29
Strasburqda keçirilən Parlament Assambleyasında iştirakına reaksiya kimi 2011-ci
ilin fevral ayında spiker Oqtay Əsədov onları heç vaxt Azərbaycan haqqında müsbət
rəy söyləməməkdə, ölkə haqqında xoşagəlməz təəssürat yaratmaqda ittiham etdi və
əlavə etdi: “Bu məsələlərə qarşı tədbir görməliyik
[11]
.
Dövlət orqanları bu tədbirləri görməkdə tərəddüd etmədilər; bir müddət sonra
həmin ay Azərbaycan İnsan Hüquqları Evi və RATİ-də polis yoxlaması aparıldı.
“Demokratiya üçün oxu” kompaniyasına qoşulanlar da Azərbaycanda insan
hüquqları pozuntuları barəsində hesabat verdikləri üçün hədəfə götürülmüşdülər
[12]
İnsan hüquqları müdafiəçiləri, sosial media istifadəçiləri və gənc fəallar təkrar-
təkrar nümayişlərdə amansız polis repressiyasına məruz qalırlar, onlardan bəziləri
saxlanmış və həbs olunmuşdur.
2012-ci ilin mart ayında Gəncədə hökumət orqanları yerli təşkilatları yerləşdikləri
ünvandan köçürüb. 2011-ci ilin avqustunda isə onlar Bakı şəhərinin mərkəzində
yerləşən Sülh və Demokratiya İnstitutu, Minalar Əleyhinə Kompaniya və Qadın Krizis
Mərkəzinin fəaliyyət göstərdiyi binaları uçurdublar.
Hökumət repressiyalarının daha bir konkret hədəfi hüquqşünaslardır. Bir neçə
hüquqşünasa açıq-aşkar məhkum edilənlərin hüquqlarının müdafiə etməmək barədə
xəbərdarlıq edilmişdir. Bu sıxışdırılmadan əlavə, hökuməti tənqid etdiyinə görə
hədəfə götürülənləri hüquqi məsləhətlə təmin etməyə cəsarət edənlərə qarşı konkret
addımlar atılmışdır.
İki Hüquqşünas Vəkillər Kollegiyasından çıxarılmış, bir hüquqşünasın lisenziyasına
xitam verilmişdir:
• 2011-ci ilin aprel ayında həbs olunmuş nümayiş iştirakçılarının müdafiəsi ilə fəal
şəkildə məşğul olan tanınmış hüquqşünas Elçin Namazov 2011-ci ilin sentyabr
ayında məhkəmə qərarı ilə Vəkillər Kollegiyasından uzaqlaşdırılmışdır. Qərarda
prokurorluğa məhkəməyə qarşı hörmətsizlik etdiyinə görə ona qarşı cinayət
işi qaldırmaq göstərişi verilirdi. Bundan əvvəl isə o, gənc fəalları və müxalifət
üzvlərini müdafiə etdiyinə görə xəbərdarlıq və təhdidlərlə üzləşmişdi.
• Dövlət əhəmiyyətli bir sıra cinayət işlərində vəkillik etmiş Xalid Bağırov
gözlənilmədən 2011-ci ilin avqustunda bil il müddətinə Vəkillər Kollegiyasından
uzaqlaşdırıldı. Buna onun həbs edilmiş insan hüquqları müdafiəçisi Vi-
dadi İskəndərovun vəkili olmasının birbaşa nəticəsi kimi baxılır. Vəkillər
kollegiyasından çıxarıldığına görə hüquqşünas öz müştərisini müdafiə etməyə
davam edə bilməmişdir, beləliklə, İskəndərov 3 il azadlıqdan məhrumetmə
cəzasına məhkum edilmişdir
[13]
.
• Çoxsaylı cinayət işlərində çoxsaylı müxalifət fəallarını və ictimai xadimləri
[11] Bax: http://en.apa.az/news.php?id=139594.
[12] Bax: http://www.singfordemocracy.org.
[13] Bax: İfadə azadlığının boğulması üçün qanundan siyasi məqsədlərlə istifadə, Fəsil 4
30
müdafiə etmiş tanınmış hüquqşünas Osman Kazımovun lisenziyası 4 fevral 2011-ci ildə
dayandırılmışdır. Vəkillər Kollegiyası buna istinadən məhkəməyə müraciət edərək onun kol-
legiyadan çıxarılmasını tələb etmişdir.
Hədəfə götürülən digər hüquqşünaslar aşağıdakılardır:
• Media hüquqlarının müdafiəsi uğrunda çalışan hüquqşünas Elçin Sadıxov dövlətə qarşı
təşviqatla məşğul olmaqda ittiham olunur. O daha əvvəl həbs olunmuş redaktor Eynulla
Fətullayevin vəkili idi.
• İntiqam Əliyev müvafiq meyarlara cavab verməsinə baxmayaraq, 2005-ci ilin noyabr
ayında Vəkillər Kollegiyası üzvlüyündən məhrum edilmişdir. 2011-ci ilin aprel ayında
yüzlərlə nümayişçinin həbsindən sonra, səlahiyyətli şəxslər məhkumların siyahısını onları
müdafiə etmək niyyətində olan Vəkillər Kollegiyası üzvləri İntiqam Əliyev və Yalçın İmanova
verməkdən imtina etmişlər. Əliyev və İmanov bəzi polis məmurları tərəfindən fiziki zorakılıq və
təhqirlərə məruz qalmışlar.
• Məhkum edilmiş gənc fəallar Bəxtiyar Hacıyev və Şahin Həsənlinin hazırkı vəkili Əlaif
Həsənov 2011-ci ilin mart ayında yerli dövlət orqanları tərəfindən böhtan kampaniyasına
məruz qoyulmuşdur.
• Vəkillər Kollegiyasının daha bir üzvü Aslan İsmayılova guya hüquqşünasların etik davranış
kodeksini pozuğunda görə xəbərdarlıq edilmişdir.
31
Müəllif: Nathalie Losekoot, ARTİCLE 19-un Avropa üzrə baş proqram
əməkdaşı
Azərbaycanda məlumat azadlığı ilə bağlı hazırkı vəziyyəti Media Hüquqları İnstitutunun direktoru
Rəşid Hacılıdan sitat gətirməklə təsvir etmək olar: “Məlumat əldə etmək hüququ haqqında qa-
nun qəbul ediləndə bizim böyük ümidlərimiz vardı. Lakin o gündən altı il keçsə də, gözlədiyimizi
- hökumətimizi hesab verməyə vadar edən, medianın ictimai maraq doğuran məsələləri
işıqlandırmasına və fərdi vətəndaşların məlumatlı qərarlar qəbul etməsinə kömək edəcək vasitəni
hələ əldə edə bilməmişik”
[1]
.
Beynəlxalq çərçivə
Məlumat azadlığı hüququ İnsan Hüquqları üzrə Universal Bəyannamənin 19-cu Maddəsi və
Mülki və Siyasi Hüquqlar üzrə Beynəlxalq Pakt da daxil olmaqla çoxsaylı insan hüquqları
instrumentlərində irəli sürülmüşdür: “Hər bir şəxs ifadə azadlığı hüququna malikdir; bu hüquqa
dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq bütün növ məlumatları istənilən vasitələrlə axtarmaq, əldə
etmək və yaymaq azadlığı daxildir.”
İctimai qurumlara məxsus məlumatlara çatım üzrə fundamental hüquqla
[2]
bağlı getdikcə ar-
tan beynəlxalq konsensus regional standartların və bütün dünyada bu hüququ əhatə edən
qanunların sayının artmasında özünü göstərir. Misal üçün, 2009-cu ilin aprel ayında AİHM AİHK-
nın 10-cu Maddəsinin “məlumat əldə etmək azadlığına” təminat verməsini şərtləndirmişdir. TASZ
Macarıstana qarşı
[3]
məhkəmə işində AİHM media və QHT-lər də
daxil olmaqla digər müstəqil
müşahidəçi tərəflərin “ictimai debat üçün forumların” yaradılmasında oynadığı rolun əhəmiyyətini
qeyd etmiş və bu cür qrupların ictimai maraq doğuran məlumatları əldə etmə qabiliyyətinə hər
hansı müdaxilənin “hərtərəfli şəkildə araşdırılmalı olduğunu” vurğulamışdır
[4]
. AİHM, həmçinin
hökumətlərin ictimaiyyət üçün maraqlı məsələlərlə bağlı “məlumat axınına maneə yaratmamaq”
haqqında öhdəliklərinin olduğunu xatırlatmışdır
[5]
.
Məlumat azadlığına hörmətlə yanaşmaqla bağlı beynəlxalq hüquq çərçivəsində götürmüş olduğu
öhdəliklərinə uyğun olaraq Azərbaycan 2005-ci ildə “Məlumat əldə etmək hüququ haqqında” Qa-
nun vasitəsilə xüsusi hüquqi çərçivə irəli sürən hüquqi sənəd qəbul etmişdir
[6]
. Həm beynəlxalq,
həm də yerli təşkilatlar bu qanunun qəbul edilməsini Azərbaycanda məlumat azadlığını hər kəs
üçün reallığa çevirmək istiqamətində atılmış ilk mühüm addım kimi yüksək qiymətləndirmişdir.
Lakin qanunun istisnaların geniş dairəsini müəyyən etməsi, qanun pozuntularına görə sank-
siyalar qoymaması, bu qanunla digər qanunvericilik arasında aydın olmayan əlaqələr, o eləcə
də hərtərəfli strategiya və fəaliyyət planının olmaması kimi hallar daxil olmaqla bəzi narazılıqlar
yaranmışdır.
[1] ARTICLE 19—un Media Hüquqları İnstitutunun direktoru Rəşid Hacılı ilə müsahibəsi, 15 mart 2012-ci il
[2] Fikir və ifadə azadlıqlarının təşviqi və müdafiəsi üzrə xüsusi məruzəçinin hesabatı – Əlavə, Onillik
üzrə birgə bəyanat: növbəti onillikdə ifadə azadlığı üçün on əsas çətinliklər *, 25 mart 2010-cu il http://
www2.ohchr.org/english/bodies/hrcouncil/docs/14session/A.HRC.14.23.Add.2_en.pdf
[3] Társaság a Szabadságjogokért v. Hungary, Ərizə no. 37374/05, 14 aprel 2009-cu il tarixli qərar.
[4] Ibid., para 26 ve 27
[5] Ibid., para 36
[6] 30 sentyabr 2005-ci ildə Azərbaycan parlamenti tərəfindən qəbul edilmiş və 19 dekabr 2005-
ci ildə prezident tərəfindən imzalanmış Məlumat əldə etmək hüququ haqqında Qanun
7. Məlumat azadlığı: fundamental hüquq