8
dastanlarına qədər şifahi xalq ədəbiyyatı nümunələri xalqın ruhunu,
müdrikliyini, dilini, mənəvi potensialını əks etdirir. Təsadüfi
deyildir ki, xalqımızın janr, bədii forma, mövzu, süjet, qəhrəmanlar,
bədii təsvir və ifadə vasitələrinin zənginliyi, rəngarəngliyi ilə
seçilən şifahi ədəbiyyatın yazılı ədəbiyyata təsiri, onu zəngin-
ləşdirməsi probleminə həsr olunmuş tədqiqatlara ehtiyac bu gün
aydın hiss olunmaqdadır.
Bu baxımdan B.Babayevin realist Azərbaycan nəsrində satira-
nın təşəkkülü, inkişaf mərhələlərinə həsr olunmuş tədqiqatlarında
satira və gülüşün qaynaqlarından biri kimi şifahi xalq ədəbiyyatına
müraciət etməsi, folklorun yazılı ədəbiyyatın nəsr qoluna satira və
gülüş vasitələri baxımından təsirini, bu sahədə mövcud ənənələri,
müxtlif üslubları təmsil edən sənətkarların yaradıcılığında komizm
vasitələrindən istifadə dinamikasını diqqətlə araşdırması müasir
ədəbiyyatşünaslığımızda həmin problemlə bağlı yeni söz kimi
dəyərləndirilməlidir. Akademik Bəkir Nəbiyevin yazdığı kimi,
“B.Babayev komikliyin xalq gülüşündən gəldiyini realist sənət-
karlardan M.F.Axundov, C.Məmmədquluzadə, Ə.Haqverdiyev,
Ü.Hacıbəyov, Y.V.Çəmənzəminli kimi sənətkarların yaradıcılığında
axtarmış və tədqiq etmişdir. Onların hekayələrində qəhrəmanlarının
bəzi cizgilərini komik şişirtmə-qrotesk yolu ilə təsvir etdiklərini
müəyyənləşdirmişdir”.
Məlumdur ki, klassik əsərlər bizim üçün həm də öz dəyərini
qoruyub saxlayan mədəni sərvətdir, yarandığı mərhələdə olduğu
kimi, çağdaş dövrdə müasir bədii fikrin formalaşmasına təsir gös-
tərən yaradıcılıq amilidir. Bizə keçmişdən irs qalmış ədəbiyyat
indiki dövrdə yaranmış ədəbiyyat kimi müasir intellektual həyatın
tərkib hissəsi, onun ideya-məzmun, poetik qaynağı olaraq qal-
maqda, çağdaş ədəbi prosesə güclü təsir göstərməkdədir.
Görkəmli tənqiçi-ədəbiyyatşünas Y.Qarayev yazırdı ki, klassik -
əbədi deməkdir. Klassiki klassik olmayandan ayıran yeganə cəhət
də elə budur. Klassikin əsərinə müasirliyi kənardan əlavə etmirlər.
Əsrdən-əsrə klassiklər özləri addımlayır. Daha doğrusu, bəşəriyyət,
xalqlar özü əsrdən-əsrə addımladıqca klassikə daha çox yaxınlaşır-
lar. Məqsəd dahi klassikin yaradıcılığına məxsus nəhayətsizliyin,
9
bitməz-tükənməzliyin yeni hüdudlarını kəşf etməkdir.”
1
Təqdirəlayiq haldır ki, B.Babayev klassik ədəbi irsə-
M.F.Axundov, C.Məmmədquluzadə, Y.V. Çəmənzəminli, Mir
Cəlal və başqa sənətkarların yaradıcılığına müraciətində də öz fərdi
tədqiqatçılıq üslubuna sadiq qalır, klassiklərin satira və gülüş
haqqında mülahizələrini, müxtəlif bədii janrlarda satiranın təzahür
formalarını, bədii nəsrdə satira və gülüşün çalar və özünəməx-
susluqlarını araşdırmağa, aşkara çıxarmağa nail olur. Tədqiqatçının
bədii nəsrdə satira və gülüşün poetikası barədə qənaətləri mövzu,
ideya, süjetdə komikliyin və gülüş üsullarının mahiyyəti, obrazların
və situasiyanın komizmi, bədii, satirik detalın xüsusiyyətləri və s.
məsələlər barədə oxucuda dolğun təsəvvür yaradır.
Sənətkar bədii əsərdə ilk növbədə özünü ifadə edir, yaşadığı
dövr, mühit, cəmiyyət haqqında düşüncələrini oxucu ilə bölüşür.
Satirik sənətkarın da fərdi üslubu cəmiyyətdə müşahidə etdiyi
kataklizmlərdən, siyasi, mənəvi aşınmalara münasibətdən, təsirlən-
mələrdən formalaşır.Vaxtilə Bomarşe öz əsərlərindəki satira və
gülüşün mahiyyətini açıqlayaraq yazırdı:”Mən ona görə gülürəm ki,
ağlamayım.” Ədəbiyyatımızda satiranın, gülüşün ictimai mahiy-
yətini, komizm vasitələrindən istifadə etməklə sənətkarın öz ictimai
idealını, vətəndaşlıq mövqeyini ortaya qoymasını və bu yolla
oxucunu düşünməyə sövq etməsini B.Babayev təqiq etdiyi əsərin
ümumi ideya-bədii konsepsiyası ilə yanaşı, süjet, obraz, situasiya,
bədii detal müstəvisində əsaslandırır. Əsərdə öz əksini tapan bədii
həqiqətin,Satirik, poetik fikrin yaranma mexanizminin mətndə
komik sözün, detalların incələnməsi yolunun aşkara çıxarılması təd-
qiqatçının uğuru kimi dəyərləndirilməlidir.
Kitabda ədəbiyyatımızın müxtəlif nəsillərini təmsil edən
sənətkarların yaradıcılığından, vətəndaşlıq qayəsindən söz açılması
B.Babayevin tədqiqatçı kimi yaradıcılıq diapazonunun genişliyini,
araşdırdığı problemlərə daha geniş müstəvidə, konseptual yanaş-
masını göstərir. Bu tədqiqlər klassiklər və müasirlər arasındakı fərdi
üslub fərqləri ilə yanaşı, ənənə və müasirliyin vəhdətinin vacib-
liyinin üzə çıxarılması ilə əlamətdardır.
1
Qarayev Y. Səhnəmiz və müasirlərimiz. Bakı, 1972. cəh.178.
10
Müxtəlif dövrlərdə ədəbiyyatımızda ayrı-ayrı bədii janrlarda
satiranın təzahür formalarını araşdıran tədqiqatçı bu qənaətə gəlir ki,
cəmiyyətdə ictimai-siyasi durum, müstəmləkəçilik zülmü artdıqca,
ictimai münasibətlər kəskinləşdikcə satiraya ehtiyac çoxalır. Cəhalət
aləminin kütləşdirdiyi şüurları oyatmaq, hərəkətə gətirmək üçün
moizə və nəsihət artıq kara gəlmir; şirin qəflət yuxusuna qalanları
oyatmaq, onlara gülmək, onları güldürmək lazımdır ki, bir daha
yuxuya getməsinlər. Odur ki, M.F.Axundov yazırdı: “Pis və çirkin
adərtləri insanın təbiətindən istehza və masqaradan başqa heç bir
şey qoparıb çıxara bilməz”. Görkəmli ədib “tənqid”, “istehza və
masqara” deyəndə elə satiranı nəzərdə tuturdu. Acı gülüş, yumor bu
sadə, tipik həyat hadisələrindən, bir-birinə əks insanların barışmaz,
“masqaraya”, gülüş hədəfinə çevrilən münasibətlərindən yaranır.
Kitabda müasir sənətkarlarımızın şəxsiyyəti və yaradıcılığına
həsr olunmuş yazıların bir qismi məqalə və müsahibələrdən
ibarətdir. Ədəbiyyatşünaslıq və publisistikanın vəhdətində ərsəyə
gəlmiş bu yazılar da maraqla oxunur, müəllif oxucuda bu və ya
digər sənətkarın portret cizgiləri, yaradıcılıq qayəsi, yazı manerası,
həyata, sənətə baxşları barədə dolğun təsəvvür yaratmağa nail olur.
Anar, Cabir Novruz kimi müasir sənətkarlarımızın yara-
dıcılığına müraciət edəndə də, akademiklər Bəkir Nəbiyev, Teymur
Kərimli, professorlar Zaman Əsgərli, Şamil Salmanov, Təyyar
Salmoğlu, Şamil Vəliyev kimi ədəbiyyatşünas, tənqidçilərin yaradı-
cılığına həsr olunmuş yazılarda da Baba Babayevin tədqiqatçı kimi
daha bir məziyyətinin-obyektivlik, qədirbilənlik, səmimiyyətin
şahidi olursan. Lakin bu qədirbilənlik pafosdan, süni şüarçılıqdan
uzaqdır. Müəllifin hər fikri, mülahizəsi, qənaəti konkret faktlara,
dəlillərə əsaslanır, müasirimiz olan sənətkarların, alimlərin, nəticə
etibarilə çağdaş ədəbiyyatımızın uğurlarına münasibəti əks etdirir.
Etiraf edək ki, internetdə, mətbuatda ədəbi inkarçılığın, klassiklərin
şəxsiyyətində, bədii irsində zərrəbinlə nöqsan axtaran, populist
yazıların, bəyənməzliyin baş alıb getdiyi bir dövrdə bu, heç də kiçik
məsələ deyildir.
Oxucuların diqqətinə təqdim edilən bu kitab ömrünü elmi
araşdırmalara, gənc nəslin təlim - tərbiyəsinə, ali məktəb auditori-
yalarında gələcək müəllimlərin yetişdirilməsinə həsr etmiş filo-
Dostları ilə paylaş: |