____________________________________________
34
ögey-doğmalıq aradan götürülsün. Əgər kimsə günahkardırsa,
hansı sözü deyibsə, millətin taleyində hansısa ağır bir iş görübsə
- qoy onun cəzasını alsın. Yoxsa hamını bir yerdə götürüb
ümumi şəkildə ləkələmək olmaz.
Mən hesab edirəm ki, Sizin qüvvənizin daha böyük potensialı
arxa planda qalır. Azərbaycan cavanlarının, demokratik
hərəkatının, lap o müxtəlif partiyaların içərisində Sizi sevən
adamlar çoxdur. O adamların hamısının Sizin ətrafınızda
toplaşmasına imkan yaratmaq lazımdır. "Elə bizik, başqası
yoxdur" deməklə, üzr istəyirəm, Siz tərksilah olan deyilsiniz,
amma Sizi tərksilah etmək, yalnız özlərinı gözə soxmaq istəyən
adamlar var ki, elə bilirəm, Siz onlardan qorunmalısınız.
Yenə də deyirəm, bu gün biz milli ideologiya və milli
mənəviyyat barədə ciddi şəkildə düşünməliyik. Bu mənada
Yazıçılar Birliyinin qorunması çox zəruridir. Bilirsinizmi, bizi
onsuz da təkləyirlər. Torpağımızı parçalamaq söhbəti deyil,
Azərbaycanın mənəviyyatında parçalanmalar var. Müxtəlif
ideologiyalar, kənar ölkələrdən uzanan əllər, bir sıra dini və irqi
şeylər - hamısı Azərbaycanı parçalamaq meylləridir. Bu
parçalanma meyllərinin biri də Azərbaycanın vətəndaşları
arasında ayrı-seçkilik salmaqdır, ziyalı nəsilləri, yazıçıları,
düşünən adamları bir-birinə qarşı qoymaqdır, "bu, sovet
dövründə yaşayıb, ona inanmaq olmaz. Bu, təzə yetişib" deyə,
adamlara köhnə, neobolşevizm, proletar baxışla yanaşmaq
olmaz. Adamları bu cür parçalamaq Azərbaycanın
mənəviyyatına ağır zərbələr vurur. Mən bu mənada məhz
yaradıcı birliklərin qorunub qalmasının tərəfdarıyam. O, bir
mənəviyyat yuvasıdır və onun öz havası var. Bu hava
Azərbaycanın gələcək böyük milli-mənəvi havasının təməl
daşlarını yaradır. Əgər o birliklər dağılsa, onda Azərbaycanın
bütün ziyalıları yalquzağa dönər. Mən demirəm ki, Yazıçılar
Birliyi kimisə yazıçı edir. Amma o ittifaqlar köhnə şəkildə
____________________________________________
35
olmasa da, müəyyən dəyişikliklərlə Azərbaycanın milli
düşüncəsinin mərkəzi kimi həmişə yaşamalıdır. Mənə elə gəlir
ki, Sizin bugünkü söhbətləriniz son dərəcə yerindədir və bu
məsələlərdə bizə düzgün istiqamət verir.
Mən bir-iki xırda məsələni də demək istəyirəm. Sizin
problemləriniz, işləriniz çoxdur. Üzr istəyirəm, bəzən biz son
dərəcə ciddi məsələlərə - Azərbaycanın milli ideologiyası, milli
təfəkkür, milli mədəniyyət məsələlərinə soyuq münasibət
bəsləyirik.
Siz xarici ölkələrə gedirsiniz, harada azərbaycanlı varsa,
onları başınıza yığırsınız, görüşlər keçirirsiniz. Azərbaycan
diasporunun yaranması Sizin bir nömrəli qayğılarınızdan biridir.
Amma həmin adamlar öz ayaqları ilə gəlib Azərbaycanda təhsil
almaq, bizim təbliğçilərimiz kimi yetişmək istəyirlər, ali
məktəblərə girmək istəyirlər. Xüsusən əslən azərbaycanlı olanlar
- İrandan, Türkiyədən gedənlər. İnanın, onlara elə bir yad
münasibət var, hamısından rüşvət tələb edirlər. Onların ali
məktəblərə daxil olmasında bir problem var. Almaniyada
yaşayan azərbaycanlılar Bakıda konsert verməyə gəlmişdilər,
onları bir mədəniyyət evinə də yaxın buraxmadılar, küçədə
qaldılar, qayıdıb çıxıb getdilər. Rəhman öz orkestri ilə, öz
qarmonu ilə gəlmişdi. Ondan sonra böyük rəssam İbrahim
Əhrari gəldi, Gənc Tamaşaçılar Teatrının qabağında ağladı, -
teatrın direktoru deyib ki, sizin bura gəlməyinizə icazə verilmir.
Dünyanın müxtəlif ölkələrindən sənət adamları Bakıya gəlib,
gedib hər yerdə demək istəyirlər ki, dünyada bu cür Azərbaycan
sənəti, mədəniyyəti var. Onlar bizimlə qaynayıb-qarışmaq, bizə
yaxınlaşmaq istəyirlər, biz isə qapıları onların üzünə bağlayırıq.
Bu günlərdə Cənubi Azərbaycanın mədəniyyət xadimlərinin
iştirakı ilə Bakıdakı Şəhriyar adına Mədəniyyət Mərkəzində
Almas İldırımın xatirəsinə həsr olunmuş gecə keçirildi.
Mədəniyyət Nazirliyindən, Təhsil Nazirliyindən,
____________________________________________
36
bizim rəsmi idarələrdən o görüşə bir nəfər də olsun gələn yox
idi. Bizim ağsaqqal yazıçılarımızdan isə təkcə Qabil və Balaş
Azəroğlu gəlmişdilər. Son dərəcə gözəl bir gecə keçdi. Həmin
gecə Azərbaycanın milli vəhdətinin nümayişi idi. Dünyaya
səpələnmiş azərbaycanlı sənət adamları oraya gəlmişdilər. Gözəl
bir axşam idi. Amma nə olsun ki, bizim rəsmi dairələrin heç bir
marağı və heç bir qayğısı yox idi.
Heydər Əliyev: Hansı axşam idi, nə axşamı idi?
Sabir Rüstəmxanlı: Almas İldırımın anadan olmasının 90
illiyi. O adam ki, müstəqillik uğrunda qurban gedib. Amma bu
adamın gecəsində bizim rəsmi dairələrdən heç kim yox idi.
Heydər Əliyev: Bəs o gecəni kim keçirirdi?
Sabir Rüstəmxanlı: Onu respublika Elmlər Akademiyasının
Milli Münasibətlər İnstitutu, Güney Azərbaycanın Aydınlar
cəmiyyəti keçirdi, biz də kömək etdik. Biz istəmirik ki, dövlət
hər şeyə qarışsın. Çünki dövlətin İranla öz müstəqil xarici
siyasəti, diplomatik münasibətləri var. Amma bu tədbirləri
mədəniyyət ocaqları keçirirlərsə, qonaq kimi gəlib oturmaq olar.
Heç olmasa ona görə ki, o, ömrü boyu "Azərbaycan oy"-deyə-
deyə sızıldayıb. Belə şeylər çoxdur.
Mən Sizdən çox-çox xahiş edirəm, bizim Cənubi Azər-
baycanda, dünyada yaşayan azərbaycanlıların respublikamızda
vətəndaşlıq alması məsələsinə, bu da mümkün deyilsə, onların
ölkəmizdə təhsil alması məsələsinə kömək edəsiniz. Başqa
ölkələr kənar adamları gətirib öz ölkəsində onlara təhsil verir ki,
bunlar onun təbliğçisi olsun.
Nəhayət, milli mədəniyyət məsələsinə diqqət son dərəcə
artırılsın. Bunlar bizim gələcək taleyimizdir. Azərbaycan təkcə
Qüzey Azərbaycandan ibarət deyil. Hələ mən başqa şeyləri
kənara qoyuram, amma bizim mənəvi vəhdətimiz yaranmalıdır.
Mənəvi vəhdətin də bünövrəsi mədəniyyətdir və bu mədəniyyətə
bir az diqqətlə münasibət göstərmək lazımdır.
Dostları ilə paylaş: |