İkinci kitab. Müsəlman qadının sosial həyatda iştirakı̇
492
Hafiz ibn Həcər demişdir:
“Hədisə görə naməhrəm (yad) qadın qonağına xidmət edib
yemək verə bilər. Həmçinin qadın qonağının başını bitləyə
bilər...
Bu vəziyyət bəzi alimlərə qəribə görünüb. İbn Əbdülbərr
deyib: “Fikrimcə, Ümmi-Həram və ya bacısı Ümmi-Süleym
(körpəlikdə) Peyğəmbərə
(Ona Allahın xeyir-duası və salamı olsun!)
süd
vermişlər. Buna görə də onların hər biri Peyğəmbərin
(Ona Alla-
hın xeyir-duası və salamı olsun!)
süd anası və ya xalasıdır. Bu səbəbdən
Peyğəmbər
(Ona Allahın xeyir-duası və salamı olsun!)
onun evində yatmış,
o da ona məhrəm olmuşdur”.
Başqa alimlər isə demişlər:
“Peyğəmbər
(Ona Allahın xeyir-duası və salamı olsun!)
məsum idi. Zöv-
cəsinə qarşı istəyini boğa bilirdisə, nə üçün də başqa qadınlara
qarşı istəyini boğa bilməsin?! Həmçinin o, bütün pis hərəkət
və sözlərdən uzaq idi. Bütün bunlar ona xas məziyyətlər idi”.
Bəlkə də, bu, hicab vacib edilməzdən əvvəl olmuşdu. Eyni
zamanda bunun hicab vacib edildikdən sonra baş verdiyini
qətiyyətlə söyləmək olar. Mən sözümün əvvəlində bu hadisənin
Vida həccindən sonraya təsadüf etdiyini demişdim. Qazi İyaz
birinci ehtimalı rədd edərək bildirmişdi ki, Peyğəmbərə xas
məziyyətlər ehtimalla isbatlanmaz. Məsumluq şübhəsizdir,
amma əsas olan şey bu şeyin Peyğəmbərə
(Ona Allahın xeyir-duası və
salamı olsun!)
xas hal olmamağıdır və onu davranışlarında təqlid
etmək caizdir.
Dimyati məhrəmlik iddiası ilə çıxış edənləri ifrat formada
rədd edərək demişdir:
Beşinci fəsil. Peyğəmbərin zamanında qadınların sosial həyatda...
493
“Ümmi-Həramın Peyğəmbərin
(Ona Allahın xeyir-duası və salamı olsun!)
süd və ya əsl xalası olduğunu iddia edənlər, Ümmi-Həramı
xalalıqdan dolayı məhrəm sayanlar özlərini itirmişlər. Çünki
peyğəmbərin qan qohumları və ona süd verənlər məlumdur”
1
.
Hafiz ibn Həcər sözünə davam edir:
“Burada ən yaxşı cavab odur ki, bu davranış
ancaq Peyğəm-
bərə xas olmuşdur. Bu iddianın dəlillərlə isbatlanması onun
rədd edilə biləcəyi mənasına gəlmir. Çünki bunun belə oldu-
ğunu göstərən dəlillər aydındır. Ən düzünü Allah bilir”
2
.
Şeyx Yusif əl-Qərdavi “Qətər” televiziyasında verdiyi fitvada
3
demişdir: “Mən bu hədisdə gizli və ya açıq dəlilin harada ol-
duğunu bilmirəm”.
Biz də Şeyx Qərdavinin dediklərinə əlavə olaraq söyləyirik
ki, bəli, bu hərəkətin Peyğəmbərə xas olmağı haqda dəlil möv-
cud deyildir və Hafiz ibn Həcər özü bizə aşağıdakı hədisi şərh
edərkən hökmün ümumiliyinə dair dəlil təqdim edir. Hədisdən
məlum olur ki, Əbu Musa əl-Əş`ərinin başını bitləyən qadın
onun qardaşlarından birinin zövcəsi olmuşdur.
Rəvayət olunur ki, Əbu Musa əl-Əş`əri
(Allah ondan razı qalsın!)
demişdir:
“Peyğəmbər
(Ona Allahın xeyir-duası və salamı olsun!)
məni Yəmənə
göndərmişdi. Peyğəmbər Bəthada
4
ikən yanına qayıtdım. Soruş-
du: “Təlbiyə”ni necə oxudun?” Dedim: “Peyğəmbər necə oxu-
muşdusa, elə oxudum.” Sual etdi: “Yanında qurbanlıq heyvan
1
İbn Həcər əl-Əsqəlani. Fəth əl-Bari, XIII cild, səh. 320.
2
Yenə orada.
3
Fitvanın yazılı mətni məndə vardır.
4
Məkkədə yer adı
İkinci kitab. Müsəlman qadının sosial həyatda iştirakı̇
494
varmı?” Dedim: “Xeyr, yoxdur.” Peyğəmbər
(Ona Allahın xeyir-duası və
salamı olsun!)
əmr etdi ki, Evin (Kə`bənin) ətrafına dövrə vurum,
Səfa və Mərvanı qaçım. Daha sonra əmr etdi ki, “təlbiyə”ni
oxuyum, mən də oxudum. Axırda, həmqəbiləm sayılan bir qa-
dının yanına getdim. Başımı darayıb, saçlarımı yudu (Başqa bir
versiyada: Bəni-Qeys qadınlarından bir qadının yanına getdim,
o da başımı bitlədi”
1
.
Hafiz ibn Həcər demişdir:
“...həmqəbiləm sayılan bir qadının yanına getdim” sözündən
ağla ilk gələn budur ki, həmin qadın Qeys Əylan qəbiləsindən
imiş. Bu qəbilə ilə Əş`ərioğulları qəbiləsi arasında qan qohum-
luğu yoxdur. Lakin Əyyub ibn Aidin rəvayət etdiyi hədisdə
(ikinci rəvayəti nəzərdə tutur) Bəni-Qeys qəbiləsindən olan
qadından söhbət gedir. Bundan mənə aydın olur ki, Qeys
dedikdə Əbu Musa əl-Əş`ərinin atası Qeys ibn Süleym nəzərdə
tutulur. Həmin qadın da onun qardaşlarından (həmqəbiləsi
olanlardan) birinin arvadıdır. Əbu Musanın Əbu Rəhm, Əbu
Bürdə və deyilənə görə, Məhəmməd adlı qardaşları olmuşdur”
2
.
Şübhə yoxdur ki, bu cür qayğı fitnə-fəsad çıxmayacağı
təqdirdə icazəlidir. Dini mətnlərdən aydın olur ki, belə xü-
susi hallarda adətən fitnə-fəsad olmur. Bu isə fitnəyə imkan
verməyən, son dərəcədə səmimi qayğıya stimul yaradan aş-
kar sosial vəziyyətlərdə mümkündür. Belə vəziyyət göstərir ki,
əməlisaleh möminlər arasında yaxınlıq vardır və bu səmimi
yaxınlıq qəlblərdə şəhvətə əngəl olan köklü duyğulara səbəb
olmuşdur. Kaş bu duyğular bütün dostluq vəziyyətlərində ola
1
Hədisi İmam Buxari və İmam Müslim rəvayət etmişlər.
2
İbn Həcər əl-Əsqəlani. Fəth əl-Bari, IV cild, səh. 161.