79
yerinə yetirməkdən imtina etmələrini və opponentlərin tərəfinə
keçmələrini göstərən misallar kifayət qədərdir.
Şərqdə birinci demokratik respublika olan Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyətinin elan edildiyi vaxtda da dramatik vəziyyət
yaranmışdı. Avropa dövlətləri AXC-ni tanımağa tələsmir, hesab
edirdilər ki, bu məsələ yalnız Rusiyanın taleyi müəyyənləşəndən sonra
həll edilə bilər. Digər tərəfdən, AXC-nin tanınması üçün süni erməni
dövləti yaratmaq məqsədilə Azərbaycan ərazilərinin ermənilərə
verilməsi şərti irəli sürülür və beynəlxalq hüququn yeni subyektinin
yaranması prosesini qəsdən uzadırdılar.
Lakin bütün bunlar Britaniya qoşunlarının Azərbaycan ərazisində
ağalıq etməsinə mane olmurdu. Azərbaycan nümayəndə heyəti yalnız
1920-ci ilin əvvəlində de-fakto müstəqilliyin tanınmasına nail ola
bildi
11
. Lakin həmin dövrdə bizim regionda Avropanı maraqlandıran
azərbaycanlıları imperiya asılılığından azad etmək və müstəqil dövlət
quruculuğu məsələləri deyil, yalnız neft və istismarçı oyun qaydaları
maraqlandırırdı.
Mənim fikrimcə, britaniyalı diplomat və siyasətçi lord Balfur
demokratiya, insan hüquqları sahəsində əməkdaşlığın zəruri
olmasından dəm vuran Qərb strukturlarının indiki rəhbərlərindən
daha səmimi idi. O, 1919-cu ildə Britaniyanın Azərbaycan barəsində
siyasətinin mahiyyətini xarakterizə edərkən Birləşmiş Krallığın əsl
məqsədlərini gizlətmirdi: “
Qafqazda məni maraqlandıran yeganə
11
1920-ci il yanvarın 11-də qalib ölkələr Azərbaycanın de-fakto müstəqilliyini tanıdılar,
həmin ilin mart ayında isə İran AXC-ni de-yure tanıdı.
80
məsələ neftin nəql edildiyi yola kimin nəzarət etməsidir, aborigenlər
isə lap bir-birini parçalaya da bilər
”
12
.
Bu sözlər təqribən yüz il bundan əvvəl deyilib, lakin Qərbin
Azərbaycan üçün həyati əhəmiyyətli problemlərə, o cümlədən
Ermənistan tərəfindən işğal edilmiş Qarabağa münasibətdə nə üçün
laqeyd olmasına tam aydınlıq gətirir. Mənim fikrimcə, biz
azərbaycanlılar tarixin dərslərinə daha diqqətlə yanaşmalıyıq, əks
halda səhvləri təkrarlamağa məhkum olacağıq.
Müasir Azərbaycan ümummilli lider Heydər Əliyevin neft
strategiyasını inamla həyata keçirir. Bu strategiya sayəsində ölkəmiz
həm özünün, həm də yaxın qonşularının, avropalı istehlakçıların
enerji təhlükəsizliyini təmin edə bilib. Məhz Azərbaycan Aİ ölkələri ilə
uzun sürən nəticəsiz danışıqlardan sonra məsuliyyəti öz üzərinə
götürüb və “Cənub” qaz dəhlizinin tikintisinə başlayıb. Ölkəmiz enerji
təhlükəsizliyi sahəsində Aİ-nin mühüm, məsuliyyətli və etibarlı
tərəfdaşıdır.
Lakin Avropa təşkilatları heç bir məntiqə uyğun olmayan
motivləri əsas götürərək Azərbaycan ilə əməkdaşlıq çərçivəsini
məhdudlaşdırırlar. Qeyd etmək lazımdır ki, Azərbaycan Avropa
bazarına nəql edilən qaz hesabına strateji əhəmiyyətli
kommunikasiya şəbəkəsinin şaxələndirilməsi proqramının həyata
keçirilməsində öz payını artırmağı planlaşdırmaqla bərabər, həm də
bu proqramın reallaşdırılmasına şərait yaradır. Bu, müəyyən mənada
perspektiv çağırışlara qabaqcadan verilən cavabdır. Buna görə də bəzi
dairələrin Avropa İttifaqının energetika sahəsində siyasətində mövcud
12
Николай Стариков Шерше ля Нефть. Почему наш стабилизационный фонд
находится ТАМ. Питер, 2010 год, Стр. 154
81
boşluqların doldurulmasından özlərini kənara çəkməsi mənasız və ən
azı başa düşülməyən bir cəhddir.
Avropa Komissiyasının hesablamalarına görə, bu gün Aİ ölkələri
istehlak etdikləri neftin və qazın 53 faizini idxal edir, bunun üçün hər
il dörd yüz milyard avro xərcləyir. Avropa İttifaqı dünyada ən böyük
idxalçıdır. Avropa Komissiyası bunu nəzərə alaraq 2015-ci il fevralın
25-də “Avropa Enerji Birliyi” yaradılması haqda strategiyanı qəbul
edib. Birliyin fəaliyyətinin əsas istiqamətlərindən biri enerji
resurslarının şaxələndirilməsinə əsaslanan enerji təhlükəsizliyi
məsələsidir.
2014-cü ildə qəbul edilmiş Avropa Enerji Təhlükəsizliyi
Strategiyasında qeyd edildiyi kimi, əsas prioritet “Cənub” qaz
dəhlizinin yaradılmasıdır. Sənəddə qeyd edilir ki, ilk dəfə olaraq
Azərbaycandan qaz idxal ediləcək. Avropa İttifaqı yeni enerji
resurslarına çıxış əldə etmək üçün artıq neçə illərdir ki, Xəzəryanı
ölkələrlə və Yaxın Şərq ölkələri ilə danışıqlar aparır.
Aİ “Cənub” qaz dəhlizi layihəsi çərçivəsində Nabukko, TAP, İTGİ
kimi qaz kəmərlərini dəstəkləyir. Bu layihələri irəli sürmüş beynəlxalq
konsorsiumlar Azərbaycandan qaz idxal etmək arzusunda olduqlarını
bildiriblər, lakin hələlik bu istiqamətdə konkret addımlar atmayıblar.
Qazın Avropa bazarına çıxarılması üçün sərmayə qoymaq və zəruri
boru kəmərlərini inşa etmək lazımdır.
Siyasi və maliyyə xarakterli problemlərlə əlaqədar qeyri-
müəyyənliklər Avropa şirkətlərinin yeni resurslara çıxış əldə etməsi
üçün konkret qərarlar qəbul olunmasını çətinləşdirir. Çoxsaylı
müzakirələrə baxmayaraq, Nabukko qaz kəməri layihəsində
investisiyalar probleminin həll edilməməsi də bu amillə bağlıdır.
82
Konsorsiumların qətiyyətsizliyi şəraitində Azərbaycan təşəbbüsü
öz əlinə götürdü və bunun nəticəsində 2011-ci ildə Prezident İlham
Əliyev və Türkiyənin Baş naziri Rəcəb Tayyib Ərdoğan TANAP
layihəsinin həyata keçirilməsi barədə razılığa gəldilər. Bu layihənin
uğurla həyata keçirilməsi hər iki dövlət xadiminin qətiyyətli siyasi
iradəsinin əyani təcəssümüdür.
Beləliklə, Azərbaycan və Türkiyə öz fəaliyyətlərini uğurla
əlaqələndirərək, Cənubi Qafqaz regionunu çox mühüm enerji
dəhlizinin fasiləsiz istismarına təminat verə biləcək strateji mərkəzə
çevirirlər.
2013-cü il iyunun 28-də “Şahdəniz” konsorsiumu eyniadlı
yataqdan çıxarılan qazın Avropaya nəql edilməsinə dair tarixi qərar
qəbul etdi, səmərəli marşrut kimi Transadriatik (TAP) marşrutunu
seçdi. Beləliklə, bu qərar Avropa İttifaqının yeni enerji resurslarına
çıxışın təmin edilməsi ideyasına yenidən təkan verdi.
Azərbaycanın enerji siyasəti barədə uzun-uzadı və geniş söhbət
açmağa ehtiyac görmürəm. Mənim məqsədim Azərbaycanın nə
dərəcədə açıq və səmimi siyasət yürütdüyünü, öz üzərinə götürdüyü
öhdəliklərin yerinə yetirilməsində bir tərəfdaş kimi nə dərəcədə
etibarlı olduğunu göstərməkdir. Ölkəmiz avropalı tərəfdaşlardan da
özünə bu cür münasibət gözləyir.
Lakin təəssüf doğuran qətiyyətsizlik təzahürləri, enerji
təhlükəsizliyi layihələrinin işlənib hazırlanmasını ləngidən Aİ-nin
işgüzar dairələrinin siyasi iradəsinin olmaması və ifrat bürokratizm
Azərbaycan tərəfini narahat etməyə bilməz. Halbuki bu layihələr ilk
növbədə Avropa İttifaqının özü üçün sərfəlidir.
Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev 2015-ci il mayın 27-dəki
çıxışında bu məsələyə toxunaraq qeyd edib ki, Avropa istiqamətində
Dostları ilə paylaş: |