Microsoft Word zahid x?Lil 5
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
_______________Milli Kitabxana___________________
121 qoydular ki, bu gecə səni qaçırsınlar. Hamısı bir ağızdan dedi ki, Şakirin yolunda canımızdan da keçərik. Sonra da getdilər dükana. Bir butulka araq alıb çəmənlikdə elə yeməksiz içdilər. AFƏT: - Bu gecə? Bəs nə edək Zəlihə? Mənə kömək göstər. Bilirsən ki, bircə qoca nənəm var. Onun da gücü heç kəsə çatmaz. Camaata da xəbər verməyi özümə ar bilirəm. ZƏLIHƏ: - (Fikirləşir) Tapdım! Gedək bizə! Qardaşlarımın qorxusundan bizə ayaq basa bil- məzlər. AFƏT: - Bu mümkün düyil. Eşidən nə deyər?! ZƏLIHƏ: - Eşidənin ağrım ürəyinə! Nə deyə- cək? Bir də biz gizlincə gedərik. Nənənə də hər şeyi açıb deyərik. Yaxşı? AFƏT: - Nə deyim? Heç bilmirəm nə deyim. (Dilbər daxil olur. Afətə xüsusi nəzər yetirir) AFƏT: - Niyə elə baxırsan, Dilbər? Məni bi- rinci dəfədir görürsən? DILBƏR: - Niyə baxmıram? Baxmaq qada- ğandır? O sənsən ki, yüz naz – qəmzə ilə oğlanları öz tərəfinə çəkirsən. Heç Şakir sənə yaraşandı aaz?! Bir həsirsiniz, bir məmmədnəsir yetim qızsan qıvrıl yat, bala. Şakirlə işin yoxdur. AFƏT: - Ayıb olsun, Dilbər! Adam kasıb da olar, dövlətli də. Əsil dövlət müftə yeyib harınlan- maq deyil. DIBƏR: - Bəs dövlət nədir aaz? _______________Milli Kitabxana___________________
122 AFƏT: - Dövlət adamın ürəyində, gözündə, xəyalında, mənəvi dünyasındadır. DILBƏR: - Xalq gəlib sənin ürəyinə baxacaq, görüm bunun ürəyində nə var, nə yox. Bax budur sənə deyirəm, Şakirin adını bir də çəkmə, biz uşaqlıqdan deyikliyik. ZƏLIHƏ: - (Kinayəli) Afət, Dilbər doğru de- yir. Şakirə Dilbər yaraşır. Birinin dədəsi kolxoz sədri, o birininki anbardar. DILBƏR: - Ay sağ ol Zəlihə, bu gün lap xoşu- ma gəlirsən. Toyumda səni sağdış eləyəcəyəm. ZƏLIHƏ: - (Afətin qulağına) yaxşı yadıma düşdü, gəl bir kələk işlədək. AFƏT: - Nə edək? (Zəlihə Afətin qulağına nəsə pıçıldayır) AFƏT: - Yəni razı olar? ZƏLIHƏ: - Razı olar da sözdür? DILBƏR: - Orda nə pıçıldaşırsınız? ZƏLIHƏ: - Dilbər, de görüm mənə inanırsan- mı?
DILBƏR: - Əlbəttə! ZƏLIHƏ: - Onda Afətə də inan. O, Şakiri sevmir. Ondan lap zəhləsi gedir. DILBƏR: - Doğrudan? AFƏT: - Zəlihə düz deyir. DILBƏR: - Ay qızlar, onda işi elə təşkil edin ki, Şakir bir mənə də baxsın nə olar?! ZƏLIHƏ: - Nə verirsən elə edim ki, Şakir bu gecə səni qaçırsın?!
_______________Milli Kitabxana___________________
123 DILBƏR: - Məni? Bu gecə qaçırsın? ZƏLIHƏ: - Hə! DILBƏR: - Tez ol de görüm necə eləyəcəksən? ZƏLIHƏ: - Bax məsələ belədir: - Bu gecə Şakir Afəti qaçırtmaq istəyir. Gedək Afətin yerində sən yat səni qaçırtsın. DILBƏR: - Doğrudan? Razıyam. Sənə də bir kremplin kostyum alaram anam canı. Afət, bayaqkı sözlərim üçün məni bağışla. Gəl bir səni maç eləyim. (Afəti zorla öpür) AFƏT: - Ay Zəlihə, axı bu Dilbər bir az kök- dü, mən arıq, bəs bunu başa düşməzlər? ZƏLIHƏ: - Əşşi gecə qara, cücə qara. O vur- havurda bu, heç Şakirin ağılına da gəlməz. DILBƏR: - (Oxuya – oxuya oynayır) Bu gələn haralıdır, Dağların maralıdır. Əyil üzündən öpüm Ürəyim yaralıdır. (Səhnə dəyişir. Dilbər çarpayıda yatıb. Şakir iki nəfər yoldaşı ilə gəlir). ŞAKIR: - Bir az yavaş. Nənəsi içəridə yatır. Qız budu tut ağacının altında. Bir az ehtiyatlı olun. Kim getmək istəyir? I oğlan: - Mən! II oğlan: - Mən gedərəm! _______________Milli Kitabxana___________________
124 DILBƏR: (Yorğanın altında yavaşca) Özün gəl, ay fərsiz oğlu fərsiz. Yatmış qızın yanına heç başqa oğlan göndərərlər? ŞAKIR: - Yox, özüm getmək istəyirəm. Siz burada durun, mən bu saat. (Bir az irəli gedib
bədənimə vicvicə düşür. I OĞLAN: - Sən ki, qorxaq deyildin, Şakir, cum qabağa. II OĞLAN: - Cum, cum! ŞAKIR: - Bu saat. Darıxmayın. Qoyun bir az nəfəs alım. DILBƏR: - (Kənara) ağciyər oğlu, ağciyər. Qoy sabah açılsın. Gör sənin başına nə oyun açacağam?! ŞAKIR: - Getdim. (Dilbəri yorğana bükülü götürür) II PƏRDƏ IV ŞƏKIL
(Pərdə açılmayıb. Pərdənin önündə Camal, arxasında Lətifə səhnəyə daxil olurlar. Camalın əlində yol çamadanı var. Lətifə onu yola salmağa gəlib). LƏTIFƏ: - Camal, çatan kimi məktub yaz. Ev eşiyi sahmana sal. Evdə hər şeyi açıq danış. Sonra gəlib məni də apararsan. _______________Milli Kitabxana___________________
125 CAMAL: - (Sanki Lətifədən yaxasını qurtar- maq istəyir) Yaxşı, yaxşı. Arxayın ol, gələcəm. Vaxta az qalıb. Bağışla məni. LƏTIFƏ: Hara tələsirsən, hələ qatarın get- məyinə yarım saat var. Bir məktəb direktoru var idi, ha, sənin qohumun, yadındadımı, onun vəzifəyə çəkilməyində dayımın xüsusi rolu oldu. Mən dayımdan xahiş etdim, o da bir telefon zənginə həll elədi. Ona deyərsən ki, indi də bizim sənə işimiz düşüb. Qoy mənə bir stavka dərs düzəltsin. Gələndə boş qalmayım. CAMAL: - Kənddə nə var əşşi, sən qal burda, mən də bircə il işləyim, ara sakitləşən kimi qaça- cağam Bakıya. Bəlkə ona kimi dayını da vəzifəyə qoydular. LƏTIFƏ: - (Qəmgin) Ağlım kəsmir. Dayımın vəziyyəti ağırdır. Ürəyim elə sıxılır ki, elə bil biz həmişəlik ayrılırıq. CAMAL: - Yaxşı, yas saxlama görək. Di salamat qal. Axı mən gərək yerimi tutam. Sonra bir yerə iki bilet satarlar, di gəl düş işə. LƏTIFƏ: - Afətgil də indicə getdilər. Gərək bir vaqona alaydınız. CAMAL: - Əşşi cəhənnəm olsun Afət, çox gözüm uçur. Di salamat qal. LƏTIFƏ: - Yaxşı, yol. Gedək səni vaqona kimi ötürüm. Amma ürəyim elə döyünür ki... (Gedirlər. Pərdə açılır) Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|