33
1816-cı ildə Rusiyadan Naxçıvan vasitəsi ilə İrana gedən rus generalı A. P. Yermolov Naxçıvanda
Kəlb Əli xanla görüşdüyü zaman Naxçıvan xanlığının hakiminin ona söylədiyi sözlər bu baxımdan çox
səciyyəvidir. Söhbət zamanı Kəlb Əli xan nəinki təkcə öz acı taleyi, habelə bütün Naxçıvan xanlığının, öz
doğma şəhəri Naxçıvanın taleyi haqqında da məyus ol
[65-66]
duğunu bildirmişdir.
Bu barədə
A. P. Yermolovun xatirələrində oxuyuruq. O yazır ki, Kəlb Əli xan pəncərə qarşısına gələrək ona demişdir:
«...vaxtı ilə Araz çayı vadisinin gözəlliyi və zənginliyinə heyrətlə baxardım; gözəl bağları və meşəlikləri olan
vadini çoxsaylı əhali canlandırırdı. İndi mənə deyirlər ki, boş səhralığa çevrilib, onun keçmiş zənginliyindən
əsər belə qalmayıb. Yaxşı ki, tale mənim gözlərimi bağladı, vadinin belə bədbəxt gününü, tar-mar olmasını
görmürəm. Bu vadini üç əsr mənim nəslim idarə etmişdir. Ara müharibələri və şahın ordusu bu bədbəxt torpağı
boşluğa çevirdi, işğalçıların hər bir addımı xalqın bədbəxtliyinə səbəb oldu»
46
.
Kəlb Əli xanın sözlərini bütünlüklə Naxçıvan şəhərinə şamil etsək, bu heç də yersiz olmazdı.
Beləliklə, deyilənlər belə bir qənaətə gəlməyə əsas verir ki, xanlıqlar dövründə Azərbaycanda mövcud
olan iqtisadi və siyasi pərakəndəlik, yadelli işğalçıların dağıdıcı hücumları ölkənin digər şəhərləri kimi,
Naxçıvan bölgəsinin şəhərlərinin də inkişafına olduqca mənfi təsir göstərmişdir. Hətta Rusiya tərəfindən işğal
edildikdən sonra feodal ara müharibələrinin kəsildiyi şəraitdə belə bölgənin şəhərləri, ilk növbədə Naxçıvan
uzun müddət bu dağıntıların nəticələrini aradan qaldıra bilməmişdi
47
.
XVIII əsrin sonu — XIX əsrin əvvəllərində Naxçıvan ətrafı qala divarları ilə əhatə olunmuş tipik
feodal şəhəri idi. Xan sarayı istisna edilməklə, demək olar ki, bütün evlər bir mərtəbəli olub, bir-birlərinə
oxşayırdı; bütün evlər bir mərtəbəlidir, yastı damlarla örtülü olub, küçə tərəfdən gildən tikilmiş hündür
divarlarla əhatə olunmuşdur. Küçələr dar, əyri və çirkli olduğundan şəhər hədsiz dərəcədə yaraşıqsız və kədərli
görkəmə malikdir. Şəhərdəki bütün əyri küçələri dolansan da boz-sarı divarlardan başqa heç nəyə rast gələ
bilməzsən
48
.
Naxçıvan bölgəsinin əsas şəhəri və xanlığın inzibati mərkəzi olan Naxçıvan əlverişli coğrafi
[66-67]
mövqeyə malik idi. Bu şəhər, Zəngəzur dağlarının qurtaracağında, Naxçıvançayın sağ sahilindən iki verst, Araz
çayının şimal sahilindən isə səkkiz verst aralıqda yerləşirdi. Şəhər şimaldan Şeyx Mahmud, şərqdən Şəkərabad,
cənubdan Tumbul və Yaxmana, qərbdən isə Əliabad və Xok mahalları ilə əhatə olunmuşdu
49
.
Naxçıvan şəhəri inzibati cəhətdən bir neçə məhəlləyə bölünmüşdü. Göstərmək lazımdır ki, şəhərdə
müxtəlif dövrlərdə məhəllələrin sayı da müxtəlif idi. Bu isə bir çox cəhətdən şəhərin tarixən məruz qaldığı
hücum və dağıntılarla bağlı olmuşdur. Əlimizdə hələlik Naxçıvan şəhərinin müxtəlif dövrlərdə inzibati
bölgüsünü əks etdirən kifayət qədər məlumat yoxdur. Mövcud tarixi boşluğu doldurmaq üçün Osmanlı əsgərləri
Azərbaycanı, o cümlədən Naxçıvan şəhərini işğal etdikləri zamanı tərtib edilmiş «dəftərlər»də
50
və Türkmənçay
müqaviləsi bağlandıqdan sonra rus məmurlarının tərtib etdikləri «kameral təsvirlər»də
51
verilmiş məlumatlarla
kifayətlənməli olduq. Əldə edilən az-çox mənbələr əsasında son orta əsrlərdən başlamış XIX əsrin 30-cu
illərinədək Naxçıvan şəhərinin inzibati bölgüsündə baş verən dəyişiklikləri izləməyə və öyrənilən dövrdə onun
inzibati mənzərəsini təsvir etməyə imkan yaranır.
Osmanlılar tərəfindən tərtib edilmiş dəftərlərdəki məlumatlara görə, türk əsgərlərinin istilasından
əvvəl Naxçıvanda aşağıdakı məhəllələr mövcud olmuşdur: «Mirzəbəy (başqa adı Came), «Günbəz» (başqa adı
Nuri-Kamanlar), Qaziyi-Cahan (başqa adı Xoca Mirikan), Seyid Hüseyn, Molla Əhməd, Şahab, Bala, Xocabəy,
Tizxiran və Xuzmerek məhəllələri»
52
.
XVIII əsrin 20-ci illərində Azərbaycanın qərbində baş verən Osmanlı istilası ona gətirib çıxarmışdı ki,
işğal olunan Naxçıvanda məhəllələrin sayı kəskin şəkildə azalaraq ikiyə endirilmişdi. Osmanlı dəftərində bu
məhəllələr sadəcə olaraq Yuxarı və Aşağı məhəllə adlandırılır
53
. XVIII əsrin ortalarında müstəqil Naxçıvan
xanlı
[67-68]
ğının meydana gəlməsi və yadelli işğalçıların hücumlarının müəyyən müddətə kəsilməsi Naxçıvan
bölgəsində məhsuldar qüvvələrin inkişafına, o cümlədə şəhər həyatına da müsbət təsir göstərdi. Xanlığı inzibati
mərkəzinə çevrilən Naxçıvan şəhəri tədricən bərpa olunmağa başladı. Bunu şəhərdə məhəllələri sayının artması
46
Журнал посольства в Персии А.П. Ермолова. Чтение в императорском обществе истории и древностей при Московском
Университете, кН. 2. – М., 1863, с. 180-181.
47
Нахичеванские рукописные документы XVIII-XIX – вв., с. 11,17.
48
К. Н. Никитин. Göstərilən əsəri, s. 121.
49
И. Шопен. Göstərilən əsəri, s. 477.
50
İrəvan vilayətinin müfəssəl dəftəri. — İstanbul, Başbakanlıq arxivi, №699 (osmanlı dilində); Naxçıvan sançağının müfəssəl dəftəri. —
İstanbul, Başbakanlıq arxivi № 903
51
Azərbaycan MDTA, f. 24, I siy, iş 353, 358, 372
52
İrəvan vilayətinin müfəssəl dəftəri s 276-296
53
Naxçıvan sancağının müfəssəl dəftəri, s 10-24
34
bir daha göstərir. Artıq XVIII əsri sonlarına yaxın şəhərdə dörd məhəllə — Sarbanla Şaqab, Əlixan, Qurdlar
məhəllələri
var idi
54
.
XIX əsrin əvvəllərində biz yenidən şəhərin inzibati bölgüsündə dəyişiklik baş verdiyini müşahidə
edirik. Bu dəyişiklik, hər şeydən əvvəl, şəhərdə məhəllələrin sayının xeyli artması ilə ifadə olunur. Mənbələrdə
bu dövrdə Naxçıvanda artıq 13 məhəlləni olması haqqında məlumat vardır
55
. Bu məhəllələr aşağıdakılardan
ibarət idi: Sarbanlar, Erməni, Oruc məhəlləsi, Köhnə qala, Xoşulu, Çaparxana, Ziyilarx, Bilici, Şahab,
Qala və
Təzəkənd
56
. Çox güman ki, «Erməni» və «Ziyilarx» məhəllələri Türkmənçay müqaviləsinə əsasən Naxçıvana
ermənilər köçürüldükdən sonra əmələ gəlmişdir.
XIX əsrin əvvəllərində aparılan Rusiya-İran müharibəsi şəraitində Naxçıvanda məhəllələrin sayının
artması və deməli, şəhərin böyüməsi bir qədər təəccüblü görünə bilər. Lakin mənbələri diqqətlə araşdırdıqda bu
məsələnin də düzgün izahını vermək mümkündür. XVIII əsrin sonu — XIX əsrin əvvəllərində Naxçıvan
xanlığında hakimiyyət başında olmuş Kəlb Əli xanın dövründə Naxçıvan şəhərinin qala divarları xeyli
möhkəmləndirilmiş və şəhər başqa yerlərə nisbətən yaşayış üçün daha az təhlükəli olmuşdur. Belə ki, 1806-cı
ilin sonlarında İran taxt-tacının vəliəhdi Abbas Mirzə Naxçıvan şəhərini ələ keçirmək üçün dəfələrlə cəhd
göstərsə də buna müvəffəq ola bilməmişdi
57
.
Naxçıvan şəhərində məhəllələrin sayının artmasına təsir göstərən amillərdən biri də, şübhəsiz ki,
çarizmin siyasəti olmuşdur. Məlumdur ki, Türkmənçay (1828) və Ədirnə (1829) sülh müqavilələri bağlandıqdan
sonra İran və Türkiyə ərazisindən ermənilərin küt
[68-69]
ləvi şəkildə Azərbaycan xanlıqlarında yerləşdirilməsinə
başlanıldı. Köçürülən ermənilərin bir qismi Naxçıvan xanlığında
58
, o cümlədən Naxçıvan şəhərində
yerləşdirildi
59
.
Öyrəndiyimiz dövrdə Naxçıvan şəhərinin mərkəzində dördbucaqlı şəkildə bazar meydanı yerləşirdi.
Ticarət dükanlarının və sənətkarlıq emalatxanalarının böyük əksəriyyəti məhz bu meydanda cəmlənmişdi
60
. Bu
dövrdə üç karvansara mövcud idi. Onlardan biri müharibələr zamanı dağılıb yararsız hala salınmışdı.
Ticarət
dükanlarının və sənətkarlıq emalatxanalarının bir qismi karvansaralarda yerləşmişdi
61
. Naxçıvan şəhərinin
kameral təsvirindən aydın olur, ki, XIX əsrin əvvəllərində Naxçıvan şəhərində cəmisi 279 ticarət dükanı və
sənətkar emalatxanası olmuşdur. Onlardan 56-sı müxtəlif səbəblərə görə fəaliyyət göstərmirdi
62
.
Yuxarıda qeyd edildiyi kimi, Naxçıvan şəhəri xanlıqlar dövründə memarlıq baxımından o qədər də
zəngin şəhər olmamışdır. Bu, şübhəsiz ki, uzun müddət davam etmiş yadelli işğallar və Azərbaycanın özündə
gedən feodal ara müharibələri ilə sıx bağlı olmuşdur. Bununla belə, öyrənilən dövrdə Naxçıvanda ictimai
əhəmiyyət kəsb edən binalar və tikililər var idi. Bu tikililər arasında məscidləri xüsusi qeyd etmək lazımdır.
Vaxtilə Naxçıvan şəhəri özünün dini obyektləri ilə çox məşhur idi. XVII əsrin ortalarında Naxçıvanda olmuş
Övliya Çələbi yazırdı ki, burada 70 came və 40 məscid var idi
63
. Türk səyyahı bunlardan Əhməd paşa, Fərhad
paşa,
Gözəl Əli paşa, Çıqal oğlu, Xadim Cəfər paşa camelərinin gözəlliyini xüsusi qeyd edir, bəzilərinin isə
hətta İstanbul camelərini xatırlatdığını yazır
64
. Xanlıqlar dövründə Naxçıvanda cəmi dörd məscid fəaliyyət
göstərirdi. Əlbəttə, bu məscidləri Evliya Çələbinin təsvir etdiyi məscidlərlə müqayisə etmək olmazdı.
Müasirlərdən biri yazırdı ki, «Naxçıvanda dörd məscid var, onların memarlıq
[69-70]
baxımından çox sadə
görünüşü var və Asiya üslubunda tikilmişlər»
65
. Bu dövrdə Naxçıvanda üç hamam — Şeyx-əli bəy, Fəzli bəy və
Mirzəli bəy hamamları da fəaliyyət göstərirdi
66
.
XVIII əsrin sonu—XIX əsrin əvvəllərində Naxçıvan bölgəsində mövcud olan şəhərlərdən
biri də
Ordubad idi. Uzun müddət inzibati mərkəz olan və buna görə də tez-tez hücumlara məruz qalan Naxçıvandan
fərqli olaraq Ordubad şəhəri dağıntılara daha az məruz qalmışdı. Bu isə, şübhəsiz ki, şəhərin ümumi görkəminə,
həm də iqtisadi inkişafına müsbət təsir göstərmişdi. XIX əsrin əvvəllərində tərtib edilmiş bütün mənbələrdə
Ordubad Naxçıvan bölgəsinin ən abad, yaşıllıqlara qərq olunmuş yaraşıqlı şəhəri kimi təsvir olunur. «Ordubad
54
Azərbaycan MDTA, f. 24, I siy., sənəd 353, v. 3.
55
Yenə orada, v. 4; İ. Şopen. Göstərilən əsəri, s. 477.
56
İ. Şopen. Göstərilən əsəri
57
Рапорт генерал-майора Несветаева гр. Гудовичу от 6 марта 1807 года. АК АК, т. III, д. 1025, с. 599.
58
Azərbaycan MDTA, f. 24, I siy., sənəd 353; S. Qlinka. Göstərilən əsəri, e. 111.
59
Azərbaycan MDTA. f. 24, I siy., sənəd 353.
60
Yenə orada.
61
Yenə orada.
62
Yenə orada.
63
Övliya Çələbi. Göstərilən əsəri, s. 114-115.
64
Yenə orada.
65
K. N. Nikitin. Göstərilən əsəri, s. 121
66
Yenə orada.