374
adamdır. Əyyaşlığının da səbəbi bəlli: mülkü, malı əlindan
getmiş, əməyə alışmamış, ölən
bir sinfin nümayəndəsi olaraq,
yeni quruluşa qarşı göz yummaq üçün içir, məst olur. Bu
təbiidir. Sənin ona qoşulman,–bağışla, içdiyini bilirik və içmən
heç də təbii deyildir. Sən əməkçi bir ailədə doğuldun və həmişə
də əməkçi olmusan...
İftadə onun sözlərini təsdiq edərək başını tərpədir, anası da
təsvibkar bir ifadə ilə gənci dinləyirdi. Tahir Muxtar sözlərinə
davam edirdi:
– Mən buraya rəsmi olaraq şura yazıçılar cəmiyyəti
tərəfindən gəlmişəm. Qəti olaraq deyirəm, İftadə, bundan sonra
bir daha içməyəcəksən, vəssəlam!
İftadənin anası yerində qurcalandı, əvvəl titrək,
sonra get-
gedə aydın və mətin bir səslə dedi:
– Sənə qurban olum, ay oğul, kaş bir az qabaqca gələydin..
Xəbərin yoxdur, ölüb qurtarmışam. Evin bütün şeyini satıb
içkiyə verib, qazandığından bir qəpik görmürük, arvadı qoyub
qaçıb, bir sürü uşaq üstümə tökülüb. Allah ömrünü uzun eləsin,
sənin kimi bir allah bəndəsi uşağın ikisini bağçaya qoyub... Da
bundan artıq adama nə yaxşılıq edərlər. Amma bağçaya
getməyə də paltar, ayaqqabı lazımdırmı? Evə gələndə yemək
lazımdırmı?
Qadın dərdlərini uzun-uzadı söylədi və nəhayət, mətin səsi
təkrar titrədi, müəəssir bir surətdə ağlayaraq:
– Oğul, dost-düşmən yoxdurmu?–deyə sözlərini qurtardı.
Dəhşətli bir sükut otağı qapladı. Xəstə çocuq belə,
bir an
iniltisini kəsib susdu. Tahir Muxtar:
– İftadə,–dedi,–sən bu gün düşmüş də olsan, incə
hisslərin hamısı səndə ölməmişdir zənnindəyəm. Sən bu faciəyə
qarşı necə laqeyd qala bilirsən? Büsbütün məhv olduğuna inana
bilmirəm.
İftadə yenə başını tərpədir və bütün söylənənləri təsdiq
edirdi.
Tahir Muxtar:
375
– Sən bir daha içməyəcəyinə dair mənə söz ver! – dedi.
İftadə məcbur bir halda yerindən qalxıb təkrar oturdu. Anası
onun tərəddüdünü duyar kimi:
– Oğul, bu yazıq körpələrin xatirəsi üçün tövbə elə, nə olar.
«Yoldan çıxmaq eyib deyil, yola gəlməmək eyibdir...» Ver, kişi
zəhmət çəkib gəlib, söz ver... Bundan
sonra da gözləri sənin
üstündə olar.
İftadə titrək səslə:
– Verirəm!–dedi və üzündə bir qəribə ifadə göründü.
– Bax, verdiyin sözu unutma! Sabah cəmiyyətə gəl, bu
sərsəri qiyafəsini dəyişməlidir...
İftadə mülayim bir halda Tahir Muxtarın üzünə baxırdı.
Tahir Muxtar sözlərinə davam edərək:
– Gələrsən, cəmiyyət sənə paltar alar... İşin az isə yenə iş
taparıq. Hər şey düzələr, ancaq verdiyin sözə vəfa edəcəksən!
– Edərəm, vallah, edərəm!
Tahir Muxtar:
–
Hələlik bu,–deyə qalxdı. Qadın ayağa qalxıb, oğlunu ona
tapşırdı, ağlayaraq yalvardı. Tahir Muxtar gülərək:
– Ana, söz verib, düzələcək. Sonralar düzələnə qədər kağız
yazarıq, onun maaşını sən alarsan.
Qadının sevinci bir daha artdı:
– Allah səndən razı olsun!–deyə təşəkkürlər etdi, oğlunu
təkrar tapşırdı, təkrar yalvarıb ağladı...
Üç gün sonra İftadə Tahir
Muxtarla bərabər küçə ilə
gedirdi. İftadənin qiyafəsi tamamilə dəyişilmişdi: paltarı,
şapkası və ayaqqabısı tamamilə təzə idi. Kommunist
küçəsindəki yeni bağçaya girdilər. Ətrafı çiçəkli gözəl səkilərlə
qalxaraq Tahir Muxtar:
– İftadə,–dedi,–bir ətrafa bax: hər yer yenidən tikilir,
bəzənir, gözəlləşir; hər addımda yeni adamlara, yeni
mütəxəssislərə rast gəlirsən; konkanı tramvay, at və öküz
arabalarını avtomobil əvəz etmiş... Hər yerdə yeni bir həyat
duyulur... Sənin bu böyük dövrdə məst olmağa haqqın var
376
idimi?..
İftadə etiraz edərək:
–
Doğrudan, yox idi... Bilirsiniz, pis yoldaş adamı yoldan
sapdırarmış. Pis mühitə düşmüşdüm...
– Bundan sonra o piyalə yoldaşlarından uzaq gəz... Evinə
gəlsələr, qov!. Utanmadan qov!..
Bağçadan çıxıb,
sağ tərəfə, Azərnəşrə döndülər. Möhtəşəm
binanın gözəl və təmiz pilləkəni ilə yuxarı çıxarkən Tahir
Muxtar dedi:
– Mətbəədəki işindən qurtarandan sonra bura üçün çalışar-
san. Burada iş çoxdur. Bu il yalnız bədii şöbə min iki yüz çap
listəsi buraxmalıdır. İnqilabdan əvvəl Azərbaycanda təb olunan
bütün kitabları toplasan bu qədər olmaz. Halbuki Azərnəşrdə
bir çox şöbə var. Nəticədə minlərcə çap listəsi nəşr
olunmalıdır. Gələn il bu çap listəsinin miqdarı iki qat artacaq.
Çünki bütün ölkə savadlanmış, bizdən bilginin hər bir sahəsinə
dair kitab tələb edir. Şura ziyalısının vəzifəsi böyük və
məsuldur... Sən də içkiyə dalıb sıradan çıxmaq istəyirsən,–
deyəTahir Muxtar gülümsədi. İftadə utandı, udqundu və titrək
səslə:
–
Tahir Muxtar, o acı dəqiqələri yadıma salma, doğrudan
utanıram...
Bədii şöbəyə gəldilər. Hər kəs İftadənin yenidən meydana
çıxmasını təbrik etdi. Ona iş verdilər, getdi.
Bir müddət İftadə ayıq olaraq çalışdı. Evinə yavaş-yavaş
zəruri şeylər də almağa başladı. Bir axşam yenə onda bir nəşə
oyandı, içki üçün ürəyi çır-çır çırpındı. Ağılumulmaz bir
vəziyyətdə evdən çıxdı. İşıqlı küçələr sankı dumanlara
dalmışdı, onun içərisində söndürülməsini tələb edən bir atəş
yanırdı. Nədənsə ruhu düşkün, vücudu xəstə kimi idi. İlk pivə
klubəsi onda bir fərəh oyatdı, lakin oraya yanaşmağa cəsarət
etmədi. Bir qüvvə onu oraya çəkirdisə də bir ayrısı da
oradan
uzaqlaşdırmağa çalışırdı. İlk təhlükəni adladı. Həm sevinir,
həm də kədərlənirdi... Yoluna davam etdi–dənizə doğru
377
gedirdi. Bir sıra səs-küylü pivəxanaları da eyni iztirab və dərin
mübarizə ilə adladı. Artıq yeni bulvarda idi. Yeni əkilmiş cavan
ağaclar və çiçəklər arasında düzülən ağ yeni iskəmlələr ilk
addımında ona təzim edən kimi göründü. Sevindi. Sonra bu
sevinc qeyb olaraq anlaşılmaz bir iztirab yenə onu qapladı.
İçindəki atəş yenə alovlanmağa başladı. Divanə kimi dolaşdı.
Bir qüvvə onu yenə geriyə doğru çəkirdi. Qəmli gözləri ilə
dənizi və göyü süzdü. Üfüqdən doğan ay səliqəsiz şalvar
yamağını andırırdı; sönük ulduzlar qırılmış təsbeh
kimi göyə
dağılmışdı, bulud parçaları yunu çıxmış yırtıq döşəyə və
yastıqlara bənzəyirdi... Nəzəri səndələyərək sol tərəfə axdı:
mədən və zavodların işığı ot başlarına düşmuş şeh kimi
parıldaşır, bütün şəhər lalə tarlası kimi yanır, yeni binalar
əzəmət və dəbdəbə nümayiş etdirirdi...
Şən bir təbəssüm onun üzünə yayılaraq gözlərini güldürdü.
Ona bir yüngüllük gəldi. Özündə yalnız vahid bir qüvvənin
hakim olduğunu duyaraq sevindi. Qəti bir səslə:
– Yox!–dedi və sürətli addımlarla evinə, ailəsinə və işinə
doğru getdi.
1935