34
başqalarından fərqləndirmişdir, Nizami dünya xalqları və onların mədəniyyətləri
haqqında o qədər məlumat verir ki, bu da hər kəs üçün maraqlıdır. Mənsur Sərvət
araşdırmalarında diqqəti cəlb edən fikir ondan ibarətdir ki, o, Atabəy Məhəmməd İbn
Eldəgizin İran, İraq və Azərbaycanda möhtəşəm bir dövlət yaratdığını bütün tarixləri ilə
göstərir. Səlcuqlar ərazi baxımışdan 18 bölgəyə ayrılırlar
1
.
Lakin bütün İran ədəbiyyatşünaslarında olduğu kimi Mənsur Sərvət də yeri gəldikdə
Nizamiyə fars prizması ilə yanaşmış, onu fars ədəbiyyatının ən yüksək şairi kimi
göstərmişdir.
Müəllif bir tərəfdən Nizaminin türk olmasına şübhə etmir, əsərlərində ən çox Atabəy
və Eldəgizlərdən danışdığını göstərir. Ancaq fars şairi kimi qələmə verməsi məntiqlə
uyğun gəlmir
2
.
Onu qeyd etmək lazımdır ki, iran mütəxəssilərində bu ənənə indiyə qədər davam edir.
Ona görə də Azərbaycanda Nizamidən daha çox yazıb araşdırmaq zamanıdır. III fəsildə
bu əsərlərin tərcümələrini verməyi vacib hesab edirik.
Təhlilin sonunda Mənsur Sərvət belə qərara gəlir ki, dünyada elə bir şair, yazıçı,
mütəfəkkir, filosof olmaz ki, heç olmasa cüzi səhv etməmiş olsun. Nizami də istisna
deyil. Ancaq onun yazdıqları qarşısında bunlar zərrəcikdir. Müəllifin fikrincə
aşağıdakılara nəzər salmaq lazımdır:
1. Nizami bütün tarixi faktları olduğu kimi verməmişdir. Iskəndər Azərbaycana
gəlməmişdir.
2. İslamda olan bəzi dini ayinlər Xristianlıqda yoxdur. Məs: kənizin İskəndərin əlinə su
tökməsi. Bu, Məsihidə yoxdur.
3. Nizamidə həyatla din arasında bəzi anlaşıqsızlıqlar var.
4. Nizami xürafata inanmasa da, hekayələrində buna rast gəlirik.
5. Nizami son əsərinin axırında tələskənliyə yol vermişdir. Bu da qocalıqla əlaqədardır.
2. Yenə orada, səh. 86
35
Bütün bunlara baxmayaraq Nizami daim bəşəriyyəti düşündürən hikmət və əxlaq
dəryasıdır. Hər kəsin bundan istifadə etməsi vacibdir.
Doktor Kamil Əhmədnejad
Nizami Gəncəvi əsərlərinin təhlili
Fars dilinə bələd olanlar arasında Nizami əsələri çox məşhurdur. Nizami ilk şairdir
ki, “Leyli və Məcnun” dastanını nəzmə çəkmişdir. “Yeddi gözəl” əsəri ədəbiyyatda yeni
bir mərhələnin açılışıdır. Müəllif Nizamini Firdovsi ilə müqayisə edərək göstərir ki,
Fərhad surəti Firdovsidə ötəri verilirdisə də, Nizamidə əsas surətlərdən birinə
çevrilmişdir. “İskəndərnamə” əsəri ilə Nizami bir ağıl dəryası kəşf etmiş, antik və öz
dövrünün alimlərindən bəhs etmiş və hikmət dünyası yaratmışdır
1
.
Doktor Kamil qeyd edir ki, Nizami dövründə Arran və Azərbaycandakı şairlərin heç
bir məqsədi yox idi, ancaq saray şairləri olaraq şahlara tərif yazırdılar. Bu sahədə
Nizami onların hamısından qabağa getmiş oldu
2
.
Digər ədəbiyyatşünaslar kimi Kamil Əhmədnejad da Nizami əsərlərinin təhlilinə çox
yer ayırmış və bir qayda olaraq İran ədəbiyyatşünasların hamısı Vəhid Dəstgerdini
özlərinə “ustad” seçmişlər. Lakin qeyd edilməlidir ki, bu müəlliflər ustalarını təkrar
etməmiş,əsərləri təhlil edərkən öz şəxsi fikir və mühazirələrini söyləmiş, yeni faktları
göstərmişlər. Ancaq bir məsələ bu müəlliflərin fikrində hakim olaraq qalmış ki,
Nizamini fars şairi kimi göstərsinlər.
Bizim fikrimizcə bu, xülyadan başqa bir şey deyildir. Nizaminin Gəncədən kənara
çıxmaması və əsərlərini kimə ithaf etməsi, daha sonra İskəndər kimi böyük sərkərdəni
Azərbaycana gətirməsi məsələləri şairin öz torpağına vurğunluğu və vətənpərvliyi ilə
əlaqədardır. Hər halda Nizami əsərlərinin təhlilinə görə biz İran alimlərinə hörmətlə
yanaşırıq.
1. Doktor Kamil Əhmədnejad, Nizami Gəncəvi əsərlərinin təhlili, Tehran, 1376, səh.51.
2. Yenə orada səh.52
36
Doktor Barat Zəncani
Müəllif 2008-ci ildə Nizami “Xəmsə”sindəki ilk dastan “Sirlər xəzinəsi”ni şərh etmişdir.
Nizaminin doğum və ölüm tarixləri ayrı-ayrı alimlər tərəfindən müxtəlif cür göstərilir.
1.Ripka və Bertels hicri 535 təvəllüdünü.
2. Məctəbi Minuri 533-540 arası.
3. V.Dəstgerdi 533-540 arası.
4. Minureski 541-541 arası.
5. Darab xan 540.
6. Məhəmməd Moin 542-543.
7. Doktor Zəbihulla Səfa 530.
8. Doktor Şəhabi 530-540.
9. Mirabbas Bağırzadə 520.
Nizaminin ölüm tarixi
1. Təzkirəsi Dövlətşah Səmərqəndi 576.
2.Qəzvini 590.
3. Hacı Xəlifə 596-597.
4. Bertels və Ripka 599.
5. Şəbli 599.
6. Doktor Şəfa 589.
7. Doktor Məhəmməd Moin 614.
8. Vəhid Dəstgerdi 600-602.
9. Müxtəlif təzkirəçilər 576,586,596,597,602,606 yazırlar.
37
Ayrı-ayrı müəlliflərin yazdıqları tarixləri nəzərə alaraq Nizaminin XII əsrdə yaşayıb-
yaratdığı şübhə doğurmur. Digər tərəfdən Nizami Azərbaycanın qədim şəhərlərindən
biri sayılan Gəncə torpağının yetişdirməsi olması öz təsdiqini avtomatik surətdə tapmış
olur. ədəbiyyatların hamısında şərqşünaslar bu fikri vurğulamışlar. Məzarının da
Gəncədə olması buna əyani sübutdur. Lakin İran alimləri “İran ədəbiyyatı tarixi”
kitablarında nədənsə Nizamini fars şairləri sırasına salmışlar
1
.
Bizim fikrimizcə bununla heç cür razılaşmaq olmaz. Ona görə ki, fars dilində yazan
şairlərin hamısını “İran, fars şairi” adlandırmağa əsas yoxdur. Bu hal təkcə Nizamidə
deyil, C.Rumidə də özünü göstərmişdir.
Ancaq Azərbaycan alimləri də boş oturmamalı, elmi dəlillərlə bu fikirləri alt-üst
etməlidirlər. Barat Zəncani Nizaminin divanı olduğunu təsdiqləyib göstərir ki, şairin
divanında olan qəzəl, qəsidə, qitə və rübailər tam əlimizə gəlib çatmamışdır. Onun
müxtəlif hissələriniu Mançestr, Oksford, Kəlküttə, Rampurda və Leninqradda
mövcuddur. Bu sahədə V.Dəstgerdi, 1928-ci ildə müəyyən məlumatlar vermiş və
nümunələr vermişlər. Ancaq təəssüf olsun ki, Nizami divanı indiyə qədər tam şəkildə
əldə edilməmişdir.
Nizaminin özünün də İrana və fars dilinə böyük rəğbəti olmuşdur. Bunu İran
Şahlarından istifadə etməsi və fars dilinin bütün məna çalarlıqlarından istifadə etməsini
aydınca görürük.
Barat Zəncani tərəfindən acıqlanan Nizami “Xəmsə”si Nizamişünaslıqda irəliyə
atılmış bir addımdır. Lakin onun Nizamiyə Azərbaycanlı kimi yanaşmaması ilə
barışmaq olmaz.
1. İran ədəbiyyat tarixi, Tehran, 1330, səh. 42.
Dostları ilə paylaş: |