3.
bəzi metabolitlər və fermentlər bərk fazalı fermentasiya şəraitində daha
böyük miqdarda sintez olunur.
Nişasta tərkibli bitki qalıqlarında Aspergillus nigeri və maya göbələklərini
25 gün ərzində becərməklə 17-20%, Fusfarium, Acremonium, Allescheria cinsli
göbələkləri kəpəkdə və samanda becərməklə 16-22% zülalla zəngin yem
məhsulları alınmışdır.
Kif göbələkləri bitkinin əsas tərkib hissəsi olan liqnosellüloza kompleksinin
tam parçalaya bilmirlər. Bu məqsədlə ağacçürüdən bazidili (Panus, Pleurotus,
Coriolus, Bjerkandera, Fomes və s. cinsli)
göbələklərdən, daha doğrusu, bazidili
göbələklərin meyvə cisimciklərindən təmiz mitselili kultura alınır və mikroskopik
göbələklərindən fərqlə olaraq polisaxaridlərlə yanaşı liqnini də asanlıqla
parçalayırlar.
Ümumiyyətlə, ağacçürüdən bazidili (qov) göbələklərindən mikrobioloji
texnologiyada istifadə olunmasının başqa mikroorqanizmlərə nisbətən bir çox
üstün cəhətləri vardır.
1.Ağacçürüdən bazidili göbələklər geniş çeşidli spesifik (sellüloza, ksilinaza,
pektinaza, amilaza, oksidalar və s.) fermentlər sintez etmək qabiliyyətinə
malikdirlər ki, bu da onlara çoxkomponentli və mürəkkəb quruluşlu bitki
toxumalarını parçalamağa imkan verir.
2.Bazidili göbələklər fermentasiyanı çox turş (pH=3-5) mühitdə apara
bilirlər ki, nəticədə kənar mikrobiota ilə yoluxma ehtimalı xeyli azalır.
3.Biokütlələrindəki zülal əvəzolunmayan amin turşularına görə mal əti və
süd zülalına yaxındır.
4.Bu göbələklərin bəziləri (məsələn: Pleurotus ostreatus, Panus tigrinis,
Laetiporus sulphereous) yeməli olub əhali tərəfindən lap qədim dövrlərdən bəri
qida məhsulu kimi istifadə edilir, beləliklə də onlardan alınan məhsulun zərərsizliyi
bir daha təsdiq olunur.
5.Ətirli maddələr sintez etdiklərinə görə onlardan alınan məhsul xoş iyə və
dada malik olur.
Bərk fazalı fermentasiya üsulu ilə ağacçürüdən bazidili göbələkləri bitki
qalıqlarında becərməklə yem məhsulu alınması özünə geniş tətbiq sahəsi
tapmaqdadır.
Bitki qalıqlarının fermentativ siloslaşdırılması.
Dərin və bərk fazalı
fermentasiyalardan fərqli olaraq bu üsulla canlı hüceyrələrdən deyil, onlardan
alınmış fermentlərdən istifadə edilir.
Polisaxaridləri parçalamaq fəallığına malik olan mikroskopik (Trichoderma
viride, T. Lignorum, Aspergillus terreus) və bazidili göbələkləri (Bjercandera
adusta, Coriolus versicolor) əvvəlcə əlverişli qida mühitlərində (məsələn, arpa və
buğda kəpəyində) becərməklə (təmizlənmiş) ferment kütləsi alınır. Bu preparat 5-
10% miqdarda xırdalanmış bitki qalıqları ilə qarışdırılır, xüsusi çənlərə və ya silos
çalalarına tökülüb siloslaşdırılır. Fermentasiya prosesi 25-30 gün davam edir və
aşağıdakı mərhələlərdən ibarətdir:
1.qarışıqda olan fermentlər sellüloza və hemisellülozanın müəyyən hissəsini
qlükoza, ksiloza və b. sadə şəkərlərə qədər parçalayırlar;
2.bitki qalıqlarındakı spontan süd turşusu bakteriyaları bu şəkərləri
mənimsəyib inkişaf edir və süd turşusu qıcqırması törətməklə, bir tərəfədən
çürüntü törədən bakteriyaların inkişafını dayandırır, digər tərəfdən isə, öz
biokütlələrini artırmaqla məhsulu zülal, vitamin, yağlar və b. fizioloji fəal
maddələrlə zənginləşdirirlər. Eyni zamanda, bitki qalıqlarının strukturu yaxşılaşır,
yumşalır və məhsul turşməzə dada və xoş iyə malik olur.
Bu üsulla quzapaya (pambıq bitkisi gövdəsi), ağac yonqarı və küləşdən əlavə
yem alınması praktikada sübut olunmuşdur.
Üzümün budama çöplərindən fermentlərin köməyi ilə mikrob zülalı ilə
zəngin əlavə yem məhsulunun alınma biotexnologiyası prof. X.Q.Qənbərovun
rəhbərliyi altında hazırlanmış və praktikada sınaqdan keçirilmişdir. Bu texnoloji
proses çox sadə olub istənilən təsərrüfata tətbiq edilə bilər.
Fermentativ siloslaşma üsulunun mənfi cəhəti ondan ibarətdir ki, bu
prosesdə fermentlər təsirinin məhdudluğu üzündən liqnin və sellüloza cüzi
parçalanır və onların məhsulun tərkibində qalması keyfiyyəti aşağı salır.
Bitki qalıqlarının fermentativ siloslaşdırma və bərk fazalı fermentasiyası
tullantı əmələ gətirməyən biotexnoloji prosesə əsaslandıqları üçün daha mühüm
ə
həmiyyət kəsb edirlər.
Qida məqsədilə alınan mikrob kütləsi.
Yer
üzərində
yaşayan
mikroorqanizmlər öz qidasını əsasən atmosferdəki karbon qazından bilavasitə və
ya dolayı yolla alırlar. Karbon qazı fotoqraf orqanizmlər – ali bitkilər və yosunlar
tərfindən üzvi birləşmələrə çevrilir.
Bir çox mikroskopik yosunlar xoş dada malik olub qədim dövrlərdən bəri
qida kimi istifadə edilir. Afrikada Çad gölü sahillərində yaşayan tayfalar spirulina
yosununu (sianobakteriya – Spirullina platensis) gölün sahilindən yığıb ət əvəzində
istifadə etmişlər. Tərkibində 70%-ə qədər zülal, 4% nuklein turşuları, çoxlu
miqdarda B12 vitamini və mikroelementlər olan spirulina kütləsi xoş iyə malik
olub yaxşı həzm edilir, zəhərli deyildir. Meksikada spirulina istehsal edən böyük
zavod işləyir. Spirulina 10 ha sahəyə malik açıq gölməçədə yetişdirilir. Belə
sahədən 2 t quru spirulina kütləsi alınır.
Uzaq Şərqdə (Yaponiyada) bu məqsədlə xlorella (Chlorella) yosunu
yetişdirilir və ildə 1500 t biokütlə alınır. Yaponiyada insani qidaya melassada
becərilmiş Candida maya göbələkləri kütləsi də əlavə edilir.
Almaniyada Scenedesmus mikroskopik yosunu sənaye miqyasında istehsal
edilir və sutkada 20 qramdan artıq olmayaraq qidalara əlavə edilir.
Filippində Saccharomyces fragilis və Candida utilis maya göbələkləri kütləsi
buğda ununa qarışdırıb satılır.
Dostları ilə paylaş: |