E R M Ə N İ ( Y A D ) E L ( L İ ) N A Ğ I L L A R I
81
özəlləşdirilməsindən gedəcək. Bu atalar
sözünün erməni mənşəli
olmasının yeganə arqumenti kimi A. Qanalanyanın “Ermənistan dağ
ölkəsidir” fikrinin əsas göstərilməsidir. Elə bu cür “məntiqi” sxemə
uyğun olaraq, ancaq Ermənistanın iqlim şəraitinə və faunasına istinad
etməklə “Ayı meşədən küsüb, meşənin xəbəri yoxdur”, yaxud “İlan
hər yeri əyri gəzsə də, öz yuvasına girərkən düzəlir” Azərbaycan mə-
səllərinin mənimsənilməsi “əsaslandırılır”. Belə arqumentlərə nə isə
əlavə etmək çətindir, buna baxmayaraq qeyd edək ki, Azərbaycan coğ-
rafi və iqlim şəraitinə görə Ermənistanla kifayət qədər oxşardır, üstə-
lik də söhbət indiki Ermənistanın yerləşdiyi Qərbi
Azərbaycandan
gedir. Folklorumuzu “mənimsəyənlər”in bu cür yararsız arqumentləri
yumşaq “əsaslandırmalar”la müşayiət olunur, bunlara uyğun olaraq,
atalar sözlərinin məzmun oxşarlığı və təqdimat formasının ümumiliyi
tarixi, iqtisadi, ictimai və başqa əlaqələrlə,
eyni zamanda Azərbaycan
və erməni xalqlarının coğrafi yaşayış arealının ümumiliyi ilə izah olu-
nur. Misal üçün, E.Arustamyan “Erməni və Azərbaycan atalar sözləri
və məsəllərinin ümumi əlamətləri” əsərində onların oxşarlığını məhz
belə əsaslandırır. Aşağıdakı açıqlama da ona məxsusdur:
Azərbaycan
atalar sözü və məsəllərinin çoxu ermənilər tərəfindən ilkin halda, yəni
erməni dilinə tərcümə olunmadan istifadə olunur, çünki onların dərin
fəlsəfi mahiyyətinin saxlanması bu cür tərcüməyə yol vermir (kursiv
bizimdir).
Bu barədə biz əvvəlki paraqraflarda yazmışdıq,
ancaq burada
qeyd etmək lazımdır ki, azərbaycanlılar heç bir erməni atalar sözünü
işlətmir, ermənilər isə bizim folklor sərvətlərindən geniş istifadə edir-
lər.
.
Oxşarlıq həmişə ikitərəfli hərəkətdir və əgər bu belə deyilsə, onda
oxşarlığı olduğu kimi adlandırmaq yerinə düşər, yəni o, başqa dildən
alınmadır. Əvvəllər qeyd etdiyimiz kimi, bu cür alınmanın stimullaş-
dırılması, onun sonrakı “erməniləşdirilməsi” heç də təsadüfi deyildir.
“Erməni mahnıları” və digər dövri nəşrlərin
səhifələrində XIX əsrin
axırlarından başlayaraq uzun müddət müntəzəm olaraq Azərbaycan
atalar sözləri və məsəlləri Azərbaycan dilində, eyni zamanda paralel
olaraq, erməni dilində çap olunurdu və sonra onlar saxlanılmaq üçün
erməni arxivlərinə ötürülürdü.
K A M R A N İ M A N O V
82
Başqa bir misalda Molla Nəsrəddin lətifələrindən “Eşşəyə inanır,
mənə isə yox” “erməni məsəli” baxın necə “əsaslandırılır”. Bunun
üçün əvvəlcə ermənilərlə əlaqəsi olmayan bir lətifə söylənilir. Kimsə
Nəsrəddindən dəyirmana dən aparmaq üçün onun eşşəyini istəyir. O
isə cavab verir ki, onun eşşəyi yoxdur. Elə bu vaxt heyvan arxacın-
dan eşşəyin “i-a” anqırtısı eşidilir. Eşşəyi istəyən adam bu diqqətçə-
kən
səsi eşidəndə deyir ki, Molla onu aldadır və onun eşşəyi vardır.
Onda Molla Nəsrəddin cavab verir: “Eşşəyə inanırsan, mənə yox”.
Bax beləcə, hörmətli oxucu, “Buanıx, yaxud xarq qavar” ifadə-
sinə istinad etsək (toplayanı Beneses, redaktə və nəşr edəni Yer.
Malayan, Q.Martinosyan mətbəsi, Tiflis, 1901, erməni dilində), bu
erməni məsəli də belə yaranmışdır.
Yalnız təəccüb etmək, ya da təəssüflənmək: necə olub ki, Molla
Nəsrəddin, yaxud Xoca Nəsrəddin haqqında belə gözəl lətifələri ya-
radanların ağlına gəlməyib ki, “eşşəyə inanırsan, mənə yox” kəlamını
məsələ çevirsinlər. Və necə oldu ki, məşhur lətifələrin dolaşdığı və
bunların müəllif-qəhrəmanlarının doğulduğu
etnik mühitdə bu cür
məsəl uyğunlaşıb qalmadı?
Ermənilər isə bunu bacarmışlar...
İndi isə son dövrlərə aid misallara baxaq, bu zaman erməni atalar
sözlərinin sayı Azərbaycanın “ermənilşdirilmiş” plagiat surətləri he-
sabına “gen-bol”
çoxalmışdır.
Akademik A.Qanalanyanın 1960-cı ildə Ermənistan EA tərəfin-
dən nəşr olunmuş “Erməni atalar sözləri” kitabı (“Armyanskie poslo-
vitsı” İzd. AN Armenii, 396 str. na arm. yazıke) qarşımızdadır. Bu
kitabdan seçilmiş və erməni dilindən tərcümə edilmiş atalar sözlərin-
dən 233-ü mahiyyətcə Azərbaycan atalar sözləridir.
Onlardan bəzilərini veririk:
“Bir var minə dəyər, min var birə dəyməz” (səh.5);
“Meyvəli ağac başını aşağı salır” (səh.5);
“Aşağıda otur ki, yuxarıda sənə yer versinlər” (səh.5);
“Çox bil, az danış” (səh.5);
E R M Ə N İ ( Y A D ) E L ( L İ ) N A Ğ I L L A R I
83
“Üz verdilər, astar istədi” (səh.21);
“Nə etsən, qarşına çıxacaq” (səh.122);
“Qızım sənə deyim, gəlinim sən bil” (səh.143).
Çox maraqlıdır ki, bir çox “erməniləşdirilmiş” atalar sözlərində
açar sözlər tərcümə olunmamış, ilkin Azərbaycan orijinalında olduğu
kimi saxlanılmışdır (kursiv bizim dir).
“Düz danışanın papağı deşik olar” (səh.8);
“Yeməyənin malı yeyənə halaldır” (səh.27);
“Gah nala vurur, gah mıxa” (səh.103);
“Allah sağ əli sol ələ möhtac eləməsin” (səh.142);
“Aşığın sözü qurtaranda neylim-neylim deyir” (səh.158);
“Dəlləkliyi mənim başımda öyrənir” (səh.163);
“Zərin qədrini zərgər bilər” (səh.170);
“Para var, çarə var” (səh.243);
“Qonaq Allah qonağıdır” (səh.278);
“Meşə çaqqalsız olmaz” (səh.231).
Aydın səbəbə görə biz mənimsənilmiş atalar sözlərinin hamısını
misal çəkmirik və onların şərhini oxucuların öhdəsinə buraxırıq...
Ancaq bir neçə il keçir və SSRİ EA, “Nauka” nəşriyyatı, Şərq
ədəbiyyatı baş redaksiyası (1967-ci il) rus dilində “Erməni folkloru”
(ermənicədən tərcümə) kitabını buraxır. Bu nəşrin tirajı 100 min
nüsxə təşkil edir. Paradoksal faktdır ki, göstərilən nəşriyyat L.
Qumilevin, yaxud akademik Baskakovun hətta ən məşhur kitablarını
5-10 min nüsxə tirajla buraxmışdır. Bəs bu nəşrin belə kutləvi olma-
sının səbəbi nədədir?
Sən demə, əvvəllər Qanalanyanın erməniləş-
dirdiyi atalar sözlərimiz rus dilinə tərcümə olunmuş, eyni zamanda
yeni plagiat nümunələri: “Can de, can eşit”, “Elə et ki, nə kabab
yansın, nə də şiş”, “Həsən keçəl və yaxud keçəl Həsən, hamısı bir
çey deyilmi?” “Əyri oturaq, düz danışaq”, “Aşığı evə buraxmırıq, o
isə soruşur: “Sazı hara qoyum”, “Yağışdan qaçdı-dolunun altına düş-
dü” və s. hesabına onların sayı artırılmışdır.
Əvəzində A.Salaxyanın bu tirajlanmış plagiata yazdığı müqəddi-
mədə göstərilir ki, “erməni xalqının tarixi iki min ildən artıqdır,”
K A M R A N İ M A N O V
84
həmçinin
xüsusi olaraq qeyd olunur ki, ermənilər bu mənəvi sərvətə
görə “müasirləri və gələcək nəsillər qarşısında böyük cavabdehlik və
ruh yüksəkliyi ilə öz əsərlərini yaradan insanlara”: “xalq nağılçılarına
və erməni aşıq-qusanlara borcludurlar və qəlbləri onlara qarşı dərin
rəğbət hissi ilə aşıb-daşır...”
Bax beləcə. Biz də bu paraqrafı məsuliyyət hissi ilə başa vur-
mağa çalışdıq, müdrik xalq kəlamında deyildiyi kimi, “Qarğadan
bülbül olmaz, tülküdən aslan”.