108
Arif ol,
döşünə döymə çox da sən,
Qədirdanlıq eylə ötən vaxta sən.
Mərifət elmindən çox uzaqdasan,
Səndən şair olmaz ha yazsan, bala.
Tez yanıb, tez söndü odun hayıf ki,
Düz yolda büdrədi atın hayıf ki.
Oğlumun adıdır adın hayıf ki,
Gəlib günahını yuyarsan, bala.
***
2006
YAXŞIDIR
(Toy məclislərinin birində bir cavan oğlan öz poemasını
oxumağa başladı.Toy qurtardı, ancaq poema qurtarmadı...)
Nitq irad eylədi düz saat yarım,
Kimsə pıçıldadı: “Əhsən, yaxşıdır...”!
Hərdən dəlidə də doğru xəbər var,
Pisi də yaxşıya yozsan yaxşıdır.
Güllər əlvan-əlvan sənət bağında,
Tikan da qan sorur gül budağından.
Cahilnən işıqlı yola çıxınca
Aqilnən zülmətdə azsan yaxşıdır.
Haqdan gələn işıq haqqa çəpərsə,
Qanda hərarətsə, canda təpərsə,
Qanana can deyib, can eşidərsən,
Qanmazın önündə sussan yaxşdır.
109
Ömrün qış vədəsi, ixtiyar çağı,
Səndən inciyirlər, küsürlər axı.
Tullayıb daşını tamadalığın,
Oturub şeirini yazsan yaxşıdır.
Bu yerin xətrinə, göyün xətrinə,
Mübarək dediyin toyun xətrinə,
Bu göyçək gəlinin, bəyin xətrinə,
Dözürsən, ay Əşrəf, dözsən yaxşıdır.
***
2005
AÇARI İTƏN OĞLAN
(Oynamaqdan doymayan bir dövlət məmuru toyda açarlarını
itirmişdi...Elan etdik, gəlib götürdü...
Bu “açarı itirmək” söhbəti onu özündən möhkəmcə çıxartmışdı,
az qalmışdı ki, elə bizi oradaca güllələsin).
Açarını gəl götür,
Açarı itən oğlan.
Ay qafası qarnının
Dalınca gedən oğlan.
O ki var yeyib-tıxtın,
Nəfəsin də tıncıxdı.
Özündən niyə çıxdın,
Acgöz, acgödən oğlan?
Bu ocağı az qala,
Biz gedərik, söz qalar.
Barmağını az qala
Gözümə dürtən oğlan.