Əbu Osman Səid ibn Sə’d Urməvi
Hədis ravisi idi. Bir çox ravidən hədis dinləmiş və nəql etmişdi. Onun hədis dinlədiyi
ravilərdən biri də Əhməd ibn Yəqla əl-Hulvani idi
1688
. Əbu Osman Urməvinin ölüm
tarixi məlum deyil. IX əsrdə yaşamışdır. Nəql silsiləsində Əbu Osman Səid Urməvinin
də olduğu hədislərdən biri aşağıdakıdır:
Ənəs ibn Malik (ا) dedi: Allah Rəsulu (م) buyurdular: ‚Mən sizi (rüku və səcdə etdiyiniz
vaxt) önümdə gördüyüm kimi, arxamda da görürəm‛
1689
.
Qazi Əbu Təyyib Nueym ibn Müsafir ibn Cə’fər Urməvi
Mühəddis idi. Bağdadda təhsil almış, hafiz Əbü’l-Qasım Übeydullah ibn Ömər ibn
Əhməd ibn Şahindən
1690
(öl. 995) hədis dinləmişdi. Urmiyə qazisi olmuşdu. Urmiyədə
Əbü’l-Fityan Ömər ibn Əbü’l-Həsən ər-Rəvasi ondan hədis dərsləri almış və hədis
dinləmişdi. Əbu Təyyib Nueym Urməvinin ölüm tarixi h. 460-cı (1068-1078) illərə
təsadüf edir
1691
.
Qazi Şəmsəddin Əbu Abdullah Muhəmməd ibn Hüseyn ibn Muhəmməd ibn Həsən
ibn Zeyd ibn Həsən ibn Zəfər əl-Ələvi əl-Hüseyni Urməvi
Şafi’i məzhəbinə mənsub fəqih idi. Şəmsəddin Muhəmməd Urməvi h. 578-ci ildə (1182)
Urmiyədə anadan olmuşdu. ‚əl-Ələvi‛ və ‚əl-Hüseyni‛ nisbələrindən də göründüyü
kimi o, Əli ibn Əbu Talibin (ا) və onun oğlu Hüseynin (ا) nəslin idi. O, Bağdadda
şeyxü’ş-şüyux Sədrəddin Əbü’l-Həsən ibn Həmmuyənin tələbəsi olmuş, ondan şafi’i
fiqhini öyrənmişdi. Şeyx Sədrəddin Həmmuyə onun həm fiqhdə ustadı, həm də
mürşidi idi. Mürşidinin vəfatından sonra Şəmsəddin Muhəmməd Urməvi Əyyubi
hökmdarı Məlik Kamil ibn I Adilin (1218-1238) hakimiyyəti illərində Şam və əl-Cəzirə
1688
ƏBU BƏKR İSFƏHANİ,
Mu’cəm, C. II, s. 403.
1689
ƏBU BƏKR İSFƏHANİ,
yenə orada. Bu hədis üçün bax: MÜSLİM,
Səhih, Namaz, 24/425. ‚(Namaz qılarkən) Rüku
və səcdələri düzgün icra edin. Vallahi mən siz rüku və səcdə etdiyiniz vaxt (mən sizin önünüzdə durub sizə namaz
qıldırarkən, siz mənim kürəyimin ardında ikən) arxamda ikən də sizi görürəm‛. ( ١كؼت ٖٓ ًْانلأ ٢ٗئ اللهٞك قٞعٍُاٝ عًٞهُا اٞٔ٤هأ
١هٜظ كؼت ٖٓ ٍاه أتنٝ).
1690
Məşhur mühəddis hafiz Əbu Həfs Ömər ibn Əhməd ibn Osman ibn Şahin Bağdadinin (öl. 995) oğlu idi.
1691
SƏM’ANİ, Kitabü’l-Ənsab, C. I, s. 75; ƏSNƏVİ, Təbəqatu’ş-Şafi’iyyə, C. I, s. 58.
diyarına
səyahət
etmişdi.
Qahirəyə
gəlmiş
və
buranın
mədrəsələrindəki
mühəddislərdən hədis dinləmiş və hədis elminin incəliklərini öyrənmişdi. Təhsilini
başa vurduqdan sonra h. 630-cu ildə (1233) Qahirədəki Şərifiyyə, daha sonra isə
Nasiriyyə mədrəsələrinin müdərrisi olmuşdu. Sultan Məlik Kamil onu həmçinin
Darü’l-Ədl naibliyinə
1692
təyin etmişdi. Alim H. 635-ci ildə (1238) Əyyubi hökmdarı II
Adil (1238-1240) tərəfindən qaziəsgər və naqibü’l-əşraf
1693
vəzifələrinə təyin olunmuşdu.
Şəmsəddin Muhəmməd Urməvi fəraiz, fiqh üsulu və nəzəriyyəçilik sahələrində
ixtisaslaşmışdı. Qazi Şəmsəddin Muhəmməd Urməvi möminliyi, dürüstlüyü, yumuşaq
xarakteri və xoşrəftarlığı ilə tanınmışdı. O, daim ona müraciət edən insanların hüquqi
problemləri ilə ciddi maraqlanıb yoluna qoymağa çalışırdı. Fəxrəddin Razinin ‚əl-
Məhsul‛ adlı əsərinə şərh yazmışdı. Alim h. 650-ci ilin şəvval ayının 13-ü (16 dekabr
1252) Qahirədə vəfat etmiş və Babü’l-Qirafədəki qəbristanda dəfn edilmişdi
1694
.
Şeyx Şihabəddin Əbü’r-Rəkəb Hüseyn ibn Muhəmməd ibn Hüseyn ibn Həsən ibn
Zeyd ibn Həsən Urməvi
Şafi’i məzhəbinə mənsub fəqih idi. Misirdə İbn Qaziəsgər adı ilə tanınmışdı. Nəsil
şəcərəsinə əsaslanaraq onun qazi Şəmsəddin Əbu Abdullah Muhəmməd Urməvi (öl.
1252) ilə yaxın əqrəba olduğunu söyləmək olar. Ölüm tarixləri arasında 120 il fərq
olduğunu nəzərə alaraq onların görüşmədiklərini söyləmək olar. Ehtimal ki, şeyx
Şihabəddin Əbü’r-Rəkəb Urməvi, qazi Şəmsəddin Muhəmməd Urməvinin əmisinin
nəvəsi idi. Misir Məmlüklü dövlətində naqibü’l-əşraf və divanü’l-inşa
1695
katibi idi.
Daha sonra Məmlüklülər tərəfindən katiblik vəzifəsinə təyin edilərək Hələb şəhərinə
göndərilmişdi. Bir müddət bu vəzifəni icra etdəkdən sonra istefaya çıxarılmışdı.
Vəzifəsindən ayrılandan sonra Şam diyarında qalmayıb Qahirəyə qayıtmışdı. Şeyx
Şihabəddin Hüseyn Urməvi fəzilət sahibi alim idi. O, həmçinin istedadlı şair və ədib
1692
Müasir dövrlə müqayisə etməli olsan ədliyyə nazirinin müavini deyə bilərik.
1693
Naqibü’l-Əşraf-Allah Rəsulunun (م) nəslindən olanların, seyyidlərin başçısı.
1694
İBN QAZİ ŞUHBƏ, Təbəqatü’ş-Şafi’iyyə, C. II, s. 9; SƏFƏDİ, Vafi bi’l-Vəfayat, C. III, s. 15; MƏQRİZİ, Süluk, C. I, s.
127; MƏQRİZİ,
Kitabü’l-Müqəffa, C. V, s. 597-598.
1695
Divanü’l-İnşa (İnşa Divanı)-Orta əsr müsəlman dövlətlərində dövlət başçısının əyalətlərdəki vəzifə sahibi
şəxslərlə xəbərləşməsini təmin edən rəsmi qurum idi. Bundan başqa fərman, nişan, mənşur və bəraət kimi hökmdar
tərəfindən verilən rəsmi dövlət sənədləri inşa divanında qələmə alınırdı. Müsəlman-Türk dövlətlərində divanü’l-inşa
rəisi ‚tuğrai‛ adlanırdı. Çünki bu qurumda yazılan bütün rəsmi sənədlər hökmdarın rəsmi imzası sayılan tuğra ilə
imzalanırdı.