____________________Milli Kitabxana_____________________
51
yavaş əlini işdən çəkdi. Nə çox idi qonum-qonşuda bir qarın çörək üçün kömək
istəyən...
Sayalı nəyinki ev işindən, kolxozun işindən də əl çəkdi. Qurban ona dedi ki,
"evdə otur, heç yerə getmə. Görürsən ki, qapımızdan qonaq əksik olmur". Aylar
ötdükcə Sayalı ətə dolub qəşəngləşir, ipək paltarın birini soyunub, o birini
geyinirdi. Kənddə bir toy, bir məclis onsuz keçmirdi. Oğluna nişan qoyan da,
qızını ərə verən də, evinə gəlin gətirən də, əsgərlikdən oğlu gələn də əvvəlcə
onunla məsləhtıtləşməliydi, yoxsa Sayalının burun-damağını yığıb-yığışdırmaq
olmazdı.
Müharibədən sonra da bu vərdiş bir müddət davam etdi. Onsuz bir iş olanda
Sayalı əlini belinə qoyub qışqırırdı: "Nə tez yadından çıxdı? Dava vaxtı səni mən
saxlamadımmı? Neçə dəfə qapıma gəldin, çörəkləyib yola saldım. İndi ağzınız
genişliyə çıxıb? Qurban olmasa idi heç sümüyün də qalmamışdı. Yoxsa axsaya-
axsaya gəlib yalvardığın, məni uşaqların başma çevir dediyin yadından çıxıb?"
Kosaoğlu da arvadından geri qalmırdı. Müharibə dövründə kəndə hökmranlıq
edən bu adam heç kəsi tanımaq istəmir, nəyin hesabına olursa-olsun sədrliyi
əlində saxlamağa çalışırdı.
...Çay-çörəkdən sonra Şahnaz süfrəni yığışdirıb qonşu otağa keçdi. Ər-arvad
tək qaldı. Qurban gümüş qutusunu çıxardıb sarı saçaqlı tütündən papiros eşdi.
- Bu
gədə bizim başımıza oyun açmasa yaxşıdır. Sayalı təəccüblə ərinin
üzünə baxdı.
- Hansı gədə?
- Tükəzbanın oğlunu deyirəm. Deyəsən, atası kimi tərsin biridir.
- Elə şey olmaz, a kişi, dünən yolda gördüm, yaman xoşuma gəldi.
Deyəson, mərifətli uşaqdır. Heç inanmazdım ki, dul Tükəzban belə oğul böyüdə.
Kosaoğlu istehza ilə güldü:
- Eləliyinə baxma, şuluq uşaqdır.
- Olmaya
aranızda söz olub?
- Yox,
-
deyə Qurban sakitcə cavab verdi, - hələ heç nə olmayıb.
Amma ağzının havasından görürəm ki, bizimki tutmayacaq. Mən belə
fikirləşmirdim.
Bir anlığa aralığa sükut çökdü.
- Bəs necə fikirləşirdin, a kişi?
____________________Milli Kitabxana_____________________
52
Kosaoğlu köksünü ötürüb mütəkkəyə dirsəkləndi, ayaqlarını uzadıb yerini
rahatladi, sağ əlini qırxıq başında gəzdirdi.
- Doğrusu, yaman diribaş uşaqdır. Elə bil od parçasıdır. Elə ürəyimə
yatırdı ki...
O, papirosunu sümürdü. Gözlərini qıyıb otuzluq lampaya baxdi. Sayalı ərinin
fikrini başa düşən kimi oldu. Nədənsə Şahnaz gəlib gözlərinin önündə dayandı.
- Düz
deyirsən, əyə, birlik olmasa iş yeriməz. İllah da ki, kənd yerində.
- Nə isə, arvad...yer sal yataq. Yaman yuxum gəlir.
Sayali yer saldı. Lampanın piltəsini aşağı çəkdi. Bir azdan Qurban xoruldadı.
Sayalı isə gözünü tavana zilləyib, işə necə başlayacağını fikirləşdi...
5
Zeynəbi od götürmüşdü. Bir az bundan qabaq arxın üstündə Gövhər qarıdan
eşitdiklərinə əvvəlcə inanmaq istəməmişdi. "Onun peşəsi elə aralıqda söz
gəzdirməkdir" - deyə düşünmüş və səhəngini götürüb geri qayıtmışdı. Ancaq
yolda öz manqasının üzvü Gülsümə rast gəlmişdi. "Ay Zeynəb bacı, bu nə işdir?
Belə olsa heç mən də orda qalmayacam," - deyə Gülsüm kövrəlmiş halda,
eşitdiklərini ona danışmışdı. Zeynəb yenə də sakitliyini pozmamış, "işində ol,
belə boş sözlərə inanma" - dcyə Gülsümə təskinlik vermişdi. Amma evə gəl-
dikdən sonra təsirlənmiş, düşündükcə odsuz-ocaqsız alovlanmağa başlamışdı.
"Bu kişi lap ağlını itirib. Kefi nə istəyirsə onu eləyir. Heç buna qoruq-qaytaq
edən yoxdur. Salaşmadığı adam qalmadı. İndi də mənə əl uzatdı. Axı niyə ey,
nədən ötrü? Nə əsasa görə'?.."
O, evdə hərlənir, mütəkkələri çırpıb taxtın üstünə düzür, qab-qacağı
danqıldadırdı. "Özü də onun-bunun sözü ilə iş görür. Bilirəm, o elə əvvəldən də
buna razı deyildi".
Zeynəb bir yerdə durub sakitləşə bilmirdi. Tez-tez eşiyə çıxır, qapıları
taqqıldadır, eyvanda hərlənir və öz-özünə deyinirdi: "Gör bir mənim yol
göstərənim kim olub? Xır-xır Kazım! Hamısını da eləyən o Kosaoğludur. Zərər
yoxdur. Görünür, o hələ məni yaxşı tanımayıb. Mən onu bir Kosaoğlu elərəm ki,
biri də yanından çıxar".
____________________Milli Kitabxana_____________________
53
Zeynəb içəri girdi, şalını başına örtüb bayıra çıxdı. Çəpori ayaqlayıb qonşu
həyətə keçdi, Tükəzban xalanı çağırdı. Arvad eyvanda göründü.
-
İmran evdədirmi?
- Yox,
səhərdən getdiyidir. İdarədə olar. Neyləyirdin?
-
İşim var.
- Gəl otur, indicə gələr, şər qarışır.
- Yox,
Tükəzban xala, gözləyə bilmərəm.
O, dönüb aralandı.
Qaranlıq düşürdü. Qapı-bacalarda qaraltılar çoxalırdı. Baltalar taqqildayır,
dallarında səbətlə saman gətirən uşaqlar tövlələrə yaxinlaşırdılar. Arvadlar
buzovu əmizdirdikdən sonra çəkib mıxa bağlayır, südü evə qoyub qayıdır və
qarın üstündə ot yeyən inəkləri haylayıb dama salırdilar. Bəzi qapılarda itlər yal
üstündə boğuşurdu. Yavaş-yavaş sazaq başlayır, göy üzündə təkəmseyrək ulduz
görünürdü. Dərsdən qayıdan uşaqlar tələsir, özlərini evə salmağa çalışırdılar.
Onların bəziləri soyuqdan büzüşür, bəziləri də papaqlarınin qulaqları atıla-atıla
qaçırdılar. Pəncərələrdə titrəyən işıqlar çoxalır, bacalardan çıxan tüstü axşam
toranlığına qarışıb yox olurdu.
Zeynəb heç nəyə fikir vermədən irəliləyir, öz-özünə Kosaoğlunu asıb-kəsirdi:
"Gərək elə hamı Kosaoğlunun qohumu olsun? Kolxozun xeyir-şərində biz də
iştirak etsək dünya dağılmaz ki! Elə gərək hər şeyi qamarlayıb özləri götürsün?
Kənd onların adına ha yazılmayıb! Daha bəsdir! Hər şeyi açıb lap gözünün içinə
deyəcəm. İslanmışın yağışdan nə pakı? Onsuz da mənə dəli Zeynəb deyirlər".
Zeynəb kolxozun xırman yerinə çatdı. Saman tığlarının yanında kişilər
çənələrini yabaya söykəyib söhbət edirdilər. Onlar saman keşikçisinə nə isə
deyir, o da qışqırırdı ki, olmaz". Başqa vaxt olsaydı Zeynəb bəlkə də dayanıb
söhbət edənlərə salam verər, sinə-sinə tayalara yaxınlaşaraq səbətlərini samanla
doldurub qaçan uşaqlara acıqlanar və keşikçiyə sataşıb "gözlə özünü də səbətə
qoyub apararlar", - deyərdi. Ancaq indi hövsələsi yox idi.
O, xırmandan tələsik keçib idarəyə doğru addımladı. Xəstxananın yanında,
əyninə qara xəz palto geyinmiş Şahnazla rastlaşdı. Onlar sakitcə bir-birini
başdan-ayağa xeyli süzdülər. Şahnaz birdən qəhqəhə çokdi.
- Ay
qız, şala nə yaman bürünübsən?
- Hamı sənin kimi şuba geyinməz ki, Şahnaz xanım!
Dostları ilə paylaş: |