Яли Щясянов, Адил Вялийев
48
Eramızdan əvvəl I minillikdə - bizim eranın I minilliyinin
əvvəllərində Azərbaycan torpaqlarında Manna, İskit (Skit, Skif)
şahlığı, Atropatena və Albaniya kimi qüvvətli dövlətlər yaran-
mış və fəaliyyət göstərmişlər. Həmin dövlətlər sonrakı dövrdə
Azərbaycanda dövlət idarəçiliyi mədəniyyətinin daha da yük-
səlməsinə, ölkənin iqtisadi-mədəni tarixinə, eləcə də vahid xal-
qın təşəkkülü prosesinə mühüm təsir göstərmişlər.
Azərbaycan III əsrdə Sasani-İran imperiyası, VII əsrdə isə
Ərəb xilafəti tərkibinə qatılmış, ölkə ərazisinə İranın və Ərə-
bistanın içərilərindən çoxsaylı İran və ərəb mənşəli əhali köçü-
rülmüşdür. Eramızın ilk yüzilliklərində ölkə əhalisinin əksə-
riyyətini təşkil edən və hərbi-siyasi cəhətdən daha mütəşəkkil,
daha qüvvətli olan yerli türk kökənli etnoslar (onların arasında
oğuz türkləri üstünlük təşkil etmişlər) vahid azərbaycan xalqı-
nın təşəkkülü prosesində mühüm rol oynamışlar. Eramızın ilk
əsrlərindən başlayaraq, türk dili Azərbaycan ərazisində yaşa-
yan digər azsaylı xalqlar, etnik qruplar arasında da başlıca ün-
siyyət vasitəsinə çevrilmiş, şimalla cənub arasında birləşdirici,
əlaqələndirici rol oynamışdır.
VII əsrdə İslam dininin qəbul olunması ilə Azərbaycanın
tarixi müqəddəratında əsaslı dönüş yaranmışdır. Belə ki, İslam
dini vahid xalqın və dilin təşəkkülünə güclü təkan vermiş, bu
prosesin sürətlənməsinə həlledici təsir göstərmişdir. Türk və
qeyri-türk etnosları arasında dini birliyin yaranması, onların
yayıldığı bütün Azərbaycan ərazisində vahid adət-ənənələrin
təşəkkülünə səbəb olmuşdur.
Ərəb xilafətinin tənəzzülündən sonra - IX əsrin ortaların-
dan başlayaraq Qafqazda, habelə bütün Yaxın və Orta Şərqdə
türk-islam sivilizasiyasının təsiri daha da artmışdır. Sacilər,
Şirvanşahlar, Salarilər, Rəvvadilər, Şəddadilər, Şəki hakimlə-
ri, Səlcuqlar, Eldənizlər, Monqollar, Elxanilər-Hülakular,
Çobanilər, Cəlayirlər, Teymurilər, Osmanlılar, Qaraqoyunlu-
lar, Ağqoyunlular, Səfəvilər, Əfşarlar, Qacarlar və başqa türk-
ДЦНЙА ЮЛКЯЛЯРИНИН МЦАСИР СИЙАСИ СИСТЕМЛЯРИ
49
islam sülalələrinin idarə etdikləri dövlətlər təkcə Azərbaycanın
və bütövlükdə Cənubi Qafqazın deyil, eyni zamanda, bütün
Yaxın və Orta Şərqin dövlətçilik tarixində dərin iz qoymuşlar.
XV-XVIII əsrlərdə Şərqin geniş ərazilərinə hakim olan
Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu, Səfəvi, Əfşar və Qacar imperiyaları
kimi dövlətlər bilavasitə Azərbaycan sülalələri tərəfindən idarə
olunmuşdur. Bu mühüm amil Azərbaycanın daxili və beynəl-
xalq əlaqələrinə müsbət təsir göstərmiş, xalqın hərbi-siyasi
təsir dairəsini gücləndirmiş, maddi və mənəvi varlığının daha
da inkişaf etməsinə əlverişli şərait yaratmış, dilinin fəaliyyət
meydanını genişləndirmişdir.
Azərbaycanın böyük dövlət xadimi Uzun Həsənin (1468-
1478) hakimiyyəti illərində Ağqoyunlu imperiyası bütün Yaxın
və Orta Şərqdə qüdrətli hərbi-siyasi amilə çevrilmiş, Azərbay-
canın dövlətçilik mədəniyyəti daha da inkişaf etmişdir.
XV əsrin sonu - XVI əsrin əvvəllərində Azərbaycan döv-
lətçiliyi özünün tarixi təkamülündə yeni mərhələyə qədəm
qoymuşdur. Bu dövrdə görkəmli dövlət xadimi Şah İsmayıl
Xətai (1501-1524), şimallı-cənublu bütün Azərbaycan torpaq-
larını öz hakimiyyəti altında birləşdirməyə müvəffəq olmuş və
beləliklə paytaxtı Təbriz şəhəri olan vahid, mərkəzləşdirilmiş
Azərbaycan dövləti - Səfəvi imperiyası meydana gəlmişdir.
Sonrakı illərdə Şah İsmayıl, Şah Təhmasib, Şah Abbas və
digər Səfəvi hökmdarlarının həyata keçirdikləri uğurlu islahat-
lar, habelə daxili və xarici siyasət nəticəsində Səfəvi dövləti
Yaxın və Orta Şərqin ən qüdrətli imperiyalarından birinə
çevrilmişdir.
Səfəvi dövlətinin süqutundan sonra hakimiyyətə gələn
görkəmli Azərbaycan sərkərdəsi Nadir şah Əfşar (1736-1747)
keçmiş Səfəvi imperiyasının sərhədlərini daha da genişləndir-
miş, hətta 1739-cu ildə Dehli də daxil olmaqla Şimali Hindis-
tanı ələ keçirmişdir.
Яли Щясянов, Адил Вялийев
50
Nadir şahın ölümündən sonra onun idarə etdiyi geniş əra-
zili imperiya süquta uğramış, nəticədə Azərbaycan torpaqların-
da yerli xırda dövlətlər (xanlıqlar və sultanlıqlar) yaranmışdır.
XVIII əsrin sonunda İranda hakimiyyətə gəlmiş Azərbay-
can sülaləsi olan Qacarlarla (1796-1925) Cənubi Qafqazı
işğal etməyə çalışan Rusiya arasında uzun sürən müharibələr
dövrü başlanmış, nəticədə Gülüstan (1813) və Türkmənçay
(1828) müqavilələrinə əsasən Azərbaycan iki imperiya ara-
sında bölüşdürülmüşdür (Şimali Azərbaycan Rusiyaya, Cənubi
Azərbaycan isə Qacarların idarə etdiyi İran şahlığına qatıl-
mışdır).
Rusiya işğal etdiyi Azərbaycan torpaqlarına, xüsusən Qa-
rabağın dağlıq rayonlarına, keçmiş İrəvan və Naxçıvan xan-
lıqlarının ərazisinə qonşu ölkələrdən kütləvi surətdə erməni
əhalisini köçürmüş, bununla da Azərbaycan torpaqlarında gə-
ləcək erməni dövlətinin əsası qoyulmuşdur.
XX əsrin əvvəllərində Şimali Azərbaycanda azadlıq mü-
barizəsi misli görünməmiş faciələrlə nəticələnmiş, burada ha-
kimiyyəti ələ keçirən daşnak-bolşevik hökuməti 1918-ci ilin
martında Azərbaycan xalqına qarşı dəhşətli soyqırımı həyata
keçirmişdir.
Lakin Türkiyənin köməkliyi ilə Azərbaycanda azadlıq hə-
rəkatı qalib gəlmiş və 28 may 1918-ci il tarixində müsəlman
şərqində ilk parlamentli respublika olan Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyəti yaranmışdır.
1920-ci il aprel ayının 28-də Sovet Rusiyasının hərbi təca-
vüzü nəticəsində müstəqil Azərbaycan dövlətçiliyinə son qo-
yulmuş və Cümhuriyyət ərazisində Azərbaycan Sovet Sosialist
Respublikasının (Azərbaycan SSR) yaradıldığı elan olunmuş-
dur.
Azərbaycan xalqının sovet dövrü (1920-1991) bütövlükdə
ümumi imperiya çərçivəsində mövcud olsa da, xalqın maddi-
mənəvi inkişafı, respublika həyatında mühüm sosial-iqtisadi
Dostları ilə paylaş: |