82
kil edən şeylərin bir-birinə təsir göstərməsinə və bundan sonra məhv
olmasına inanırdı. Çuanq Tse xeyirlə şər arasında nisbiliyin mövcud
olmasına inanırdı və öz düşüncələrini ifadə etməkdən ötrü təmsillər-
dən geniş şəkildə istifadə edirdi.
2-3. Rəsmi din
İlk dəfə olaraq 165-ci ildə Çin şahlarından biri Laotseyin adına
məbəd inşa etdirdi və bu məbədə hədiyyələr verdi. Amma Taoizm
heç vaxt geniş şəkildə inkişaf etmədi və çox zəif inkişaf edərək yalnız
7-ci əsrdə Çində rəsmi din statusunu əldə edə bildi. Həmin zamanlar
Çində Buddizm və Konfusius fəlsəfə məktəbi güclü şəkildə inkişaf
etmişdilər. Bir qrup insan Buddizmin Çinin yerli dini olmaması və
Hindistandan bu ölkəyə gəldiyi üçün Taoizmi inkişaf etdirməyə
başladı. Onlar yeni adət-ənənələr yaratdılar və müxtəlif şeylər üçün
Tanrılar yaratmağa başladılar. Amma buna baxmayaraq Çində bu
dinin davamçıları az olması səbəbindən səhnədən getdi. Çinin kom-
munist hökumətinin dini düşüncələrlə mübarizə aparmasına bax-
mayaraq, bəzi insanlar hələ də Taoizmin cadu tərəfləri ilə maraqla-
nırlar.
3. Sintoizm
“Tanrıların yolu” mənasını verən Sinto Yaponiyanın qədimi din-
lərindəndir. Bu dinin təlimlərinə əsasən Günəş İlahəsi Amaterasu əc-
dadlardan qalan torpaqların qoruyucusudur və imperator ailəsinin bu
Tanrının nəslindən olduğu və onun təcəssümü olduğu bildirilir.
3-1. İctimai keçmiş
Buddizmin Mahayana firqəsi təxminən eradan əvvəl 552-ci ildə
Yaponiyaya daxil oldu və Sintoizm dini ilə qarşılaşdıqdan sonra
Buddizmin bir çox anlamları və təlimləri Sintoizm məzhəbinə köçü-
83
rüldü. Milli Tanrılara və imperatora sitayiş etmək, ölülər üçün qurban
kəsərək xüsusi əməllər həyata keçirtmək və vətənpərvərlik bu məzhə-
bin adət-ənənələrindəndir. Buşido, (yəni igidlərin yolu) adlı mərdlik
məktəbi də müəyyən miqdarda Zen məzhəbindən ilham almışdır və
şərəfin, mənliyin, namusun qorunub saxlanılması üçün mərdliyin və
müqavimətin vacib olduğunu bildirmişdir. Elə buna görə də, əsgərlər
və döyüşçülər məğlub olarkən xüsusi mərasim daxilində ömür boyu
özləri ilə gəzdirdikləri xəncər vasitəsilə qarınlarını yırtırdılar. Şinto
məzhəbi dəfələrlə yenilənmişdir və sonda 1946-cı ildə imperatora
sitayiş etmək ənənəsi imperatorun özü tərəfindən ləğv edilmişdir.
Hal-hazırda bu din Buddizmlə birlikdə Yaponiyada həyatını davam
etdirir.
3-2. Sintoizmin müqəddəs kitabları
Sintoizmdə əcdadların adət-ənənələrini özündə əks etdirən kitab-
lar mövcuddur. Bu kitablar tarixın müxtəlif dövrlərində hazırlanmış-
dır. Onlardan biri 806-cı ildə qələmə alınmışdır və bu kitab ruhani
təbəqəsinin müdafiə olunması barədə yazılmış hekayələrdən ibarət-
dir. Kitablardan digəri 10-cu əsrdə qələmə alınmışdır və bu kitabda
Sintoizmin ibadətləri, adət-ənənələri və xüsusən də imperatora sitayiş
adətləri barəsində geniş məlumat verilmişdir.
3-3. Riyobo
Buddizm 8-ci əsrdə Yaponiyada tam formada genişləndi və öl-
kənin yüksək çinli məmurları belə bu dini rəsmən qəbul etdilər. Elə
bu səbəbdən də, həmən zamanlar yerli və qədimi din olan Sinto ilə
yeni meydana çıxmış, əcnəbi din olan Buddizm arasında uyğunluğun
yaradılması ehtiyacı meydana çıxdı. O zaman Buddizmin bəzi
ruhaniləri araşdırmalarını elan edərək bildirdilər ki, Yaponiyanın qə-
dim Tanrıları hər birisi ayrı-ayrılıqda Budi Satva olublar və elə orada
zühur ediblər. Eləcə də, günəş Tanrısı olan Amaterasunun Buddanın
Yaponiyadakı tam zühuru olduğunu bildirdilər. Bu firqəni Riyobo,
yəni qarışıq Sintoizmizm adlandırdılar və onun genişləndirməyə,
84
yaymağa başladılar. Beləliklə, Sintoizmizm yeniləşdi və yenidən
dirildi.
3-4. Rəsmi din
Təxminən doqquz əsr sonra 17-ci əsrdə bəzi dini liderlər qədimi
Şinto dininin yenidən dirildilməsi nəzərini irəli sürdülər və sonda
1768-ci ildə Yaponiya xalqının ictimai həyatında yeni dəyişiklik baş
verdi. Bir müddət sonra imperator Sintoizmi rəsmi din elan etdi və
Buddizmə aid bütün nişanələrin məhv edilməsini əmr etdi. Bu iş
başlanğıcda güc yolu ilə həyata keçirilirdi, çünki hələ insanların bir
hissəsi Buddizmi sevirdilər və bu dinə inanırdılar. Sonda 1889-cu ildə
ölkə konistitusiyasında tam dini azadlıq hüququnun bütün yaponi-
yalılara aid olması bəndinin əlavə edilməsindən sonra din seçimi azad
buraxıldı, amma Yaponiya hökuməti yenə də Sintoizmi dəstəklədi.
Hökumət dini olan Sintoizm 1945-ci ildə Amerikanın Yaponi-
yana atom bombası atdığı və ölkənin Amerikalılar tərəfindən işğal
edildiyi vaxta qədər davam edirək yaşayırdı. Bu dinin təlimləri
gəncləri qərb mədəniyyətinin hücumları müqabilində müqavimət et-
məyə dəstəkləyirdi. 1945-ci ildən sora bu dinə aid mərasimlərin keçi-
rilməsi ixtiyarı xarakter daşımağa başladı.
Mənbə
1. Bahar. Mehrdad, “Asiya dinləri”, Tehran 1996
2. Hikmət, Əli Əsğər, Dinlər tarixi, Tehran 1966
3. Zərrinkub, Əbdülhüseyn, “Vicdan barəsində”, Tehran 1978
4. Nas, Con. B, “Dinlərin ümumi tarixi”, Tərcüməçi: Əli Əsğər Hik-
mət, Tehran 1991
5. Hyum. Robert. A, “Yaşayan dünya dinləri”, tərcüməçi: Əbdürrəhim
Qovahi, Tehran 1994
6. Konfutsi, “Söhbətlər”, tərüməçi: Kazımzadə İranşəhr, Tehran 1961
85
6. Qədim İran
1. Muğan dini
Zərdüştün meydana çıxmasından öncə, yəni Midiyalılardan öncə
İran ərazilərində yaşayan yerli qeyri-Ariyayilərin dini Muğan dini
adlanırdı. Muğ (Maquş) sözü qədim İran dillərində xidmətçi mənası-
nı verirdi. Belə nəzərə çarpır ki, Muğlar İranın yerli sakinlərindən
idilər və Hindistandakı Dravedilər kimi Ariyayilərin bu ərazilərə da-
xil olmasından sonra öz torpaqlarını onlara təslim etdilər. Ərəblərin
zərdüştlər üçün istifadə etdikləri Məcus sözü də elə həmin Məquş sö-
zündən mənşə almışdır.
Bəzi tədqiqatçıların nəzərincə zərdüştlük dinində yaxşılıqların
və pisliklərin tanrılarına olan ikili ibadət İranda qədimdən də mövcud
olan Muğan dininə aiddir. Çünki, tarixi kitablara nəzər saldıqda belə
qənaətə gəlmək olar ki, Muğan dininə sitayiş edənlər iki Tanrıya,
Yaxşılıq və Pislik Tarısına sitayiş edirdilər. Muğanların dini əqidələ-
rində qiyamət gününə iman da var idi.
Dostları ilə paylaş: |