MiRZƏ AĞadadaş MÜNİRİ
Yüklə 1,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bahar ağlayışı
- Mirzə Ağadadaş Müniri
8
larla çəkilmiş bir təbiət mənzərəsi yaradan şair bəndin so- nunda “Gəlməyəydi kaş fərvərdin...” deyə təəssüf edir. Bu təəssüfün səbəbini oxucu sonrakı bəndlərdən anlayır: gül- lər bir-birinə bir qara xəbəri çatdırırlar, butalar atəşin dillə nalə edir, qönçələr açılmır, qüssədən libaslarını didirlər. Bu qara xəbər mart soyqırımıdır. Şair yazır ki, çaylar, də- nizlər bulanıq axdı, cahana Nuh əsri tək tufan düşdü, şə- hərlər qarət olundu. Əsrlərdi insanlar belə dəhşətli, qanlı mənzərə görməmişdilər. Qafqaziya bağında salamat bir ağac qalmadı. Evlər viran oldu, ürəklər qüssələndi, uşaqlar ağlar oldu, müsəlmanlara atəş açdılar, bacardıqları vəhşi- likləri etdilər. Ümumiyyətlə, XIX-XX əsr Bakı-Abşeron ədəbi mühi- tində yaşayıb-yaradan şairlərin, o cümlədən Münirinin ədəbi irsinin araşdırılıb üzə çıxarılması, nəşr edilib bütöv- lükdə xalqa çatdırılması və tədqiq olunması vacib məsələ- lərdəndir.
9
* * *
Ey əyanü bəs nihanü vey nihanü bərməla, Künhi-zatında müəttərdir cəmii-masiva.
Kimdə xəlq olmuş o idrakü o fəhmü əqlü huş, Kim xəyali-zatının tənzihi etsin iddia.
Sən o Xaliqsən ki, əvvəl xilqətində ənfüsin, Adəmi xəlq eylədin ayineyi-vəhdətnüma.
Sənsən ol gövhər ki, bir sərraf görmübdür Səni, Ta ki, şə’nü rütbəvü qədrincə qoysunlar bəha.
Bir müəssirsən sən, asarın təmamən kainat, Hər əsərdə qoymusan bir ibtida, bir intəha.
“Külli-nəfsin halikun” 1 vəchindi baqi, ey qədim, Yoxdur əsla zatın üçün intəhavü ibtida.
Mehrin, ey məhbubi-aləm, oldu aləmgir mehr, “Zatikə nurun mühitun kəş-şümusu bid-düca”. 2
1 Qisəs surəsi, ayə 88. Onun özündən başqa hər şey məhv olandır. 2 Zatın qaranlıqları yaran günəşlər kimi hər bir şeyi əhatə edən bir nurdur. 10
Bahar ağlayışı Biz “Yəfirrul-məcrü yovmini min əxihi”n 3 məqsədi, Sənsən ol mədluli-“Ərrəhman ələl-ərş istəva”. 4
Qandan istinbat edər naqis kəmal ol məxzəni, “Cövhərun məknun dürriyu min əknazül-xəfa”. 5
Sənsən ol kənzi-xəfi, dəryayi-vəhdət gövhəri, Nurinin asarı Quran, məzhərindir ənbiya.
Gərçi “əhbəbtu” buyurmuş Həq, “ənü’rəf” 6 kəlməsin, Ey Müniri, kim yetər ol kənzə ki, olmuş xəfa.
* * * Cəmalın əksidir gülgun qılan cami şərabasa, Və ya yaquti meydir, cilvə eylər afitabasa.
Cigər qanı sirişkimlə gələr rüxsarə peydərpey, O gündən kim yanar eşq atəşində dil kəbabasa.
Gözümdə saxlayardım əksi-ruyin hər şəb, ey məh, gər Tutaydı üns bir şəb mərdümi-çeşmimlə xabasa.
Tutub piri-muğanın damənin mey nuş qıl, ey dil! Oturma parsalıq sayəsində şeyxü şabasa.
3 Əbəs surəsi, ayə 34. Yövmə yəfikkül-mər’ü min əxihi: O gün (qiyamət) insan öz qardaşından qaçacaq. 4 Taha surəsi, ayə 5. Mərhəmətli Allah (qüdrət və hakimiyyəti ilə) ərşə hakim oldu. 5 onun məxfi olan cövhəri gizli xəzinədən olan bir dürrdür. 6 Hədisi-Qüdsi: Mən gizli bir xəzinə idim. Mən tanınmaq üçün xilqət aləmini yaratdım.
11
Mirzə Ağadadaş Müniri Vücudum kəştisin tufani-hicrin öylə qərq etdi, Gəzər can lüccələrlə bəhri-heyrətdə hübabasa.
Dəgəndə naxuni-həsrət tənim tarına çün mizrab, Açar razi-dərunim pərdə-pərdə dil rübabasa.
Ərəq tək feyzi-ruyin kəsb qıl, əğyarə faş etmə, Buraxma hər cühəlxasiyyətə ətrin gülabasa.
Şəbi-hicrində min surax açıb cismimdə gərdun tək, Nigara, fikri-hər noki-müjən tiri-şəhabasa.
Müniri, bəhrü kan ol, gövhərü yaqut çək nəzmə, Təravətbəxşi-gülzari-məani ol səhabasa. 1917
* * * Tut mülki-hüsni ləşkəri-zülfi-siyahilə. Ey xosrovum ki, səltənət artar sipahilə.
Görcək qədin, xəmidə qaşın, könlümə dedim: Vəh, qiblə gör nə rast düşüb qibləgahilə.
Yandırdı xərməni-fələki atəşin, könül, Dövri-sipehri çulğaladı dudi-ahilə.
Dövri-rüxün tutub xəti-novxiz, guiya, Güldür ki, dəstə bağlanıb ehya giyahilə.
Xurşidü məhdə yox o lətafət ki, səndə var, Vardır yeri ki, bəhs edəsən mehrü mah ilə. Yüklə 1,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|