205
Toxumlar günəşli və açıq
havada nazik, 5-15 sm qalınlıqla
laylarla, altına brezent salınmış halda qurudulmalıdır. Qurudu-
larkən tez-tez çevrilməlidir. Bir gün ərzində qurutmaq mümkün
olmadıqda axşam konus şəklində topalara yığılıb üzəri örtül-
məlidir. Açıq havada toxumlar qurudularkən hava quru və tem-
peratur +50 +80
0
C-dən aşağı olmamalıdır. Toxumların küləyə
verilməsi
həm rütubətliyi, həm də temperaturu aşağı salır.
Lakin havanın nisbi rütubəti toxumun nəmliyindən çox
olduqda toxumu havaya vermək ziyandır. Belə halda süni
quruduculardan istifadə edilməlidir. Toxumların termiki üsulla
qurudulması xüsusilə yaxşı nəticə verir. Lakin bu zaman
toxumun növündən və tərkibindəki nəmliyin miqdarından asılı
olaraq qurutma temperaturu düzgün nizamlanmalıdır.
Toxumların saxlanması
Toxumlar yalnız kisələrdə saxlanılmalıdır. Hər sort ayrı-ayrı
anbarlarda yerləşdirilməlidir ki, sortlar bir-birini zibilləməsin.
Müxtəlif təmizlik dərəcəsinə və digər
keyfiyyətlərinə görə
fərqlənən toxum materialları da ayrılıqda saxlanmalıdır.
Fermerlər bəzən toxumun saxlanılmasına düzgün əməl et-
mirlər. Bu halda toxum keyfiyyətini itirir və məhsuldarlıq aşağı
düşür. Toxumun saxlanması zamanı 3 amil daim nəzarətdə
saxlanmalıdır.
1) Toxumun və xarici mühitin temperaturu;
2) Toxumun və xarici mühitin nəmliyi;
3) Havalandırma isti vaxtlarda hər 3
gündən bir, qışda isə
həftədə bir dəfə toxumun temperaturu yoxlanılmalıdır. Bu məq-
sədlə termometr toxumun içində 15-20 dəqiqə saxlanılmalıdır.
Temperatur yüksək olduqda toxumun cücərmə qabiliyyəti aşağı
düşür. Toxumun saxlandığı müddətdə onun nəmliyi üzərində
daimi nəzarət edilməlidir ki, nəmlik qalxmasın. Nəmlik norma-
dan artıq olduqda, məhsulun keyfiyyətinə mənfi təsir göstərir. O
nümunə götürmək yolu ilə laboratoriyada təyin edilir.
206
Fermerlər saxlanma zamanı anbar zərərvericilərinə qarşı
diqqətli olmalıdır.
Yuxarıda göstərilənlərlə bərabər toxum saxlandığı bütün
dövr ərzində tez-tez anbarın havası dəyişməli və toxumların
cücərmə qabiliyyəti yoxlanılmalıdır.
Toxumun saxlanılmasında onun
digər fiziki-mexaniki xüsu-
siyyətləri ilə yanaşı tənəffüsü və nəmliyi nəzərə alınır.
Havalanma şəraiti pis olduqda toxumun cücərmə qabiliyyəti
azalır. Toxumun tənəffüsü onun nəmliyindən əhəmiyyətli dərə-
cədə asılıdır. Toxumun yaxşı saxlanılması üçün onun nəmliyi
böhranlı nəmlikdən az olmalıdır. Böhranlı nəmlik buğda, arpa,
çovdar üçün 14.5-15.5;dənli paxlalılar üçün 15.0-16.5;qarğıdalı
üçün 13.5-14.5 və günəbaxan üçün isə 8-10.0%-dir.
Toxumun nəmliyi böhranlı nəmlikdən artıq olduqda saxlan-
maya davamsız olur. Iri partiyada saxlanılan (2.5-3.0 m-dən
hündür) toxumların nəmliyi böhranlı nəmlikdən 1.5-2.0 aşağı
olmalıdır.
Nəmlikdən asılı olaraq aşağıdakı toxum qrupları fərqlən-
dirilir
:
1. Quru toxumlar (nəmlik 14%-dən az)-saxlanmaya da-
vamlı;
2. Orta quru toxumlar(14-15.5% nəmlikdə). Tənəffüsü quru
toxumlara nisbətən 2-4 dəfə intensivdir. Saxlanmaya davam-
sızdır.
3. Az nəmli toxumlar(nəmlik 17%-ə dək). Quru toxumlara
nisbətən 4-8 dəfə artıq tənəffüs edir. Saxlanmaya xüsusi diqqət
tələb edir.
4. Nəmli toxumlar(17%-dən çox nəmli). Tənəffüsü quru toxum-
lara nisbətən 20-30 dəfə intensivdir. Saxlanmaya yararsızdır.
Qurutma zamanı toxumun cücərmə qabiliyyətini saxlaması
üçün onun 40-45ºS-dən çox qızmasına yol vermək olmaz. Təzə
yığılan toxumların cücərmə qabiliyyəti nisbətən az olur. Ona
görə toxum səpilməzdən əvvəl müəyyən müddət saxlanıl-
malıdır.
207
Toxum saxlanılan anbar əvvəlcədən hazırlanmalıdır. Bu
zaman köhnə məhsulun qalıqları və zibillər təmizləndikdən
sonra dezinfeksiya olunmalıdır.
Anbarda toxumun qarışdırılmaması üçün
dakkada toxumun
səviyyəsi 15-20 sm az olmalıdır.
Elit toxumların xüsusi kisələrdə saxlanılması tövsiyyə olu-
nur. Toxum tökülən kisələr 15 sm hündürlüyündə ağac altlıq
üzərində yığılmalıdır. Üst-üstə yığılan toxum kisələrinin sayı
bitkinin növündən asılı olaraq 5-8-dən çox olmamalıdır. Hər
dakkanın və ya yığımın üstünə toxumun sortunu və səpin
keyfiyyətini əks etdirən etiket (yarlıq) əlavə edilir.
Toxumun kondisiyası
Səpin məqsədi ilə ayrılan toxumlar lazımi tələbata uyğun
gəlməlidir. Bu tələbata kondisiya deyilir. Fermerlər buna
xüsusi diqqət yetirməlidirlər.
Kondisiyaya uyğun olmayan toxumlardan səpin üçün isti-
fadə edilməməlidir. Ona görə də hər fermer çalışmalıdır ki,
yüksək məhsuldar,
başqa sort və alaq otu, zibil qarışığından
təmiz, sağlam və zərərvericilər tərəfindən zədələnməyən toxum
yetişdirsin, həmçinin bu toxumlar uzun müddət saxlamağa
imkan verən normal nəmliyə malik olsun.
Toxumlar səpin keyfiyyətindən asılı olaraq I, II və III
standart siniflərə bölünür.
I sinif toxumlar ən yüksək keyfiyyətli,
II sinif orta və III
sinif I-ə və II-yə nisbətən aşağı keyfiyyətli hesab olunur.
Fermer təsərrüfatlarında imkan daxilində birinci sinif
toxumlardan istifadə edilməlidir.
Birinci sinif toxumlar çatmadıqda isə ikinci sinif
toxumlardan istifadə edilir. Toxumların təmizliyini və cücərmə
qabiliyyətini yüksəltmək üçün başlıca tədbir onları təmizləmək
və çeşidlərə ayırmaqdır. Bu üsulla hər cür qatışıq, o cümlədən
cücərti verə bilməyən toxumlar kənar edilir.