“Bunlar Allahın qoyduğu hüdudlarıdır. Kim Allaha və Onun Elçisinə itaət edərsə, Allah onu ağacları altından çaylar axan, içində əbədi qalacaqları Cənnət bağlarına daxil edər. Bu, böyük uğurdur. Kim Allaha və Onun Elçisinə asi olub Onun hüdudlarını aşarsa, Allah onu içində əbədi qalacağı Cəhənnəm oduna vasil edər. Onun üçün alçaldıcı bir əzab vardır.” (Nisə surəsi, 13-14); “Onlara: "Allahın nazil etdiyinə və Elçisinə tərəf gəlin!"– deyildikdə, münafiqlərin səndən nifrətlə üz çevirdiklərini görürsən.” (Nisə surəsi, 61); “Aralarında hökm vermək üçün Allahın və Onun Elçisinin yanına çağırıldıqda möminlərin sözü ancaq: "Eşidirik və itaət edirik!"– demələridir...” (Nur surəsi, 51); “Üzləri odda o yan-bu yana döndəriləcəyi gün onlar deyəcəklər: "Kaş biz Allaha və Onun Elçisinə tabe olardıq!"” (Əhzab surəsi, 66); “Ey iman gətirənlər! Allaha və Peyğəmbərə itaət edin və əməllərinizi puç etməyin! (Muhəmməd surəsi, 33). Bu mənada olan ayələr Quranda çoxdur. Onların hamısında da
Allaha və Rəsuluna itaət etməkdən bəhs edilir. Deməli, şəriətdə əsas
olan budur. Əhli-beytə tabe olmaq və onların yolu ilə getmək də
mühüm məsələlərdəndir. Çünki onların Quran və Sünnətin
qorunmasında əməkləri çox böyükdür. Bu ümmət, Quranın
təfsirində ibn Abbasdan faydalandığı qədər bəlkə də heç kəsdən
faydalanmayıb. Həmçinin, Aişə anamız da Peyğəmbərdən
(salləllahu aleyhi və səlləm) ən çox hədis rəvayət edən səhabələrdən
biridir. Onun rəvayət etdiyi hədislərin sayı 2000-dən artıqdır. Bu da
onun dinə olan xidmətidir. Bu iki səhabə də Əhli-beytin ən şərəfli
simalarındandır. İbn Abbasın yüzlərlə ayəyə verdiyi şərhlər də,
Aişənin rəvayət etdiyi 2000-dən artıq hədis də, Əlinin nəql etdiyi
yüzlərlə hədis və onun verdiyi şəri hökmlər, bütün bunların hamısı
8
Əhli-sünnətin təfsir, hədis və fiqh kitablarında yer almışdır. Bu
Əhli-beytə tabeçilik deyil də, bəs nədir?
❖