13
Əfrasiyabın timsalında türk dövlətçilik ənənəsinin ideoloji
simvolu, siyasi atributu kimi təqdim edir.
Göründüyü kimi, Nizaminin bu beytində türk etnik-
mədəni varlığının, türk mifoloji yaradılış modelinin ən
mühüm ünsürləri bədiiləşmişdir. Bu bədiiləşmə heç bir halda
beytdə təqdim olunan milli kimlik informasiyasının ənənədən
gəlməməsi, siyasi-ideoloji düşüncənin tarixinə sərbəst bədii
fantaziya müstəvisində yanaşılması kimi yanlış təsəvvürlər
yarada bilməz. Belə ki, Əfrasiyabın hün-türk sərkərdəsi Alp
Ər Tunqa olduğu məlumdur. Hun türklərində siyasi
hakimiyyət Günəşə bağlıdır və bu mənada Əfrasiyab//Alp Ər
Tunqa öz mifoloji yaradılış kimliyi ilə günəşi təmsil edir. Bu
baxımdan, Nizaminin sözü gedən beyti ondakı milli kimlik
informasiyasını möhtəşəm türk tarixinin hun dövrünə, yəni
özündən 1300 il, bizdən isə 2000 il qabaqdakı tarixə bağlayır
(bu barədə geniş şəkildə bax: 10, s. 152-155).
Üçüncüsü, istər İranda, istərsə də Azərbaycanda hələ
bu günə qədər yaradıcı subyektin ədəbi kimliyinin düzgün
təyinetmə modeli tapılmamışdır. Bu, birbaşa «İran ədəbiyyatı
tarixi» və «Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi» konseptləri ilə bağlı
məsələdir. Azərbaycan
ədəbiyatşünaslığında tarixi
Azərbaycan ərazisi ilə hər hansı formada bağlı olan
avestadilli, midiyadilli, mannadilli, albaniyadilli, ərəbdilli,
farsdilli, azərbaycandilli nə və kim varsa, hamısı Azərbaycan
ədəbiyyatı elan edilib. O cümlədən
İran
ədə-
biyyatşünaslığında fasr dilində yazan əksər yaradıcı
subyektləri, xüsusilə Azərbaycan şairlərini İran ədəbiyyatı
saymaq ənənəsi var. Hər iki ənənə yanlışdır.
Şərq ədəbiyyatı tarixində ərəb dilində yazmaq ənənəsi
olduğu kimi, fars dilində yazmaq ənənəsi də olmuşdur. Bu,
bütün ərəbdilli şairlərin ərəb ədəbiyyatına mənsub olması
demək olmadığı kimi, bütün farsdilli şairlərin də fars
ədəbiyyatına mənsub olması demək deyil. Nizami fars dilində
yazmışdır. Bu halda o, birmənalı şəkildə farsdilli ədəbiyyatın
nümayəndəsidir. Ancaq farsdilli ədəbiyyat heç də tamamilə
14
fars ədəbiyyatı demək deyil. Burada farsların fars etnopoetik
düşüncə modelində yaratdıqları fars ədəbiyyatı sayıldığı kimi,
Nizami və onun kimi Azərbaycan şairlərinin fars dilində,
lakin türk etnopoetik düşüncə modelində yaratdıqları da
Azərbaycan
ədəbiyyatıdır. Belə olmasaydı,
İran
mütəxəssisləri Nizamini formal olaraq İran ədəbiyyatı
tarixinə daxil etsələr də, onu «türk ətri saçan» («türk iyi
gələn») sənətkar kimi öz milli ruhlarına yad hesab etməzdilər.
Dördüncüsü, Nizami nə onun yaradıcılığında təcəssüm
olunan ümumbəşəri və milli ideallar, nə də mənsub olduğu
dövrün ədəbi məkanı baxımından ona bu gün dar milli
maraqlar, məkrli siyasi niyyətlər müstəvisində yanaşan rus
şovinistlərinin və İran ermənisifət siyasətbazlarının dərk edə
biləcəyi fenomen deyil. O, ümumbəşəri şairdir. Öz
yaradıcılığında bütün dünya xalqlarının, ümumən insanlığın
mənafeyini güdən, yaratdığı milli obrazlar gülşənində
türklüyü bədii-estetik gözəlliyin etalonuna çevirən Nizami
tərənnüm etdiyi bu ümumbəşəri və ümumilli idellara görə
dünya ədəbiyyatının faktına çevrilmişdir. Onu dar milli
çərçivəyə sığışdırmaq istəyən hər kəs (o cümlədən bu iddiaya
düşə biləcəyimiz halda bizlər də) bu həqiqətlə razılaşmalıdır.
Nizamini nə farsdilli Şərq ədəbiyyatı tarixindən, nə farsdilli
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixindən, nə də öz milli-etnik düha-
sını fars dilində gerçəkləşdirməklə, bu dildə yaranan
ədəbiyyata Firdovsidən tamamilə fərqli olaraq ümumbəşəri
dəyərlər gətirdiyi, Firdovsinin yaratdığı dar millətçilik
ideyaları içərisində boğulan ədəbiyyata onun ehtiyacı olduğu
ümummilli ideyaları bəxş etdiyi fars ədəbiyyatı tarixindən
ayırmaq olmaz.
ƏDƏBIYYAT
1. Arasli Щ. Şairin щəyati. Baki, 1967
2. Aliеv R. Pоgma о bеssmеrtnоy löbvi. Baku, «Əziçi»,
1991
15
3. Rustəmоva A. Nizami Gəncəvi: щəyati və sənəti.
Baki, «Еlm», 1979
4. Aliеv Q. Tеmi i söjеti Nizami v litеraturaх narоdоv
Vоstоka. Mоskva, «Nauka», 1985
4. Arasli N. Nizami və turk ədəbiyyati. Baki, «Еlm»,
1980
5. Sasanian Ç. Nizaminin «Lеyli və Məcnun» pоеmasi.
Baki, «Еlm», 1985
6. Yusifоv Х. Şərqdə Intibaщ və Nizami Gəncəvi. Baki,
«Yaziçi», 1982
7. Rəsulzadə M.Ə. Azərbaycan şairi Nizami. Baki, 1991
8. Rəsulzadə M.Ə. Azərbaycan şairi Nizami. Baki,
«Təknur», 2011
9. Gəncəvi N. Хоsrоv və Şirin. Tərcumə еdəni Rəsul
Rza. Izaщlarin muəllifi M.Sultanоv. Baki, «Yaziçi», 1983
10. Rzasоy S. Оğuz mifinin paradiqmalari. Baki,
«Səda», 2004
16
Ramazan QAFARLI,
filologiya üzrə elmlər doktoru,
AMEA Folklor İnstitutu
NİZAMİ POEZİYASINDA MƏKAN, ZAMAN VƏ
KƏMİYYƏT VƏHDƏTİ: DİNİ-MİFOLOJİ
DÜŞÜNCƏ KONTEKSTİNDƏ
Nizami epik əsərlərini dünyanın ilkin ümumi strukturuna
uyğun şəkildə qurur. Həmin struktura əsasən bütün yaranışların
– istər maddi, istərsə də mənəvi quruluşu eynidir. Söhbət
varlıqların zahiri görünüşündən, həcmindən, ölçüsündən deyil,
təbiətindən, tərkibindən, fəaliyyət sistemini formalaşdıran
əlamətlərindən gedir. Doğrudur, mifik təsəvvürlərdə dünyanın
meydana gəlməsi ilahi qüvvələrlə əlaqələnir. Müəyyən prinsip
və ardıcıllıqla varlıqlar – göy, ulduzlar, günəş, ay, yer, dağ,
çay, dəniz, məxluqat mühüm dörd ünsürün – su, od, torpaq
və havanın vəhdətindən əmələ gəlir. Bütün varlıqlar durğun-
luqdan çıxdığı nöqtədən uzaqlaşıb təzədən ora – başlanğıca can
atır. Onları hərəkətə gətirən qüvvə Nizamidə eşqdir. Bu
strukturda canlıların, xüsusilə, insanın doğulması böyük
əhəmiyyət kəsb edir. Ağıl, şüur, daha doğrusu, mənəvi aləm
Adəm vasitəsi ilə göydən yerə endirilir, bundan sonra Yaradıcı
öz funksiyasının cüzi bir hissəsini bəşər oğluna güzəştə gedir.
İnsanlar artıb çoxaldıqca ağlın meydanı da genişlənir, fikirlər
haçalaşır, qarşıdurmalara gətirib çıxardır. İnsan özünü dərk
etdikcə, onda böyüklük, iqtidarlıq meylləri artır. İddiaları ya-
tağına sığmayıb hərisliyə, şəhvətə dönür. Öz Yaradıcısına
doğru can atanların bəziləri dünyanın naz-nemətinə uyub
yollarını azırlar. Onda Tanrı insanların arasından birini seçib
peyğəmbərlik zirvəsinə qaldırır və onu ideyalarının daşıyıcısına
çevirir.
Dostları ilə paylaş: |