Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
mübariz
ənin müxtəlif yolları olduğu üçün Təbrizdə də bəzi
adamlar var idi ki, onlar milli h
ərəkatın xüsusi yolları haqqında
müxt
əlif nəzəriyyələr icad edirdilər. Məsələn, Təbrizin ən
möt
əbər ağsaqqallarından biri deyirdi:
“Madam ki, davamız milli davadır, onda gəlin əvvəlcə
gör
ək millət özü kimdir və nədir; bizdə millət qəfil sahibinə de-
y
ərlər. O adama ki, hər gün qəfil açıb, bağlayır”.
Y
əni bu mötəbər ağsaqqalın fikrincə əsil millət bazar əh-
lidir, yerd
ə qalanlar: fəhlələr, kəndlilər, ziyalılar millətdən
deyildil
ər. Buna görə də bütün hərəkata qəfil sahibləri gözü ilə
bax
malıdır.
Başqa bir mötəbər şəxs iddia edirdi ki, mübarizənin yega-
n
ə yolu dini yoldur. “Təbriz əhli mövhumatçıdır – deyirdi. Onu
ancaq v
ə ancaq minbər düzəldə bilər”. Üçüncüsü bunların heç
birin
ə inanmayıb əsəbi halda deyirdi: “Canım, bizim xalq gir-
d
əkan mənsəbdir, külək hansı tərəfə əssə, o tərəfə
dığırlanacaqdır”.
Bu sözl
ər həmin çürük təfəkkürün ifadəsidir ki, əsrlərdən
b
əri millətin əsarətdə qalmasına kömək etmişdir. Şüurlarda çox
d
ərin kök salan və məişətdə bir adət halına keçən bu təfəkkür
söz il
ə iş arasında çırpınıb qalan bir aciz fəlsəfənin məhsuludur.
Bu t
əfəkkürə görə bilmək və yaşamaq başqa-başqa şeylərdir.
Sözl
ərini zikr etdiyim adamlar zadəganlığın pisliyini, icti-
mai quruluşun çürüklüyünü bilirdilər. Lakin bu pislik və çürük-
lükd
ən narahatlıq duymurdular. Bu həmin köhnə şərq təfək-
kürüdür ki, heyl
ətə tətbiq olunmaq istəmir. Mücərrəd və
b
əzəkli bir örtüyə bürünərək, həyatdan qaçıb sufiliyə doğru
meyl edir. N
əticədə ömürlər gedir, nəsillər dəyişir, həyat köhnə
d
əmində qalır və hər bir yeniliyə qarşı üsyankar olur. Şərq
müt
əfəkkirlərindən biri demişdir:
“İranlı həvades(hadisələr-P.M.) və ruzigardan o qədər
sill
ə yeyib ki, üzünü dala çevirib, qabaqda olan quyunu görə
bilmir”.
83
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Bu sözl
ərin doğru olmasa da çox acı və dərin bir təəssüflə
söyl
əndiyi şübhəsizdir.
T
əbrizdə bu növ köhnə düşüncələrin zülmü çox şiddətli
v
ə amansız olmuşdur. Bu düşüncələr ümumi bir ədalət və
m
ətinlik ruhiyəsi yaratmışdır. Hər kəs bir növlə zamanın
r
ənginə boyanmaq, ərəblər dediyi kimi, “İbn aluqət” olmağa
çalışmışdır. Yadımdadır ki, qoca bir təbrizli ziyalılarından
şikayətlənərək deyirdi:
“Əfsus
aydın
fikirlərimiz
h
ərəkətsizdirlər. İşə girişmirlər, qaçırlar, gizlənirlər. Öz-
özl
ərindən qaynamırlar. Onlar, mənim əqidəmcə lastikə
b
ənzərlər, dartsan uzanar, buraxsan əvvəlki halını alar”.
Bütün bunları söyləməkdə məqsədim təbrizlilərin ruhun-
da
əmələ gələn dəyişiklikləri aydınlatmaqdır. Keçən qələbə
gününd
ən bu günki qələbə gününə qədər təbrizlilərin əhval-
ruhiyy
əsində əmələ gələn başlıca dəyişiklik həmin bu köhnə tə-
f
əkkürün aradan getməsidir. Artıq təbrizlilərin əhval-ruhiyyə-
sin
ə hakim olan keyfiyyət, təzahürat deyil, iş və fəaliyyət həvə-
sidir. Bütün xalq oyanmış, işə, fəaliyyətə məhəbbət kəsb et-
mişdir. İndi Təbrizdə bilmək yaşamaqdan, söz işdən ayrı de-
yildir. H
ər bir təbrizli öz qüdrətinə inanmışdır. Hər kəs millətin
nicatını onun yolunda fədakarcasına işləməkdən və yeri
g
ələndə ölməkdən ibarət bilir.
Qızıl Ordu sıralarında Təbrizdən ayrılırkən, biz onun bu
günki q
ələbə gününü də görürdük. Çünki biz bilirdik ki, Qızıl
Ordunu çiç
əklərlə, xeyir-dualarla yola salan təbrizli bacılar və
qar
daşlar, uşaqlar və qocalar Qızıl Ordunu azadlıq və
demokratiya yolunda t
əqib etdiyi qiymətli prinsipləri sevmiş və
m
ənimsəmişlər.
Şairlərdən biri yaxşı demişdir ki, gülü tərif etmək öz-özü-
nü t
ərif etmək deməkdir. Bu o deməkdir ki, mənim də gözüm
var, görür
əm. Təbrizlilərin Qızıl Ordunu böyük məhəbbət və
eh
tiramla yola salması, Qızıl Ordunu yaşadan və bütün bəşəriy-
84
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
y
ətə sevdirən keyfiyyətlər onların məhəbbət və ehtiramlarının
parlaq bir nişanəsidir.
C.Haşımoğlu
(1945-
ci il, № 5 səhifə 16,17)
85
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
AZƏRBAYCAN XALQININ GENERALLARI
Az
ərbaycan xalqı tarix boyu igid və cəngavər bir xalq ol-
muşdur. Onun hələ ən qədim dövrlərdə belə Cavanşir, Babək,
Ko
roğlu, Fəthəli xan, Səttar xan və bu kimi böyük sərkərdələri,
t
ədbirli və ağıllı dövlət xadimləri var idi. Xalqımız haqlı olaraq
özünün bu q
əhrəman oğulları ilə fəxr edir.
Öz ulu babalarının qəhramanlıq adət və ənənələrini
davam v
ə inkişaf etdirərək son vaxtlara qədər yaşamış bir çox
köhn
ə hərbi xadimlərimiz olmuşdur. Bunlardan topçu general-
leytenant
ları Əliağa Şıxlınski və Səməd bəy Mehmandarovu
göst
ərmək olar.
Rus ordusunda xidm
ət etmiş topçu general-leytenant
Əliağa Şıxlınski, təkcə Rusiyada deyil, hətta bir çox hərbi ölkə-
l
ərdə də xidmət etmiş görkəmli generallardan biri idi. Əliağa
bütün bilik v
ə bacarığını topçuluğun inkişafı və döyüş qüdrətin
t
əkmilləşdirilməsinə sərf etmişdir.
Müst
əsna istedada, dərin hərbi nəzəri biliyə və təcrübəyə
malik olan Əliağa Şıxlınski hərbi xidmətdə böyük bir sürətlə
t
ərəqqi edir və yüksəlirdi. Palkovnik rütbəsində qalmaq müd-
d
əti on il olmasına baxmayaraq, Əliağa 1912-ci ildə, daha doğ-
rusu, palkovnik rütb
əsini aldığı vaxtdan 4 il sonra ona general
– mayor rütb
əsi verilmişdir. Bu, ümumiyyətlə fövqaladə bir ha-
dis
ə idisə də, Əliağa üçün heç də gözlənilməz deyildir.
Əliağa Şıxlınski rus-yapon və birinci dünya müharibələ-
rinin
ən fəal iştirakçılarından biri olmuşdur. Hərbi xidmətə
kiçik bir v
əzifə ilə başlayan Əliağa özünün istedad və
qabiliyy
əti sayəsində artıb, bir çox məsul böyük vəzifələrdə
çalışmışdır. O, bir neçə il topçuluq məktəbinin rəhbərlərindən
biri, topxana r
əisi, topçuluq müfəttişi generalı olmuş və
n
əhayət, ordu komandanı rütbəsinə qədər yüksəlmişdir.
86
Dostları ilə paylaş: |