qayəsi ilə, süjetlə,
komik vəziyyətlə yox, həm də portret dərəcəsinə qaldırılan tipik
obrazla, komik xarakterlə müəyyənləşir.
Təqdiredici haldır ki, XX əsrin əvvəllərində yaranan portret
hekayələri ictimai xarakterdə idi ki, bu, tənqidi realizmin nəsrdə
hakim ədəbi metoda çevrildiyini bir daha sübut edirdi. Səciyyəvi
portret hekayələrinin meydana çıxması nəsrin janr və sənətkarlıq
xüsusiyyətlərinin rəngarəngliyi baxımından da müsbət hadisə idi.
Həm də portret səviyyəsinə qaldırılan əsl bədii obraz, tip dünya
haqqında təsəvvürləri genişləndirir, oxucuya o dövrün ictimai
ziddiyyət və münasibətlərini dərk etməyə imkan verir, onların
mahiyyətini, daxili məzmununu açırdı. Belə ki, yeni tip və xarakter
yeni süjet isə öz növbəsində xarakterlə müəyyənləşir. Belə ki,
portret hekayələrində süjet və kompozisiya, obraz və tiplər sintez
şəklində özünü göstərir. Bu cür hekayələrin bir səciyyəvi cəhəti də
buradakı kamil portretin maraqlı süjetlə vəhdətdə verilməsidir.
Başqa portret hekayələrində əsərin ideyası xarakterlə, burada isə
süjet vasitəsilə ifadə olunur. Lakin portret dərəcəsinə qaldırılan
xarakter o qədər güclüdür ki, qayə və ideyanın tam açılmasında
süjetlə eyni dərəcədə iştirak edir, daha doğrusu bir-birini
tamamlayır. Burada Qurbanəli bəydən başqa bütün surətlər ikinci
dərəcəli olub, yalnız onun hərəkət və davranışlarının, görüş və
əqidəsinin açılmasına yönəlir.
Dostları ilə paylaş: |