Formal Məntiq
maq üçündür. Yəni "tərif" bəhsinə əsasən desək: "Tərifin birinci
şərtində dəf etmənin ödənməsi üçündür". Çünki sual verilə bilər ki,
əgər bir şəxs yoxsul olmadığı halda, "Mənə kömək edin"
(qeyri-xəbəri xahiş forması) deyirsə, onun bu sözü xahiş olsa da,
doğru və yalan okna xüsusiyyətlərinə malik deyilmi? Deyə
bilmərikmi ki, o yalan deyir? Cavab: Dəlalət bəhsinə nəzər salsaq,
görərik ki, "tam xəbəri mürəkkəb söz"ün "tam uyğun" dəlaləti, yəni
tam dəlalət etdiyi məna doğru və yalan olma xüsusiyyətinə
malikdir, lakin "tam qeyri-xəbəri mürəkkəb söz"ün isə "əlaqəh"^
dəlaləti, yaxud əlaqəli dəlalət etdiyi məna bu xüsusiyyətə malikdir.
Başqa sözlə, xəbəri sözün, şərti qəbul edilən mənası, qeyri-xəbəri
sözün isə mənasmdan kənar olan, lakin onun ayrılmaz bir hissəsi
olan məna, yəni sözün zatı yox, dəlalət etdiyi hansısa bir xəbər
doğru və yalan olma xüsusiyyətinə malikdir. Qeyd etdiyimiz
misalda "Mənə kömək edin" qeyri-xəbəri ifadəsinin özü yox, əlaqəli
dəlalət etdiyi "Mən yoxsulam" mənası doğru və yalan olma
xüsusiyyətinə malikdir. Əgər "Mənə kömək edin" qeyri-xəbəri
ifadəsini təklikdə nəzərə alsaq, zati baxımdan doğru və yalan obna
xüsusiyyətinə malik olmayacaq. Bıma mürəkkəb sözün qisimləri
başlığmda da işarə olımdu.
"Hökm" ilə əvvəlki bəhslərdə qeyd edilən "təsdiq"in fərqi isə
budur ki, hər bir təsdiq hökmdür, lakin hər hökm təsdiq deyil. Yəni
müəyyən bir hökm xarici aləmdən xəbər verdikdə, şəxs tərəfindən
qəbul edilsə, bu hökm təsdiq olur (Diqqət). Əks halda isə, hökm,
hələ təsəvvür olaraq qalır. Məsələn: "Məşuqun üzü aydır"; "Qızıl
dağı sarıdır" küni tam xəbəri mürəkkəb sözlər hökmdür, amma
təsdiq deyil. Çünki bu hökmlərdə bir növ yalan vardır və həqiqətdə
xarici aləmdən xəbər vermir. Yaxud birinci hökm bir şairin
tərəfindən təsdiqlənən, ikinci hökm isə filosofun zehni varlıq olaraq
təsdiq etdiyi, həqiqətdə
^ Bax: I hissə, III fəsil
205
Məntiq ____________________________________________________________
isə xarici aləmdə predmetləri olmayan təsəvvürlərdir. Başqa sözlə,
hökm xarici aləmlə uyğunluq təşkil etsə və ya onun xarici aləmdə
predmeti olsa və insan bunu qəbul etsə, təsdiq elmi olur. Hökm
xarici aləmdə (xarici məkanda) baş verən hadisənin (predmetin)
zehindəki (zehin məkanmdakı) inikasmm (təsdiqinin) şifahi və ya
yazılı məkandakı formasıdır (sözdür).
Hökm dörd məkanda
Əvvəlki dərslərdə qeyd etdik ki, insan dörd aləmlə üz-üzədir:
xarici, zehni, yazılı və şifahi. Bu aləmlərin qarşılıqlı əlaqəsilə artıq
tamşıq. Misal: Sizin hal-hazuda oxuduğunuz bu kitab mövcuddur.
Yəni xarici aləmdədir. Onun sizin zehniniz- dəki inikası isə zehin
aləmində yerləşmişdir. Həmçinin yuxarıdakı "Hal-hazırda
oxuduğunuz bu kitab mövcuddur" sözü yazıb aləmdə yer almışdır.
Əgər onu tələffüz etsək, şifahi aləmdə yer alar. Deməli, hər bir
sözün (yazılı və şifahi) dəlalət etdiyi pred- met ya xarici, ya da
zehin aləmindədir. Nəzərə alsaq ki, hökm də sözdür və yazılı,
yaxud şifahi aləmdədir, deməli, o da xarici, ya da zehni aləmdə
olmalıdır. Amma sözdən fərqli olaraq, hökmü məkanlaşdırma
xəbərə aiddir. Başqa sözlə desək, hökm, yaxud hökmdəki xəbər ya
xarici, ya şifahi, ya yazılı, ya da zehni aləmdə olmalıdır. Misal:
Tutaq ki. Günəşin tutulmasmı müşahidə edirik. Bu zaman hökm
veririk ki, "Günəş tutuldu". Bizim burada Günəşin tutulmasmı
müşahidə etməyimiz və onu təsdiqləməyimiz zehin aləminə
(təsdiq), bu hadisə bir həqiqət olduğu üçün onun tutulması xarici
aləmə (predmet) və əvvəlki cümlədə dırnaq içində gələn forması
yazılı aləmə (yazılı hökm), bu hadisəni müşahidə etməyən birisinə
bu xəbəri tələffüzümüz (şifahi hökm) də şifahi aləmə mənsub olur.
Necə ki, qarşmızdakı kitab xarici aləmə, onun zehninizdəki hər
hansı surəti (hissi, xəyali, əqli) zehni aləmə və s. məxsusdur.
206
Formal Məntiq
Hökmün tam qavranılma qanunu
Qammatikadan məlumdur ki, hər bir xəbər cümləsi ən azı iki
cümlə üzvündən ibarət olur. Yəni mübtəda və xəbərdən. Hər hansı
bir hökm, bəzən xəbər cürnləsinin baş üzvləri ilə, bəzən isə baş
üzvlərlə bərabər, ikinci dərəcəli üzvlərlə ifadə edilir. Əgər hər hansı
bir hökmü ifadə edən cümlə ikinci dərəcəli üzvlər olmadan, yalnız
baş üzvlərlə ifadə edilsə, bu, dinləyən tərəfə həmin hökmün
düzgün çatdırılmasınm qarşısım ala bUər. Məsələn: İlahiyyatçı
filosoflarm "Fəlsəfə insam həqiqətə çatdırır" cümləsindəki hökmə
baxaq. Bu sözü deyən filosofları bəzi materialist yönlü alimlər qəbul
etməyərək deyirlər: özünüz də qəbul edirsiniz ki, sizin dediyiniz
fəlsəfə insam təbiətə hakim etmir, buna görə də bu fəlsəfənin heç bir
əhəmiyyəti yoxdur.
Bu sözü eşidən bəzi insanlar da belə fikrə gəlirlər ki, doğrudan
da, bu ilahiyyatçı filosoflarm öz dediklərinə əsasən, əgər onlarm
fəlsəfəsi insam təbiətə hakim etmirsə, nə faydası var?
Belə insanlar bununla da fəlsəfədən uzaq düşmüş olurlar.
Yaxud "irfan" ekni oxuyan hər hansı bir tələbə, ariflərin "fəlsəfə
hicab və maneədir, insam isə həqiqətə çatdıran yalmz eşq,
mənəviyyat və irfandır" kimi hikmətli sözlərindən təsirlənərək,
fəlsəfədən uzaq durur və hətta fəlsəfəni qadağan hesab edirlər.
Belə qərara gələn insanlar düşünmürlər ki, "fəlsəfə insam
həqiqətə çatdırır" cümləsindəki hökmün ikinci dərəcəli üzvləri
haradadır? Yəni fəlsəfə insam nə vaxt, necə, hansı həqiqətə, hansı
halda, insamn hansı yönünü və s. həqiqətə çatdırır? İkinci dərəcəli
üzvləri təyin edən belə sualları artırmaq da olar. Hətta bu sözü
deyən şəxsin kim olduğunu, hansı halda dediyini, nə üçün dediyini
və s. bilmədən fəlsəfəni kənara atmaq düzgün deyil.
Yaxud bəzən, bir yerdə fəlsəfəni tərifləyən, başqa yerdə isə
tənqid edən bir alimin ziddiyyətli damşdığım düşünürük.
207
Dostları ilə paylaş: |