180
Rəng meyvə və tərəvəzin sortuna müvafiq, normal və dərilmə yetişkənliyi
dövrü üçün tipik olmalıdır. Bir qayda olaraq, meyvə-tərəvəzlər yaşılı rəngdə və
müxtəlif çalarlı sarı, narıncı, qırmızı, bənövşəyi olurlar. Çiyələk, moruq və qara
qarağat öz tipik rənglərini almamış satışa buraxılmamalıdır. Pomidor yalnız
qırmızı rəngdə olduqda satılır. Ağbaş və gül kələm ağ, xiyar yaşıl, aşxana
çuğundurun ətliyi tünd qırmızı rəngdə olmalıdır. II pomoloji qrup üçün narıngi,
portağal və limon qabığının rəngi açıq narıncıdan narıncıya, I qrup limonlar üçün
isə açıq yaşıldan sarı rəngə qədər olur.
Təzəlik meyvə və tərəvəzlərin kimyəvi tərkibi, suyun normallığı, toxumların
vəziyyəti ilə bağlıdır. Saxlanılan zaman suyun azalması toxumlarda osmotik
təzyiqi azaldır və məhsul bürüşür. Eyni zamanda, parçalayıcı fermentlər aktivləşir.
Bəzi meyvə-tərəvəzlər üçün bürüşmüş məhsulun miqdarı standart üzrə
normalaşdırılır.
Səthinin vəziyyəti (quru, təmiz) bir çox meyvə-tərəvəzlər üçün nəzərə alınan
göstəricidir. Meyvə-tərəvəzin səthində su damlalarının olması fitopatogen
mikroorqanizmlərin inkişafını asanlaşdırır. Ona görə də kartofun və başqa
tərəvəzlərin səthi quru olmalıdır.
Meyvə və tərəvəzlər üçün səthin təmiz olması da nəzərə alınır.
Giləmeyvələrin, pomidorun, kələmin və xiyarın səthi təmiz olmalıdır. Kartof və
kökümeyvəlilər üçün çirklənmə dərəcəsi müəyyən edilir. Məsələn, kartofun və
yerkökünün səthinə yapışmış torpağın miqdarı 1%-dən çox olmamalıdır.
Daxili quruluş – keyfiyyət göstəricisi kimi qarpız, xiyar, qovun, qabaq,
badımcan, tərəvəz lobyası, çuğundur, turp və başqa tərəvəzlərin sortlaşdırılması
zamanı nəzərə alınır. Daxili quruluş müəyyən edilərkən ətliyin yetişməsinə,
şirəliyinə, rənginə, boşluğun olmasına, kobudluq və zərifliyə, toxumun vəziyyətinə
(badımcan və xiyarda) fikir verilir. Meyvələrin daxili quruluşunu müəyyən edərkən
ətliyin konsistensiyası, rəngi, tumun rəngi və onun ətlikdən tam ayrılması nəzərə
alınır.
181
Yetişmə dərəcəsi – alma, armud, pomidor və dərildikdən sonra yetişə bilən
başqa meyvə-tərəvəzlər əsas göstərici hesab edilir. Bunlar adi yığım dövründə
toplanır və saxlanılma zamanı yetişib istehlak dəyərinə malik olurlar. Bu göstərici
meyvə-tərəvəzlərin yığım dövrü ilə bağlıdır və standart üzrə normalaşdırılır.
Irilik (həcm) – meyvə-tərəvəzlərin ən böyük en kəsiyinin diametrinə və ya
kütləyə görə müəyyən edilir. Alma, armud, heyva, ərik, şaftalı, gilas, sitrus
meyvələri, qoz, kartof, baş soğan, sarımsaq, gül kələm, pomidor, xiyar, qarpız,
qovun, qabaq, badımcan çeşidləndikdə ölçü nəzərə alınır. Ağbaş kələmin (0,3-0,8
kq-dan az olmamalı) və qırmızıbaş kələmin (0,6 kq) bir başın çəkisi, eləcə də
sıxlığı (saxlanılmağa davamlılığı üçün) nəzərə alınır.
Meyvələr və əksər tərəvəzlər üçün ən qısa və ən uzun diametr müəyyən
edilir. Məsələn, aşxana çuğundurunda bu göstəricilər ən azı 5 və ən çoxu 14 sm,
yerkökündə 2,5 və 6,0 sm ola bilər.
Ölçüyə görə çeşidləmə məhsulun qablaşdırılmasını asanlaşdırır.
5.5. Ölçüyə görə çeşidləmə
Meyvə və tərəvəzlər keyfiyyətinə görə çeşidləndikdən sonra ölçüyə görə
çeşidləmə aparılır, yəni məhsul kalibrləşdirilir. Alma, armud, limon, narıngi,
portağal, çəyirdəkli meyvələr (alça və gavalıdan başqa) ölçüsünə görə çeşidlənir.
Meyvələri əl ilə şablon üzrə və ya gözəyarı kalibrləşdirirlər. Bəzən
kalibrləşdirici maşınlardan istifadə edilir. Cənub rayonlarında alma və armudun
kalibrləşdirilməsi 1 sm dəqiqliklə aparılır. Qalan rayonlarda isə iri, orta və xırda
olmaqla ən azı 3 ölçüdə çeşidlənir. Əriklər ölçüsünə görə iri (40 mm-dən çox), orta
(30-40 mm) və xırda (30 mm-ə qədər) qruplara bölünür.
Meyvə və tərəvəzlərin əmtəə etimalına onların qəbulu, çeşidlənməsi,
qablaşdırılması və markalanması aid edilir. Meyvələrin əmtəə emalının 4 üsulu
vardır. Adi üsulda əməliyyatlar (çeşidləmə, kalibrləşdirmə, qablaşdırma) ayrıca
aparılır. M.I.Lvov üsulunda meyvələr əvvəlcə kalibrləşdirilir, çeşidləmə ilə
182
qablaşdırılma eyni vaxtda aparılır. Krım üsulunda meyvələri əvvəlcə çeşidləyirlər,
kalibrləşdirmə ilə qablaşdırmanı eyni vaxtda aparırlar. Kombinələşmiş üsulda
meyvələr eyni vaxtda çeşidlənir, kalibrləşdirilir və qablaşdırılır.
Meyvə qablaşdırılan fabriklərdə, iri meyvə-tərəvəz baza və
soyuducuxanalarda meyvələrin əmtəə emalı mexanikləşdirilmişdir. Bu məqsədlə
mexanikləşdirilmiş axın xətlərindən (məsələn, LTO-3) istifadə edilir. Bir çox
ölkələrdə meyvələri yetişmə dərəcəsinə və rənginə görə çeşidləyən avtomat
qurğular hazırlanmışdır. Bu üsulun mahiyyəti ondan ibarətdir ki, transportyora
verilmiş meyvələri işıqlandırıb fotoelementin köməyi ilə onun fosforessensiya
gücünü yoxlayır və beləliklə tərkibində xlorofil çox olan kal meyvələri seçib kənar
edirlər.
Kartofun və tərəvəzlərin çeşidlənib qablaşdırılması üçün axın xətlərindən
geniş miqyasda istifadə edilir. Məhsullar paketlərə, polietilen kisələrə və torlu
taralara qablaşdırılır.
Son illər meyvələr yığıldıqdan sonra birbaşa bazalara və soyuducuxanalara
göndərilir. Orada satışa verildikcə (tədricən) çeşidlənir.
Standarta əsasən alma, armud və üzüm keyfiyyətindən asılı olaraq 1-ci və 2-
ci əmtəə sortlarına bölünür. Qalan bütün meyvə və tərəvəzlər üzrə belə bölgü
aparılmır. Bunlar standartın tələbinə cavab verən – standart və cavab verməyən –
qeyri-standart qruplarına bölünür. Qeyri-standart qrupuna aid olan meyvə və
tərəvəz ya sənaye emalına, ya da mal-qaraya yem kimi verilməlidir. Çürümüş
meyvə-tərəvəz tullantı kimi atılmalıdır.
Tərəvəzlər yığıldıqdan sonra təxmini olaraq yoxlanılır və müvafiq standart
əsasında sortlaşdırılır. Bu məqsədlə üzərində olan torpağı təmizləmək məqsədilə
kartof qurudulur.Bəzən bir neçə saatlığa gün altında saxlamaq da tətbiq olunur.
Kökümeyvəlilər torpaqdan təmizlənir, havada qurudulur və kötük hissəsi 1 sm
qalmaq şərtilə kəsilir.
Baş soğan saplağı ilə birlikdə qurudulur. Saplaq hissənin yaxşı quruması
mikroorqanizmlərin daxil olmasının qarşısını alır. Hava yaxşı olduqda soğanı
Dostları ilə paylaş: |