53
zehniyyəti, yə`ni təfəkkürü – ki, ayrıca fəsildə zikr olunacaq
– ələ gətirməyə çalışmalıdır.
İkinci fəsil
Təfəkkür
Allah-taala təfəkkür barəsində buyurur: “Məgər onlar öz-
özlərində Allahın göyləri, yeri və onların arasındakıları
ancaq haqq-ədalətlə və müəyyən bir müddət üçün
yaratdığını düşünmürlərmi?”
1
Hərçənd “təfəkkür” üçün
çoxlu mə`nalar söyləmişlər, amma onların hamısının
xülasəsi bir cümlədə öz əksini tapır və o da budur ki:
Təfəkkür, yə`ni insaniyyət batininin məbdədən məqsədə
doğru seyri və alimlərin istilahında “nəzər” də bu
mə`nadadır. Heç kəs seyr etmədən nöqsan mərtəbəsindən
kamal mərtəbəsinə yetişə bilməz. Buna görə də demişlər:
“İlkin vacib, təfəkkür və nəzərdir”. Qur`ani-məciddə də
təfəkkürə təşviq edən ayələr çoxdur, onların hamısını
[burada] saymaq mümkün deyil. Misal olaraq: “Həqiqətən,
bunda (bu yaradılışda) təfəkkür edən bir qövm üçün
ibrətlər vardır!”
2
Hədisdə deyilir: “Bir saatlıq
düşüncə və təfəkkür yetmiş
illik ibadətdən üstündür.”
3
Onu da deyək ki, seyrin məbdəsi, yə`ni haqqa doğru
hərəkətin başlanğıc yeri varlıq aləmi və insanın vücududur.
Və seyr bu mə`nadadır ki, afaqi və ənfusi ayələr,
4
yə`ni
1
“Rum”, 8.
2
“Rum”, 21.
3
“Bihar”, c. 69, səh. 293, bab 37, rəvayət 23.
4
Afaqi və ənfusi ayələr. Afaq, üfüq kəlməsinin cəm halı olub üfüqlər
deməkdir. Ənfus, nəfs kəlməsinin cəm forması olub nəfslər deməkdir. Seyrü-
süluk yolunun müqəddimələrindən biri də afaqi və ənfusi seyrdir. Qur`ani-
54
varlıq aləminin hər zərrəsinin zərrəsində və insanın
vücudunda tapılan hikmətlər onları Yaradanın əzəmət və
kamalına bir nişanə olsun ki, bununla da ilahinin başlanğıc
nuru hər bir zərrədə müşahidə edilsin: “Onun (Qur`anın)
haqq olduğu onlara (müşriklərə) bəlli olsun deyə, Biz öz
qüdrət nişanələrimizi onlara həm xarici aləmdə, (varlıq
aləmində) həm də onların öz vücudunda mütləq
göstərəcəyik...”
1
Ondan sonra aydın olur ki, Allahın müqəddəs vücudu
Ondan qeyri hər bir şeyə və bu minvalla varlıq aləminin hər
bir zərrəsində Onun zühurunun təcəllisinə şəhadət və
nəzarət edir: (Ya Peyğəmbər!) Məgər Rəbbinin hər şeyə
şahid olması kifayət deyilmi?!”
2
“Afaq ayələri” –mövcudatın (Allahdan qeyri hər bir şey)
həqiqi dərkindən və bəşərin gücü həddində onların hər
birinin vücudunun fəlsəfi anlamından ibarətdir. Bu dərk,
asimanlar, ulduzlar, səma cisimlərinin hərəkəti, vəziyyəti
və miqdarı, onların ölçüsü və təsirləri haqqında bəhs edən
astronomiya elmi yolu ilə, həmçinin ünsürlərin tərkibi,
malik olduqları keyfiyyət və surətləri əsasında təsir və əks
təsirlərindən, ünsürlərin hasil olmasının keyfiyyətindən,
bərk cisimlərin (mə`dən filizləri), bitkilərin, heyvanların
tərkibindən bəhs edən təbiətşünaslıq elmi yolu ilə və eləcə
də göy və yer mövcudatını, başlanğıc hərəkətini, tə`sir və
əks tə`sirlərini, onların xüsusiyyət və müştərək yönləri və
ədəd, riyaziyyat elmi və onlara aid bölmələr kimi elmləri
öyrənmək yolu ilə ələ gəlir. Bunların hamısının dərki “afaq
kərimin Fussilət surəsinin 53-cü ayəsindən əxz edilmiş ürfani bir göstərişdir.
Afaq dedikdə bütün xarici aləm (varlıq aləmi), ənfus dedikdə isə insanın
vücudu nəzərdə tutulur.
1
“Fussilət”, 53.
2
“Fussilət”, 53.
55
ayələri” adlandırılır.
Və amma “ənfus ayələri” təşrih elmi (fiziologiya və
psixologiya) vasitəsilə cismin və ruhun (fiziki və psixoloji)
dərkindən ibarətdir. İnsan cismi sümüklər, əzələlər, sinir
sistemi və damarlar kimi tək (sadə) üzvlərə, əmr verib, əmr
alan üzvlər kimi mürəkkəb üzvlərə malikdir ki, onların hər
biri [müxtəlif]alət və vasitələrə, qüvvələrə, xüsusi
vəzifələrə, sağlamlıq və xəstəlik kimi halətlərə yiyəlik
edirlər. Həmçinin insan ruhu cismlə əlaqədə təsir və əks
təsirlərə, nöqsan və kamala, dünya və axirətə nisbətdə
xoşbəxtliyə və bədbəxtliyə malikdir. Bunların hamısının
dərki “ənfus ayələri” adlandırılır. Bura qədər dediklərimiz
seyrin başlanğıcıdır və öndə gələn “təfəkkür” afaq və ənfus
ayələrinin dərkindən ibarətdir. Amma kamalın ən ali
mərtəbəsinə yetişməkdən ibarət olan seyrin sonu və
məqsədi haqqında axırıncı fəsil və bablarda söhbət
açacağıq.
Üçüncü fəsil
Xof və hüzn
Allah-taala xof və hüzn haqqında buyurur: “Əgər
mö`minsinizsə, Məndən qorxun!”
1
Üləma [xov və hüznün fərqi barədə] demişdir: “Hüzn
əldən çıxmış bir şeyə nisbətdə olan qəm-qüssədir. Xof
gözlənilən bir şeyə nisbətdə olan qorxudur.”
Deməli “hüzn”, baş vermiş və qayıtması qeyri-mümkün
olan acı bir hadisəyə nisbətdə və ya bir fürsətin, ya da
düzəlməsi mümkün olmayan yaxşı bir işin əldən çıxmasına
nisbətdə [yaranan] qəlbi narahatçılıqdan ibarətdir. Və
1
“Ali-İmran”, 175.
56
amma “xof”, baş verməsi gözlənilən və onu yaradacaq
amillərin ortaya çıxması mümkün olan acı bir hadisəyə
nisbətdə və ya yaxşı bir işin əldən çıxmasına görə ki,
sonradan düzəlməsi mümkün deyil – olan nigarançılığa
nisbətdə keçirilən qəlbi narahatçılıqdan ibarətdir. Beləliklə,
əgər belə bir işin yaranmasına səbəb olacaq amillərin üzə
çıxması qəti olsa və ya yaranmasına böyük bir ehtimal
verilirsə bunu “məkruh intizar” adlandırırlar. Bu intizar
ağır narahatçılıqlara səbəb olacaqdır. Amma belə bir işin
baş vermə amilləri qəti olması və ancaq onun yarana bilmə
fikri narahatçılığa səbəb olsa onun səbəbi “malixuliya”dır.
1
Və amma saliklərin “xof” və “hüznü” faydasız olmaz,
çünki hüzn əgər günaha batmaq, ya itaətdən və ibadətdən
uzaq düşmüş ömürün hədərə getməsi və ya seyri-süluku və
kamalı tərk etmək üzündən olsa, belə hüzn insanın tövbə
etməyə qərar çıxarmasına səbəb olacaqdır.
Xof əgər günaha batmaq, nöqsana düçar olmaq və
yaxşıların dərəcəsinə çata bilməmək üzündən olsa, yaxşı
işlər görməkdə sə`y etməyə, kamal yolunda irəliyə can
atmağa səbəb olacaqdır.
“Allah öz bəndələrini bununla qorxudur.”
2
Seyri-süluk məqamında xofu və hüznü olmayan kəs, ürəyi
daşlaşmış, qəsavət basmış adamdır.
1
Malixuliya − Malixulaya − Melanxoliya. Yunan mənşəli söz kimi ərəb
dilinə daxil olmuşdur. Orta əsrlər təbabətində (psixologiyada) bir növ psixoloji
xəstəlik kimi göstərilir. Qara ödün çoxluğundan əmələ gələn qəm-qüssəyə
deyirdilər. Qüssəyə dalmaq, iştəhasızlıq, sayıqlama, könül naxoşluğu,
qarabasma malixuliyanın əsas əlamətlərindən sayılır. Məhəmməd Yusif
Şirvaninin “Tibbnamə” əsərində deyilir: “Maxulaya dediyimiz bir buxardır ki,
buluda bənzər və bulud dəxi günəşi necə qablar isə, bu dəxi insanın qəlbini
qablayıb və əqlini zayil edib, hər nə gərəksə yabanə söylədər.”
Nəsirəddin Tusi də burada yersiz fikri narahatçılığı malixuliyanın
əlaməti kimi göstərmişdir.
2
“Zümər”, 16.