Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
94
95
adına bağlanır ki, həm də onu
eyni zamanda erməni əfsanəsi
ilə əlaqələndirmək düzgün olardı. Bundan başqa L.Tolstova
sonrakı əsərində nəzərdən keçirdiyimiz abidənin qədim
qatı haqqında danışarkən onun bir sıra motivlərinin «Qırx
qız», «Nart» və oğuz eposu «Kitabi-Dədə Qorqud»la olan
əlaqələrini və eyni zamanda İran xalqlarının orta əsrlər eposu
(«Şahnamə») və bir sıra digər Xarəzm əfsanələrinin variantları
«sartlar» və «müytenlər» də özünü əks etdirdiyini göstərir.
32
Belə uyğunluğun kökünü o, bu xalqların genetik, mədəni
əlaqələrin dəki yaxınlığında görür. L.Tolstova yazır ki, «Qırx
qız» dastanının çoxsaylı analogiyaları osetin «Nart» eposuna,
həm də digər qohum (uyğun) əfsanələrə gedib çıxır ki, onların
da yayılması əsasən skif-sarmat-sak-massaget dünyası və
onun alan əfsanələri ilə genetik əlaqələrini, osetinlərin və
Aralətrafı xalqların xüsusən qaraqalpaqlar arasında müəyyən
yaxınlığını görmək mümkündür.
33
Bununla bağlı L.Tolstova
öz əsərində hətta konkret
bir sxem də təqdim edir ki, onun
fikrincə bu «Nart» eposunun əsas mənbəyi kimi ortada
dayanır. Əlbəttə, biz epik əsərlər arasında belə əlaqələrin
olduğunu qəbul etsək də, bununla belə «Qırx qız» eposunun
onunla heç bir qohumluq əlaqələri olmayan erməni əfsanələri
ilə yaxınlığını qeyd etməyin o qədər də inandırıcı olmadığını
söyləməyi zəruri hesab edirik.
Dastanla yaxından tanışlıq zamanı bir mühüm xüsusiyyət
də özünü göstərir ki, bu da «Qırx qız»ın doğrudan da
qədim dövrlərdə yarandığını sübut edir.
Bu əsəri hələ
vaxtilə XVIII əsrdə qaraqalpaq dastançı-şairi Jien Jırau özü
əzbər söyləmişdir. Jien nəinki «Qırx qız» dastanın, həm də
«Alpamıs», «Koblan», «Maspat şa» və digər poemaların da
mahir ifaçısı kimi tanınır. Jien adı xalqın yaddaşında yetərincə
yaşamaqdadır. O, bu gün həm də qaraqalpaq ədəbiyyatının
banisi kimi tanınmaqdadır.
Jien xalq poeziyasını, əcdad poeziyasını, şifahi poeziyanı
yaxşı bilirdi. Buna görə də o, onların ifa olunmasına da
qayğı ilə yanaşırdı. «Qırx qız»ın ifası dildən-dilə, ağızdan-
ağıza, bir ifaçıdan digərinə keçməklə hər dəfə genişlənir və
hər bir ifaçı onu Jienin təqdim etdiyi kimi ifa etmək istəsə
də, öz əlavə detallarını da əsərin kontekstinə daxil edirdi.
İfaçılar köhnəlmiş görünən şeyləri yeni realiyalarla, yeni
anlayışlarla zənginləşdirirdilər. Beləliklə də, dastanın bu və
ya digər məqamlarını, keçmiş dövrlərin
möhtəşəm abidəsini
dövrümüzə gətirib çatdırırdılar. Dastan toplayıcıları dəfələrlə
belə bir məsələni diqqət mərkəzinə çəkmişdilər ki, guya ifaçı
poemanı dinləyicilərə olduğu kimi çatdırır. Həqiqətdə isə
onun mətni əvvəlki mətndən fərqlənirdi. Epik ifaçı heç də
yaddaşında təsvir olunmuş mətni saxlamır. O, bəzən elə olur
ki, hər yeni ifa zamanı mətni yenidən canlandırır və, beləliklə,
göz qarşısında konkret mətnin variantı yox, onun daha geniş
şəkildə ifası özünü nümayiş etdirir. İfaçı bir imkandan yox,
bir neçə imkanlardan istifadə edir.
Poemanı dövrümüzə gətirib çatdıran digər dastançı Qur-
banbəy Tajibəyov olmuşdur. Onun dastanı yaxşı bil məsini
biz bu nəğməkarın təhkiyə manerasında bir sıra imkanların
ortaya çıxması ilə bağlı özünü göstərdiyinin şahidi oluruq. İfa
zamanı Qurbanbəy Tajibəyov əsərin ilk söylənilmiş mətnini
çox da zədələməyə yol verməmişdir. Qaraqalpaq eposşü-
nasları «Qırx qız» poemasını 1940-cı ildə məhz
onun dilindən
qələmə almışdılar. 1958-ci ildə Q.Tajibəyov vəfat etdikdən
sonra A.Tarkovski «Gözəl Gülayim haqqında povest»ini bu
böyük jıraunun işıqlı xatirəsinə həsr etmişdir. Təəssüf ki,
Jien Jıraunun variantı saxlanılmadığından bizim Qurbanbəy
variantını hər hansı müqayisəyə cəlb etmək imkanımız da
yoxdur. Əgər belə bir imkan olsaydı, heç şübhəsiz ki, biz
müxtəlif dövrlərdə ifa olunmuş variantları qarşılaşdırıcı –
tipoloji yöndə nəzərdən keçirməklə əsərin məzmun xəttində,
Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
96
97
kompozisiyasında və süjetində baş vermiş dəyişikliklərin
nədən ibarət olduğunu daha aydın müşahidə edə bilərdik.
Jie nin variantı əlimizdə olmasa da, Qurbanbəy Tajıbəyov
ifa sın da döyüş epizodları və vuruş səhnələri kifayət qədər
görümlü verilmişdir. Əsərdə batal (döyüş)səhnələr daha
geniş yer tutmaqdadır. Buna görə də «Qırx qız» eposunda
bədii kompozisiya və döyüş epizodlarının nəzərdən
keçirilməsi əsərin poetikasının
dərk edilməsi üçün olduqca
böyük əhəmiyyətə malikdir. Qurbanbəy Tajıbəyov variantının
bütün detalları ilə öyrənilməsi qaraqalpaq söyləyicilərinin
ifaçılıq ustalığının, onların ənənəvi epik yaradıcılıq ustalığı ilə
əlaqələrini dərindən dərk etməyə imkan verir. Əsərdə geniş
şəkildə təqdim olunmuş döyüş səhnələri bütün detalları ilə
işlənməklə bir sıra hallarda qırğız dastanı «Canıl Mirzə» ilə
uyğunluqlara malik olduğunu söyləmişdik. Burada bir sıra
məqamları da əlavə etmək olar: yürüşə hazırlıq motivləri,
qızların birgə döyüşə istiqamətlənməsi, rəqibin qarşı tərəfin
yürüşü haqqında məlumat alması, döyüşün başlanması,
döyüşdə batırların təkbətək görüşü, ümumi döyüşün
vəziyyəti, döyüşün sonu, döyüşdən sonrakı vəziyyət və s.
bu əsərlərdə geniş yer almışdır. Dastanların belə müstəvidə
təhlillərə cəlb edilib incələnməsi qırğız alimi A.Sıdıkovun
təcrübəsində daha maraqlıdır.
34
«Qırx qız» dastanının süjet-kompozisiya məsələlərini
təhlil edib belə nəticələrə gəlmək olar ki,
burada hər şey
döyüş epizodları və səhnələri ilə bağlı olmaqla müəyyən
prinsipə söykənərək qurulur. Bu prinsiplər də öz növbəsində
öz sabitliyi və ənənəviliyi ilə diqqəti cəlb edir. Eyni zamanda
bunu da qeyd edək ki, bu yalnız onun ifa olunması zamanı
özünü büruzə verir.
Burada başqa bir məqamı da qeyd etmək yerinə düşər:
epik əsərlərin yaranması və onların ifası mütləq mövcud
ənənə daxilində gedir və getməlidir. Bunu nəinki janrın ideya-
estetik sisteminin sabitliyində, obrazların xarakteristi kasında,
həm də eposun üslub vasitələrinin mühüm hissəsi ilə bərabər
mətn ifadəsində görə bilirik. Söyləyicilər tərəfindən müəyyən
pro sesin təsvirində tətbiq edilən «ümumi yerlər» (döyüşə ha-
zırlıq, atın yüyənlənib-yəhərlənməsi, batırların döyüşü və s.),
adətən epik qatlarda çoxsaylı sabit obrazlı ifadələri
özün də
əks etdirməkdədir. Nümunə kimi tədqiqatçılar iki mə həbbət
dastanı - türkmənlərin «Hürliqa və Hemra», özbəklərin
«Rüstəmxan»ını hərtərəfli nəzərdən keçirirlər.
35
Əlbəttə, epik əsərlərin, o cümlədən «Qırx qız» eposunun
xarak terik xüsusiyyətlərini müəyyənləşdirmək üçün hər hansı
dasta nın iki və daha artıq variantının əl altında olması zəruri-
dir. Məsələn, qırğız xalq qəhrəmanlıq dastanı «Manas»ın bü-
tün təhkiyə strukturunun ortaya çıxarılması üçün (S.Oraz-
bə yov və S. Karalayev variantları) mütəxəssislər adətən iki
müx təlif variantları götürüb, müvafiq təhlillər aparmaqla
eposda döyüşlərin təsvirini və hücum səhnələrinin ümumi və
fərqli məqamlarını müəyyənləşdirirlər. Eynilə belə üsuldan
türk xalqlarında və qeyri-türklərdə mövcud olan «Koroğlu»
dastanının variantlarını təhlillərə cəlb
etməklə nəticələrə
gəlmək olar. Bu həm də ona görə mümkündür ki, bu gün
eposun müxtəlif variantları daha geniş məlumdur: İ.Şopenin,
A.Xodz konun, O.Sandın, V.Xuluflunun (Aşıq Hüseyn Bo-
zalqanlıdan yazıya alınmış variantı), H.Əlizadənin (Aşıq
Hü seyndən yazıya alınmış variantı), Gürcüstan EA-nın Ke-
kelidze adına Əlyazmalar İnstitutunda gürcü türkoloqu
L.Çlaid zenin üzə çıxardığı «Koroğlu»nun ən monumental
va riantı və digər variantlar üzərində daha səmərəli şəkildə
qur maq olar.
Bu baxımdan türk xalqlarının epik əsərlərinin seçilməsi və
nəşr olunması ilə bağlı proseslərin yalnız müəyyən mənada
qə naətbəxş olduğunu da qeyd etməyə ehtiyac vardır. Mə sə-
lən, tanınmış folklor mütəxəssisi A.Ş.Mirbadaleva
özünün