Ölümə qarşı tək çarə sevişmək Həqiqət axtarışında (resenziya)
Yüklə 28,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Xoşbəxtlik Mən bunu müəyyən edə biləcək vəziyyətdə deyiləm. Ona görə xoşbəxtlik axtarmıram və ona
36 Ancaq bu da problem olmadı. Birlikdə yaşadıqları üçüncü ildə, daha dəqiq 21 iyun 1971-ci ildə Şarlotta dünyaya gəldi. Müsahibələrinin birində Ceyn belə xatırlayırdı: "Serj heç vaxt Keyt və Şarlottanı bir-birindən ayırmırdı. Hər iki qızla eyni cür dəliliklər edir, hər ikisinə royalda ifa etməyi öyrədirdi. Hətta uşaqlar arasında olan mübahisələr çox vaxt Keytin xeyrinə həll olunurdu. Ancaq mən hərdən onun Şarlottaya dikilən baxışlarını tuta bilirdim. Bu baxışda o qədər qürur, o qədər sevgi var idi ki, ürəyim sıxılırdı. O, Keytə heç vaxt bu cür baxmırdı. Bu da təbii idi”. Əlbəttə, bu təbii idi! Onların arasında qəfil mübahisələrin başlamasının səbəbi də, təbii ki, Şarlotta deyildi. Bir dəfə yeni bir qalmaqaldan sonra Ceyn özünü Sena çayına atdı. İndi o, nə baş verdiyini heç xatırlamırdı, ancaq belə şeylər, demək olar, hər gün baş verirdi. Bəlkə o daha Ceyni sevmirdi? Ancaq Gensburun ən yaxın dostu Eten Dao bu versiyanı qəti şəkildə rədd edirdi: “Hətta 5-ci, 10-cu evlilik ildönümlərində belə o, Ceyni elə əvvəlki kimi sevirdi. Ancaq bu sevgi onun üçün az idi. Ona bütün Fransanın, daha böyük – bütün insanlığın sevgisi hava kimi, su kimi lazım idi. Yalnız bununla bütün ömrü boyu Serjin sevgi romanı davam edə bilərdi”. Bəli, əslində həqiqətə çox oxşayırdı bu deyilənlər. Ceyn heç vaxt Gensbura öz sevgisində şübhələnməyə əsas vermirdi. O, çox tezliklə yaxşı olan hər şeyə öyrəşdiyi kimi, ona da öyrəşdi. Sevirdi, bəlkə əvvəlkindən heç də az olmayaraq, ancaq daha sakit şəkildə. Bu, alternativ enişlər və yoxuşlarla dolu olan qasırğalı bir sevgi romanı idi. Gensbur sahiblənmənin pik nöqtəsindən qara melonxoliya ilə əvəzlənən qızğın qısqanclıq mərhələsinə keçmişdi. O, təlxəklik edir, elə oyunlar çıxardırdı ki, hətta ən müasir düşüncəli cəmiyyət belə bunu normal qəbul edə bilməzdi. Bütün bunlar hamısı bir məqsədlə edilirdi: yenidən diqqətləri öz üzərinə çəkə bilmək. Məhz bu istək – antisemistdən tutmuş desantliklərə qədər hər kəsin xoşuna gəlmək istəyi – yəhudi Gensburu nazi-rok stillində bütöv bir albom çıxartmağa və “Marsiliyoza”nı gülünc bir şəkildə yenidən ifa etməyə həvəsləndirdi. Yəhudilər yazılı formada Serjdən şikayətlənirdilər, hərbçilər onu döymək üçün konsertlərinə soxulurdular. Ancaq görürsünüz, laqeyd qalmadılar. 37 Daha kim qalmışdı təsir etmədiyi? Cinsi azlıqlar? Onlar üçün də yetkinlik yaşına çatmayanların sevgisi haqqında olan “Histoire de Melody Nelson” (“Nelson haqqında ballada”) diski, bir də Şopen və qızı Şarlottadan ilhamlanaraq yazdığı “Lemon Incest” (“Limonlu ensest”) mahnısı var idi. Bir müddət sonra çəkildiyi eyniadlı film o dərəcədə açıq-saçıq idi ki, hətta çoxları inanırdı ki, bunun arxasında doğrudan da nəsə var. Serj tənqidçilərin məqalələrini bir qalib siması ilə, eyni zamanda qəzəblənərək oxuyurdu. Özünü qalib hesab edirdi, ona görə ki, yenə onun haqqında yazmışdılar. Əsəbləşirdi ki, ona görə ki, bu yazarlar onu əxlaqsız bir manyak kimi təsvir edirdilər. Qeyri-adekvat dəyərləndirilmə onu çox əzirdi. “Sadəcə
onun daxili
azadlığı ətrafdakılarınkından qat-qat çox idi,” – bu sözləri ölümündən sonra onun haqqında Ceyn söyləyəcəkdir. Gensbur həyatda olarkən Ceyn daha çox susardı, səbr edərdi. Ona görə yox ki, onun səbri digər qadınlarınkından çox idi. Sadəcə hər ikisi işləri ilə məşğul idilər. Ceyn də an azı Serj qədər məşhur və pərəstiş olunan idi. Ona görə münasibətlərini aydınlaşdırmağa belə, onların vaxtları yox idi. Ancaq təbii ki, hər şey baş verə bilərdi. Hətta davalar. Serj sərxoş olanda inadkar olurdu. Sərxoş isə o, demək olar ki, həmişə olurdu. Xüsusilə, Serj “Dronit de reponse” tele-şousunda aparıcılıq etdiyi dönəmdə vəziyyət daha da pisləşdi. Bu şou üçün o, cənab Hayd personajı tipində xüsusi Gensbar ləqəbini seçmişdi və efirdə hər cür axmaqlıq, biabırçı hərəkətlər edərək özünü homoseksual kimi “Xoşbəxtlik? Mən bunu müəyyən edə biləcək vəziyyətdə deyiləm. Ona görə xoşbəxtlik axtarmıram və ona inanmıram.” 38 göstərirdi. Gensbarın çıxışları Ceyni dəli edirdi, ona nifrət edirdi. Ancaq o, Serji hələ də sevirdi. Bəs niyə onu tərk etdi? Daha nə baş verməli idi ki, o, birdəfəlik uşaqlarını da götürüb otelə köçməli idi? Xüsusi heç nə. Sadəcə bütün bu baş verənlər günlərin bir günü onun səbrinin son damlasını da tükətdi. O başa düşdü ki, artıq ərinin iyrənc çıxışlarından yorulub, onun iki uşağı var və onlara görə məsuliyyət daşıyır. Gözlənilənlərin tam tərsi olaraq, Serj onun gedişini çox sakit qarşıladı. Deyəsən, o bunu ayrılıq kimi yox, sadəcə yerdəyişmə olaraq qəbul edirdi. Müəyyən mənada elə bu cür də idi. Onlar görüşməyə davam edir, musiqi, uşaqlar haqqında söhbət edirdilər. Serj ona həmişə bahalı və gözəl hədiyyələr alırdı. Hətta bir dəfə ona “Porşe” hədiyyə etdi. Ancaq Ceyn birdən çəkinərək, hədiyyəni qəbul etmək istəməyib dedi: “Heç bilmirəm, bu hədiyyəni qəbul etməyim nə dərəcədə düzgün olar? Mən axı hamiləliyimin 6-cı ayındayam. Uşağın atasının adı Jak Duayondur, o rejissordur. Biz bir yerdə yaşayacağıq...” Yalnız bu zaman Serj başa düşdü ki, bu artıq sondur. Hər şeyin sonuna isə hələ düz 10 il qalırdı. Bu müddət ərzində o, general Paulsun 19 yaşlı qızı ilə evlənməyi, ondan dünyaya gələn bir oğul atası olmağı və Ceyn üçün çoxlu-çoxlu mahnılar yazmağı bacardı. Sonuncu və ən qəmli “Amour des feintes” (“Ölümcül sevgi”) mahnısını isə ölümünə 3 ay qalmış yazıb bitirmişdi Serj.
Yüklə 28,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|