dəyişdirmək mənasına gəlir.
Nəticədə bu şərh və
yozumlar sayəsində “şərhlərin-yozumların
toqquşması” (conflict of interpretations) məsələsi
ortaya çıxır. Bu isə normaldır və ancaq hermenevtik
metodologiya ilə izah oluna bilər. Rikor şərhinə
ehtiyac duyulan mətn və simvolların müəyyən
xüsusiyyətlərə malik olduğunu vurğulayır. Belə ki,
şərh və yozumlar sayəsində fərqli izahlar meydana
gəlir. Məhz bu izah və açıqlamalar “çox mənalılıq”
prinsipinə dayanılaraq anlaşılmalıdır. Bu şərh və ya
mənaları anlayaraq qəbul edən hər hansı bir insan,
eyni zamanda bunları öz dünyagörüşünə də tətbiq
edir. Nəticədə Rikora görə, hər bir hermenevtik
fəaliyyətdə “başqasını” anlama üzərindən, eyni
zamanda insanın özünü anlama prosesi həyata
keçirilir. Bu kontekstdə Aida xanım analitik tərzdə
modern hermenevtik fəlsəfədə aktual bir problem
olan yazıçı-oxucu əlaqəsinə toxunaraq mövzunu belə
qiymətləndirir: “Ədəbiyyat yazıçı ilə oxucu arasında
mənəvi vasitəçi olmalıdır. O, insan qəlbinin sirlərini
və dərinliklərini öyrənməli, “söz hoqqabazlığı və şeir
dekoru sərgisinə” çevrilməməlidir”. İmanquliyevanın
bu ifadələri eyni zamanda fəlsəfi hermenevtikada
yazıçı və ya müəllifin niyyətini mətn vasitəsilə
müəyyən etmə problematikasına da işarə edir.
Nəticədə bu fəlsəfi görüşə görə, hər hansı bir mətndə
müəllifin niyyətini və məqsədini kəşf etmək fəlsəfi
hermenevtikanın əsas hədəfidir.
Digər cəhətdən şərqşünas alimimiz İmanquliyeva
ədəbiyyatın da sistemli şəkildə elmi meyarlarla tədqiq
olunmasının vacibliyini ifadə edərək məhz
ədəbiyyatın elmi mahiyyətini klassik şair-alim olan
İbn Əbdi Rəbbihiyə istinad edərək izah etməkdədir:
“İbn Əbd Rəbbihi şeirə yeni, orijinal bir məzmun
gətirmişdir. O, elmin bəzi mühüm əsaslarının daha
anlaşılan və yaddaqalan olması məqsədilə onları
şeirlə ifadə etmək təşəbbüsünü irəli sürmüşdür və
poetik ölçülərin əsası və tarix elmi haqqında bir neçə
rəcəz yazmışdır”.
Ümumiyyətlə, ədəbiyyat və fəlsəfə əlaqəsinin
əsasları qədim yunan fəlsəfəsindən etibarən aktuallıq
kəsb etməyə davam edir. Belə ki, qədim yunan
fəlsəfəsində varlığı və mətnləri anlamada iki fəlsəfi
metod olmuşdur. Bunlardan birincisi rasional
metoddur ki, burada bütün arqumentlər əqli-məntiqi
tutarlılığa istinad edilərək əsaslandırılmaqdadır. İkinci
metod isə “ezoterik-batini”, yəni hər bir işarənin və
sözün arxasında daxili məzmun və ya gizli məna
vardır. Bu düşüncə tərzi ilə hər şey başqa bir şeyin
simvolu və ya işarəsidir. Nəticədə sonsuz işarələr
sistemi içərisində mənalar mövcuddur. Məhz bu
kontekstdə İmanquliyeva romantik fəlsəfi əsaslara
istinad edən ədəbi stildə yazmanın mahiyyətini
dolğun şəkildə öz yaradıcılığında təsvir və təhlil
edərək mövzunu belə qiymətləndirir: “Romantiklərin
yaradıcılığında həmişə olan digər ən mühüm cizgilər
şəxsiyyətin və cəmiyyətin qarşılıqlı əlaqəsi, böyük
keçmişin kiçik bu günə qarşı qoyulması, ideal və
gerçəklik arasındakı uyğunsuzluqdur. Bərqərar olan
ictimai münasibətlərə qarşı üsyankar etiraz,
subyektivizm və pessimizmin əhvali-ruhiyyəsi,
tövbəkarlığa və peyğəmbərliyə meyil, didaktizm
elementləri və həmişə yüksək olan emosional hal-
qəzəb, inkar, sevinc, təsdiq, məhəbbət və nifrət,
mərhəmət də romantizmə xasdır”.
Məhz qeyd olunan arqumentlər çərçivəsində
qeyd edə bilərik ki, həm fəlsəfədə, həm də
ədəbiyyatda mətnlər vasitəsilə dünya görüşləri
rasional və məcazi dil vasitəsilə ifadə edilməkdədir.
Təsadüfi deyildir ki, bu mənada məşhur alman
filosofu Martin Haydegger dili “varlığın evi” adlan -
dırmaqdadır. Yəni varlıq (mövcudat) və var olma
sözlər vasitəsilə dildə “dilə gələrək” rasional təfəkkür
səviyyəsindən ikinci kateqoriyaya, lüğəvi həqiqət
kateqoriyasına daxil olur. Nəticədə Aida xanımın da
ifadə etdiyi kimi, müxtəlif xalq və millətlər arasında
ədəbiyyat sayəsində çoxçalarlı fəlsəfi-ədəbi
inteqrasiyalar reallaşır: “Ədəbi əlaqələrin tarixi
xalqların tarixi ilə qırılmaz surətdə bağlıdır. Dünya
xalqları ədəbiyyatı arasındakı əlaqələrin tədqiqi
göstərir ki, ayrı-ayrı ədəbiyyatların meydana gəldiyi
dövrdən onların arasında müxtəlif əlaqə faktları
mövcud olmuşdur. Şifahi ədəbiyyatda, xüsusilə Şərq
xalqları folklorunda ədəbi əlaqələrin dərin iz burax -
ması onların tarixən çox qədim kökləri, qaynaqları
olduğunu sübut edir”.
Yekun olaraq qeyd etməliyəm ki, Aida
İmanquliyevanın yaradıcılığı həm fəlsəfi, həm də
ədəbi mətnlərin anlaşılması və şərh olunmasında
müasir dövrdə genişcə tətbiq olunan hermenevtik
tezis və təhlillər ilə zəngindir. Məhz Aida xanımın
əsərlərində hermenevtik metod vasitəsilə
ixtisaslararası (interdissiplinar) əlaqələrin ən aktual
nümunələrinə rast gəlmək mümkündür. Nəticədə
İmanquliyevanın bütün yaradıcılığı ekzistensial
olaraq varlığı, mətnləri və ümumiyyətlə, ədəbi
əsərləri anlayaraq öz həyat anlayışımızı və mənəvi
dünyamızı zənginləşdirməmizdə böyük əhəmiyyət
kəsb edir və edəcəkdir.
Rəşad İlyasov,
filologiya üzrə fəlsəfə doktoru
85
ELM DÜNYASI
/ Elmikütlәvi jurnal / №03 (03) 2013
86
ELM DÜNYASI
/ Elmikütlәvi jurnal / №03 (03) 2013
Vegetarianlıq sadəcə qidalanma sistemi deyil, bu
canlı məxluqları öldürmək və ağrı verməkdən imtina
etməklə xarakterizə olunan bir həyat tərzidir. Məhz
buna gör
ə vegetarianlıq heyvandarlıq məhsul larının
istifadəsini istisna edir.
Nəyə görə insanlar vegetarian olur?
Vegetarian qidalanma sisteminin seçilməsində vacib
rolu dini inanclar oynayır. Məsələn, Şərqin bir çox
dinləri – buddizm, hinduizm, caynizm – canlı
məxluqları öldürməyin və ağrı verməyin insanın öz
təbiətinə zidd olduğuna dair fəlsəfi baxışı qəbul edir.
Avropalıların vegetarian olmaqlarının səbəbləri
müxtəlif ola bilər. Hər şeydən əvvəl bu heyvanlara əzab
verməyə qarşı olan etik amillərlə bağlıdır. Digər insanlar
tibbi səbəblərə görə vegetarianlığa müraciət edirlər, belə
ki, bu qidalanma üsulunun xərçəng, ateroskleroz, bəzi
ürək-damar xəstəliklərinin inkişafı riskini və mədə-
bağır saq traktının yaranması riskini azaltmağı haqda
sübutlar mövcuddur.
Həmçinin vegetarianlığın iqtisadi səbəbləri də
vardır – bir qism insanlar düşünür ki, ətdən istifadə
səmərəsizdir, belə ki, ət məhsullarının qiyməti çox
yüksəkdir.
Çox insanlar arıqlamaq üçün vegetarian olmağı
qərara alırlar. Amerika dietoloqlar birliyinə görə düzgün
təşkil olunmuş vegetarian qidalanma sistemi, həqiqətən,
təbii yolla çəkini azaltmağa imkan verir.
Vegetarianlığın növləri
Vegetarianlığın bir neçə növləri vardır və elə
qidalanma sistemləri vardır ki, onları bəzən səhvən
vegetarianlıq hesab edirlər. Məsələn, fleksitarianlığı tez-
tez vegetarianlığın bir növü kimi qiymətləndirirlər və bu
qidalanma sistemini vegetarianlığın ən yumşaq
variantlarından biri hesab edirlər. Amma bu doğru deyil.
Fleksitarianlıq,
əsasən, tərəvəz yeməyindən ibarət
olan qidalanma növüdür. Ət və dəniz məhsullarının az
miqdarda və ya çox nadir hallarda istifadəsinə icazə
verilir, məsələn, ayda bir dəfə. Dünyanın aparıcı
dietoloqlarının fikrinə görə, bu qidalanma sistemi bu
gün çox effektivdir, lakin o vegetarianlığa aid edilmir.
Məsələ ondadır ki, klassik vegetarianlar hesab edir ki,
qidalanmada heyvan mənşəli məhsullar tamamilə istisna
etməlidir. Hesab olunur ki, vegetarianlıq dörd növdə ola
bilər.
Lakto-ovo-vegetarianlıq
– ət, dəniz məhsulları və
balığın istifadəsinə qadağa qoyur. Bütün süd məhsul -
larının, toyuq yumurtasının və balın istifadəsi məsləhət
görülür. Bu qidalanma sistemi arıqlamaq arzusunda
olanlar arasında ən geniş yayılmış vegetarian pəhrizidir.
Lakto-ovo-vegetarianlar
ilk növbədə etik müla -
hizələri və məsləkləri rəhbər tuturlar. Onlar qidalanmada
istehsalında heyvan qursağından istifadə olunan bəzi
pendir növlərini xaric edirlər. Lakto-ovo-vegetari anlıqda,
bir qayda olaraq, bitki qidası əsasən süd məhsulları və
yumurta ilə uzlaşdırılır.
Lakto-vegetarianlıq
bitki qidasından istifadəyə
icazə verən, lakin lakto-ovo-vegetarianlıqdan fərqli
olaraq, toyuq yumurtasından istifadəyə qadağa qoyan
vegetarian qidalanma sistemidir. Lakto-vegetarianlar
hesab edir ki, yemək rasionuna heyvan mənşəli qidaları
daxil etmək olar, o halda ki, onlar zorakı yolla istehsal
olunmayıb. Yumurta yemək rasionundan tamamilə xaric
edilir, çünki yumurtada rüşeym vardır, yəni istifadə
zamanı öldürmə baş verir ki, digər istənilən canlını
yeməkdən fərqlənmir.
Ovo-vegetarianlıq
– öz rasionunda yumurta və
baldan istifadəyə icazə verən, lakin bununla belə bütün
süd məhsullarından istifadəyə qadağa qoyan vegetarian
qidalanma sistemidir. Etik nöqteyi-nəzərdən yumur -
tadan istifadəyə onunla bəraət qazandırılır ki, müasir
quşçuluqda yumurta mayalanmamış alınır, bu səbəbdən
o, potensial canlı hesab edilmir. Bundan başqa, toyuq
yumurtaları bir çox sevimli yeməklərin və qənnadı
məmulatlarının tərkibinə daxildir, ona görə ovo-vege -
tarianlığı vegetarianlığın demokratik növü hesab etmək
olar.
Veganlıq
– vegetarianlığın kəskin klassik variantıdır.
Zəiflik göstərilməsinə yol verilmir. Bu qidalanma
metodikasına uyğun olaraq, bütün heyvan mənşəli
məhsullardan istifadəyə ciddi məhdudiyyət qoyulub –
ət, dəniz məhsulları, balıq istifadə etmək olmaz. Bütün
süd məhsulları, yumurta və bal istisna edilib. Bəzi
vegetarianlar hesab edir ki, müəyyən qidadan əlavə
müəyyən məişət əşyalarını da xaric etmək lazımdır:
Canlıların xəzindən və dərisindən hazırlanan paltar
və aksessuarlar;
Tərkibinə heyvan mənşəli maddələrin daxil olduğu
məhsullar və preparatlar (məsələn: jelatin və ya
qliserin); heyvanlar üzərində test edilmiş məhsullar.
Vegetarianlıq tarixindən
Lev Tolstoy heyvanlara rəhmi gəldiyinə görə
vegetarian olmuşdur, Adolf Hitler isə yüz yaşınacan
yaşamaq istəyirdi. Bu gün bitki qidasından istifadə dəb
halına gəlib, bununla belə, yeni vegetarianlar nəinki
özləri ətdən imtina edir, həmçinin ətyeyənlərlə fəal
mübarizə aparır. Elmi-statistikaya əsasən hal-hazırda
dünyada milyarda yaxın vegetarian yaşayır. Bəzi
Vegetarianlıq fәlsәfәsi