51
edilənin təkmil forması, elementlərlə və proseslərlə bol
(zəngin) vəziyyəti elə təzahürlərdə görünən inkişafdır. İnkişaf
zamanı çoxlu sayda elementlər və subyektlər qarşılıqlı asılılıq
vəziyyətində olurlar. Proseslərin yüksək rasional səviyyəsi
inkişaf proseslərinin özüdür. İnkişaf zamanı proseslər daima
artan cədvəl göstəriciləri üzrə davam edir. Dövlət siyasəti
cəmiyyətin ədalətlə idarə olunmasını, münasibətlərin ədalətli
məzmununun qorunub saxlanılmasını təmin etmək üçündür,
insanların özləri tərəfindən həyata keçirilir. Ədalət düzgün
(taraz bölgü) bölgü və paylaşmadır ki, bunları da insanlar
dövlət qurumları yaratmaqla əldə etməyə çalışırlar. Dövlət
ədalətli vəziyyətlər üçün şərait yaradan tərəfdir, baş subyektdir,
vasitədir. Qədim yunan fəlsəfəsinin idealist nümayəndələri
olan Sokrat-Platon-Aristotel üçlüyü də dövlət siyasətini,
dövlətlə vətəndaşlar arasında olan münasibətləri ədalətlə,
əxlaqla (etika ilə) ilə əlqələndirirlər. Sokrat etikanı, Platon və
Aristotel isə dövləti tədqiqat obyekti kimi götürür. Platon ideal
dövlət nəzəriyyəsini, Aristotel isə praktik dövlət nəzəriyyəsini
yaradır. Müasir dövlət nəzəriyyələri öz başlanğıclarını məhz bu
filosofların təlimlərindən götürür. Maarifçilik dövründə
hakimiyyətin üç qolunun labüdlüyü prinsiplərinin meydana
gəlməsi də əslində öz nəzəri başlanğıcını Aristoteldən götürür.
Demək olmaz ki, ədalət tam məzmunu baxımdan elə
müsbətliklərdir. Mənfiliklərin üzərində qəti olaraq qələbə
çalmış vəziyyətlərdə olan müsbətliklərdir. Belə qənaətə gəlmək
olar ki, məhz mübarizə anında mənfiliklər müsbətlikləri ortaya
çıxarır və “yaxşılıq” (“qəbuledilənlik”, “münasiblik”) meydana
gəlir. Bu anda qəbuledilən məzmun ədalət olur. Yaxşı olan
odur ki, insanlar ondan mənəvi və maddi qidalar alır. İnsanların
maddi vəziyyətləri və ruhları doyur, zənginləşir. Ədalət həm
gücdür, həm də mübarizədə gücsüzlərin müdafiəsi üçün əsas
ideya xəttidir. Güclü tərəf ədalətlidir. Imkanın böyüklüyü
ədalətin özünü meydana gətirir. Gücsüzlərin də müdafiəsi və
onların
hüquqlarının
qorunması,
toxunulmazlıqları
bir
52
ədalətdir. Ədalət imkana, potensiala bağlıdır. Bu prinsipə görə
hesab etmək olar ki, ədalət hər bir tərəfin öz daxilindədir. Hər
bir şəxs üçün ədalət mövcuddur və özünəməxsusdur. Bu
baxımdan da universallıqla yanaşı, həm də xüsusidir. Hamı
öz hərəkətlərinin ədalətli olmasını əsaslandırır. Hamı öz
ədalətli mövqeyini şəraitin ortaya çıxardığı zərurətlə,
tələblərlə əlaqələndirir. Qeyd edildiyi kimi, ədalət unversal
xassəyə və xüsusi xassələrə malikdir. Bütün zamanlarda vardır
və konkret məqamlar üçündür. Dövlət də bütün hallarda
ədalətli hərəkətləri təmin etmək və nəticə etibarilə ədalətli
vəziyyətlərin ortaya çıxmasını təmin etmək üçündür.
İnsanların, regional və qlobal miqyasda xalqların, qarşılıqlı
sülh şəraitində xoşbəşxt yaşamaları və dünya resurslarından, o
cümlədən təbii sərvətlərindən, həyatın maddi və mənəvi
nemətlərindən
səmərəli
şəkildə
istifadə
etmələri,
faydalanmaları düzən qaydalarının yaranması və tətbiqindən,
yəni idarəçiliyin məzmunundan asılı olmuşdur. Bu qarşılıqlı
zərurət doğuran proseslər tarixin qədim dövrlərində, orta
əsrlərdə mövcud olmuşdur və yenə də davam etməkdədir.
İndiki zamanda nizamlama prosesində səmərəliliyin əldə
edilməsi üçün reallıq önündə məhdudlaşdırıcı amil olaraq
ideallıq dayanmalıdır.
Tədqiqata cəlb edilən mövzunun predmeti həm gələcəkdə
böyük dövlətlərin orbitində, həm də ümumdünya məkanında
formalaşa biləcək regional və qlobal miqyaslı dünya
düzənidir (yeni dünya düzənidir). Yeni qayda- geosiyasi
baxımdan
yenidən
təşkilatlanmaların
geniş
miqyaslı
layihəsidir. Rus müəlliflərinin fikrincə, yeni dünya düzəni-
mondializm və dünya hakimiyyətinin yaradılması layihəsidir.
1
Lakin belə hesab etmək olar ki, yeni dünya düzənində- gələcək
dünya düzənində qlobal mənada anti-mondializm dövrü
1
Александр Дугин Д80 Основы геополитики. Геополитическое
будущее России. Мыслить Пространством-Изд.4-е, Москва,
«АРКТОГЕЯ-центр», 2000-928 стр., səh.906.
53
olacaqdır. Vahid dünya hakimiyyətinin yaradılması ideyası
(mondializm) postmodernizmdə və gələcək dünya düzənində
reallıqdan kənardır. Bu gün dünya hakimiyyətində bir tərəf və
ya da bir qrup yox, ümumilikdə bütün dövlətlər, xüsusilə sivil
dövlətlər iştirak edirlər. Multikulturalizm, multiiştirakçılıq,
multifunksionalizm,
multistrukturalizm
mondializmin
(vahid dünya hakimiyyətinin) yaranmasına imkan verə bilməz.
Belə güman etmək olar ki, gələcək dünya düzənində
poststatizm (postseytimz) daha güclü bir istiqamət kimi
ortaya çıxa biləcəkdir. Poststeytizm-bu yanaşmaya görə
dövlətlərin funksiyası bir qədər azalır və beynəlxalq əlaqələrdə
və münasibətlərdə cəmiyyətlər, xalqlar, insanların özləri daha
çox iştirak edirlər. Dövlət cəmiyyəti önə çəkir, insanların fərdi
qaydada əlaqələrinə üstünlük verir və şərait yaradır. Dövlət
beynəlxalq münasibətlərdə öz tənzimedici funksiyasını
saxlayır, lakin əlaqələrdə daha çox bir vasitə rolunu oynayır.
XXI əsrdə mondializm ideyasına şərh verən Z. Bjezinski yazır
ki, bütün dünya ictimaiyyətinin ümumi maraqlarını dünya
hakimiyyəti ilə qarışdırmaq olmaz. İndiki tarixi mərhələdə
dünya hakimiyyəti ideyası praktiki olaraq öz məzmununu,
mənasını itirmişdir. Dünya hakimiyyəti sadəcə olaraq ürəkdən
arzu edilə bilən kimi qala bilər, ya da qorxunc amilə çevrilə
bilər. Hələ bir neçə nəsil boyu bu, ciddi bir layihə ola bilməz.
Digər tərəfdən isə dünya ictimaiyyətinin maraqlarının
ümumiliyi məsələsi təkcə arzu edilən deyil, bu, artıq özünə yol
açıbdır.
1
Rusiya tədqiqatçıları və siyasətçiləri vahid dünya
hakimiyyətinin qəti əleyhinə çıxış edirlər və belə hesab edirlər
ki, bu, bir qayda olaraq dünya üzərində Qərbin üstünlüyünün
təbliğidir və burada ədalətsizlik var. Rusiya ədəbiyyatında belə
bir fikir var ki, beynəlxalq nizam qüvvələr tarazlığına yox,
1
Збигнев Бжезинский. Выбор. Глобальное господство или гдобальное
лидерство(Zbigniew Brzezinski. The Choice: Global Domination or Global
Leadership) /Пер.с англ. –М.: Междунар. Отношения, 2004.-288 с., səh.
272- 273.
Dostları ilə paylaş: |