Ölümə qarşı tək çarə sevişmək Həqiqət axtarışında (resenziya)
Yüklə 28,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Müsahibə
- – Qazandıqlarınız itirdiklərinizə dəyib
- – İmkanınız olsa, ilk nəyi dəyişərdiniz
- – Nədən və ya kimlərdən qorxursunuz
- – Lent, yoxsa rəqəmsal
- – Azadlıq nədən başlayır
- – Bir çox rejissorlar öz filmlərinin bəzilərindən sonradan utanıblar. Utandığınız filminiz var
- – Stolüstü kitabınız (bədii ədəbiyyat) hansıdır
- – Tarkovski müsahibələrinin birində
- – Həyatınız hansı filmə bənzəyir
- – Sonluq necə olmalıdır
Müsahibə Şahin Xəlil 17AN:
Cavid
Təvəkkül Cavid Təvəkkül oğlu Əhmədov 24 iyun 1974-cü ildə Tərtərdə anadan olub. Orta məktəbi Mingəçevirdə oxuyub. Tatarıstan Turizm Akademiyasının prodüserlik fakültəsinin məzunudur. Rüstəm İbrahimbəyovun Beynəlxalq Kino
Məktəbində rejissorluq təhsili alıb. 2011-ci ildə
Azərbaycan Respublikasının prezidenti tərəfidən tərəqqi medalı ilə təltif olunmuşdu. “Cavad Xan” filmi haqqında hazırlanmış “Cavad Xan - Filmin Filmi” silsilə televiziya filmlərinin Azarkeş (2008), 100000 AZN (film, 2009), Sovqat (film, 2009), Əzizim Fellini (film, 2010), Səhərə inan... (film, 2011), Dərs (filmi, 2015), Döngələr (teleserial, 2012) rejissorudur. 40 – Necə təqdim olunmağı sevirsiniz? – Cavid Təvəkkül... Necə var elə, Cavid Təvəkkül. – Kinoda yeriniz? – Kinoda öz yerimi tutmaq üçün çox əlləşmişəm, çox çalışmışam. Məni həmişə düşündürən elə bu sual olub. Görəsən kinoda yerim var? Bilmirəm. Mən deyə bilmərəm. Bunu kino tənqidçiləri ilə bərabər tamaşaçılar deyə bilər, amma gizlətmirəm, özümü ön sıralarda görmək istərdim.
– 32 yaşında tanıdım özümü, o yaşda ağlım kəsməyə başladı, kino adlı bir dünyayla tanış oldum və elə o vaxtan da itirməyə, qazanmağa başladım. Düşünürəm ki, bu yarıbayarıyadır. – İmkanınız olsa, ilk nəyi dəyişərdiniz? – Əgər sənətdən soruşursunuzsa, deyim ki, dəyişiləsi çox şey var; məsələn, sənətə baxışı dəyişərdim. İlk vaxtlarda çox dərinə gedirdim. Hər şeydə simvol axtarırdım, işarələrə inanırdım, sözaltı, sətiraltı mənalarla danışmaq istəyirdim, məşhur rejissorların filmlərinə baxıb mən də kinoda filosofluq etmək istəyirdim, düşünürdüm ki, kino elə belə olmalıdır, amma indi başqa cür düşünürəm. Bu yaxınlarda Sevdanın bir cümləsi bütün düşündüklərimi təsdiqlədi, elə bil ürəyimdən xəbər verdi: Özümə sual verdim ki, kino nədir? Heç nə. Əgər həyatımı deyirsinizsə,düşünmədən deyirəm, gəncliyimi dəyişərdim.
– Gecikməkdən qorxuram. Tələsirəm son zamanlar... Belə çıxır ki, zamandan qorxuram. Konkret deyə bilmərəm kimdən qorxuram, amma qorxduğum adamlar var. Çoxdur... Çalışıram onlardan uzaq gəzim. Əslinə qalanda insanların hamısından qorxmaq lazımdır.
– Hələ ki, rəqəmsal, amma lent arzusundayam, təbii. – Arzusunda olduğunuz filmə baxmısınızmı? – Dəfələrlə baxdığım filmlərin içində həmin filmə bənzərləri var, "Forest Qamp", “The Truman Show” ("Truman şousu"), “Big fish” ("İri balıq"), amma arzusunda olduğum filmə heç vaxt baxa bilməyəcəyəm, təəssüf edirəm. Adamı incidən budur.
41 – Kino hansı dövrünü yaşayır? – Kino dövrsüz yaşayır, sonsuz yaşayır. Onun dövrü ən qədim insanlarla daşların üzərində başladı, Lyumyer qardaşlarının sayəsində texniki gücünü alıb geniş tamaşaçı qarşısına çıxdı və hələ də yaşayır. Fikrimcə, hələ elə bir film gəlməyib ki, dövrü dəyişsin. Son neçə ildə məni təəccübləndirən 3 film var: "Avatar", “La piel que habito” ("Yaşadığım dəri") və “Life of Pi” ("P-nin həyatı"). Mən bu filmlərdən sonra başqa şeylər gözləyirdim sənətkarlardan, amma...
– "Səndən rejissor olmaz, sən insanları tanımırsan," – deyilir "Əzizim Fellini"də. Yəni sizi yanıldan insanlar olmayıb? – Bu cümləni mənə xalq artistlərimizdən biri demişdi və mən də filmə saldım (gülümsəyir). Sağ olsaydı, adını çəkərdim. Allah rəhmət eləsin. Bəlkə də rəhmətlik düz deyib, məndən rejissor heç olmadı... Həyatda çox yanılmışam, lap çox və bunlar hamısı 32 yaşımdan sonra oldu, ağlım kəsəndən sonra. Ona qədər məndə yanılırdılar, ondan sonra mən yanılmağa başladım. Əvəz, əvəz dünyasıdır. Deyim ki, yaşadıqca da yanılacağam. Niyə? Çünki nağıllara inanıram...
– Azadlıq sənə verilən imkanlardan başlayır. Dörd divar arasında da azad olanlar var. Azadlıq yaratdığın əsərdən, çəkdiyin tablodan, yazdığın pyesdən başlayır, təki imkan olsun, imkan versinlər...
– Utanmaq bir az sərt olar, amma düşünürəm ki, indi həmin filmləri çəksəydim, başqa cür işləyərdim. Məncə, çəkdiklərindən utanmaq lazım deyil, sadəcə buraxdığın səhvləri görmək və nəticə çıxarmaq lazımdır. Rejissorun hər filmi onun inkişafına xidmət edir, məncə, burada utanılacaq bir şey yoxdur.
– Markes..."Yüz ilin tənhalığı". – Hansı yerli filmi (filmləri) dünya tamaşaçısı mütləq izləməlidir? – Konkret olaraq "Şərikli çörək" filmini deyə bilərəm. O ki, qaldı müasir filmlərimizə, məncə, dünyaya çıxarmağa bir neçə film var. – Tarkovski müsahibələrinin birində "Mənə ən çox həmkarlarımın bir-birinə qarşı anlamsız kini, paxıllığı, nifrəti əzab verir," – demişdi. Cavid Təvəkkül nədən əzab çəkir? – Bütün varlığımla hörmət etdiyim bu adam başını xarab eləyib də dünyanın da, bizimkilərin də (gülümsəyir). Yox, mənə əzab verən başqa səbəblər var; məsələn, niyə istədiyimi çəkmirəm? Mənim üçün əzab budur, fırçan var, amma rənglər yoxdur; qələm var, kağız tapa bilmirsən” ssenarin var, amma... Həmkarların bir-birlərinə kini, paxıllığı, nifrəti, vallah, mənə maraqlı deyil. Mənim çox hörmət etdiyim, dəyərləndirdiyim həmkarlarım var ki, yeri gələndə onlardan məsləhət alıram və onların hər bir uğuruna sevinirəm... – Həyatınız hansı filmə bənzəyir? – Məncə, belə bir film yoxdur, ya da mən hələ baxmamışam o filmə...
– Beş film azdır, ölmədən öncə baxılası çox film var. Konkret istəyirsinizsə, deyim: "Amarcord", "Le Charme discret de la bourgeoisie" (“Burjuaziyanın təvazökar cazibədarlığı”), "À bout de souffle" (“Təngnəfəs”), "Dodesukaden" və "Otto mezzo" (“Səkkiz yarım”). Siyahını çox fikirləşmədən doldurdum.
– "Irréversible" filminin 01:30:27-ci dəqiqəsindəki kimi. Ümumiyyətlə, mənim üçün ideal variant məntiqli və xoşbəxt sonluqdur, amma neynəmək olar ki, həmişə belə olmur...
Yüklə 28,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|