Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
90
91
Gülayim, Arıslan, onların tərəfdarları yürüşə gedib
Xarəzmi Nadir şahın ordusundan
xilas etmək istəyəndə
və Altınayı əsirlikdən qurtarıb, Nadir şahın ordusunu
darmadağın etdikdə əsl qəhrəman təsiri bağışlayırlar. Bundan
sonra Xarəzm xalqı bayram edib şənlənir, ölkədə ədalət
qalib gəlir. Gülayim və Arıslan əsgərləri ilə birgə Türküstana
qayıdır. Xalq onları böyük ruh yüksəkliyi ilə qarşılayır.
Qaraqalpaq folkloru və yazılı ədəbiyyatının istedadlı
tədqiqatçısı Nazim Davkarayev bununla bağlı yazırdı:
«Poemanın əsas ideyası onun lap əvvəlindən sonuna qədər
yüksək
vətənpərvərlik hissləri, vətənə sevgi hissləri ilə
doludur. Bu, poemanı ölməz və xalqa daha yaxın edir. Çünki
məhz xalq öz işıqlı gələcəyi uğrunda bütün düşüncəsində
əsrlər boyu yalnız bu məhəbbəti daşımışdır. Poemada
xalqın azadlığı və müstəqilliyi uğrunda mübarizə səhnələri,
mənzərə ləri olduqca parlaq, obrazlı ifadələrlə verilir.
Burada bu mübarizəni idarə edən, bu mübarizəyə başçılıq
edən qəhrəmanların xarakterləri yetərincə relyefli
təsvir
olunmuşdur».
29
Eposun mühüm cəhətlərindən biri onda əksini tapmış
humanizm
dir. Humanizm qəhrəmanların hərəkətlərində,
fəaliyyətində onların
ətrafdakılarla münasibətlərində
özünü yaxşı büruzə verir. Böyüklük, insanlıq, ədalətlilik
və s. keyfiyyətlər məhz Allahyar bəyi, Gülayimi və başqa
qəhrəmanları xarakterizə edir. Onlar daim həyat prinsiplərinə
sadiqdirlər. Təsadüfi deyildir ki,
Gülayim hər bir döyüşdən
qabaq batırlara tapşırıqlar verdikdə deyir: «Səbəbsiz qan
tökməməli». Burada biz poemanın əsas ideyasının azadlıq və
ədalət uğrunda mübarizəyə həsr olunduğunu daha dərindən
duyuruq.
«Qırx qız» eposunda batırların dostluğu da olduqca
görümlü təsvir olunmuşdur. Batırlar və batır qızların
bir-birlərinə münasibəti açıq, dürüst, ədalətli, sözlərinə
əməl etmə, igidlərə yeri gəldikdə kömək, qəhrəmanlığa
istiqamətlənmə, lazım gəldikdə həyatını qurban vermə və s.
dastanda düşünülmüş şəkildə əksini tapır. Digər batırlar və
batır qızlarla münasibətlər əsərdə ikinci mövqedə dayansa da,
onların hər birinə eposun məzmununda xeyli yer verilmişdir.
Belə personajlara «Qırx qız» poemasında Arıslan, Altınay,
Sərfinaz, Otbaskan və digərləri aiddirlər.
Epos hər bir xalqın nümayəndəsindən ölkənin, şəhərin
idarə olunması ilə bağlı başçının seçilməsi ilə yekunlaşır.
Qəhrəmanlar – Gülayim və Arıslan
bir-birinə qovuşduqdan
sonra xalqlar da bir-birinə yaxınlaşırlar. Gülayim, Arıslan,
Sərfinaz xalqları birləşdirib qələbə çalır və onların azadlığı
uğrunda mübarizə aparmaqla insanları bəlalardan hifz
edirlər.
«Qırx qız» eposunda qadınlar faktiki olaraq xalq taleyini
həll edirlər. Bu, Gülayimin timsalında daha əzəmətli görünür.
Feodal – patriarxal qaydalar hökm sürdüyü, qadının bütün
hüquqları cəmiyyətdə tapdandığı bir dövrdə, ailədə ona yer
verilmədiyi halda belə bir təsvir xalqın arzu və istəyinin,
qadının azadlığa can atması, onun qul vəziyyətindən azad
olması və feodal quruluşunda bunların aradan qaldırılması
və s. poemada maraqlı şəkildə əks olunmuşdur. Qeyd
etdiklərimizə qaraqalpaq eposunun tanınmış tədqiqatçısı
K.M.Mak setov da vaxtı ilə diqqət yetirmişdir.
30
Nəinki «Qırx qız» dastanında, həm də qaraqalpaqların di-
gər qəhrəmanlıq dastanlarında da qadınlara aparıcı yer veri-
lir. Qaraqalpaq klassik poeziyasının tanınmış nümayəndəsi
Ber dax doğma xalqın əcdadı haqqında danışarkən, qadının
qaraqalpaq qəbilələrindəki yerindən,
rolundan söhbət
açmaqla, xıtay Aruxanın, müyten Akşolpanın adını çəkir ki,
onlar qaraqalpaq qadınlarının aparıcı nümayəndələri kimi
tanınmaqdadırlar. Bu, həm də qaraqalpaq cəmiyyətində
qadının mühüm, aparıcı yer tutduğundan xəbər verir. «Qırx
Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
92
93
qız» dastanında isə qadınlar daha yüksək yer tutmaqla, həm
də ictimai həyatda yaxından iştirak edirlər.
Eposda mifoloji və nağılvarı xarakterli motivlərə də
yetərincə yer verilir. Eposun bir sıra məqamları sehrli
nağıllardakı motivlərə daha çox uyğundur. Əlbəttə, nəinki bu
eposda, həm də türk xalqlarının digər epik nümunələrində
nağıl motivlərindən geniş istifadə olunmuşdur. Əsərdə
qarğanın məsləhət və təkliflərinə gəldikdə isə biz hər şeydən
əvvəl bu süjetdə məşhur hind abidəsi «Pançatantra»nın
Azərbaycanda və digər türk xalqlarında «Kəlilə və Dimnə»
adı altında məşhur olan əsərin süjeti ilə yaxınlığını görürük.
Burada təmsil, hekayə, pritça, nağıl
və digər bu tipli
novellalardan istifadə həm də sosial münasibətlərin ön plana
çəkildiyini sübut edir. Sehrli nağıl motivlərindən burada
istifadə eposun süjet xəttinin belə inkişafında özünü tamamilə
doğruldur. Çünki nağılvari yanaşma tərzi eposda konflikti
həll etməyə istiqamətlənir.
Poemada çoxsaylı komik epizodlar da vardır ki, bun-
lardan duzlu-məzəli xalq yumoru ilə bu və ya digər təs virlər-
də, xarakterlərin açılmasında, hiperbolizə ləşmiş məqamların
ve ril məsində geniş istifadə olunur. Bu xüsusiyyət A.Tar-
kovski tərcüməsində üçüncü fəsildəki qulaqsız Sayekin Güla-
yimə və qırx qıza yaxın laş ma səhnəsində daha maraqlı təsvir
edilmişdir.
Əsərdə qəsbkarlar xüsusilə lənətlənirlər. Nadir şahın və-
ziri Kulımsay (yəni Gülümsəy) və əfsunçu qarı eposda məhz
oxu cular qarşısında bu şəkildə nəzərə çarpırlar. Poemada
onla rın qorxaqlığı, yalançılığı, bədliyi yetərincə qabar dıl mış-
dır.
Əsərdə Altınayın böyük əsgəri sücayətləri haqqında da
geniş danışılır. Burada tədqiqatçılar əsasən
qədim arxaik
elementlərin matriarxat xüsusiyyət lərini qeyd etməklə,
qadınların kişilərlə bərabər hüquqa malik olmasının daha
çox öz inandırıcılığı ilə seçildiyini söyləyirlər.
Qaraqalpaqların əcdadlarının etnogenetik əlaqələri e.ə.II-I
minilliklərə gedib çıxır. Etnoqraflar və tarixçilər qeyd edirlər
ki, bun dan başqa daha bir mühüm məqam da vardır ki, e.ə.
I minillikdə Xarəzm oazisi ərazisində sonralar qaraqalpaq
xalqının etnik komponentlərinin bu etnoslara aid olmasına
dair məlumatlar qalmaqdadır. Çünki məhz sonrakı dövrdə
qara qal paqlar bir xalq kimi bu etnik komponentlərin tərki-
bin də yaşayıb formalaşmışlar. Qədim Ön Asiya və Xarəzm
mə dəni əlaqələrinin əks-sədası ilk növbədə qaraqalpaq
folklorunda daha geniş şəkildə öz əksini tapmışdır.
1875-ci ildə tarixçi – etnoqraf N.Karazin Çimbay
*
qaraqalpaqla rından,
daha doğrusu, nağılçı qarıdan «Qadın
xanlığı haqqında nağıl» adlı rəvayəti qələmə almışdır. N.
Karazinin qələmə aldığı bu nağılda aşağıdakıları oxuyuruq:
«Hələ lap qədim zamanlarda yer, səma, insanlar və adətlər
tamamilə başqa cür olanda» böyük bir xanlıq varmış ki, orada
xan qadın imiş və burada «hər şeyi qadınlar edirlərmiş: həm
məsləhət verər, həm yolundan çıxanı mühakimə edər, həm
müharibəyə gedər, həm də ov ovlayarmışlar…» Bu xanlığın
paytaxtı Samiram şəhəri imiş. Bu, olduqca möcüzəli bir şəhər
olub, səmalarda otuz yeddi min dirək üzərində dururmuş ki,
heç kəs oraya özbaşına daxil ola bilməzmiş…
31
Etnoqraf L.Tolstova bu fikirlərdə yer üzünün yeddi
möcüzələrindən biri haqqında qədim rəvayətin olduğu fikrini
irəli sürür ki, məhz o dövrdə Semiramidada – asılmış qəsrlər
mövcud
olmuşdur, onlar Assuriya çariçası Şammuramat
adı ilə bağlı imiş – Şammuramat e.ə. IX əsrin sonlarında
Assuriya hökmdarı olmuşdur. Bundan sonra L.Tolstova
qeyd edir ki, bu əfsanə həm də Van gölü ərazisində yaşayan
ermənilərdə də geniş yayılmışdır. Buradan da etnoqraf belə
bir nəticəyə gəlir ki, antroponim Samiram Assuriyalı qadının
*Çimbay Qaraqalpaqstanın iri ticarət və mədəniyyət mərkəzlərindən olub öz yumoru ilə fərqlənən şəhər kimi tanınmaqdadır.