Şahlar şahbaz oğlu şƏRİfov

 

116 

2. 

Sünəni-Tirmizi, V cild, səh-275, hədis 3090-3091 

3. 

Əddurrul-mənsur, III cild, səh-209-230 

4. 

Hakim Həsqani, Şəvahidut-tənzil, I cild, səh-232, 243, hədis-309, 318, 323. 

5. Ruhul-

məani, IX cild, səh-47 

6. 

Sireyi ibn Hişam, VI cild, səh-545 

7. Şərəfuddin Amuli, əl-Müraciət 

8. Əllamə Əmini, əl-Qədir. 

9. Şeyx Təbərsi, Məcməul-bəyan 

10. Əllamə Məclisi, Biharul-ənvar 

7. “

Şura” surəsi, 23-cü ayə və ya “Qurba” ayəsi: 

“Allah iman gətirib yax-

şı  əməllər  edən  bəndələrinə  bununla  müjdə  verir.  (Ya  Peyğəmbər!)  De: 

“Mən  sizdən  bunun  (risaləti  təbliğ  etməyimin)  müqabilində  qohumlara 

məhəbbətdən (əhli-beytə sevgidən) başqa bir şey istəmirəm. Kim bir yaxşı 

iş görərsə, onun yaxşılığının savabını artırarıq!” Həqiqətən, Allah bağışla-

yan

dır, qədirbiləndir!” Hz.Peyğəmbər (s) belə buyurmuşdur: “Allah peyğəm-

bərləri müxtəlif ağaclardan, mənimlə Əlini isə eyni bir ağacdan  yaratdı. Mən 

həmin ağacın köküyəm, Əli budaqlarıdır, Fatimə o ağacın bar verməsi üçün bir 

va

sitə,  Həsən  və  Hüseyn  meyvələridir,  şiələrimiz  isə  yarpaqlarıdır.  Onun  hər 

bir budağından yapışan kəs nicat tapar, ayrı düşən isə zəlalətə uğrayar. Allaha 

Səfa  və  Mərvə  arasında  min  illər  boyu  belə  ibadət  edib,  nəticədə  tuluq  kimi 

köh

nəlib quruyan, lakin mənim əhli-beytimi sevməyən bəndəni Allah üzü üstə 

cəhənnəmə atar.” Sonra Həzrət şahid və sübut olaraq bu ayəni tilavət etdi: “(Ya 

Pey

ğəmbər!) De ki, mən sizdən bunun (peyğəmbərlik və risalətimin) müqabi-

lin

də ən yaxınlarımı sevməkdən başqa bir şey istəmirəm.” Bu hədis aşağıdakı 

mənbələrdə öz təsdiqini tapmışdır: 

1. 

Hakim Həsqani, Şəvahidut-tənzil, II cild, səh-130-131 

2. 

Siyuti, Əddurrul-mənsur, VI cild, səh-7 

3. 

İhqaqul-həqq, III cild, səh-2 

4. 

Əbu Nəim İsfəhani, Hilyətul-övliya, III cild, səh-201 

5. 

Muhibbəddin Təbəri, Zəxairul-uqbə, səh-138 

6. 

İbn Hacər, Əs-səvaiq, səh-101 

7. 

Təfsiri-Təbəri, XXV cild, səh-16 

8. 

Müttəqi Hindi, Kənzul-ummal, I cild, səh-118 

9. 

Təfsiri-Zəməxşəri, IV cild, səh 220-221 

10. 

Təfsiri-Razi, XXVII cild, səh-165-166 

11. 

Təfsiri-Qurtubi, səh-5843 

12. Alusi, Ruhul-

Məani, XXV cild, səh-32 

13. Şeyx Təbərsi, Məcməul-bəyan 

14. Şeyx Tusi, ət-Tibyan 

15. Şeyx Səduq, Mən la yəhzirihul-fəqih 

16. Şeyx Məkarim Şirazi, İmamət haqqın dili ilə 

---

  

117 

8. “

Rəd” surəsi, 43-cü ayə: 

“(Ya Rəsulum!) Kafirlər: “Sən peyğəmbər 

de

yilsən!”  deyirlər.  (Onlara)  belə  cavab  ver:  “Mənimlə  sizin  aranızda 

(doğruluğuma) Allahın və kitabı bilənlərin şahid olması yetər!” Əbu Səid 

Xudri deyir: Hz.

Peyğəmbərdən (s) kitabı bilən kəsin kim olduğunu soruşdum. 

Həzrət buyurdu: “Həmin şəxs qardaşım Əli ibn Əbu Talibdir.” 

9.  “

Rəd” surəsi, 7-ci ayə və ya “Hidayət” ayəsi: 

“Kafir olanlar: “Məgər 

ona Rəbbindən bir möcüzə endirilməli deyildimi?” deyirlər. Sən ancaq (in-

san

ları Allahın əzabı ilə) qorxudansan. Hər tayfanın bir rəhbəri vardır!” 

İbn Abbas belə deyir: “Bu ayə nazil olanda Hz.Peyğəmbər (s) mübarək əlini si-

nəsinə qoyub buyurdu: “Mən qorxudanam!” Sonra isə əlini Hz.Əliyə tərəf uza-

d

araq buyurdu: “Ya Əli! Sən isə hidayət edənsən. Məndən sonra doğru yolu ta-

pan

lar, sənin vasitənlə hidayət olacaq.” Bu hədis aşağıdakı mənbələrdə öz təs-

di

qini tapmışdır: 

1. 

Təfsiri-Təbəri, VII cild, səh-343-344 

2. 

Ğaraibul-Quran, XIII cild, səh-68 

3. 

Hakim Həsqani, Şəvahidut-tənzil, I cild, səh-301-302 

4. 

Təfsiri ibn Kəsir, II cild, səh-52 

5. 

Müstədrəki-Hakim, III cild, səh-129-130 

6. 

İbn Şəhr Əşvab, Mənaqib, III cild, səh-83 

7. 

Təfsiri-Razi, XIX cild, səh-14 

8. 

Siyuti, Əddurrul-mənsur, IV cild, səh-45 

9. 

Mir Qiyasəddin, Həbibus-seyr, II cild, səh-12 

10. Əllamə Əmini, əl-Qədir 

11. Təbərsi, Məcməul-bəyan 

12. Şeyx Tusi, Təhzibul-əhkam 

13. Şeyx Məkarim Şirazi, İmamət haqqın dili ilə. 

10. “

Bəqərə” surəsi, 207-cü ayə və ya “Leylətul-məbid” ayəsi: 

“İnsanların 

eləsi vardır ki, Allahın razılığını qazanmaq üçün öz canından keçər. Allah 

öz bəndələrinə çox mehribandır!” Hz.Peyğəmbər (s) Mədinəyə hicrət zamanı 

Hz.

Əlini  camaata  olan  əmanətlərini  qaytarmaq  üçün  Məkkədə  qoymalı  oldu. 

Özü  isə  gecə  yola  düşmək  istəyərkən,  müşriklər  tərəfindən  evin  mühasirəyə 

alındığını gördü və Hz.Əliyə onun öz yerində yatmağını göstəriş verib buyur-

du:  “Mənim  yaşıl  rəngli  örtüyümü  üstünə  atıb,  mənim  yerimdə  yatarsan. 

Allahın köməyi ilə sənə heç bir zərər dəyməyəcəkdir!” Hz.Əli də Hz.Peyğəm-

bərin (s) dedikləri ilə razılaşıb onun yatağında uzandı.  

Bu zaman Allah Cəbrail (ə) və Mikailə (ə) vəhy etdi: “Mən sizin aranızda 

qar

daşlıq peymanı bağladım və ikinizdən birinizin ömrünü uzatdım. İndi sizin 

han

sı  biriniz  digərinin  uzun  ömürlü  olmasını  istəyir?”  Onların  hər  biri  bunu 

özü üçün is

tədikdə, Allah buyurdu: “Nə üçün siz Əli ibn Əbu Talib kimi deyil-

siniz? Mən onunla Məhəmməd arasında qardaşlıq peymanı bağladım. O, Pey-

ğəmbərin yatağında yatdı və onun həyatını öz həyatından üstün bildi. Yerə enin 

və onu düşmənlərdən qoruyun!” Onlar yerə endilər. Cəbrail (ə) Əlinin başı üs-

  

---