Qadınların şahidliyi ilə əlaqəli Quran mətninin izahına bəzi rəvayətlərin təsiri haqqında
57
“Ey qadınlar, çoxlu sədəqə verin və tez-tez günahlarınızın bağışlanması üçün
Allaha dua edin. Çünki mən cəhənnəmdə əhlinin siz olduğunu gördüm.”
Onlardan biri
belə dedi: “Bizim cəhənnəm əhli olmağımızın səbəbi nədir?” Dedi: “Siz, çoxlu lənət
edər və ərlərinizə qarşı nankorluq edərsiniz. Ağılda və dində sizdən daha qüsurlusunu
görmədim.” Həmin qadın bir daha soruşdu: “Ey Allah rəsulu, ağıl və dinimizin qüsuru
nədədir ki?” Buyurdu: “Məgər qadının şahidliyi kişinin şahidliyinin yarısı qədər
deyil?! Bu ağlı naqisliyidir.” Sonra əlavə etdi: “Məgər qadın heyz olarkən oruc tutub,
namaz qılır?! Bu da qadının dinin naqisliyidir.” (2. Səh 86)
Qeyd etməliyik ki, yuxarıda qeyd edilən bu və buna bənzər
hədislər klassik dövr
alimləri tərəfindən bir çox hüquqi hökm üçün qaynaq kimi istifadə edilmiş, bir çox
hallarda qadınların əleyhinə istifadə edilərək haqlarının pozulmasına zəmin yaratmışdır.
b. “Borc” ayəsi və əsas prinsip məsələsi
Bu ayə Quranın ən uzun ayələrindən biridir. Ayədə göstərilir: “Ey iman gətirənlər!
Müəyyən müddətə bir-birinə borc verib aldıqda, onu yazın! Bunu (bu sənədi) aranızda
bir nəfər katib ədalətlə yazsın! Katib gərək Allahın öyrətdiyi kimi yazmaqdan boyun
qaçırmasın, yazsın! Borclu olan şəxs borcunu söyləyərək (deyə-deyə) yazdırsın və
Rəbbi olan Allahdan qorxaraq ondan (borcdan) bir şey əskiltməsin. Əgər borclu ağılsız
və zəifdirsə (qoca və ya uşaqdırsa), yaxud söyləməyə qadir deyilsə,
o zaman gərək onun
(əvəzinə) vəkili ədalətlə deyib (borcu) yazdırsın. Öz adamlarınızdan iki kişini də şahid
tutun! Əgər iki kişi olmazsa, razı olduğunuz bir kişi ilə iki qadının şəhadəti kifayətdir.
Əgər (qadınlardan) biri (şəhadəti) unudarsa, o birisi onun yadına salsın. Şahidlər (bu
işə) dəvət olunduqları zaman boyun qaçırmasınlar. Az və ya çox olmasına baxmayaraq,
borcu öz vaxtına qədər (nə müddətə verilmiş olduğunu) yazmağa ərinməyin!
Sizin bu
işiniz Allah yanında daha ədalətli, şahidlik üçün daha düzgün və şübhəyə düşməməniz
üçün haqqa daha yaxındır. Lakin aranızda həmişə dövr edən aşkar (nağd) ticarət zamanı
onu yazmamağınız sizin üçün günah deyildir. (Hər halda) alış-veriş etdiyiniz vaxt şahid
tutun! Ancaq katibə və şahidə zərər yetirilməsin. Əgər zərər yetirsəniz, əlbəttə, bu sizin
üçün pis işdir. Allahdan qorxun! Allah (ehtiyacınız olan şeyləri) sizə öyrədir. Allah
bütün işləri biləndir!” (əl-Bəqərə, 282)
Əgər ayəyə diqqətlə nəzər
salsaq görərik ki, Uca Allah mövcud problemin
həllində ədalət prinsipini əsas gətirmişdir. Yəni işin kökündə şahidlərin sayı və cinsi
durmur, əsas olan borcun verildiyi zaman onun yazılması, yazılmadığı təqdirdə
unutqanlıq nəticəsində ciddi problemlərin baş verəcəyi mesajının insanlara
çatdırılması, şahidlərin seçilməsində də ədalət prinsipinin qorunması təlimi aşılanır.
İkinci əsas məsələ isə faydalılıq prinsipinə əsaslanır. Belə düşünürük ki, həmin
dövrün iqtisadi sistemi əsasən kişilərin əlində olması və iqtisadi məsələlərdə ixtisas
sahibi olmaları onların fayda verəcək əsas tərəf olmalarını önə çıxarmış və tək
şahidlikləri əsas götürülmüşdür. Maraqlı burasındadır ki, bu iki əsas məsələ əksər
hallarda
demək olar ki, fəqihlər, islam alimləri və düşünürləri tərəfindən çox da
Dilavər Məmmədov
58
gündəmə çıxarılmamış,bu məsələdə qadının fizioloji və psixoloji xüsusiyyətləri əsas
müzakirə obyekti olmuşdur.
c. Klassik islam alimlərinin sözügedən ayə ilə bağlı fikirləri:
İbn Həcər (ö. 852/1449) yazır: “Əgər iki kişi olmazsa, razı olduğunuz
bir kişi ilə
iki qadının şəhadəti kifayətdir –ayəsi haqda İbn Münzir deyib: “Alimlərin bu ayənin
zahiri mənasında ittifaq etmiş, qadınların kişilərlə birgə şahidliyinə icazə vermişlər.
Cümhur alimləri borc və pul məsələsində şahidliyin keçərli olacağını söyləmiş, hədd
və qisas məsələsində qadının şahidliyini qəbul etməmişdirlır. Bəzi alimlər qadının
evlilik, boşanma, nəsəb məsələsində şahid olub-olmamasından ixtilaf etsələr də,
cümhur buna icazə verməmişdir. Ancaq kufəlilər isitisna” (3.səh 266)
İmam Sərəxsi (ö. 483/1090 ) “Məbsut” adlı əsərində (ö. 483/1090 ) yazır:
“Ağıllarının və dinlərinin nöqsanlığı qadınların tək şahidlik etməsinə maneədir.Allah
Rəsulu (Ona Allahın salamı və xeyir-duası olsun!) onları bu cür vəsf etmişdir. Daha
sonra zəlalət və unutqanlıq, tez aldadılma, həva-həvəsə meyilli olmaq onlarda təzahür
etdiyinə görə, onların tək şahidliyi tam dəlil kimi qəbul edilməz.
Ancaq kişilərin baxa
bilmədiyi məsələlərdə (doğum, ayıbların aşkar edilməsi) qadınların şahidliyi
icazəlidir... ” (4. 142)
Hənəfi hüquqçularından Mövsili (ö.683/1284) bu barədə yazır: “Qadının şahidlik
etmə haqqı Quran ayəsi ilə sabitdir, bu səbəbdən də onun şahid olmaq haqqı vardır.
Çünki qadın da kişi kimi görmə, gördüyünü yadda saxlama və bunu anlatmaq
qabiliyyətinə malikdir. Ancaq çox tez unutqan olması və bu zəifliyi yanında bir şahid
əlavə edilməsi ilə həll edilir.Ancaq yenə də qadınların şahidliyində şübhə edilir. Bu
səbəbdən də hədd və qisas məsələlərində qadının şahidliyi qəbul edilmir.” (5.140).
Qadınların ağıllarının nöqsanlı olması ilə bağlı hədis ədəbiyyatında
Həzrət
Peyğəmbərə istinad edilən hədislər (Ona Allahın salamı və xeyir-duası olsun!) klassik
islam alimlərinin sözügedən ayəni bu cür izah etmələrinə zəmin yaratmışdır. Bu məsələdə
klassik islam alimlərinin həmfikir olduqlarını söyləyə bilərik. İki qadın şahidin
şahidliyinin bir kişi şahidin şahidliyinə bərabər olduğu ilə bağlı fərqli bir görüş yoxdur.
İmam Şafei (ö. 204/820) “əl-Umm” adlı əsərində qeyd edir: “... Qadınların
şahidliyinə yalnız iki məsələdə icazə verilir. İqtisadi məsələlərdə isə kişilərin bir-
birinə şahidliyi keçərlidir. Qadınların şahidliyinə icazə verilmir. Əgər sayları çox
olarsa, onlarla birgə bir kişi şahidin olması tələb olunur. Kişilərlə şahidlik etmələri
üçünsə, qadınların sayı ikidən az olmamalıdır...”(6.50)
Hənbəli alimlərindən İbn Qüdamə (ö. 682/1283) “Əl-Müğni” adlı əsərində bu
barədə yazır: “… Cümhur alimləri şahidlik məsələsində azad kişilərin olmasını şərt
qoymuşlar. Qadınların və kölələrin şahidliyi qəbul olunmur. Malik, Şafei və Rəy
əhlinin fikri budur. Ancaq Əbu Sövr kölənin şahidliyinin
qəbul ediləcəyini deyərək
xətaya yol vermişdir” (7. 130)
Məsələn, hənəfilər qadının hədd və qisas məhkəmələrindən şahidlik edə
bilməyəcəklərini Zöhridən nəql edilən “qadınlar hədlər, qisas və nigahla bağlı
məsələlərdə şahidlik edə bilməzlər” rəvayətinə istinad edərək qadının şahidliyində