51
etmişdir. Ədəbiyyatşünas A.Məmmədov isə “Nəsrin poetikası”
kitabında “M.Ə.Talıbovun əksər əsərləri məhz yaxşı publisistika
nümunələridir” deyir.
Halbuki, “Kitab yüklü eşşək” romanı maraqlı süjet əsasında
qurulmuşdur. Maarifçilik ideyalarını təbliğ edən, əxlaqi, idraki və
tərbiyəvi əhəmiyyəti olan əsərdə öyüd-nəsihət motivləri güclüdür.
Bu əsər M.Mənafinin tərcüməsində “Eşşəyə kitab yüklənmişdir”
(1988) başlığı ilə verilmişdir. Bizcə, “Kitab yüklü eşşək” sərlövhəsi
daha məqsədəmüvafiqdir. Əsər bir müddət söz-söhbətə səbəb
olmuşdur ki, o Apuleyin “Qızıl eşşək”, fransız yazıçısı Kontes de
Sequrun bir hekayəsinin və ya Avropa yazıçılarından birinin əsə-
rinin tərcüməsi hesab edilmişdir. M.Mənafi sübut etməyə çalışıb ki,
bu əsər Ə.Talıbovun orijinal romanıdır.
1
Həqiqətən də, “Qızıl
eşşək” əsəri ilə “Kitab yüklü eşşək” arasında müəyyən yaxınlıq hiss
olunur. Bütün bunlar, əsasən, əhvalatın eşşəyin dili ilə verilməsində,
eşşəyin rəmzi şəkildə işlədilməsində, mövcud cəmiyyətin yara-
mazlıqlarını, haqsızlığı, zülm və istibdadı tənqid üsülunda özünü
göstərir.
Ə.Talıbovun digər əsəri “Talibinin gəmisi” və ya “Əhmədin
kitabı” romanı yazıçının illərlə müxtəlif dillərdə oxuyub öyrəndiyi,
səyahətlərdə gördüyü alimlərdən, filosoflardan eşitdiyi elmi
biliklərin əsasında qələmə alınmışdır.
Üç cilddən ibarət bu əsər bəzən qəhrəmanın adı ilə “Talibinin
gəmisi”nin I cildi 1894-cü ildə, II cildi 1895-ci ildə İstanbulda,
“Həyat məsələləri” adlı III cildi isə 1906-cı ildə Tiflisdə nəşr
edilmişdir. (Bu faktlar professor Ə.Saraclının “Azərbaycan bədii
nəsri” (1983) monoqrafiyasından götürülmüşdür). Burada Avropa
roman janrının xüsusiyyətləri ilə Şərq ənənəsi təmaslı şəkildə özünü
göstərir. Şərq ənənəsi onun fantastik, romantik cizgilərində, əxlaqi-
didaktik epizod və hekayələrində, Avropa üslubu isə bütövlükdə
onun janr quruluşundadır. Burada məşhur fransız yazıcısı J.J.Rus-
sonun “Emil” əsərinin təsiri də duyulur. Zaman, məkan fərqi budur
ki, Emil XVIII əsr Avropasının, Əhməd isə XIX əsr Şərqinin
oğludur. Əhməd Emilin təcrübəsindən öyrənir. O, bir növ
1
Mənafi M.Mirzə Əbdürrəhman Talıbov, Bakı – 1978, səh.76
52
Ə.Talıbovun özünün tərbiyə və həyat, elm və mədəniyyət, dövlət və
cəmiyyət haqqındakı fikirlərinin ifadəsinə çevrilir. Əsərdə
mükalimə və dialoq, müşahidə və təcrübələr haqqında söhbətlər bir-
birini əvəz edir. Buradakı maraqlı epizod və hekayətlər, ibrətamiz
parçalar ayrıca uşaq hekayələri təsiri bağışlayır. Əsər elmi biliklər
toplusudur. Sətirlər, səhifələr bir-birini əvəz etdikcə insanın maraq
dairəsi, təşnəliklə oxumaq istəyi güclənir, kitabın sehrindən çıxa
bilmirsən. Romanda kainatı təşkil edən dörd ünsür, onların yaranma
mərhələləri, müxtəlif iqlim qurşaqlarında yetişən qəribə ağaclar,
heyvanat növləri, həşəratlar, bioloji hadisələr, makro və mikro
mühit, fəza cisimləri, elementin xassələri, Misir ehramları, mumiya,
ilk coğrafi xəritənin kəşfi, xəstəliklərin təsnifatı, onları müalicə
edən həkimlərin, həmçinin məşhur fiziklərin, kimyaçıların,
qəhrəmanların, peyğəmbərlərin, hökmdarların həyatı, dinlər,
dövlətlər, parlamentlər, ictimai-tarixi hadisələr barədə bilgilər və s.
informasiyalar haqqında bədii şəkildə verilir. Romanda yeddi yaşlı
oğlunun sualları ata tərəfindən səbir-təmkinlə, məntiqi ardıcıllıqla,
uşaq yaddaşının dərk edəcəyi səviyyədə cavablandırılır. Roman
maraqlı süjet xətti üzərində qurulmuş bədii nəsr nümunəsidir.
Ə.Talıbov elmi məlumatları bilərəkdən xəbər şəklində çıxarıb, bədii
vasitələrlə - məzəli, əyləncəli hadisələrlə, tarixi ekskursiyalarla,
diqqəti çəkən məftunedici təbiət lövhələri və obrazlı ifadələrlə
qarşılıqlı şəkildə təqdim edir. Oxucu burada zəngin bilik
öyrənməklə yanaşı, həm də bir nəsr əsərinin cazibə dairəsinə düşür.
Romanda oğul ilə ata arasında dialoqlar davam etdikcə müzakirə
hədəfinə çevrilmiş məsələlər də şaxələnərək sadələşir elmilikdən
daha çox bədii səciyyə daşıyır.
Yazıçı, xarici ölkələrdəki hər hansı mütərəqqi prosesdən - əhali
artımından, sağlamlıqdan, sənayenin, tikintinin inkişafından, mədə-
niyyətindən, elmin qüdrətindən danışdıqca, həm uşaqların sualları,
həm də oxucu təfəkküründə yaranan əks-səda Cənubi Azərbaycanın
ağır, dözülməz halını göz önündə canlandırır. İstər Z.Marağalı,
istərsə də M.Ə.Talıbovun öz əsərlərində vətənlərinin dərd bəlasını
problem kimi tam kəskinliyi ilə qoyurlar. Əsasən də, M.Ə.Talıbov
parlamenti, demokratik quruluşlu Qərb dövlətlərinin tərəqqisi
önündə şah istibdadının və irticaçı dairələrin uçuruma sürüklədiyi
53
Azərbaycanın, İranın geriliyini tam çılpaqlığı ilə nümayiş etdirir.
Əsərdə müəllifin fikirlərindən gəldiyimiz qənaət belədir ki, İranın,
Azərbaycanın geriliyi, cəhalətdə qalması, məktəblərin olmaması,
təhsildən, maarifdən xəbərsiz qalmaları ilə əlaqədardır. Əsərdə
yaltaqlıq, qorxaqlıq, ikiüzlülük, fərarilik kimi mənfi, insan
xarakterinə yad olan xüsusiyyətlər tənqid olunur. “Talibinin gəmisi”
romanında ata yeddi yaşlı oğlunun “Əlifbanın çətinliyi və təlimin
vəziyyətinin nizamsızlığı üzündən hələ üç il də məktəbə
qoymayacağını bildirir”. Elmin, təhsilin, maarifin geriliyini
M.F.Axundov ərəb əlifbasının qüsurlarında gördüyü kimi “Xeyir-
xahların məsləki” romanında M.Ə.Talıbov qəhrəmanı mühəndis
Mirzə Möhsün xanın dili ilə bu əlifbanı “Zülmət və cəhalət bəlası”,
Z.Marağalı “İbrahim bəyin səyahətnaməsi”ndə Yusif əminin dili ilə
“Çox çətin və mənasız” kimi qələmə verir. M.Ə.Talıbovun
“Xeyirxahların məsləki” romanı beş nəfər savadlı, düşüncəli, dün-
yanın gərdişindən baş çıxaran elmi ekspedisiya üzvlərinin səya-
hətindən, görüşlərindən, söhbətlərindən və düşüncələrindən bəhs
edən maraqlı, ibrətamiz bir əsərdir. Burada İrandakı feodal
özbaşınalığının, zülm və hüquqsuzluğun ifşası bədii həllini tap-
mışdır. İstibdad girdabında çabalayan, kəndlilərin həyat tərzi –
bütün Azərbaycan xalqının çəkdiyi zülmlü günlər, tədqiqatçı alim
Ə.Saraclı demişkən bu “yarımfantastik ” əsərdə ürək ağrısı ilə
söylənilir. Bunlar elə qlobal məsələləridir ki, onları islah etmək
üçün yalnız quruluşu devirmək gərəkdir. Kəndli tacirin gileylənərək
hakimin, fərraşbaşının, valinin onalrın başına açdıqları ağlasığmaz
oyunları – mal-qaralarını, torpaqlarını, cehizlik xalça-palazlarını
min bir bəhanə gətirərək əlindən almaları, əsərin təsirli səhifələridir.
Yazıçı qanunsuzluq məngənəsində əziyyət çəkən cəmiyyəti
tendensiyasız, ideoloji müdaxiləsiz göstərdiyi üçün hər şey öz
yerində, öz rəngində görünür.
Z.Marağalının “İbrahim bəyin səyahətnaməsi” ədəbiyyat
tarixində bir çox xüsusiyyətləri ilə seçilir. İstər rus şərqşünasları,
istərsə də Azərbaycan yazıçıları və alimləri həmin dövrdən söhbət
açarkən “İbrahim bəyin səyahətnaməsi” əsərinin ideya-bədii
xüsusiyyətlərindən də bəhs etmişlər. Əsəri səyahətnamə janrının ən
yaxşı nümunələrindən bir kimi qiymətləndirmişlər. M.F.Axundovun
Dostları ilə paylaş: |