Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
234
235
Azyaşlıya meyl salır,
Yeniyetməni tora salır,
Qızlar bunlara dözməyib –
Bədbəxt olur, xəstə olur.
Bundan da pis qara gün var?!
Ədalətdən yana nə var?!
Hisslərinə güc gələn xan,
İnsanlara verməz aman.
Berdağ xanların zər-ziba içində yaşamalarını və adi insan-
ların həyatını cəhənnəmə döndərdiklərini yaxşı görür
dü.
XIX əsrdə qaraqalpaq cəmiyyəti əsasən iki hissədən ibarət
idi ki, biri bəylər, atalıqlar, bəylərbəylər, naiblər, mirablar,
yüzbaşılar, mollalar, işanlar, qazilər, rəislər,
axundlar, şeyxlər
idisə, digər qolda varlıların sürüsünü otaran çobanlar təmsil
olunmuşdular ki, onların üçillik qazancı cəmi bir balaca çəpişi
almağa da kifayət etmirdi.
Bir qaraqalpaq xalq deyimində bu barədə aşağıdakıları
görürük:
Бардын куни фарман менен,
Жоктын куни əрман менен.
Varlının ömürü əmr verməkdə,
Kasıbın günləri qüssədə keçir.
Demək olar ki, eyni fikri Berdağ «Olmamışdı» şeirində də
söyləyir:
Бразлар аш, бразлар ток,
Ток адамнын кайгысы жок,
Аш адамнын уйкысы жок,
Оны токлар билген емес.
Azərbaycan dilinə tərcümədə bu bənd belə səslənir:
Bir azlar ac, bir azlar tox,
Tox adamın qayğısı yox,
Ac adamın yuxusu yox,
Onu toxlar hardan bilər.
Berdağ poetik sözün gücü və həyatdakı konkret nümu-
nələrlə xalqı mübarizəyə çağırır. Bu mübarizə isə yalnız
insanların qəhrəmanlığı sayəsində başa gələ bilərdi. Berdağ
yaradıcılığının xarakterik xüsusiyyəti həm də ondan
ibarət idi ki, o, ömrü boyu xalq həyatını diqqətlə izləyir,
istismarçıları tənqid, haqqı-ədaləti tərənnüm edir, zəngin xalq
dilindən istifadə etməklə öz yaradıcılığını inkişaf etdirir və
formalaşdırırdı. Berdağ çoxsaylı əsərlərində qaraqalpaqların
onları alçaldanlara qarşı mübarizəsini əks etdirir, qadınlara
qarşı dəyərsiz münasibəti tənqid edirdi. Bu baxımdan onun
«Gəlin», «Mənim zamanım», «Qəm eləmə» və s. əsərləri
xarakterikdir.
Berdağın həsrətlə dolu əsərlərində xalqın ağır gün-
güzəranı, şairin şəxsi həyatındakı çatızmazlıqlar,
ömrünün
ağrı-acısı, qayğı dolu günləri əksini tapır:
Дунья дунья болганын ба?
Енди меннен калганын ба?
Йактын жетпей солганын ба?
Оттин бе бастан омирим.
25
Berdağın bu qoşmasında lirik qəhrəmanın ürəyindəki
hisslər, zamandan, dünyadan narazılıqlar özünü nümayiş
etdirir. Şairin bəzi qoşmaları az qala joklau (yoxluq)
janrının tələbləri səviyyəsində qurulur. Belə şeirlərdə şairin
ruhi faciəsi antitezalar şəklində verilir. Berdağın bu tipli
şeirlərində lirik qəhrəmanın ruhi düşkünlüyü “Менин”,
«Екен», «Болган емес», «Болмады», «Омирим», «Уəспим
менин», «Дəуран» rədifli qoşmalarında
daha çox nəzərə
çarpır: “Омирим” şeirindən bir parçaya diqqət yetirək:
Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
236
237
Не кордим пəний дуньяда,
Жол шегип мəнзил кыяда,
Бар омирим болды ада,
Оттин бе курган омирим.
26
Yaxud “Болган емес” şeirindən bir bəndi nümunə gətirək:
Гул болдым гул жайнамадым,
Ойшыл болдым ойламадым,
Булбил болдым сайрамадым,
Хəдийсе аз болган емес.
27
XIX əsr qaraqalpaq şairlərinin yaradıcılığında, o cümlədən
Berdağın şeirlərində həyatın müxtəlif dönəmlərini əks
etdirən intim lirik hisslərin kükrəyişi daha görümlü verilir.
Berdağın yaradıcılığında həm də tarixi mövzu mühüm yer
tutur. Məsələn, «Aman
gəldi» poemasında, «Aydos-baba»
dastanında, «Yernəzər bəy»də, «Səcə rə»də və başqalarında
məhz bu mövzu yetərincə qabardılmışdır.
Artıq qeyd etdik ki, Berdax şeirlərinin tematikası
olduqca rəngarəngdir. «Gəlin», «Düşünmə», «Xalq üçün»,
«Balam», «Nadan olma» və s. əsərlərdə şair insanları
azadlığa, istismarçılara qarşı mübarizəyə səsləyir. XIX əsrdə
qaraqalpaqlar son dərəcə acınacaqlı yaşayırdılar. Onlar
ildə xana böyük məbləğdə vergi ödəməli olduqlarından pis
vəziyyətə düşmüşdülər. Məhz buna görə də Berdağ «Vergi»
(«Salık») şeirində ağır vergidən danışaraq bəyləri və xanları
tənqid atəşinə tuturdu:
Былтыргыдан бийил жаман,
Калай, калай болды заман,
Фаруп кесер калмай аман,
Он тилладан келди салык.
28
Şeirdə eyni
zamanda göstərlir ki, əgər kiminsə 6 ay
ərzində vergi borcu qalsaydı, belə olduğu təqdirdə o, vergini
2 dəfə artıq ödəməli idi. Buna görə də Berdağ ağır vergilərin
insanları necə məhv etdiyini, ac uşaqların yurtalarda necə
ağlayıb ah-vay qopardıqlarını və belə mənzərənin
hər kəsin
içini necə didib-dağıtdığını ürək ağrısı ilə qələmə alır.
Berdağın əsərlərini rus dilinə iki şair – N.Qrebnev və
Q.Semyonov tərcümə etmişlər. Birinci tərcüməçi həm də
şərq, türk, xüsusən Azərbaycan, özbək, qazax poeziyasından
rus dilinə çoxlu tərcümələr etmişdir. Berdağın əsərlərinin
rus tərcümələrində biz qaraqalpaq müəllifinin manera
özünəməx suslu ğunun, Berdağ yaradıcılığının milli və fərdi
xüsusiy yət lərinin heç də tam şəkildə saxlanılmadığının şahidi
oluruq. Bu tərcümələrdə şairin əsərləri qazandığından daha
çox itirmişdir.
Fikrimizcə, Berdağ əsərləri bu gün də özünün
yeni rus tərcüməçilərini gözləməkdədir.
Berdağın əsərlərinin bir qismi həm də xalq şairi Hüseyn
Arifin uğurlu tərcümələri nəticəsində qaraqalpaq poeziyasını
sevən azərbaycanlılara tanıtdı rılmışdır. Rus tərcü məçilərin-
dən fərqli olaraq Hüseyn Arif Berdağın poetik və fərdi
özünəməxsusluğunu daha doğru-düzgün tuta bilmişdir. O,
Azərbaycan oxucularına Berdağı əsil xalq şairi kimi tanıtmağı
ba carmış, onun yaradıcılığının Xəstə Qasım, Dədə Ələs gər,
Aşıq Alının yaradıcılığı ilə müəyyən
səsləş mələrinin oldu ğu-
nu göstərə bilmişdir.
Hüseyn Arif türk şeirinin, xüsusən qoşmanın milli və
tex ni ki formalarını olduqca gözəl bilirdi. Öz növbəsində
Berdağ da bu formadan geniş istifadə etmişdir. Elə buna görə
də H.Arif bu qaraqalpaq baxşisinin poetikasını, dəst-xəttini
uğur la verməyə müvəffəq olmuşdur. Xüsusən,
bizim nöqte-
yi-nə zə ri mizdən Berdağın «Dövran», «Bu il», «Amangəldi»,
«Öm rüm», «Balam», «Yaz gəlirmi», «Gəlin», «Ayrılıq», «Olan
de yil», «Dəyər», «Nadan olma», «Bilmədim» və s. əsərləri