Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
82
83
cəmi 11 nəğmə, 51 səhifədən ibarətdir. Qazax epik poemaları
«Qız-Jibek», «Ayman-Şolpan», baş
qurd eposu «Aldar və
Zöhrə»nin də müəyyən məqamları qaraqal paqların «Qırx qız»
eposu ilə müqayisə oluna bilər. “Qırx qız”la «Canıl Mirzə»
arasında biz xeyli oxşar cəhətlər
görməyimizə bax mayaraq,
L.S.Tolstova aşağıdakıları qeyd edir: «Qırx qız» dastanı Orta
Asiya xalqlarının folklorunda analogiyaya malik deyil
dir,
əksinə, o digər cəhətləri ilə Qafqaz xalqlarının eposlarının
motivlərinə (ilk növbədə osetinlərin, kabar dinlərin, abxaz-
ların) uyğun olmaqla, kumuxların nart əfsanələri ilə bağlıdır.
21
Hər iki dastanın motivləri ilə yaxşı tanış olduğumuzdan biz
tədqiqatçının bu fikirlərini müdafiə etməkdən kənarıq.
Hər bir tədqiqatçı epik dastanların süjet və obrazlarının
ümumi və fərqli cəhətlərini müəyyənləşdirərkən müqayisə
edilmiş xalqların həyatına, folklor nümunələrinə, motivlərinə
daha diqqətlə yanaşmalıdır. «Qırx qız» monumental epik
dastanı qaraqalpaq qızı Gülayim və onun 39 rəfiqəsinin
qəhrəmanlığından söhbət açır. Bu əsərdə qaraqalpaqların
məişəti, həyatı, tarixi,
adətləri, ənənələri, psixologiyası,
düşüncə tərzi, müstəqillik və azadlıq uğrunda mübarizələri
kifayət qədər görümlü əks olunmuşdur.
1949-cu ildə Daşkənddə Dövlət nəşriyyatı Svetlana
Somovanın rus tərcüməsində «Qırx qız» poemasını nəşr
etmişdir.
22
S.Somova tərcü məsində poema 21 nəğmədən
ibarətdir. Əsərlə tanış olduqda, ümu miyyətlə, belə nəticəyə
gəlmək olur ki, Svetlana Somova onun tərcüməsi zamanı
əsərin ritmini, intonasiyasını, təsvir sistemini, əsər üçün
xarakterik cəhətləri əsasən saxlaya bilmişdir. Bundan başqa
dastan sonralar da dəfələrlə nəşr olunmuşdur.
1965-ci ildə isə Moskvadakı «Детская литература»
nəşriyyatı «Qırx qız» əsərini ayrıca kitab kimi tanınmış
tərcüməçi, türk (Azərbaycan, türkmən, qazax, qaraqalpaq)
ədəbiyyatlarının yaxın dostu A.Tarkovskinin təqdimatında
«Повесть о прекрасной Гулаим» adı altında nəşr etmişdir.
23
A.Tarkovskinin bu tərcüməsi 25 fəsil-hekayətdən ibarətdir.
Tarkovski tərcümə zamanı orijinaldan fərqli prinsiplərə daha
böyük üstünlük vermişdir. Burada hər bir fəslin əvvəli şeir
mətni ilə başlayır, sonra tərcüməçi əsərin
məzmununu nəsr
ilə, bəzi məqamlarda isə şeir mətnindən istifadə etməklə
verir. Lakin bunu da nəzərə alaq ki, tərcümənin nəsr mətni
eposun şeir mətnini dəfələrlə üstələyir. Görünür, belə sərbəst
tərcümə metodunu seçməklə A.Tarkovski eposun mətnini
rusdilli oxucunun qavrayışına yaxınlaşdırmaq məqsədinə
üstünlük vermişdir. Lakin buna baxmayaraq, burada
orijinaldan kənara çıxmalar da özünü ciddi şəkildə göstərir.
Bununla belə A.Tarkovskinin tərcüməsini biz S.Somova
tərcüməsi ilə müqayisə etdikdə onun
ümumi mətni nə qədər
korladığının şahidi oluruq. A.Tarkovski əsərə özündən
lüzumsuz şeylər əlavə edir ki, bu nəinki əsərin struktur-
kompozisiya xüsusiyyətlərini, həm də onun ideya-məzmun
tərəfini olduqca aşağı salır.
A.Tarkovskinin «Повесть о прекрасной Гулаим…»
tərcü məsi əsasında XX əsrin 70-ci illərində sonralar «Qobus-
tan» jurnalının baş redaktoru işləmiş istedadlı mərhum
şair Ələkbər Salahzadə əsəri dilimizə tərcümə etmişdir.
Ələkbər Salahzadə ilə söhbət edib, onun tərcüməsinin necə
alındığı ilə maraqlandıqda, o, bizə əsərin orijina lından yox,
məhz Tarkovskinin «Повесть о прекрасной Гулаим...»
variantından qidalandığını qeyd etmiş və, özü dediyi kimi,
əsərin tərcüməsi onu tamamilə qane etməmişdir. Lakin
hər necə olmuş olsa da,
qaraqalpaq folkloru, eposu ilə
Azərbaycanda ilk tanışlıq məhz A.Tarkov skinin «Повесть о
прекрасной Гулаим...» əsəri əsasında ortaya çıxmışdır.
S.Somovanın tərcüməsinə gəldikdə isə, poema bu
tərcümədə 21 nəğmədən ibarət olmaqla, orijinaldakı kimi
bir-birinə proporsional (mütənasib) olaraq verilmişdir.
Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
84
85
Nəğmə lər elə beləcə də adlanır: Birinci nəğmə, ikinci nəğmə,
üçüncü nəğmə…, beşinci nəğmə və s. A.Tarkovskidə isə
nəğmələr qaraqalpaq epik ənənəsinə yox, rus epik ənənəsinə
uyğun olaraq verilir. Məsələn, «О том, как…», «О том,
как прекрасная Гулаим отваживала сватов…» və ya «О
том, как пастух Журын обманул бая Аллаяра…» və
i.a., və s. kimi təqdim olunur. Bütün bu fəsil lər başlanğıcı
etibarı ilə türk və ilk növbədə qaraqalpaq
epik ənənəsinin
xüsusiyyətlərini özündə əks etdirmir. Düzdür, S.Somovadan
fərqli olaraq A.Tarkovski öz tərcüməsində oxucuya əsərin bir
sıra fəsillərində daha çox diqqət cəmləşdirməyi sanki təkrar
edir. Bu fəsillərə nəzər saldıqda faktiki olaraq oxucu eposun
ümumi süjet xətti ilə buradakı iştirakçılarla, obrazlarla hadisə
və hərəkətin hansı yerdə getməsilə tanış ola bilir. Əlbəttə,
bunu biz A.Tarkovskinin əsərində həm də müxtəsər tezis
olaraq eposun xülasəsi kimi də görə bilərik. A.Tarkovski
tərcüməsində orijinalın forma – kompozisiya xəttindən
kənarlaşma özünü ciddi şəkildə göstərməkdədir. Bununla
belə elə tədqiqatçılar vardır ki, onlar A.Tarkovskinin tərcümə
mətninin Qurbanbəy Tacıbəyov orijinalına yaxın olduğunu
da söyləyirlər. Məhz 1968-ci ildə buna görə də A.Tarkovskinin
bu tərcüməyə görə Qaraqalpaqstanın Berdax adına
Dövlət
mükafatına layiq görüldüyü qeyd edilir.
24
«Qırx qız» poemasının A.Tarkovski tərcüməsində adı tam
şəkildə aşağı dakı kimidir: «Повесть о прекрасной Гулаим,
батыре Арыслане и сестре его Алтынай, о бае Аллаяре
и пастухе Журыне, о шахе Надире и хане Суртайше…».
Adından göründüyü kimi «Qırx qız» əvəzinə A.Tarkovski
povestin adını lüzumsuz olaraq bu qədər uzun şəkildə
vermişdir. Bu da, təbii ki, qaraqalpaq şifahi xalq ədəbiyyatı
ənənələrinin pozulmasına gətirib çıxarmışdır.
Bəs eposun başlıca məzmunu nədər ibarətdir?
…Dastanda lap uzaq zamanlarda Qumluqlar ölkəsində,
Amudərya suları gur axan yerdə noğay qəbilələri yaşayan
ölkədə Sərkop adlı şəhərdən söhbət gedir. Onun ətrafı
yanmayan kərpicdən hündür qəsrlə əhatələnmişdir. Şəhərin
hakimi Allahyar bəy idi. Onun saysız-hesabsız dəvələri,
qoyunları, atları, ilxısı olmaqla çobanları, nökərləri hamısı
öz işləri ilə məşğul idilər. Allahyarın altı oğlu, bir qızı var
idi. Qızının adı Gülayim idi. Gülayim 14 yaşına yetişəndə
onun gözəlliyi ilə bağlı söz-söhbət az qala dünyanın bütün
vilayətlərinə və yerlərinə yayılmışdı. Gülayim o qədər gözəl,
o qədər qamətli, o qədər yaraşıqlı imiş ki,
onun gözəlliyini
bəzən kimlə, nəylə, müqayisə də edə bilmək mümkün deyildi.
Əsərdə Gülayimin uzun qara saçları, qu quşu kimi sürahi
boynu, ağappaq üzü, qara qaşları kaman kimi, yanaqları
badamı rəngdə, dodaqları qaymaq, dişləri mirvariyə bənzə-
yirmiş...
25
Gülayim obrazının poemada verilməsində bədii ifadə
vasitələrindən, hiperbolalardan, metaforlardan yetərincə
istifadə olunmuşdur. Bu, qəhrəmanın həm xarakterik
xüsusiyyətlərinin yapılmasında, həm də digər personajların
xüsusiy yətlərində özünü büruzə verir. Hər bir konkret
şəraitdə Gülayim və onun rəfiqələrinin
təsvirində
obrazlı ifadələrə, müqayisələrə geniş yer verilir. Məsələn,
Gülayimin bütün hərəkəti və davranışı son dərəcə gözəl və
müqayisə olunmaz şəkildə təqdim olunur. Bundan sonra
Gülayimin xarakterik xüsusiyyətləri ortaya çəkilir. Onun
yanağı qıpqırmızı yanır, dodaqları qızılgülün qönçələrinə
bənzədilir. Əsərdə Gülayimin xarakterik xüsusiyyətlərinin
daha dərinləşdirilmiş təhlili gedir. Poemada Gülayim misli-
bərabəri olmayan gözəl kimi təsvir olunur. Gənc cəsur
batırlar ona qəlbini verməyə hazırdırlar. O, elçilərdən cana
doyubmuş. Buna görə də yaxın rəfiqəsi Sərfinazı çağıraraq
atasından Meyvəli adasında əzəmətli bir qəsr tikdirməyi,
özünün və rəfiqələrinin orada yerləşdirilməsini xahiş edir.