27
Nak buyurdu Cebraile var didi,
Ademi cennet içinden sür didi.
Geldi Cebrail Ademe söyledi,
Haq (buyruqanı) ayan eyledi.
Cebrail didi:
«Çıgil Uçmag»dan Adem,
Tanrıun buyraqı budur iş bu dem.
Nice ki söyledi her-giz gitmedi,
Cebrailun sözünü işitmedi.
Türk Dilin Tanrı buyurdu, Cebrail,
Türk Dilince söylegil dur git digil.
Türk Dilince Cebrail «Hey dur» didi,
«Dur-gel uçmaqun terkin ur» didi
18
.
AZƏRBAYCAN TÜRKCƏSİNƏ ÇEVRİLMƏSİ:
Haqq çağırıb, Cəbrayıla «get» dedi,
«Adəmi cənnətdən sürgün et» - dedi.
Cəbrayıl Adəmə çatıb söylədi,
Haqqın buyruğunu əyan eylədi.
Cəbrayıl: «Cənnətdən get, - dedi, - Adəm!
Tanrının əmrini icra et bu dəm».
Nə qədər söylədi, Adəm getmədi,
Cəbrayılın sözün heç eşitmədi.
«-Cəbrayıl,Dur, get,
18
Türk şiiri özel sayısı III (Halk şiiri). Türk dili. Aylık Dil Dergisi. C LVII, Sayı: 445-450,
Ocaq-Haziran, 1989, s. 260.
28
Türk dilində söylə və sayıl».
Cəbrayıl tez türkcə: «Adəm, get!» – dedi,
«Hey, dur-get, cənnəti tez tərk et» - dedi
19
.
Əbbürrəhman Gözəl Qayğısız Abdalın
məsnəvi forma-
sında qələmə aldığı mifin şərhini belə açıqlayır: «İşte bu
buyrukdan sonra Hz. Adem cennetten çıkar. Kayqusuz bu
eseriyle Hz. Ademin de Türkçe ile anlaştıklarını özellikle ifade
etmektedir. Yani Kayqusuz Abdal, Türkçeyi «İlk insan Hz.
Adem»in de bildiğini, kendisine cennette bu dille
hitabedildiğini, bu dili anladığını ve bu
sebeple de cennetten
çıktığını vurğulamaktadır»
20
. Öz kökünə Nizami və dilinə
Qayğısız Abdal qədər vurğun olan ikinci bir sənətkarı
göstərmək çətindir. Bu faklara mifoloji sistem, struktur
baxımından nəzər salanda ilahi əlifbanın da türkə Yer üzündə
Adəm övladları arasında
ünsiyyət, birlik yaratmaq,
mədəniyyətə yiyələnmək vasitəsi kimi türklər tərəfindən icad
edildiyi anlaşılır.
8.
Allahın seçimləri: peyğəmbərlər\\Sitayiş. Merac
9.
Dünyanı idarə edən qüvvə – məhəbbət.\\
varlıqların öz başlanğıcına və insanların haqqa çatmaq
təşəbbüsləri. Dünyanın dağdan idarə olunması. Bu ideyanın
XII yüzillikdə yazıya alınan («Munisnamə») mifik modeli
göstərir ki, Azərbaycan türklərində dünya dağına
inam çox
güclü olmuşdur. Xalq arasında dillər əzbəri olan bir silsilə
bayatıların bu gün də dağlara müraciətlə (A dağlar, ulu
dağlar...) başlanması, insanların dərdlərini ulu dağlarla
bölüşməsi bu inancdan doğur:
A dağlar, ulu dağlar,
Çeşməli, sulu dağlar.
Burda bir qərib ölüb,
Göy kişnər, bulud ağlar.
21
19
Nəzm parçası Azərbaycan türkcəsinə müəllif tərəfindən çevrilmişdir.
20
Türk şiiri özel sayısı, s. 260.
21
Bayatılar, s. 207
29
10. Təbiət
//
Yerin faunası və florası əmələ gəldikcə
məkan və zaman mücərrədlikdən çıxıb konkretləşir.
11.
Cəmiyyət
//
İqtidarlar, sənətkarlar və rəiyyət
qarşılaşdırılır. Mənəvi amilin – bədii sözün yaşadılması
üçün birincilər mədh edilir.
12.
Dünya daimidir/Dünya fanidir
//
İnsanın maddi
tərəfi – bədən, cisim dəyişsə də (torpağa çevrilsə də),
mənəvi göstəriciləri - söz və yaxşı ad həmişə qalır//Həyat
şirin görünsə də, ölüm haqq sayılır.
13. Zaman daim irəliyə doğru
ADDIMLAYIR
//
Keçmişə
qayıtmaq mümkün deyil.
14. Hər şey kəmiyyətlə tarazlanır
//
Rəqəmlərin
sakrallığı ilə dünyaqurmanın mərhələləri və əsas
strukturları işarələnib özünü təsdiqləyir.
15. Sözün qüdrəti
//
Hikmət və mövizə(nəsihət)yə
meydan verilir. Şair özü və ailəsi haqqında açıqlamalar
edir.
Y.M.Lotman yazır ki, poeziya mifə nəsrdən daha
yaxındır.
22
Böyük rus şairi Puşkinin həyatının bəzi
məqamlarının süjetli şeirlərdə işarələrlə verildiyini nəzərə
alan alim onun yaşadığı dövrdə senzura qadağalarına
baxmayaraq, bədii sözün gücü ilə sürgün illərinə aid
əhval-ruhiyyələrini qələmə aldığını bildirir. Bu mənada
Nizami poeziyasında onun öz obrazının təsvirində iki
cəhət nəzərə alınmalıdır.
Birincisi, klassik Şərq əlyazması – kitab tərtibi
ənənəsinə görə şairin özü və ailəsi haqqında yazdığı
fəxriyyələr, əhval-ruhiyyəsini əks etdirən poetik parçalar,
oğluna müraciətlərdir ki, demək olar ki, «Leyli və
Məcnun» poemasının rəsmi hissəsində hər birinə rast
gəlirik.
İkincisi isə Y.M.Lotmanın irəli sürdüyü şəkildə
şairin dolayı yolla dövrünün olaylarını içərisindən keçirib
22
Лотман Ю.М. Анализ поэтического текста. Издательства «Просвещение».
Ленинградское отделение. – Л., 1972, с. 104