zasiyalarının formalaşması əsasən onların yerləşdiyi təbii-coğrafi şəraitdən və
xalqın mədəni-genetik kodundan asılı idi. Eyni zamanda mədəni mübadilə, ta-
rixi şərait və hakim rejimin ideologiyası, dini, ənənələri və siyasətindən asılı
olan sosial mühit də çox böyük əhəmiyyətə malik idi.
Qədim Şərq dövlətləri etnik cəhətdən müxtəlif görünüşlü olsalar da, on-
ların dövlətçiliyinin əsas formalaşma qanunauyğunluqları bir çox ümumi
cəhətə malikdir. İlk Qədim Şərq dövlətləri kiçik vilayətləri - nomları təşkil
edən bir neçə yaşayış məntəqələrinin birləşməsi yolu ilə yaranmışdır. Bura-
da başçının iqamətgahı və ali qəbilə səcdəgahının müqəddəs məbədi yerlə-
şən şəhər mərkəzi formalaşırdı. B.e.ə. IV minillikdə başlayan ilk sivilizasi-
yalar dövründə Yaxın Şərq regionunda mədəni mübadilə, mədəniyyətlərin
yaxınlaşması və qarşılıqlı faydalı əməkdaşlığın tədrici prosesləri baş verir-
di. Kulturoloji nöqteyi-nəzərdən bu - mutasiyalı, təcrid olunmuş inkişafdan,
mədəni artefaktların birbaşa mənimsənilməsinə və stimullaşdırılmış trans-
formasiyasına əsaslanan kulturogenezə doğru hərəkat prosesi idi.
B.e.ə. IV minilliyin ikinci yarısında Şumer və Misirdə şəhərlərin əmələ
gəlməsi ilk sivilizasiyaların formalaşmasında inqilabi əhəmiyyətə malik idi.
Şəhərlər dövlət idarəçiliyinin və dini ibadətin ilk mərkəzləri oldu. İlk əvvəl
burada, hökmdarın və onun administrasiyasının, din xadimlərinin, şəhər,
həm də kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan əhalinin ehtiyaclarını təmin edən
sənət istehsalı cəmləşmişdi. İstehsal qüvvələrinin, sosial həyatın və dövlət-
çilik mədəniyyətinin inkişafı ilk növbədə hakim siniflərin idarəetmə mədə-
niyyəti, enerjisi, təşəbbüskarlığı və intellektual mədəniyyət səviyyəsindən
asılı idi. İstehsalın və ticarətin aşağı səviyyəsində məhsullara və xammala
malik olan ölkələr arasındakı qarşılıqlı faydalı əlaqələr çox vaxt qarət mü-
haribələrinə çevrilirdi.
İlk dövlətlərin təşəkkül tapmasında köləlik mühüm rol oynamışdır.
Onun yaranması fərdin cəmiyyətin inkişafı üçün zəruri olan əlavə məhsulu
verə bilməməsi ilə şərtlənirdi, bunun nəticəsində bütün hüquqlardan məh-
rum olmuş qullar əməyə məcbur edilirdilər. Köləlik cəmiyyətin əmlak təbə-
qələşməsi və özünün sosial statusu, əmlak vəziyyəti, əməyin ictimai təşki-
lində yeri və rolu, həmçinin ictimai sərvətdən aldığı payla fərqlənən siniflə-
rin formalaşmasına böyük təsir göstərirdi. Bununla əlaqədar ictimai inkişafı
idarə edən və ictimai münasibətləri tənzimləyən subyekt kimi dövlətin rolu
çox mühüm əhəmiyyət kəsb etməyə başladı.
Qədim Şərq ölkələrində dövlət idarəçiliyinin mühüm obyekti yalnız müxtə-
lif siniflər və sosial qruplar arasında münasibətlərin tənzimlənməsini tələb edən
istehsal və maddi nemətlərin bölgüsü deyil, həm də onların arasında yaranan
ziddiyyətlərin aradan qaldırılması idi. Quldarlıq cəmiyyəti üç sinfə bölünürdü.
Mülkədarlar, saray əhli, xidmətdə olmuş zadəganlar, kahinlər, ordunun koman-
Fuad Məmmədov
118
İdarəetmə mədəniyyəti
da heyəti, əkinçilik icmasının yuxarı varlı təbəqələrinin daxil olduğu, dövlət
idarəçilik aparatı ilə sıx bağlı olan - hakim sinif Azad və asılı mülkədarlar və
sənətkarlardan ibarət - xırda istehsalçılar sinfi. Hüquq səlahiyyəti elementlərini
saxlamış ev qulları və əşyalara bərabər tutulan yadelli qullardan ibarət - qullar
və qullara yaxın asılı işçilər sinfi. Hər bir sinif - hüquq, əmlak və məişət vəziy-
yəti baxımından müxtəlif təbəqələrə bölünürdü.
Qədim Şərq ölkələri üçün səciyyəvi cəhət o idi ki, Qədim Yunanıstan və
Roma ilə müqayisədə, onlarda nisbətən zəif inkişaf tempi yer tuturdu. Bu, in-
tellektual mədəniyyətin inkişafına kifayət qədər diqqətin ayrılmaması, dini
təsəvvürlər çərçivəsində inkişaf edən çoxallahlılıq, Qədim Şərq iqtisadiyyatı-
nın durğunluq xarakteri, əmtəə təsərrüfatının zəif inkişafı, texnika və texnolo-
giyanın tədriclə təkmilləşdirilməsi, səthi əmək bölgüsü və onun məhsuldarlı-
ğının aşağı səviyyəsi ilə şərtlənirdi. Qədim Şərq ölkələrinin xüsusiyyəti həm
də o idi ki, onlarda ictimai quruluşun əsas sosial və ərazi vahidləri qismində,
bir-birinə və dövlətə münasibətdə hüquq və vəzifələri olan, lakin bununla ya-
naşı özlərinin mədəni mübadiləyə az meylli, ənənəvi qapalı dünyası ilə yaşa-
yan icmalar çıxış edirdilər. Spesifik Qədim Şərq iqtisadiyyatı, dövlət haki-
miyyətinin sosial strukturu və forması ilə şərtləndirilmiş icma, həyatın və is-
tehsalın kollektivçilik formasını saxlamışdı ki, bu da xüsusi mülkiyyətçilik
münasibətlərinin inkişafını ləngitməyə bilməzdi. Bütün bunlar çoxsaylı icma-
ların səylərinin birləşməsinə və koordinasiyasına yönəldilmiş dövlət idarəçi-
liyinin rolunu şərtləndirirdi. Qəbilə demokratiyasının ənənələrini aradan qal-
dıran belə hakimiyyətin spesifik forması, ədəbiyyatda “Qədim Şərq istibdad
hakimiyyəti” adı ilə məlum olan qeyri-məhdud monarxiya oldu.
İlk sivilizasiyalarda formalaşan dövlət idarəçiliyi sistemi iyerarxik prinsip
üzrə təşkil olunmuş çoxsaylı administrasiyaları birləşdirirdi. Dövlət idarəçili-
yi aparatı rütbə və subordinasiya sisteminə malik idi. Məmurların ictimai
mövqeyi onların xidməti pillədəki yerindən asılı olaraq müəyyənləşdirilirdi.
Administrasiyanın vəzifələri dövlətin daxili və xarici siyasəti ilə müəyyən
edilirdi. Ən mühüm daxili vəzifə - əkinçilik irriqasiyasının təşkili və torpaq
mülkiyyətinin idarə edilməsi idi. Dövlət sərəncam, nəzarət, icmaların irsi
mülkü olan torpağın istifadəsi üçün vergi yığmaq hüququna malik idi. Tor-
paqların bir hissəsi onların üzərində şəxsi təsərrüfat yaradan, torpaq vergisi
ödəyən və müəyyən mükəlləfiyyətlər daşıyan saray adamlarına, zadəganlara
və döyüşçülərə paylanırdı. Əsas torpaqlar istibdadçının və ondan asılı olan
kahinlərin əlində cəmləşmişdi. Alluvial çayların vadilərində yerləşən, əlveriş-
li təbii şərait və güclü irriqasiya sistemlərinin yaradılması ilə şərtlənən qədim
şərq ölkələrinin əkinçilik məhsullarının yüksək məhsuldarlığı əlavə məhsulun
yüksək həcmini təmin edirdi, bunun hesabına da inkişaf etmiş bürokratik
aparat, ordu və hakim sinfin rifahı üçün xərclər təmin olunurdu.
119