Azərbaycan folkloru və milli-mədəni müxtəliflik
14
rıdır. Bu gün dünyanın bir çox ölkələri bu xüsusda bizdən öyrənməkdədirlər. Çünki onlar belə bir
strategiyaya sahib deyillər. Baxın, dünyanın ən qədim dövlətçilik ənənəsi olan İngiltərəyə. Onların
baş naziri bəyan edib ki, ümumiyyətlə multikulturalizmin vaxtı keçib və həmin dəyər hazırda ingi-
lislər üçün səciyyəvi deyil. Əcaib münasibətdir. Londonda, ümumiyyətlə İngiltərənin hər yerində ən
müxtəlif millətlərin nümayəndələri – ərəblər, hindistanlılar, pakistanlılar ticarətdən tutmuş siyasətə
qədər Böyük Britaniyanın bütün sahələrində fəaliyyət göstərirlər, özü də yüksək fəallıqla. Ziddiyyətli
məsələdir, elə deyilmi?! Ya onlar bunu boyunlarına almırlar, ya da bu sahədə təcrübələri yoxdur.
Azərbaycan necə multikultural ölkə olduğunu artıq dünyaya sübuta yetirib. Onun bariz bir nümunəsi
bugünkü Zaqataladır. Dövlətimizin siyasətinin necə dəstəkləndiyini biz Zaqatalada yaşayan müxtəlif
millətlərin simasında aydın şəkildə görürük. Tutduğunuz bu yolda sizə böyük nailiyyətlər
arzulayıram!
Azərbaycan folkloru və milli-mədəni müxtəliflik
15
İsaxan Vəliyev
hüquq üzrə elmlər doktoru, professor,
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında
Bilik Fondunun aparat rəhbəri
Azərbaycan, Bakı
VİCDAN AZADLIĞININ HÜQUQİ QAYNAQLARI
Hörmətli konfrans iştirakçıları, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Bilik Fondu,
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Folklor İnstitutu, Zaqatala rayon İcra Hakimiyyəti, Mə-
dəniyyət və Turizm Nazirliyi və Bakı Beynəlxalq Multikulturalizm Mərkəzinin təşkilatçılığı ilə ke-
çirilən bu tədbirdə iştirak edən şəxsləri Azərbaycan Respublikasının millətlərarası, multikultura-
lizm və dini məsələlər üzrə Dövlət müşaviri, akademik Kamal Abdullayevin və Bilik Fondu rəhbər-
liyi adından salamlayır və konfransın işinə uğurlar arzulayıram.
Bugünkü konfransın ölkəmizin ən gözəl guşələrindən biri olan Zaqatalada keçirilməsi heç də
təsədüfi deyildir. Bu, bir neçə amillə şərtləndirilir: hər şeydən əvvəl,
Zaqatala bir çox millətlərin
adət-ənənələrini özündə əks etdirən multikultural diyardır, digər tərəfdən, burada müxtəlif dinlərə
etiqad edən, muxtəlif etnik mənsubiyyətə malik olan insanlar məskunlaşmışlar. Başqa bir səbəb isə
bu məkanda müxtəlif mədəniyyətləri və dini inancları olan şəxslərin qarşılıqlı harmoniyada
yaşamasıdır. Məndən öncə çıxış edən məruzəçilər diqqəti müxtəlif mədəniyyətlərə malik millətlərin
tolerant mühitdə yaşamasına diqqəti cəlb etdilər. Bu səbəbdən də mən bu məsələ üzərində çox
dayanmayacağam. Düşünürəm ki, hamınız cənab Prezident İlham Əliyev tərəfindən 2016-cı ilin
“Multikulturalizm ili” elan edilməsi ilə əlaqədar imzalanmış Sərəncam barədə məlumatlısınız və
multikulturalizm sözünün leksikonumuza yeni daxil olmasına baxmayaraq, Azərbaycan xalqının
multikultural dəyərlərə həmişə önəm verməsi barədə kifayət qədər bilgiyə maliksiniz. Mən
çıxışımda multikulturalizmin əsas istiqamətlərindən biri olan vicdan azadlığını hüquqi müstəviyə
gətirməklə bəzi məsələlərə diqqətinizi cəlb etmək istəyirəm.
Ölkəmiz uzun müddət keçmiş Sovet Sosialist Respublikaları İttifaqı adlanan böyük bir dövlə-
tin tərkibində olduğundan, vicdan azadlığına
münasibət, din və dövlət münasibətləri heç də həmişə
normal olmamış, əksinə ölkədə qanunvericilik səviyyəsində dövlətin dindən ayrılması və dini işlərə
müdaxilə etməməsi deklorativ şəkildə də olsa bəyan edilməsinə baxmayaraq, ateizm təbliğatı apa-
rılmış, bəzi dinlərə, o cümlədən islam dininə münasibətdə diskriminasiya halları mövcud olmuş,
nəinki yeni ibadət yerlərinin tikintisinə yol verilməmiş, hətta bir çox hallarda məscidlərin təyinatı
üzrə istifadəsi qadağan edilmişdir. Odur ki, qanunvericiliyimizdə din və dövlət münasibətlərinin
hüquqi tənzimlənməsinin tarixinə qısa da olsa, nəzər salmağı məqsədəmüvafiq hesab edərdim.
Azərbaycan SSR-in ilk – 1921-ci il Konstitusiyasının 4-cü maddəsində zəhmətkeşlərin həqiqi
vicdan azadlığının təmini üçün məscidin dövlətdən, məktəbin məsciddən ayrılması və vətəndaşların
dini və anti-dini təbliğat aparmaq hüququ təsbit edilsə də, bu, tamamilə formal xarakter daşımışdı.
Azərbaycan SSR-nin ikinci – 1927-ci il Konstitusiyasının 6-cı maddəsində vicdan azadılığı demək
olar ki, ilk Konstitusiyamızın 4-cü maddəsində olduğu məzmunda müəyyən edilmişdir. Ölkəmizin
3-cü – 1937-ci il Konstitusiyasının 131-ci maddəsində isə bəyan
edilmişdi ki, Azərbaycan SSR-də
vətəndaşların vicdan azadlığını təmin etmək məqsədilə din dövlətdən və məktəb dindən ayrılmışdır.
Bütün vətəndaşlar dini ayinləri icra etməkdə və din əleyhinə təbliğat aparmaqda azaddırlar.
Sovetlər Birliyi dövründə qəbul edilmiş sonuncu Konstitusiyamız (1978-ci il) Azərbaycan
SSR-in 1921-ci il, 1925-ci il və 1937-ci il Konstitusiyalarının ideya və prinsiplərinin varisliyi və
SSR-nin 1977-ci il 7 oktyabr tarixli Konstitusiyası əsasında qəbul edildiyindən ölkə vətəndaşlarının
vicdan azadlığı, yəni hər hansı dinə etiqad etmək və ya heç bir dinə etiqad etməmək, dini ayinləri
icra etmək və ya ateizm təbliğatı aparmaq hüququnun təmin olunması, dini etiqadla əlaqədar ədalət
və nifrət oyatmağın qadağan edilməsi, məscid və kilsənin dövlətdən, məktəbin məscid və kilsədən
ayrılması şəklində təsbit olunmuşdu. Vicdan azadlığı məsələsi ilk dəfə olaraq memarının ümummil-
Azərbaycan folkloru və milli-mədəni müxtəliflik
16
li lider Heydər Əliyev olduğu və 1995-ci ildə referendum yolu ilə qəbul
edilmiş müstəqil Azərbay-
can dövlətinin Konstitusiyasında öz hüquqi təsbitini tapmışdır.
Məhz bu Konstitusiyada vicdan azadlığı məsələsinin dövlət və din münasibətləri ilə bağlı olan
əsas məsələlərdən biri olduğu gündəmə gətirildi. Konstitusiyanın 48-ci maddəsində vicdan azadlığı
hüququnun məzmunu əks etdirilərək o; a) hər kəsin dinə münasibətini müstəqil şəkildə müəyyənləş-
dirmək; b) insan və vətəndaşın hər hansı dinə təkbaşına və ya başqaları ilə birlikdə etiqad etmək; c)
hər kəsin təkbaşına və ya başqaları ilə birlikdə heç bir dinə etiqad etməmək; d) şəxsin dinə mü-
nasibəti ilə bağlı əqidəsini ifadə etmək və yaymaq hüququnun olması şəklində təsbit edilmişdir.
İlk baxışdan elə görünür ki, vicdan azadlığı hüququnun sərhədləri mövcud deyildir və heç bir
çərçivə ilə məhdudlaşdırılmamışdır. Lakin araşdırmalar göstərir ki, qanunvericilik bu hüququn da
hüdudlarını müəyyənləşdirmişdir.
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 18-ci maddəsinin 2-ci hissəsinə əsasən, insan lə-
yaqətini alçaldan və insanpərvərlik prinsiplərinə zidd olan dinlərin (dini cərəyanların) yayılması və
təbliği qadağandır.Bu, vicdan azadlığı hüququnun sərhəddini müəyyən edən birinci hüduddur. İkin-
ci hüdud Konstitusiyanın 58-ci maddəsinin 3-cü hissəsi ilə müəyyənləşdirilmişdir.
Maddədə dini
mərasimlərin yerinə yetirilməsi ictimai qaydanı pozmursa, ictimai əxlaqa zidd deyilsə, sərbəstdir.
Konstitusiyanın müəyyən etdiyi 3-cü hüdud 48-ci maddənin 4-cü hissəsində öz əksini tapmış-
dır. Göstərilmişdir ki, dini etiqad və əqidə hüquq pozuntusuna bəraət qazandırmır. Başqa sözlə de-
sək, dini etiqad və əqidə o ölçüdə azaddır ki, həmin səviyyədə azadlıq digərlərinin hüquqlarının po-
zulmasına gətirib çıxarmır. Ən nəhayət, vicdan azadlığı hüququnun sərhədlərindən birini də Konsti-
tusiyanın 48-ci maddəsinin 5-ci hissəsi müəyyən etmiş və qeyd edilmişdir ki, heç kəs öz dini etiqa-
dını və əqidəsini ifadə etməyə (nümayiş etdirməyə, dini mərasimləri yerinə yetirməyə və ya dini
mərasimlərdə iştirak etməyə məcbur edilə bilməz.
Konstitusiya qanunvericiliyinə etdiyimiz bu qısa ekskurs belə nəticəyə gəlməyə əsas verir ki,
Sovet hakimiyyətinin ilk illərində vicdan azadlığı hüququ ilə bağlı əsas məsələ dinin, kilsənin (məs-
cidin) dövlətdən ayrılması ilə əlaqədar olmuş və deklorativ xarakter daşımışdır. Müstəqillik dövr-
ünün Konstitusiyasında isə bu məsələyə yeni
münasibət sərgilənmiş, vicdan azadlığı hüququ nəinki
bəyan edilmiş, həm də onun təminatı ön plana çəkilmiş, hər kəsin dini etiqadını reallaşdırması üçün
maksimum şərait yaradılmışdır.
Ölkəmizdə vicdan azadlığının təmin edilməsinə yönələn normativ-hüquqi aktlar sırasında 20
avqust 1992-ci ildə qəbul edilən “Dini etiqad azadlığı haqqında” qanun da xüsusi yer tutur. Qanun
dövlət və dini qurumlar, din və məktəb, dini icma, dini idarə və mərkəzlər, dini təhsil, dini qurumların
dövlət qeydiyyatına alınması, onların ləğvi, dini qurumların mülkiyyəti, istehsal və təsərrüfat fəaliyyə-
ti, dini ayin və mərasimlərin keçirilməsi, ümumiyyətlə, din və onunla əlaqəli olan təsisatlar arasında
olan münasibətləri təfərrüatı ilə tənzim edir. Əslində, bu qanun ulu öndərin
birbaşa təşəbbüsü ilə apa-
rılan əlavə və dəyişikliklərdən sonra multikulturalizmin əsas prinsiplərini özündə əks etdirən dini tole-
rantlıq nümunəsinə çevrilmişdir.
Qanuna əsasən, Azərbaycan Respublikasında fəaliyyət göstərən bütün dini qurumlar bərabər
hüquqa malikdirlər. Dövlət bu qanunla onlar üçün, hətta bəzi güzəştli şərtlər də müəyyən etmişdir.
Qanunun 16-cı maddəsinə əsasən dini qurumlar dini təyinatlı binaların yerləşdikləri ərazi ilə birlik-
də onlara verilməsində üstünlük hüququna malikdirlər. Dini qurumların qəbul etdikləri ianələr üzə-
rində vergi qoyulmur, Dini qurumların işçilərinin sosial sığortası “Sosial sığorta haqqında” Azər-
baycan Respublikasının Qanunu, pensiya təminatı “Əmək pensiyaları haqqında” Azərbaycan Res-
publikasının Qanunu ilə tənzimlənir, islam dininə aid ayin və mərasimlərin aparılması yalnız Azər-
baycan Respublikasının vətəndaşları tərəfindən həyata keçirilə bilər. Xaricdə dini təhsil almış Azər-
baycan Respublikasının vətəndaşlarına islam dininə aid ayin və mərasimlərin aparılması qadağan-
dır. Qanunun 21-ci maddəsinə əsasən, qoşun hissələrinin komandanlığı (müstəsna hallardan başqa)
hərbi qulluqçuların boş vaxtlarında ibadət etmələrinə və dini ayinləri yerinə yetirmələrinə mane ola
bilməz. Əsgəri bölmələrdə hərbi rəhbərliyin razılığı ilə ruhanilərin fəaliyyətinə yol verilir və s.
Dünya təcrübəsində, bəlkə də,
yeganə hallardan biridir ki, ölkəmizdə dövlət tərəfindən müxtə-
lif dini konfesiyaların bərabər hüquqlu fəaliyyətinin təmin edilməsi üçün maksimum şərait yaradılır,
hətta onlara maddi yardım göstərilməsi istiqamətində də müəyyən addımlar atılır (2016-cı ildə döv-