ğıdı. A talar dem işkən, “ağıllı düşm ən nadan dostdan yaxşıdı” . Qars
əhlindən biri Ə rəb Reyhanın yanına adam yollayıb Koroğlunun Q ars-
da olduğunu bildirdi.
Ərəb R eyhan Ə hm əd paşa ilə ova çıxmışdı. Ə rəb R eyhana x əbər
çatdıqda özü ilə bir neçə süvari götürüb Qarsa goldi.
Şam vaxtı Koroğlu Pərizad xanım ın evindən alm açının evinə
gəldi. A lm açının gözəl bir im arəti var idi. O, im arətin ortasında yara-
şıqlı bir çadır qurmuşdu. Koroğlu gəlib çadırda əyləşdi. Koroğlunun
yaraq-yasağı üstündə idi. Bir tərk e şi1, yüz donə oxu, bir də kamanı var
idi. Alm açı çadırın hər tərəfm ə palaz salmışdı. Koroğlu kam anını dö-
şəyin altına qoyub nam azını qılıb sonra otunnuşdu. Alm açı isə m ət-
b əx ə yem ok gətirm əyə getmişdi. Koroğlu birdon çadıra m əşəl işığı
düşdüyünü gördü. Y erindən sıçrayıb gördü ki, osm anlılar im arətin h ə -
y ətin ə doluşub. Koroğlu almaçını çağırıb əhvalatı ondan soruşdu.
Almaçı dedi:
- B ilm irəm , ağa.
O sm anlılar çadırı dövrəyo alsalar da, içori girm əyo cürət etməyib
çöldə çadırı oxa tutdular. Koroğlu quruyub qalmışdı. Ö zünü itirib
yaraq-yasağını yaddan çıxarm ış bir halda çadırda o baş-bu başa var-
gəl edəndo ayağı yastığa ilişib kam anı gözünə doydi. K oroğlu tez ox-
ları kam ana qoydu. Yayı çokon zaman ox keçi kimi boyirdi.
Koroğlunun bir oxu yeddi-sokkiz adamdan kcçirdi. Ə rəb Reyhan
osm anlılara dedi:
- Eviniz yıxılsın, Koroğlu olino kaman kcçirdi, uzaqlaşın, daha
onunla bacarm aq olmaz.
K oroğlu vuruşa-vuruşa öziinü daş kilsoyo çatdırdı. Ə rəb Reyhan
gördü ki, K oroğlu daş kilsəyo çokildi. Kilso möhkom , keçilm əzdi,
öziinün do tokco bir yolu var idi. Ə gor olindo kamam olan bir adam
kilsonin başında dursaydı, biitiin alom golo onun qabağında dayana
bilm əzdi. Ərob Rcyhan dcdi:
- Tez gcdin bir daş koson gotirsin, dörd dövro daşları kosin ki, K o-
roğlu daşların altında qalıb m ohv olsun. Yoxsa onun qabağında dayan-
m aq olmaz.
Ərəb R cyhan osm anlıları bir torofo çokdi. Ö zü iso kilsənin qapı-
sını kəsib oturdu. Biçaro K oroğlu da ox-kam an olində kilsənin dam ın-
da oturub işin axırını gözloyirdi.
Səhər oldu, dan yeri söküldü. Koroğlu gördü Ə rəb Reyhan osm an-
lılarla birlikdə yolu kəsib, Ə rəb Reyhan K oroğlunun əlində ox-kam an
görüb osmanlılara dedi:
- Koroğlu elə vələdüznadı ki, beş yüz adam öldürm əyincə tutulmaz.
Gedin üç-dörd daşkəsən gətirin, daşları yuxarıdan kosib Koroğlunun
başına tökün ki, daşlarm altm da qalıb ölsün, yoxsa, başqa çarəmiz yoxdu.
D aşkəsənlər gəlib daşları kəsm əyə başladılar.
İndi sizə kim dən deyim , alm asatandan. Alm asatan kilsənin qaba-
ğm a gəlib gördü ki, d aşk ə sən lər daşları kəsirlər. Kilsənin bir yolu var
idi. A lm asatan ağlaya-ağlaya, boynu bükülü, əli qoynunda gizli yolla
özünü Koroğluya çatdırıb dedi:
- Ağa, Allah m ənim üzüm ün suyunu töksün.
Koroğlu q əzəblənib dedi:
- İtil gözüm ün qabağından, köpok oğlu, bir oxum qalır onu da
sənin ürəyinin başından vuraram .
Almaçı ağlayıb dedi:
- Ay ağa, m ənim ölm əyim qalm ağım dan daha yaxşıdı.
Koroğlunun alm açıya ü rəyi yanıb dedi:
- Gəl qabağa bir türkü deyim yaz, tez Eyvaza çatdırıb de ki, bcş-
altı günə kimi golib çıxdı çıxdı, golib çıxm asa daşları başıma uçurub
m əni öldürəeəklər.
Almaçı savadlı idi, yazıb-oxum ağı bilirdi. Koroğlu bu tiirkünü
dedi, almaçı da qələm o aldı.
Koroğlu dedi:
Q oçaqlara boyan olsun halım ız,
M on bu kilisodo qaldum neynolim .
Ərob R eyhan alub solu sağım ı,
M on bu kilisodo qaldum neynolim .
Ərob Reyhan K oroğlunun səsini eşidib dedi:
- Uşaqlar, K oroğlu türkü oxuyur, canının hayındadı, kefındon yox,
qorxusundan oxuyur.
Almaçı Koroğlunun dediklərini yazırdı:
Koroğlu dedi:
Yarı g örm ok bizo lazum du-lazum ,
Çox m ü ddotdi qulluğunda m ulazim ,
D əm irçioğlu, D əli H əsən, Eyvazım ,
M ən b u k ils ə d ə qaldım , neynəlim .
Q ıratm gözünün tö k ü lə r yaşı,
Sizə qurban olsun ürəyim in başı,
D aşk əsən lər vaxtdü k ə sə rlə r daşı,
M on bu kilsodo qaldım , neynolim .
Ə rə b R e y h a n K o ro ğ lu y a q u la q a s ırd ı.
K o ro ğ lu sö z ü n ü b e l ə ta m a m la d ı:
K oroğlu der, b iz də düşdük se la c a 1,
İçim izdə törüyübdü elaca2,
Ə lim y etm əz Q ıratınan qılıca,
M ən bu k ilisəd ə qaldım , neynəlim .
K o ro ğ lu sö z ü n ü q u r ta rd ıq d a n s o n r a a lm a ç ı n a m ə n i b ü k ü b p a p a ğ ı-
n ın k ü n c ü n ə q o y d u , te z a tı m in ib Ç ə m li b e lə y o l ald ı:
İndi e ş it E y v a z d a n . E y v a z d ə l ilə r i b a ş ın a y ığ ıb ded i:
- U ş a q la r, K o ro ğ lu n e ç ə g ü n d ü g e d ib , h e ç b ir x ə b o r - ə t o r yoxdu.
S o n ra ə m r etd i y e d d i y ü z y e tm iş y e d d i d ə li sila h la m b , atlandı.
E y v a z d ed i:
- İ g id lə r, K o ro ğ lu Q a r s d a n b a ş q a , h e ç y e r ə g e tm ə z , P ə r iz a d x a n ı-
m ın h av a sı o n u Q a rsa ç ə k ib a p a rıb .
E y v a z d ə lilə ri g ö tü rü b Q a rs a t ə r ə f y o lla n d ı. E y v a z g il m ə n z ilb ə -
m ə n z il g ə lib K o ro ğ lu n u n s o ra ğ ın ı tu tu rd u la r. E y v a z d ə lilə r ə dedi:
- C a v a n la r, siz ə d e m ə d im m i k i, K o ro ğ lu P ə r iz a d x a m m ın y an ın a
g e d ib , b a x m o g ə lə n K o ro ğ lu d u .
D ə lilə r s e v in c ə k d e y ə - g ü l ə a tla rı s ü r ə tlə ç a p ıb s ü v a riy ə ç a td ıq d a
g ö rd ü lə r k i, sü v a ri a lm a ç ıd ı. E y v a z d e d i:
- A lla h e v in i y ıx sın , u z a q d a n s ə n i K o ro ğ lu y a o x şa td ıq .
A lm a ç ı d ed i:
- M ə n K o ro ğ lu n u n n ö k ə r iy ə m .
E y v a z g ü lü b dedi:
- Y ox, s ə n h e ç K o ro ğ lu d a n ə s k i k d e y ils ə n . K o ro ğ lu d a n ç o x n ig a -
ra n ıq , o n d a n b ir x o b ə rin v a rm ı?
Almasatan:
- İnşallah, Koroğlu da gəlib çıxar - deyib, papağım n altından na-
m əni çıxarıb Eyvaza verdi. Eyvaz nam ənin m əzm unundan hali olan-
dan sonra rəngi-rufiı avazıdı.
1 Ədavət
2 Düşmən
D əlilər soruşdular:
- Ağa, rəngin niyə qaçdı?
Koroğlunun övladı olm adığından Eyvazı oğulluğa götünnüşdü. Bu
sobobdon do dolilor ona “ ağ a” dcyirdilor.
Eyvaz dedi:
- Koroğlunun işi xarabdı.
D əliler soruşdular:
- Nece yəni xarabdı, ağa?
Eyvaz dedi:
- Ona görə xarabdı ki, osm anlı qoşunu K oroğlunu daş kilsənin
içinə salıb dörd tərəfd ən m ansırıya alıb. Q ars qoşunu dörd n əfər daş-
k əsən gətirib. B unlar gecə-g ü n d ü z kilsənin daşını kəsəcəklər. Bu
gün-sabah kilsə uçub Koroğlunun başına töküləcək. Koroğlu daşın al-
tm da qalacaq.
Bu xəbəri eşidən kim i d əlilər şivən qoparıb ağladılar. Eyvaz onları
sakitləşdirib dedi.
- Ağlamağın xeyri yoxdu. N ə q əd ə r ki, K oroğlu sağdı, nə qədor ki,
ölm əyib, gəlin onu xilas edək.
Koroğlunun dəliləri b ir-b ir qabağa çıxıb Eyvazla şərt bağladılar.
D əm irçioğlu dedi:
- Ağa, yüz adam öldürm ək monim boynum a.
Küyüm çüoğlu dedi:
- Ağa, yüz adam da m ənim əlim də öləcək.
Doli H əsən dedi:
- Ağa, qoşunun qalanı da m ənim boynum a.
Eyvaz onlara dedi:
- M ən də əlsiz-ayaqsız bir qoca tapıb öldürorom ki, qılıncımın
pası getsin.
B elə vədələşəndən sonra Eyvaz yeddi yüz yetm iş yeddi dolini gö-
türüb Qarsa tə ro f yol aldı.
D əlilor Qarsa girən kim i şəhərin bir tərəfıni dağıtdılar. X əbər
gedib Ərəb R eyhana çatdı. A ğcaquzu atını y əh ə rləy ib dəlilərin yolunu
kəsdi, qışqırıb d əliləre dedi:
- Ölkəni dağıtm ayın, ağanız Koroğlu əlində o x -y a y kilsənin bir
küncündə bir daşın üstündə oturub. D a şk ə sən ler də cani-dildən daş
kəsirlər. Ərəb R eyhan K oroğlunun dəlilərin ə dedi:
- M ənim üstüm də ölkəni dağıtmaym. G əlin vuruşaq. Ə gər məni
öldürsəniz, ağanızı da qurtararsınız, ölkə də sizə qalar. Yox, əgər m ən
Dostları ilə paylaş: |