Microsoft Word edebiyashar-30. 11. 16. doc
Yüklə 1,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Kitabi-Dədə Qorqud”: oxuduqlarım, gördüklərim, eşitdiklərim
Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T 163 dələrin, yazıçıların hər birinin çıxışında Anarın özəl və gözəl keyfiyyətləri bir-bir sadalandı. Odur ki, Nizami Cəfərov bu məqamı xüsusilə qeyd etdi. Həm də dedi: – İndi bütün dünya yazıçıları bunu deyəsi deyil ki... Yəni deyəsi deyil ki, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədrli- yinə Anar layiqdir. O, çıxışını bu cür qurtardı və keçib yerində əyləşdi. Onun çıxışının bu qeyri-adi sonluğu, əsas mətləblə bağlı mövqeyi olduqca uğurlu alındı. Anar və zalda əyləşənlər onun çıxışını poetik çıxış kimi qəbul etdilər. Anar Nizami Cəfərova dedi ki, elə poetik danışdın ki, çıxışını nə vaxt qurtardığını bilmədim. Şair Ənvər Əhməd çıxışında qeyd etdi ki, “Elə adamlar var ki, beş-altı vəzifədən bərk-bərk yapışıblar. Anar isə yazıçıdır, şairdir, ssenaristdir, publisistdir, zi- yalıdır və s. Anar deyəndə mən bu cür çoxlu sayda Anar görürəm. Ancaq bunların hamısı bir Anarın ətrafında birləşibdir. Həmin Anarın isə bir vəzifəsi var: Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri”. Hər hadisə insanın yaddaşına həkk olunmur. Və hər hadisə də insanın yaddaşında qalmır. Azərbaycan Yazıçı- larının XII qurultayı bu cür mənim yaddaşımda qaldı. Anarın Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri seçilməsi, Nəriman Həsənzadənin, Vaqif Səmədoğlunun, Seyran Səxavətin, Nizami Cəfərovun, Ənvər Əhmədin, Ramiz Rövşənin və digərlərinin çıxışı yadımda qaldı. 2015-ci il yanvarın 28-i Vaqif Səmədoğlunun və- fatı da yadımda qaldı. Yanvarın 29-da müasir Azərbay- can ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Xalq şairi Vaqif Səmədoğlunu son mənzilə yola salanda Azərbay- B U L U D X A N X Ə L İ L O V 164 can Dövlət Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində, vida mərasimində Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri Anarın bu sözləri də yadımda qaldı: “Azərbaycan ədə- biyyatının ən böyük şairlərindən birini itirdik. Bu gün Azərbaycan xalqı böyük şair və dramaturqlarından biri ilə vidalaşır. Böyük Səməd Vurğun ailəsi sonbeşiyini itirdi. Vaqif Səmədoğlu mənim ən yaxın dostum idi. Onun simasında ömrü boyu ölümə qalib gəlməyi baca- ran ən yaxın dostumu itirdim. Vaqif ölümdən yazsa da, həyatı çox sevən bir insan idi. Ölümlə zarafat etməyi, bizə kişi kimi yaşamağı öyrətməyi bacaran bir insan kimi köçdü dünyadan”. Dediklərimiz, yazdıqlarımız, əməllərimiz yadda qalır. Yaxşı ki, hər şeyi tarixin özü yaddaşına yazır və qoruyub saxlayır. Belə olmasa, həyat da, fəaliyyət də, yaşamaq da mənasız olar. Bu dünyanın bir mənası da dəyərli adamların ona tab gətirməsi, dözməsi, onda yaşamasıdır. Bu, dünyaya minnət qoymaq deyil. Dünya- nın özünün də dünyanı mənalı edən böyük və dəyərli insanlara borclu olduğunu anlamaqdır, həm də anlat- maqdır. Dünyada böyük, dəyərli insanlar olmasaydı, dünya nə qədər cansıxıcı və mənasız görünərdi. Dünya onu gözəlləşdirən və bəzəyən hər bir şeyə borcludur. Odur ki, dünya, çox da öyünmə, sənin də çoxlu borcların var... Danışmaq da, çıxış etmək də, Azərbaycan Yazıçı- lar Birliyinin sədri olmaq da, ölmək də asan iş deyil. Çoxlarına asan görünən bu iş Allahın izni ilə həyata ke- çən alın yazısıdır. Alın yazısının əleyhinə olanlara Allah Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T 165 gülür. Çünki hər şeyin əleyhinə olanlar Allaha qarşı çıxdıqlarını unudurlar. Bizim hər birimiz bilməliyik ki, yazıçının, şairin işi nədən ibarətdir? Görəsən bu barədə oxucular, mütə- xəssislər nə düşünür? Bu, işin bir tərəfidir. Əsas tərəfi, ikinci tərəfi odur ki, şair, yazıçı gələcəyə olan inamı gücləndirməli, öz yazdıqları ilə dünyada insanpərvərliyi inkişaf etdirməlidir. Bir sözlə, bəşəriyyətin inkişafına ləyaqətlə xidmət etməlidir. Yaradıcılığı, istedadı, xid- məti, qabiliyyəti, şəxsi keyfiyyətləri olanları bilərəkdən və bilməyərəkdən, bəzən də qəsdən, qərəzli bəyənmə- yənlərə Nobel mükafatçısı Mixail Şoloxovun Nobel nitqindən bir məqamı xatırlatmaq yerinə düşər: “Mən istəyərdim ki, kitablarım insanlara özlərinin daha yaxşı adam olmasına, mənəviyyatlarının daha da təmizlənmə- sinə xidmət etsin, insanı sevdirsin, bəşəriyyətin inkişafı və humanizm idealları uğrunda fəal mübarizə aparmağa səsləsin. Əgər buna azacıq da olsa nail ola bilmişəmsə, mən xoşbəxt yazıçıyam”. (Mixail Şoloxov. Seçilmiş əsərləri. Bakı, “Şərq-Qərb” Nəşriyyat Evi, 2013, s.12) Özünü xoşbəxt sayanların hər biri (söhbət yaradıcı adamlardan gedir) belə fikirləşməlidir. Təbii ki, haqq- dan, ədalətdən dəm vuranlar və başqasına qiymət ver- məyə mənəvi statusu olmayanlar da bu barədə düşün- məlidirlər. Gəlin düşünək, düşünək və ən azı özümüzü dərk edək... 06.02.2015 B U L U D X A N X Ə L İ L O V 166 “Kitabi-Dədə Qorqud”: oxuduqlarım, gördüklərim, eşitdiklərim “Kitabi-Dədə Qor- qud”un elm aləminə mə- lum olan Drezden və Vati- kan nüsxələrini indiyə qə- dər hər kəs görməyib, əlinə almayıbdır. Ancaq görənlər, əlinə alanlar, onunla üz-üzə dayanıb, nə- fəs-nəfəsə duranlar da olubdur. Təbii ki, onların sayı çox azdır. Belələrindən biri Samir Tağıyev olmuşdur. Bu həmyerlimiz Türkiyə- də çalışıb və tale elə gətirib ki, Drezdendə olarkən Drez- den nüsxəsini gözləri ilə görüb, əlinə alıb və onunla üz- üzə dayanmaq şərəfinə nail olubdur. Bunu Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət və Turizm Nazirinin müavini Ədalət Vəliyev Bilik Fondunun Dədə Qorqudla bağlı təşkil etdiyi tədbirdə söylədi. O, vaxtilə “Kitabi- Dədə Qorqud”un 1300 illik yubileyinin keçirilməsi ilə bağlı tədbirlərdə xarici ölkələrə gedən nümayəndə heyə- tinin rəhbəri kimi Drezdendə olmuşdur. Drezden kitab- xanasında olarkən görmüşdür ki, kitabxananın xatirə kitabında belə sözlər yazılıb: “Mən xoşbəxtəm ki, Dədə Yüklə 1,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|