152
Azərbaycan Respublikasında torpaq bazarının formalaşması dövlətin
bilavasitə iştirakı və nəzarəti altında həyata keçirilir
və bu proses daha da
təkmilləşdirilərək davam etdirilməlidir. Torpaqların əsas hissəsi dövlətin
mülkiyyətində saxlanılır. Buna görə də dövlət yalnız torpaq bazarında baş
verən dəyişiklikləri tənzimləməməli, əhəmiyyətli həcmdə kapital olan
bütün torpaq fondunu idarə etməlidir. Müasir mərhələdə torpaq
ehtiyatlarının idarə edilməsinə dair dövlətin gördüyü işlər torpaq
potensialından dolğun və səmərəli istifadəyə tam cavab vermir.
Ölkənin bir çox şəhərlərində (Bakı, Gəncə, Sumqayıt, Lənkəran,
Əlibayramlı, Mingəçevir və s.) qeyri-adi vəziyyət yaranmışdır. Belə ki,
işləməyən nəhəng zavodlar böyük əraziləri tuturlar və əksər hallarda
investorlar üçün cazibədar olan torpaq sahələri onlara məxsus olur.
İqtisadi və inzibati-hüquqi mexanizmdən istifadə etməklə bu torpaqların
səmərəli yenidənbölgüsünü aparmaq məqsədəuyğun olardı.
Respublikada torpağın alqı-satqısı və torpaqdan
istifadə hüququ
institutu tətbiq edildiyi vaxtdan rəsmiləşdirilmiş və qeydiyyatdan keçmiş
sazişlərin sayı tədricən çoxalmağa başlamışdır. Bir sıra şəhərlərdə torpaq
auksionları keçirilmişdir.
Bu gün respublikada torpaqların icarəsi xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Mülki Məcəllədə icarə sazişinə izah verilir, onun predmeti və əsas şərtləri
müəyyənləşdirilir, sazişin forması, onun dövlət qeydiyyatı, bağlanma
müddəti, əmlakın icarədara verilməsi qaydası üçün irəli sürülən tələblər
dəqiqləşdirilir. Mülki Məcəllədə və “Torpağın icarəsi haqqında” qanunda
icarədarların və icarəyəverənlərin hüquq və vəzifələri müəyyənləşdirilir.
Bu gün Azərbaycanda torpaq icarə institutu kənd təsərrüfatı və digər
sahə sahibkarlarına imkan verir ki, onlar
bu və ya digər səbəblərdən
torpaq sahəsini mülkiyyətlərinə götürə bilmirlərsə onda icarə torpaqları
hesabına öz fəaliyyətlərini genişləndirmiş olsunlar. Məsələn, kəndli-
fermer kənd təsərrüfatı istehsalı ilə məşğul olmaq üçün dövlətdən pulsuz
yalnız torpaq payı həcmində sahə alır. Bir qayda olaraq bu pay səmərəli
istehsal qurmaq üçün kifayət etmir. Əkin sahələrini genişləndirmək,
yaxud digər istehsal ehtiyaclarını ödəmək üçün əlavə torpaq almağa vəsait
olmadıqda, onlar bu torpaqları haqla icarə hüququ çərçivəsində əldə edə
bilərlər. Torpaq icarə institutu torpaq sahələrinin Azərbaycan
vətəndaşlığında
olmayan şəxslərə, xarici dövlətlərin fiziki və hüquqi
şəxslərinə verilməsi üçün səmərəli hüquqi alətdir. Belə ki, bu institut
dövlətə imkan verir ki, öz müstəqilliyinə xələl gətirmədən, milli sərvət
153
kimi torpaq mülkiyyəti ilə alver etmədən xarici sərmayədarlarla (investor-
larla) fəal əməkdaşlıq qursun.
Torpaq icarə institutunun mənfi tərəfləri də vardır. Azərbaycan
Respublikasında torpaqlar hüquqi və fiziki şəxslərə qısamüddətli (on beş
ilə qədər) və uzunmüddətli (on beş ildən doxsan doqquz ilə qədər)
icarəyə
verilir. Lakin praktikada əksər hallarda torpaq payları 1-3 il müddətinə
icarəyə verilir. Təbii ki, belə qısamüddətli icarə zamanı elmi cəhətdən
əsaslandırılmış növbəli əkin sistemlərini tətbiq etmək mümkün deyildir.
Qısamüddətli icarə icarədara torpaqdan səmərəli istifadə etməsinə, onun
qorunmasına stimul yaratmır, baxmayaraq ki, qanunla bu vəzifələr onun
üzərinə düşür.
Torpaq münasibətlərinin inkişafını və torpaq islahatının yeni
mərhələsinin gedişatını təhlil edərkən onların
yüksək səviyyəsini görmək
olar. Yeni torpaq münasibətləri üçün hüquqi-normativ əsasların bütöv
sistemi yaradılmışdır. Bu baza sivil bazarlara daxil olmağı təmin etməyə
qadirdir və torpaq münasibətləri sahəsində dünya qanunçuluğu sisteminə
əhəmiyyətli dərəcədə inteqrasiya olunmuşdur. Torpaq mülkiyyəti
münasibətlərinə və torpaq üzrə sövdələşmələrə mülki-hüquqi institutların
şamil edilməsi keçmiş illərin torpaq qanunçuluğunda özünə yer tapmış
əsaslandırılmamış məhdudiyyətləri aradan qaldırır.
Respublikada torpaq münasibətlərinin təkmilləşdirilməsi və torpaq
islahatının dərinləşdirilməsi yaxın perspektivdə torpaq bazarının və
torpaqdan istifadə hüququnun gələcək inkişafına zəmin yaradar, icarə
münasibətlərini təkmilləşdirər, son nəticədə torpaqlardan səmərəli istifadə
edilməsinə və onların qorunmasına xidmət etmiş olar.
154
FƏSİL IV.
YERQURULUŞUNUN ELMİ ƏSASLARI
4.1. Azərbaycanda müasir yerquruluşu elminin və təhsilinin
formalaşması tarixi
Respublikamızda təbii sərvətlərdən səmərəli istifadənin təşkili,
istehsalatın təşkilində ekoloji tələblərin nəzərə alınması və s. bu kimi
məsələlərin həllinə elmi əsaslarla, təbiətin qanunlarına ciddi riayət
etməklə yanaşmalar XX əsrin ortalarından etibarən yerquruluşu, torpaq-
şünaslıq, ekologiya elmlərinin mərkəzi məsələlərindən birinə çevrilmişdi.
Məhz həmin dövrdən başlayaraq Azərbaycanda müasir yerquruluşu,
torpaqşünaslıq,
ekologiya elmlərinin banisi Həsən Əlirza oğlu Əliyev
təbii sərvətlərdən səmərəli istifadə, təbiəti mühafizə sahəsində elmi,
maarifçilik və praktiki fəaliyyətə başlamışdır.
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının akademiki, Əməkdar Elm
Xadimi, Azərbaycan Dövlət Mükafatı Laureatı, kənd təsərrüfatı elmləri
doktoru, professor Həsən Əlirza oğlu Əliyev ömrünü Azərbaycan
təbiətinin qorunmasına, inkişafına, ekoloji saflığa və bu sahədə yetərincə
elmi kadrların hazırlanmasına sərf etmişdir.
Akademik H. Əliyev bütün varlığı ilə torpağa bağlı insan olub.
Torpağın mühafizəsini həmişə diqqət mərkəzində saxlayan alim yazırdı:
“Təbiətin bizə bəxş etdiyi ən dəyərli sərvət torpaqdır.
Torpaq bizim
“Çörək ağacımız” olmaqla bərabər həm də yaşayışımızın ibtidasını təşkil
edir. Məhz buna görə də torpaq bizim üçün əzizdir, doğma və
müqəddəsdir… Torpaq vətən deməkdir”.
Həsən Əliyev torpaq oğlu idi. O, göstərirdi ki, “İnsanın yaşayışı üçün
zəruri olan bütün nemətlər torpaq üzərində bərqərardır. Təbiət deyəndə
öncə torpaq yada düşür. Buna görə də, bəşər övladının bütün xidməti,
fəaliyyəti torpağa məhəbbət üzərində köklənməlidir”.
Bütün dövrlərdə təbii
proseslər nəticəsində, yaxud insan amilinin
təsiri ilə ətraf mühitdə və onun tərkib hissəsi olan canlılar aləmində baş
verən proseslər yerquruluşunun, torpaqşünaslığın, ekologiyanın
problemləri kimi həmişə öz elmi həllini axtarmışdır. Təbiətdə ekoloji
tarazlığın saxlanılması, ətraf mühitin qorunması, onun çirklənməsinin
qarşısının alınması, ümumiyyətlə bütövlükdə təbiət haqqında
problemlərin həlli H.Ə.Əliyevin amalı, məqsədi olmuşdur.