Ramiz Mehdiyev Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü
Yüklə 0,53 Mb. Pdf görüntüsü
|
75
Ukrayna, Gürcüstan və Şərq ölkələrində “ərəb baharı”nın qızğın dövründə inqilablarda Şarpın “taktikası və strategiyası” tətbiq edilirdi. Son illərdə Azərbaycanda bəzi QHT-lərin və fondların fəaliyyətinin aşkar görünən antidövlət xarakteri belə bir fikrə düşməyə əsas verir ki, C.Şarpın metodlarını bizim ölkədə də tətbiq etməyə çalışırlar. Belə ki, C.Şarpın əsas prinsiplərindən biri ondan ibarətdir ki, protest hərəkatı və onun fəalları öz fəaliyyətini məhz dövlətin zəif olduğu sahələrdə, yaxud elə yerlərdə genişləndirməlidirlər ki, iqtidar baş verən hadisələrin ona qarşı yönəlməsini dərhal başa düşmür. Müəllif hesab edir ki, protest hərəkatlarının çoxunun uğur qazanmamasına səbəb onların dövlətin mövqelərinin çox güclü olduğu sahələrdə mübarizə aparmalarıdır. C.Şarpa görə protest hərəkatının öz məqsədinə nail olması üçün əsas şərt fəalların siyasətdən uzaq məsələlərdən başlayaraq praktiki fəaliyyətə keçmələrinə imkan verən qüvvə toplamaqdır. Beləliklə, hakim rejim ilk vaxtlarda onların təhlükəsini az hiss edəcək və onlar bir növ gizli plan quraraq inkişaf etmək və güclənmək şansına malik olacaqlar. Azərbaycan turizmi və idmanı inkişaf etdirmək, ölkənin nüfuzunu yüksəltmək, öz mədəniyyətinə və tarixinə diqqəti cəlb etmək üçün bu gün beynəlxalq idman, gənclik və mədəniyyət məkanlarından fəal istifadə etməyə başlayıb. Lakin müxtəlif beynəlxalq idman və mədəniyyət tədbirlərinin təşkil edilməsi vasitəsilə ölkəmiz haqqında həqiqəti xarici auditoriyaya təqdim etmək üçün bütün cəhdlər Qərbin fövqəlmilli, qeyri-hökumət təsisatlarının və KİV-lərin əsassız, qərəzli və sistemli tənqidi ilə üzləşir. 76
Amerikanın demokratiya uğrunda Milli Fondu tərəfindən maliyyələşdirilən “Demokratiya üçün oxu” (Sing for democracy) kampaniyası yuxarıda deyilənlərə bir sübut ola bilər. 2012-ci ildə Bakıda populyar “Eurovision” mahnı müsabiqəsinin təşkil edilməsi ərəfəsində başlanmış bu kampaniyanın məqsədi Azərbaycana qara yaxmaq, avropalı tamaşaçıya onun mənfi obrazını təqdim etmək idi. 2014-cü ildə başlanmış “Demokratiya üçün idman” (Sport for democracy) kampaniyası onun davamı oldu. Bu kampaniya da birinci Avropa Oyunlarının təşkili ərəfəsində suveren ölkənin imicinə qara yaxmağa yönəlmişdi. Bu kampaniyalar Azərbaycanda C.Şarp metodlarının tətbiq edilməsi cəhdlərini açıq-aydın nümayiş etdirir. Bu halda müxtəlif “fəallar”, “hüquq müdafiəçiləri” və “blogerlər” “qeyri- siyasi” məsələlərə təsir göstərmək taktikası qurur, dövlətin diqqətindən yayınmağa çalışır, lazımi məqamda isə bu platformalardan kollektiv protestlər təşkil olunması üçün istifadə edirlər. Son məqsəd idman, mədəniyyət və başqa qeyri-siyasi məsələləri siyasiləşdirməkdən ibarətdir. Lakin bizim ölkədə bu cür planlar lap əvvəldən iflasa məhkumdur. 2015-ci ilin iyun ayında Azərbaycan birinci Avropa Oyunlarını uğurla təşkil etdi və keçirdi, bununla da daimi tənqidçilərə daha bir ciddi mənəvi-psixoloji zərbə vurdu. Bu aşkar uğura siyasi kontekstdə də nəzər salmağa dəyər. Çünki belə sürüşkən planların benefisiarı sakit ekspansiya stixiyasına uymuş Qərbin siyasi dairələridir. Təsadüfi deyil ki, Avropa Oyunlarının açılışı günündə Qərbdəki onlayn nəşrlər məkanında bizə ünvanlanmış əsassız tənqidin sayı- hesabı yox idi. Qərəzli materialların dərc edilməsi ilk dəfə 2015-ci ilin əvvəlində qeydə alınıb. Belə ki, təkcə yanvar ayında Azərbaycan
77
haqqında xaricdə dərc edilib təhlil olunmuş 1094 məqalədən yalnız 25-i müsbət, 586-sı mənfi və 583-ü neytral xarakter daşıyırdı. Bu göstərici yalnız onu təsdiq edir ki, anti-Azərbaycan kampaniyası Avropa Oyunlarından xeyli əvvəl planlaşdırılıb, Oyunlar isə bu kampaniyanı fəallaşdırmaq üçün yalnız bəhanə olub. Konkret siyasi məqsədlər güdən anti-Azərbaycan kampaniyaların, habelə sanksiyalaşdırılmamış protestlərin təşkilatçılarına demək istərdik ki, onların planları fiaskoya məhkumdur. Başqa cür ola da bilməz. Azərbaycan demokratik inkişaf yoluna qədəm qoyub, iqtidar demokratiya prinsiplərinə ciddi riayət edir, ölkədə bütün əsas siyasi hüquqlara, o cümlədən toplaşmaq azadlığı hüququna riayət olunur. Xalq və iqtidar daim dialoq apararaq öz istəklərində yekdillik və vəhdət tapıb. Təsadüfi deyil ki, düşmən qüvvələr Qərb KİV-lərində yüzlərlə məqalə və süjetin köməyi ilə genişmiqyaslı “artilleriya yaylım atəşi” açandan, qeyri-hökumət təşkilatlarının məruzə və bəyanatlarından, saxta tədqiqat şəbəkəsinin həyasız yalanlarından sonra 2015-ci ilin may ayında müxalifətin paytaxtın mərkəzində keçirdiyi mitinqə çıxanların sayı min nəfərdən az oldu. Müxalifətçilər protest aksiyasına on minlərlə narazı şəxs toplanacağı ilə hədələyirdilər. Geniş reklam edilmiş bu aksiya da hakimiyyətin opponentlərinin əhatə dairəsini genişləndirməyə yönəlmiş əvvəlki cəhdlərin kədərli aqibətini təkrarladı. Onlar heç nəyə nail ola bilmədilər. 2013-cü il prezident seçkiləri ərəfəsində Azərbaycandakı barışmazların xaricdəki himayədarları “rəğbətlər tərəzisi”ni hakim partiyanın əleyhdarlarının xeyrinə yönəltməyə çox cəhd göstərsələr də xalq İlham Əliyevə etimadını ifadə etdi. 78
C.Şarpın və “rəngli inqilablar”ın digər nəzəriyyəçilərinin adeptlərindən olan “fəallara” Azərbaycan reallıqları şəraitində heç nə kömək edə bilməz. Çünki ölkə əhalisinin böyük əksəriyyəti Prezident İlham Əliyevin yürütdüyü kursu dəstəkləyir. “Rənqli inqilablar”ın nəyə gətirib çıxardığını biz bilirik – misalların sayı kifayət qədər çoxdur.
2.Azərbaycan Avropanın enerji təhlükəsizliyinin qarantı kimi “Biz Avropa İttifaqına mümkün qədər yaxın olmaq istəyirik”. Azərbaycan Prezidenti İ.Əliyev Davos Dünya İqtisadi Forumu, 2015-ci il.
Energetika sahəsində Aİ ilə Azərbaycanın münasibətlərinin təhlilinə başlamazdan əvvəl Azərbaycanın və Qərbin tarixi qarşılıqlı münasibətlərinə kiçik bir icmal etməyə, bu münasibətlərin həlledici determinantlarını göstərməyə çalışaq. Hegel deyirdi ki, tarix iki dəfə təkrarlanır: birinci dəfə faciə şəklində, ikinci dəfə isə fars şəklində. Lakin tarixin ibrət dərsləri nəzərə alınmasa, o, hər dəfə faciə kimi təkrarlanacaq. Keçmişə və müasir dövrə ardıcıl və sistemli baxış göstərir ki, Azərbaycan ilə Avropanın münasibətləri yuxarıdakı mühakimənin mənasını tamamilə təsdiq edir. Azərbaycan ilə Avropa arasında siyasi əlaqələrin yaranmasının lap əvvəlindən biz demək olar ki, hər bir mərhələdə anlaşılmazlıq divarı ilə, habelə Avropa təsisatları tərəfindən konstruktivlik olmaması faktı ilə üzləşmişik. Azərbaycan tarixində Qərbin riyakarlığını göstərən faktlar çoxdur. Orta əsrlər Azərbaycanı tarixində böhranlı anlarda Avropa dövlətlərinin ölkəmiz qarşısında götürdükləri müttəfiqlik öhdəliklərini
Yüklə 0,53 Mb. Dostları ilə paylaş:
|