84
Şəkil 9. Toxumların ümumi təsviri (sxemlə)
1. Dairəvi; 2. Yumurtavari; 3. Tərsinə yumurtavarı; 4. Armudvari; 5. Oval;
6. Ellipsvarı; 7. Böyrəkvari; 8. Ürəkvari; 9. Üçbucaq; 10 Trapesvari;
11.düzbucaqlı; 12. Çoxbucaqlı; 13. Xəttvari; 14. Lansetvarı; 15. İyvari;
16.Toppuzvari; 17. İlbizvari; 18. Spiral şəkilli; 19. Kasaşəkilli;
85
Pambıq toxumlarının tüklülüyü, onun sürtünmə əmsalını
azaldır və suyun toxumlar tərəfindən mənimsənilməsini
zəiflədir.
Toxumun rəngi – növ və ya sort əlamətidir. O, ağdan qara
rəngə qədər dəyişir. İki göstərici ilə xarakrerizə olunur – rəng
və rəngin xarakteri (solğun və ya intensiv). Bu əlamətdən
növün yaxud sortun təyin olunması üçün istifadə olunur. Lakin
bu əlamət sabit deyil: rəng toxumun yetişməsindən, yığılma
şəraitindən, saxlanmasından və başqa amillərdən asılıdır. Bəzi
hallarda toxumun rəngi onun keyfiyyətini orqanoleptik qiymət-
ləndirməyə də kömək edir. Məsələn: üçyarapaq yoncanın
toxumları müxtəlif rəngliliyi ilə xarakterizə olunur (alabəzək,
bənövşəyi, qonur). Toxumun qonur rəngdə olması onun pis
şəraitdə yığılmasını və saxlanılmasını, nəm çəkməsini və tam
yetişməməsini göstərir. Toxumun rəngi onun qabığında olan
piqmentlərin pozulması nəticəsində də dəyişə bilər.
Toxumların rəngi (əsasən iri toxumlarda), onların fotoele-
ment prinsipli maşında tətbiq edərək sortlaşdırılmasında isti-
fadə olunur.
Şüşəvarilik – toxumun zülal tərkibini xarakterizə edən əla-
mətlərdən biridir. Belə ki, əgər toxum şüşəvaridirsə, bu onun
tərkibində yüksək miqdarda zülal və xırda dənəli nişastanın
olmasını göstərir. Şüşəvari toxumu qırdıqda onun şüşə kimi
şəffaf konsistensiyalı buynuzvari strukturaya malik olduğunu
görürük. Unvari toxumlarda isə (qırıldıqda şəffaf olmayan
konsistensiyalı və yumşaq-unvari strukturaya malik olurlar)
zülalın miqdarı bir qayda olaraq aşağı olur.
Dənin şüşəvariliyi – bərk buğdanın əlamətlərindən biridir.
Bu əlamət həm də becərilmə şəraitindən asılıdır.
Şüşəvarilik həmçinin ilin metereoloji şəraitindən də asılıdır
– soyuq və rütubətli havada, toxumun dolma dövründə bu əla-
mət toxumda azalır, isti və quraq vaxtı isə artır. Lakin, yüksək
şüşəvarilik toxumun heçdə yüksək keyfiyyətli olması deyil.
Əgər şüşəvarilik quraqlıqdan sünbüldə dənin quruyaraq xarab
86
olması (zapal) və yaxud tutulma (zaxvat) nəticəsində əmələ
gəlirsə onda dən cılız olur.
İstehsalat şəraitində toxumun şüşəvariliyini yüksək səviy-
yədə saxlmaq üçün xüsusi aqronomik tədbirlərdən istifadə
etmək lazımdır.
Məlumdur ki, endospermin quruluşu toxumun səpin keyfiy-
yətinə və məhsuldarlıq xüsusiyyətlərinə təsir edir. Şüşəvari
endospermə malik olan buğda dənləri, unvari endospermə
malik olan buğda dənlərindən fərqli olaraq daha yüksək cü-
cərmə və böyümə enerjisinə malik olurlar. Bəzi tədqiqatçıların
fikrincə eyni sortun şüşəvari endospermə malik olan toxumları
nişastalı endospermli toxumlara nisbətən daha çox məhsul
verir. Lakin, başqa tədqiqatçıların məlumatlarına görə payızlıq
buğdanın toxumlarının unlu və ya şüşəvari olmasının onun
məhsuldarlığına heç bir təsiri olmamışdır. Ona görə də bu
məsələnin daha geniş öyrənilməsi vacibdir.
Toxumluq əkin sahələrinin yığılması və işlənməsi zamanı,
şüşəvari quru toxumların unvari toxumlara nisbətən daha zərif
olmasını və tez zədələnməsini nəzərə almaq lazımdır.
Toxumun cılızlığı. Tam dolmamış, büzülmüş toxumlardır.
Dolmaqda, yaxud formalaşmaqda olan toxuma plastik mad-
dələrin axınının pozulması toxumun cılızlığına gətirib çıxardır.
Bunun da səbəbi toxumda kolloidlərin koaqulyasiyasının və
nəmliyin 40 – 50% azalmasıdır.
Əgər bu qara yel (quru və isti külək) nəticəsində baş verirsə
bu zapal (quraqlıqdan sünbüldə dənin quruyaraq xarab olması),
torpaq nəmliyinin kəskin çatışmaması nəticəsində əmələ
gəldikdə isə zaxvat (tutulmuş) adlanır. Aşağı temperatur da
kolloidlərin koaqulyasiyasına səbəb ola bilər; xarici görünü-
şünə görə cılız toxumlara oxşayan belə toxumlar şaxta vurmuş
toxumlar adlanır.
Cılız toxumlar nahamar səthi ilə fərqlənərək, forması də-
yişkən olub çəkisi azalır. Kəskin cılız toxumların səpin key-
fiyyəti və məhsuldarlığı aşağı düşür və belə toxumlar səpinə
87
yararsız olur. N.N.Ulriyx toxumun cılızlığının obyektiv
göstəricisini təklif edib - cılızlıq əmsalı (δ). Cılızlıq əmsalı
toxumun en kəsiyinin perimetrinin onun çevrəsinin perimetrinə
olan nisbəti olub, toxumun enkəsiyin səthinə bərabərdir. Onun
qiyməti 1-dən 1,06 arasında dəyişir.
Dənin dolma dərəcəsi. Dənin 100% dolması zamanı toxu-
mun ölçüləri (eni, uzunu və iriliyi) və 1000 ədəd dənin kütləsi
maksimal həddə olur. Sorta, xəttə, hibridə xarakterik olaraq
tam yetişmə dövründə dənə dolmuş toxumlar öz strukturlarının
maksimal həddində olurlar. Formalaşma zamanı əlverişsiz
şəraitdə toxumlar qısalır yaxud eni və qalınlığı azalmış olur. Bu
səbəbdən də 1000 ədəd dənin kütləsi azalır. Əgər dənə dolma
prosesinin zəifləməsi toxumun qabığının deformasiyası ilə
əlaqədardırsa, onda cılız toxumlar əmələ gəlir.
Şaxta vurmuş toxumlar. Yetişmə dövründə şaxta ilə zədə-
lənən, asanlıqla qabığından ayrılan və səthi qırışıq olan to-
xumlara şaxta vurmuş toxumlar deyilir. Belə hallar əsasən
Sibirdə və Şimali Qazaxıstanda qeydə alınır. Belə toxumlar
zədələnmə dərəcəsindən asılı olaraq, aşağı səpin keyfiyyətinə
və məhsuldarlığa malik olurlar.
Şaxtavurmaya görə toxumlar üç dərəcəyə ayrılır (şəkil 8):
Birinci dərəcə: Dən normal ölçüdə və formada olur, lakin
zəif parıltılı rəngə malikdir. Dənin bel hissəsində eninə
qırışıqlar olur.
Ikinci dərəcə: Dən normal ölçüdə, lakin parıltısız və bir
qədər rəngini dəyişmiş olur. Səthində olan eninə qırışlar aydın
görünür. Bəzən qabığın üst qatını barmaqla silərək qopartmaq
da olur.
Üçüncü dərəcə: Dənin forması dəyişir , tam yetişməmiş və
cılız olur. Rəngi nəzərə çarpacaq dərəcədə dəyişir.
Bütün səthi üzərində kəskin qırışıqlar büküklərə çevrilir.
Qabığın üst qatı barmaqla silinərək qopur.
Dostları ilə paylaş: |