42
H.Cavidin “Topal Teymur” əsəri qəhrəmanlıq
dramıdır. Xeyirlə şərin mübarizəsi, Cavidin digər
əsərlərində olduğu kimi, burada çox da qabarıq nəzə-
rə çarpmır.
Əsərdə təsvir olunduğu kimi, iki cahangir üz-üzə
gəlmişdir. Bunlardan biri Yıldırım Bəyazid, digəri
Əmir Teymur idi. Yıldırım Bəyazid serb qızı olan Me-
liçanın, sərxoşluqdan ayrılmayan vəzirinin, ədalətsiz
divan adamlarının dediyi ilə oturub-duran, öz sara-
yında xain, mənfur niyyətli adamlara yer verib ehti-
ram göstərən iradəsiz, lakin inad bir şəxsiyyətdir. Şər
və çirkabla əhatə olunan bir hökmdar heç vaxt ədalət,
nizam, qayda və qanun yaradıcısı ola bilməz.
Əmir Teymur isə ayıq, hər şeydən şübhələnən,
hətta ən yaxın adamlarına da bir işi etibar edəndə onu
dəfələrlə yoxlatdıran, ən xırda intizam, qayda-qanun
pozğunçuluqlarına qarşı amansız olan, lakin ədaləti
heç vaxt əldən verməyən, dostlarına sonsuz məhəb-
bət, düşmənlərinə nəhayətsiz kin və qəzəb bəsləyən
bir şəxsiyyətdir. Onun demonik ruhu hərblə yoğru-
lub. Bununla belə, Əmir Teymur şeirə, sənətə, gözəlli-
yə qarşı laqeyd deyildir. Onu apardığı mübarizədə
heç nə – nəinki tək-tək, hətta yığın-yığın insanlar, uc-
suz-bucaqsız məmləkətlər, bəşərin başına gətirilən fa-
ciələr çəkindirə bilmir. Qarşıya qoyduğu məqsədə, fi-
kir və əməlinin qələbəsinə o hər şeyi qurban verməyə
qadirdir. Yıldırım Bəyazidə söylədiyi sözlər dedikləri-
mizə sübutdur: “Heç maraq etmə, xaqanım!.. Əgər
dünyanın zərrə qədər dəyəri olsaydı, yığın-yığın in-
sanlara, ucu-bucağı yox məmləkətlərə... sənin kimi bir
kor, mənim kimi bir topal müsəllət olmazdı”.
43
Bir nəticə hasil olur, onların hər ikisi icraçıdır. Biri
durğunluq, şər mühitə xidmət edir, digəri isə dağıdıcı
da olsa, qurub-birləşdirməyə, qayda-qanuna riayət
edən bir cəmiyyət yaratmağa cəhd göstərir. Əmir
Teymur özünü yol azmışlara qarşı mübarizə aparan
bir “Allah bəlası” adlandırırdı.
H.Cavid “Şeyx Sənan” əsərini dini ayrıseçkilik
əleyhinə yazmış, hələ dinlərin indiki formada möv-
cud olmadığı, ən ilkin dövrdə ilahiyə və yaxın bildiyi
adamlara məhəbbət şəklində olduğu bir zamanla in-
diki təzadlı dövrü qarşılaşdırmışdır. Allah bizi xristi-
an və ya müsəlman yaratmayıb. Bizi yaradarkən “ya-
xın və əziz bildiklərini sev”– deyib. Bu sevginin ən
yüksək forması eşqdir. Sənanın Xumara olan məhəb-
bəti Məcnunun Leyliyə olan məhəbbətinə bənzəsə də,
daha əzablı, daha keşməkeşlidir.
Yuxuda buta alan, sevginin dalınca Tiflisə gələn,
daim şübhələr içində yaşasa da, pak eşqinə, məhəbbə-
tinə şəkk gətirməyən Sənan demonik bir obrazdır. O
həm İslamın, həm də Xristianlığın mövhumat və cə-
halətinə üsyan edən, “Allah birdir, din də bir olmalı-
dır və bu dinin əsası eşqdir”, – deyən bir şəxsiyyətdir.
Öz mürşidlərinin əhatəsindən uzaqlaşıb Xumarın ata-
sının və onun ətrafındakı xristian cahillərinin tələblə-
rini yerinə yetirərək istəyinə yenə də çata bilmədiyini
anlayan Sənan Xumarın dəvəti və təhriki ilə sevgilisi
ilə birlikdə uçuruma atılır. Onlar səadəti bu dünyada
yox, özlərini inkar edərək o dünyada arayır və tapır-
lar.
Cavidin I Dünya Müharibəsi əleyhinə yazılmış
“İblis” faciəsi ictimai məzmun və dərin fəlsəfi mənası-
44
na görə həmişə aktuallığını qoruyub saxlayan bir sə-
nət abidəsidir. Əsər boyu ən çox iki obrazla rastlaşı-
rıq. Bunlardan biri şərin carçısı və hərəkətverici qüv-
vəsi olan İblis, digəri əvvəl İblisə nifrət edən, sonra
isə onun köləsinə çevrilən mütərəddid ruhlu Arifdir.
Arif insanlardan, müharibədən, dünyanın keşməkeş-
lərindən uzaqlaşaraq İxtiyar adlı bir ərəbin ocağına sı-
ğınan, onun nəvəsi ilə evlənən və səadəti, Allahı təq-
dir, İblisi inkar edən bir şəxsiyyətdir. Biz onu əsərin
ilk səhnələrində bu cür görürük. Tərəddüdlü, sabitqə-
dəm olmayan Arifin cahanda baş verən bütün fəlakət-
lərə qarşı İblisi günahkar bilməsi və ona qarşı etdiyi
inkaredici çıxışlar İblisi vadar edir ki, onu tənhalıq-
dan çəkib çıxartsın və cəmiyyətin təzadlı, keşməkeşli
burulğanına atsın.
İnsan ilk günahını nəfsi ucbatından etmiş və indi-
yəcən, bundan sonra da edəcəyi bütün günahlar onun
nəfsini boğa bilməməsindən irəli gəlir. Arifə bütün tə-
rəddüdlü insanlarda olduğu kimi, bu hissin güclü ol-
duğunu bilən İblis torunu Rənanı səhnəyə gətirməklə
qurmağa başlayır. İlk məhəbbəti yada düşən və özü-
nü cilovlaya bilməyən Arif müxtəlif qiyafələrdə zü-
hur edən İblisin fitnələrinə uyur, cinayət yoluna düşə-
rək Xavəri boğub öldürür. İblisin təhriki ilə əlinə silah
alır, şərab içir, cibinə altun doldurur. Qadın, silah, şə-
rab, altun-İblisin insanları yoldan çıxartmaq üçün is-
tifadə etdiyi ən güclü vasitələrdir. İlk cinayətlərdən
qorxub geri çəkilməyən Arif ikinci bir cinayətə yol ve-
rərək yəhudi sələmçisini öldürür. Eşq, ehtiras və qan
onun gözünü elə tutur ki, doğma qardaşı Vasifi belə
tanımır. Qardaşını qətlə yetirəndən sonra ağlı, huşu
45
başına gələn Arif bütün bu işlərdə özünü yox, İblisi
günahkar sayır. Ədalət carçısı Elxan və son pərdədə
səhnəyə çıxanların hamısı bəd əməllərinin səbəbini
İblisdə görür: “Qəhr olmalı, məhv olmalı İblis!” – de-
yə fəryad və üsyan qaldırır.
Kimdir günahkar? Mövhumi, rəmzi-simvolik həm
də ola bilsin ki, gerçək, fövqəlbəşər bir qüvvə olan İb-
lismi, ya öz nəfsi ucundan həmcinsinə, yaxınına, uza-
ğına düşmən kəsilən, Allahın “Mən səni dünyanın əş-
rəfi yaratdım” – deyə müraciət etdiyi insanmı?
H.Cavid bu suala İblisin son monoloqunda tutarlı
bir cavab verir. Oxucuya da, tamaşaçıya da əsl tiran-
ların, İblisin xidmətində duran şeytan xislətli insanla-
rın daxili aləmi açılıb göstərilir. Bunlar xaqanlar, şah-
lar, tülkü siyasilər, xadimi ədyanlar, qadın düşkünlə-
ri, məzhəb, din ayıranlar və s. şərin xidmətində du-
ranlardır. İblis bu cür insanların, o, yerə enməsə də,
şərə xidmət edəcəyinə inanır və insandakı nəfs, şəh-
vət, təkəbbür və digər mənfi xislətlərin onun üçün bir
ovlaq yeri olduğunu tam yəqinliyi ilə söyləyir:
Mən tərk edirəm sizləri əlan, nəmə lazım?
Heçdən gələrək, heçliyə olmaqdayım azim.
İblis nədir?- Cümlə xəyanətlərə bais...
Ya hər kəsə xain olan insan nədir? – İblis!..
Bəli, Sokrat, Xəyyam kimi insanlar İblis köləsi ola
bilməz. Onların ruhuna yaxınlıq edən demon bu cür
adamları ancaq xeyrə xidmət etməyə səsləyə bilər.
İbn Səbbah kimi ruhunu çoxdan İblisə satanlar bun-
dan heç bir peşmanlıq duymazlar. Arif kimi həyatının
Dostları ilə paylaş: |